Rustig weekje

Zoals de titel al zegt; het is een lekker rustig weekje. Een beetje foto's bewerken, de huishoudelijke klusjes en relaxen. Gewoon lekker binnen, want sinds gisteren waait het flink! Door de wind is de gevoelstemperatuur ver onder nul. Gisteren was ik bij Petra in Mclean, want ik moest John daar ophalen (die hadden een borrel van het werk). Ik kwam de straat inrijden en het was best donker. Het kwartje viel toen nog niet. Dat gebeurde pas toen ik bij Petra aankwam. Ze zat zonder stroom. Zij niet alleen, maar heel Ridge Drive had geen power meer. Ze had kaarsjes aan, dus het was nog best sfeervol. Maar ja, geen verwarming, geen licht, een koel/ijskast vol met eten...afin, ik weet er alles van. In een korte tijd hebben wij tijdens de sneeuwstorm 3x zonder stroom gezeten. De oorzaak was een boom die ergens opgevallen was. Dat hoorde ik weer van Nicole, zij woont in dezelfde straat. Gelukkig hebben ze nu weer stroom.

Ik ben inmiddels druk bezig met het voorbereiden van leuke tripjes. Wij krijgen namelijk 18 april onze eerste visite. Mijn ouders, schoonmoeder en broer komen over. Ik wil ze veel laten zien, dus een planning maken is niet verkeerd. Het is leuk om te laten zien, hoe wij hier leven en hoe de omgeving is. Ze blijven 10 dagen, dus we hebben wel de tijd om alles te gaan bekijken. Natuurlijk alle bezienswaardigheden in Washington, maar ook simpele uitstapjes naar de Target/Walmart bijvoorbeeld. Voor ons al weer heel gewoon, maar voor hun een openbaring. Zo groot als hier de supermarkten zijn, kennen wij dit niet in Nederland. Natuurlijk gaan we ook shoppen! Naar de Mall en de Outlet Center. Ik kijk er nu al naar uit!

Chinese New Year

Zondag zijn we naar de Chinese New Year Parade in Washington geweest. Het valt niet, zoals bij ons, op 1 januari, maar elk jaar op een andere datum in januari of februari. Dit heeft te maken met de Chinese kalender. Het is dit jaar het the year of the Tiger (Woods...hahaha). Het Chinees Nieuwjaar wordt traditioneel gevierd met de drakendansen en leeuwendansen. Het zou om 2 uur beginnen en dat was ook het tijdstip dat wij arriveerden. Het was al megadruk. De meeste mensen waren al op tijd gaan staan om een goed zicht te hebben op de parade. We baanden ons een weg door de mensenmassa. Op een gegeven moment zijn we maar ergens gaan staan, want we hoorden de muziek al en in de verte zagen we al wat bewegen. De parade was begonnen. Eerst kwam er een hele delegatie met mensen voorbij. Dat was niet wat ik wilde zien. Ik wilde de dragons zien, de maskers, Chinezen in mooi kostuums. Nou ja, na een tijdje kwamen die ook voorbij. Wij stonden bijna aan het einde van de straat. Daar was een podium gebouwd. De Chinese delegatie nam daar plaats. Het was toen ook mogelijk om ook op straat te lopen. John nam de camera en is richting het podium gelopen. Er werden verschillende speeches gehouden. Ik stond nog steeds op een plaats waar ik niet veel kon zien, dus ik ben toen naar John toe gelopen. Die stond inmiddels op de trap van het podium! Het viel me nog mee dat dit mocht, want het valt me altijd op dat als je ergens op een trap stilstaat of gaat zitten, je gelijk weggejaagd wordt door de politie of andere 'controleurs'. Hij had zo een mooi overzicht over de mensenmassa.

De muziek ging spelen en de draken kwamen tevoorschijn. Er werden verschillende traditionele dansen opgevoerd, waaronder de drakendans. De drakendans is een zeer kenmerkende en opvallende volksdans binnen de Chinese cultuur. Bij deze dans vormen een aantal mensen een lange Chinese draak, de voorste in de stoet draagt de kop van de draak en de rest vormt het lichaam. Deze dans laat zien dat geluk en voorspoed niet vanzelf komen: je moet er wel iets voor doen! De leeuwendans wordt uitgevoerd onder luid tromgeroffel, de trommel volgt de beweging van de leeuw. De draak/leeuw kan van verschillende materialen, zoals hout, stof en crêpepapier, zijn gemaakt. Het was erg leuk om dit te aanschouwen. Na een tijdje hadden we het wel gezien en gingen we tussen de mensen lopen. Dat is eigenlijk nog leuker; mensen fotograferen. Ze zijn er niet altijd blij mee, maar je moet proberen om dit ongezien te doen. Of gewoon vragen natuurlijk, dat kan ook.

Toen iedereen zijn dans had opgevoerd, zijn/haar woordje had gezegd, verplaatste de delegatie zich naar het midden van de straat. Het was tijd voor vuurwerk. Ook natuurlijk weer met een drakendans vooraf en veel tromgeroffel. En toen werd het vuurwerk aangestoken... Wat een lawaai, maar wat wil je... De rook van het vuurwerk trok door de straat. Het bleef maar doorgaan. Het geknal van het vuurwerk moet de boze geesten wegjagen. Nou geloof mij maar, dat moet toch aardig gelukt zijn!

De verschillende groepen die eerder de drakendans en leeuwendans hadden uitgevoerd, gingen nu langs alle restaurants. Met veel tromgeroffel en dans, lokken ze de eigenaar naar buiten. In sommige gevallen gaan ze naar binnen, maar de meeste Chinese restaurants zijn nogal smal en klein. De eigenaar komt dan naar buiten en stopt in de bek van de leeuw een nieuwjaarscadeau. Het nieuwjaarscadeau is een rood zakje, hong bao. In dit rode zakje zit natuurlijk een geldbedrag. Het geldbedrag in de hong bao is altijd een even getal, dat brengt geluk. Het rode zakje wordt nooit geopend in bij zijn van de gever, dat getuigt van slechte manieren! De kleur rood is sowieso de kleur van het nieuwe jaar. Het ziet met al die rode versierselen niet alleen vrolijk uit, het jaagt ook nog het kwaad weg.

We hebben nog een tijdje rondgelopen en genoten van alles om ons heen. We hebben heel wat foto's gemaakt, dus het was een geslaagde dag. Om 6 uur vonden we het wel weer tijd om naar huis te gaan. We hebben nog een stop gemaakt in het 'centrum' van Great Falls en zijn een biertje gaan drinken bij The Old Brogue, een Ierse pub. Ondertussen was ook het schaatsen begonnen. Op de TV in de bar was natuurlijk geen schaatsen te zien. Een ijshockeywedstrijd, Amerika vs Canada, tja...dan maar op mijn Iphone teletekst volgen. Was ook best spannend. Helaas kunnen we ook niets terugzien van de schaatswedstrijd. Alles wat door Nederlandse zenders van de Olympische Spelen op internet wordt geplaatst, kunnen wij hier niet zien. Het heeft te maken met de uitzendrechten. Die zijn verkocht aan Nederland om het ook daar uit te zenden. Zelfs het RTL Nieuws kunnen wij hier momenteel niet zien, omdat daar wel eens beelden van de Olympische Spelen bij kunnen zitten. Balen, maar het is niet anders. Wij moeten het hier vooral met curling (wat ik niet echt een sport vind...een beetje met een bezem op het ijs vegen...) en kunstschaatsen. Dat is nu ook niet echt mijn favoriet. Afin, Ireen Wust had een mooie tijd weggezet, met als resultaat een gouden plak!

Hieronder ons fotoverslag van een dagje Chinatown...

De 'klusjesmannen'.....

Gisteren waren ze er weer; de klusjesmannen. Sinds wij in het huis getrokken zijn, hebben we nog steeds wat (nou ja, lees veel) gebreken aan het huis. Onze landlord heeft daarom een klusjesman, die het één en ander komt verbeteren. Hij doet niet alles zelf, nee daar heeft hij andere 'handige' mannetjes voor. Die waren er ook bij. De lijst is te lang om op te noemen. We hadden weer een akkoord gekregen voor een paar dingen. O.a. nieuwe kranen, want deze waren oud en bleven lekken. John had zijn thuiswerkdag en we zaten met z'n tweetjes aan de keukentafel. Ineens zagen we één van de klusjesmannen de bank verschuiven...hè, waarom dat dan? Nee hè, het water stroomde door het plafond naar beneden, op onze bank! dat kan niet waar zijn...bank helemaal nat en de afstandbediening die daarop lag dus ook. Hoe moeilijk kan het zijn om een kraantje in de badkamer te vervangen?

De deur van de douche zou ook vervangen worden, maar deze moest nog besteld worden. Raar, want laatst zei hij nog dat hij deze in de auto had liggen. nou ja, we wachten al zo lang, die paar dagen kan er ook nog wel bij. Nog een klusje wat gedaan zou worden was een tochtstrip plaatsen bij de tuindeur (die van de keuken). Wij blijven maar stoken en een oude versleten tochtstrip draagt niet bij aan een goede isolatie. De laatste keer dat ze er waren hadden ze al één deur gedaan. Om de één of andere reden hadden ze maar voor één deur een strip bij. Nou ja, die kwam gisteren. De mannen (met z'n drietjes) namen de deur onder handen. De deur werd zelfs eruit gehaald. Er werd wat geschaafd, geschroefd en hup, deur er weer in. De mannen gingen weer naar huis, want het was inmiddels al 5 uur. Toen wij zaten te eten, voelden wij een koude wind langs onze benen. Dat was eerst nog niet, sterker nog, het was erger dan voorheen. John ging eens even bij de keukendeur kijken... Wat denk je? Hebben ze te veel van de deur geschaafd en ik kan er nu mijn hand doorsteken. Echt, John ging buiten staan en zag mijn vingers onder de deur vandaan komen. Dankzij dit knap staaltje werk hebben we nu een handdoek tegen de deur gelegd, om de kou buiten te houden. Ik noem ze ook geen klusjesmannen meer, maar prutsersmannen!

Ondertussen dat de mannen binnen bezig waren, ben ik af en toe naar buiten gelopen. Er vliegen hier zo veel mooie vogels; ik wilde er een paar op de foto zetten. Dat valt niet mee, want als je maar te dichtbij komt, dan vliegen ze weer weg. het was dus een soort van kat en muis spel, maar dan met vogels. Hier een foto van de Eastern Blue Bird. Je kunt wel zien waar deze vogels zijn naam aan te danken heeft. Volwassen mannetjes zijn helder blauw en hebben een rood/bruine borst. De vrouwtjes zijn lichter van kleur. Ik heb nog meer vogels voorbij zien komen, maar ik kreeg ze helaas niet goed op de foto. ook weet ik nog niet wat voor rassen het zijn. Toen ik weer binnen was en naar buiten stond te kijken zagen we een uil aan komen vliegen. Maar ja, eer dat je dan weer buiten bent, is het beestje al vertrokken. Volgende keer misschien.

Het was top!!

Afgelopen zaterdag was het zo ver. Carnaval! De hele week zijn we druk bezig geweest met de voorbereidingen. De bar moest natuurlijk wel omgebouwd worden tot een gezellig carnavalscafé. We hebben de hele week al voorpret gehad en we zijn druk in de weer geweest met de muziek. Van Jacqie en John uit Limburg hadden we nog een hele doos met carnavalsspullen gekregen (bedankt hè!!), dus aan confetti, ballonnen en serpentine geen gebrek! Tot op het laatste moment zijn we bezig geweest; het liep al tegen zevenen, dus hebben ons gauw omgekleed. Ik als Heidi en John had een Frans Garnizoens Officiers (en later op de avond Sherlock Holmes) pak aan. Wij waren heel erg benieuwd hoe de anderen eruit zouden zien. Ik moet zeggen; iedereen was verkleed en had zijn/haar best gedaan! Van dokter tot Tirolervrouwtjes etc.

De discobol draaide al, de verlichting (rood, blauw, groen) was aan en de muziek draaiden al op volle toeren! Het feest kon beginnen! Iedereen had wat lekkers meegenomen; drank, veel drank, kippebouten, toastjes, kaasjes, rauwkostschotels, taco's, popcorn en nog veel meer. Wij hadden zelf gehaktballetjes gemaakt en gemarineerde mozzarella blokjes. We zijn echt niets tekort gekomen. De sfeer zat er al snel in! We hebben veel gelachen, gehost, gedronken en vaak de polonaise gelopen! Echt carnaval dus! Ik heb veel foto's gemaakt en hoe later het werd.... Nou ja, kijk maar naar de foto's en dan snap je wat ik bedoel! O ja, ze zijn niet allemaal even scherp, maar je krijgt een goed beeld hoe ons feestje was. Niet alle foto's staan op de slideshow. Ga voor het volledige fotoverslag naar http://picasaweb.google.nl/Our.life.overseas/Carnaval2010##

Alle carnavalsnummers kwamen voorbij en iedereen zong mee. Ik had wat songteksten aan de muur gehangen voor degene die het liedje nog niet konden. De drank vloeide rijkelijk en het ging nog tot in de late uurtjes door. Ik had eerder deze week een videofilmpje rond gestuurd, zodat ze het dansje konden leren. Nou klasse hoor, ze konden het allemaal. Zie het filmpje...

Carnaval!

We zijn al helemaal in de stemming! Het is carnaval! Wij, als Brabanders, hebben er al helemaal zin in. Ook al zitten we in Amerika en kennen ze hier het fenomeen niet; dat houd ons niet tegen om toch een feestje te vieren. Radio Peejenland ( http://www.radiopeejenland.nl/ ) is gisteravond om 11 over 11 (Nederlandse tijd) in de lucht gegaan. De radio staat dan ook de hele dag aan. De ene carnavalshit na de andere en we zingen lekker mee! Vanochtend hadden we een mailtje gestuurd om een plaatje aan te vragen. Laurent zat achter de microfoon en draaiknoppen, dus we hadden er wel vertrouwen in dat hij het mailtje zou lezen! En ja hoor...het duurde niet lang of wij hoorden onze namen voorbij komen! Hieronder het geluidsfragment. Lachen!!



Ik ben ondertussen druk bezig in de bar! Het komt al aardig in de carnavals sfeer! Het weer ziet er goed uit voor dit weekend, dus het feestje kan gewoon doorgaan! Aláááf!
Ik wil iedereen in het Brabantse heel veel plezier wensen met carnaval!
Hieronder het plaatje wat wij hebben aangevraagd. Voor iedereen in McLean, let goed op het dansje...ik verwacht wel dat jullie het kunnen a.s. zaterdag....;-)!!!

Sneeuw, wind en nog eens sneeuw

De dag begon vanochtend weer met het uitvallen van de stroom. Om half 8 was het gedaan met de power. We zijn dan ook lekker blijven liggen, want beneden was het koud, heel koud. Er stond een stevige wind. Ik zag de sneeuw niet vallen, maar horizontaal voorbij komen. Brrr, nog maar lekker een dutje gedaan. Tegen de middag werden we weer wakker. Mooi, want de stroom was inmiddels weer terug. Gauw naar beneden en het koffieapparaat aanzwengelen. Er gaat niets boven een lekker bakje koffie om de dag te beginnen. De cafeïne kunnen we wel gebruiken, want het wordt weer een hele klus om de oprit sneeuwvrij te houden. De sneeuw zit tegen de ramen geplakt. Je kunt er nog maar amper doorheen kijken.

Nu we stroom hebben laten we de sneeuw maar even voor wat het is. John gaat lekker aan de gang met de carnavalsmuziek. Ik bezoek via Hyves de andere Dutchies in McLean. Sommige van hen hebben de sneeuw al getrotseerd. Wij stellen het nog maar even uit. Binnen is het lekker warm, dus ik ga naar onze bar in de basement. Die moet nog helemaal versierd worden á la carnaval.

Het loopt al tegen de avond en we gaan eerst maar even eten. Nu we nog stroom hebben, moeten we er van profiteren. Na een heerlijke wamre maaltijd, gaat John beginnen. Er ligt een laag van ruim 30 centimeter. Schuiven gaat niet, dus het wordt weer sneeuw scheppen. De berg sneeuw die aan de zijkanten ligt, wordt steeds groter. Er is de afgelopen dagen zo veel sneeuw gevallen, waar moet je het laten? Morgen wordt het weer beter; zon, veel zon!

Hamsteren......

Ook voor jullie gaat het misschien wel vervelen; al weer een blog over sneeuw! Maar ja, de ene sneeuw storm volgt de andere op. Die van afgelopen weekend was natuurlijk enorm! Deze die er vandaag aankomt zal wat minder sneeuw laten vallen, maar nog altijd genoeg om overheidsgebouwen te sluiten. John is wederom weer thuis. Ook de scholen sluiten hun deuren voor tenminste twee dagen. Eerst zou er om 12 uur sneeuw vallen, maar gedurende de dag schoof het met het uur op. Om 4 uur kwamen de 'voorspellingen' dan eindelijk uit. Het is weer begonnen. Het sneeuwt!

Nadat we de afgelopen weekend wat spullen uit onze 'survivalkit' hebben gebruikt, moest deze natuurlijk weer aangevuld worden. Ik ben lekker vroeg opgestaan (half 8 en ja, dat is vroeg voor mij, hahaha) om op tijd naar de supermarkt te gaan. Het belangrijkste wat ik vandaag moest gaan halen, was brood, melk, maaltijden die je makkelijk kunt opwarmen met een gelbrander (voor als de stroom weer uitvalt) etc. Om kwart over 8 stond ik klaar om naar de winkel te rijden. John keek even op de site naar de openingstijden en de Safeway gaat pas om 9 uur open. Misschien met de sneeuwstorm op komst wel eerder, maar ik had geen zin om daar voor een gesloten deur te staan, dus eerst maar ontbijten. Daarna zijn John en ik naar de Safeway gereden. Onze straat ziet er spik en span uit. Dat kun je helaas niet van de andere wegen zeggen. Dat valt me tegen. Ik had wel verwacht dat deze wat beter berijdbaar waren. Voor ons geen probleem, want wij hebben een 4x4, maar voor degene die dat niet hebben is het af en toe moeilijk rijden. Vooral het optrekken, dan wil de auto nog wel eens vastrijden.

We komen aan bij de Safeway en het lijkt niet druk. Er staan weinig auto's bij de supermarkt. Tenminste minder dan ik gewend ben, maar aar is een reden voor. Veel parkeerplaatsen liggen bedolven onder een berg sneeuw. Die sneeuwschuivers moeten er ook ergens mee naar toe. Ik ga gauw naar binnen en er staan al flinke rijen voor de kassa. Dat bevestigt gelijk mijn voorgevoel dat de winkel eerder open is gegaan. Ik ga mijn lijstje afwerken en kom als eerste bij de melk aan. Wát....er staan er nog maar een paar pakken melk! De schappen eromheen zijn allemaal leeg. Ik bedenk me geen tweede keer en pak de melk. Op naar het brood. Ook daar ligt niet veel meer, maar hetgeen wat ik moet hebben leg ik in mijn kar. Zo, die is ook afgevinkt. De afdeling van vlees en vis is ook maar karig. Zo veel lege vakken heb ik hier nog niet gezien. De karren van de mensen zijn allesbehalve leeg...ze zijn weer aan het hamsteren! Ik neem vooral voedsel mee, die ik kan eten zonder daarvoor stroom nodig te hebben. Het gerecht Pulled Pork, was vorige keer makkelijk warm te maken, dus die gaat zeker mee! Ik heb wederom geluk, want ik leg de laatste in mijn karretje. Ik laat een andere teleurgestelde mevrouw achter. Ja, het gaat hier om timing! Ik zorg ook voor yoghurt en muesli. Op naar de groente en fruitafdeling dan maar. Ongelooflijk, maar ook hier heel veel lege schappen. Men heeft de supermarkt door het hevige weer van afgelopen weekend niet goed kunnen bevoorraden en als dan iedereen ook nog eens gaat hamsteren, ja dan gaat het hard. Er is geen aardappel meer te krijgen en als je een ui nodig had, dan had je de keuze uit 2. Het maakt niet uit op welke afdeling we komen; leeg, leeg en nog eens leeg!

Toch met een volle kar boodschappen, ga ik richting de kassa. Nu nog even naar de Home Depot (een soort Praxis, maar dan tig keer zo groot). John heeft nog wat spullen nodig, dus eerst even de boodschappen thuis afzetten en dan weer door. Bij de Home Depot is het ook al lekker druk. Hier gaan de mensen haardhout halen, gasbranders, batterijen, zout...eigenlijk alles wat je zou kunnen gebruiken voor en tijdens de sneeuwstorm. Zaklampen (flashlights) zijn niet meer te krijgen; het schap is leeg. Wij halen onze spullen en rijden daarna nog even naar de Party Depot en Party City. Hier haal ik nog even snel wat decoratiemateriaal voor ons feestje.


We kunnen nu naar huis. We hebben alles en we zijn er helemaal klaar voor. We gaan de komende dagen weer sneeuwruimen. Ik ben het beu en het enige wat wij nu nog willen opvegen is de confetti van a.s. zaterdag.

Update...

Wat een heerlijke dag vandaag. Het deck is inmiddels ook sneewvrij. John weet van geen ophouden. Zijn nieuwe hobby misschien? We nemen een kijkje voor in de straat en wat blijkt; ze zijn geweest! Echt schoon is het nog niet, maar het begin is gemaakt. Ik denk ook wel dat het hier bij blijft. Doordat de sneeuwschuiver bij ons in de straat is geweest, hebben we nu een berg sneeuw voor onze oprit liggen. John gaat gewoon weer verder en maakt het ook daar sneeuwvrij. De overbuurman komt ook naar buiten. Hij heeft wel zo'n handig apparaat! Verschil moet er zijn... We zwaaien naar elkaar en ieder gaat verder met het sneeuwvrij maken van de opritten.

We lopen nog even naar de straat naast ons en zien hoeveel takken zijn afgebroken. De sneeuw was ook zo zwaar. Ik vind het niet gek, dat wij een paar keer zonder stroom hebben gezeten. Ook zien we veel sporen van herten. Die sporen lopen allemaal naar bomen. Daar kunnen ze nog lekker aan knabbelen. Ik ga weer naar binnen en John maakt het laatste stukje af. De buurman was nog even naar hem toegelopen en heeft hem nog even geholpen met zijn snowblower.

De avond valt en ...

Al vroeg worden wij wakker. Dat is ook niet zo gek, want we lagen er gisteren al op tijd in. Daar was een reden voor; we gaan even terug naar gisteren… Nadat we om 12 uur weer stroom hadden zijn we na een lekker ontbijtje met koffie weer naar buiten gegaan. Er was inmiddels aardig wat sneeuw bijgekomen en de oprit lag weer helemaal bedekt met een dikke laag! Schuiven lukte al niet meer, dus het zou een zware klus worden. John begon met goede moed. We hadden in de garage muziek opgezet. A.s. zaterdag hebben we ons carnavalsfeestje, dus de party CD ging op.



Het waaide flink en we hoorden overal takken breken. Bij de achterburen ging een halve boom naar beneden. De sneeuw was zo zwaar geworden, dat de bomen en takken het niet meer kunnen dragen en afbreken. John is een hele dag bezig geweest. En dat met een simpele sneeuwschuiver. Niks elektrisch, geen snowblower (helaas). Eigenlijk was het niet om te doen. Hij was dan ook helemaal stuk aan de einde van de dag.

Het was inmiddels vijf uur en met het vallen van de avond, viel alles uit. Geen licht in de garage, geen muziek….het zal toch niet waar zijn hè! Weer geen stroom! Waarom net nu! We moesten nog gaan eten en we koken hier elektrisch….ja, dan houdt het al snel op! Oké, John, de ‘robinson’ van ons twee, bedacht een oplossing. We hebben van die Au Bain Marie schalen met gelbranders. Die hebben we gepakt om de ‘Pulled Pork’ in op te warmen. Het duurt wel even, maar het werkt wel. Ik had wat kaarsen en theelichtjes opgezocht om wat licht te maken. Het huis koelde wel snel af en oh, wat had ik het koud. Met een muts op, beenwarmers en een extra trui hebben we toch nog iets warms kunnen eten. Niet echt charmant, maar wel romantisch...voor even dan.

Het was ondertussen al kwart over negen en nog steeds geen stroom. Wat te doen met de vriezer en koelkast. De Au Bain Marie schalen zijn echt superfunctioneel! We hebben daar o.a. het ingevroren vlees, brood en andere etenswaren uit de vriezer ingelegd. Met de deksel er op en wat extra tape zodat de dieren uit de omgeving er niet bij konden, was het een prima oplossing. We hebben de schalen buitengezet, waar het al -11 graden was. We hebben vervolgens wat bakken sneeuw in de koelkast gezet om dat gedeelte een beetje koel te houden. Daarna zijn we maar naar bed gegaan, want om half 11 was het best koud beneden.
John had zijn lamp op het nachtkastje aangedaan. Zo wisten we tenminste wanneer de stroom weer terug was. Om precies te zijn, half twee vannacht. John is er nog uitgegaan en heeft beneden gecheckt of er geen apparaten meer aanstonden.

Terug naar vanochtend… buiten schijnt de zon en de lucht is strak blauw gekleurd. Prachtig om te zien, zeker met de witte besneeuwde takken geeft het een mooi contrast. Gauw naar beneden en de dag beginnen met een gebakken eitje, een jus d’orange en een vers bakje koffie. Nu maar van genieten, want we zijn er inmiddels achter dat het ook zo gebeurd kan zijn. Ondertussen kijkt John naar onze geïmproviseerde vriezer. Die heeft zijn werk goed gedaan. Alles is nog goed bevroren en we halen alles weer naar binnen. Onze vriezer is ook weer goed op temperatuur, dus we kunnen alles weer gaan inruimen.

Het zou een mooie dag zijn om er op uit te gaan, maar helaas zijn wij nog ingesneeuwd. De straat is bedekt met een dikke laag sneeuw, zo’n 75cm sneeuw. We hebben het even opgemeten, want John stond tot aan zijn heupen in de sneeuw. Op Dulles Airport was 32.4 inch gevallen, oftewel 82 cm. Wij zitten op een klein kwartiertje rijden daar vandaan, dus dat komt wel overeen met wat er bij ons is gevallen. Op Reagan National Airport is er 17.8 inch (45 cm) gevallen. Dat is nogal een verschil. Maar het blijft natuurlijk veel. Obama sprak daarom ook van een "Snowmageddon". De sneeuwschuivers rijden af en aan, maar alleen op de doorgaande wegen. Daar ligt nu de prioriteit. Onze buurtbewoners hebben geen contract met de particuliere bedrijven die komen sneeuwruimen, dus we kunnen alleen maar toekijken hoe ze aan de andere kant van de weg er wel op uit trekken. Daar is wel een saamhorigheidsgevoel en heeft iedereen bijgedragen in de kosten! Het enige wat wij kunnen doen is afwachten…

We gaan wel lekker naar buiten, want het is te mooi om binnen te blijven. We hebben er tot nu toe alleen maar last van gehad, dus het wordt tijd dat we gaan genieten van de sneeuw. Alles staat wel standby…de Au Bain Marie schalen, de kaarsen, de zaklampen, want je weet het maar nooit. Tja…. Amerika, het land van de onbegrensde mogelijkheden…als je stroom hebt tenminste!

Geen stroom/wel stroom...

Sinds het begin van de nacht zitten we zonder stroom. Dus geen internet, alleen op mijn iPhone en zo lang de batterij nog vol is. Daarom kon ik dit berichtje nog plaatsen. Maar ook geen verwarming, dus het is koud, heel koud! Gisteren hebben we onze weg door het huis met een zaklamp moeten vinden. Mijn koelkast staat vol met eten die ik voor de sneeuwstorm had ingeslagen. Gelukkig ligt er buiten 'wat sneeuw' dat we kunnen gebruiken om te koelen! Wordt vervolgd.....

13:00 uur:
Yeah, we hebben weer stroom. De verwarming staat op volle toeren te draaien, het koffieapparaat voorziet ons weer van de nodige kopjes koffie en de TV en internet staan ook weer standby. De hele dag zijn er livecoverages van de snowblizzard of 2010. Vanochtend heeft John de sneeuw op de oprit gemeten en er was na de laatste keer sneeuw schuiven weer 25 centimeter bijgekomen. Er is al ruim 65 centimeter sneeuw gevallen. Maar we zijn er nog niet; het gaat door tot vanavond laat. Ik zal later weer een update geven en wat foto's plaatsen.

Sneeuwstorm

Het is vrijdagavond, 20:30 en John is druk bezig met sneeuw schuiven. Het heeft misschien weinig zin, want het sneeuwt maar door. Voorlopig stopt het ook niet, want het gaat door tot zaterdagavond 22:00 uur. Zoals ik al eerder schreef; ze voorspellen 50 tot 60 centimeter sneeuw. We zaten zojuist even te internetten en op teletekst stond het volgende bericht:

Het klopt wat er geschreven wordt. Toen ik gisteren bij de supermarkt was, viel het mij op dat de schappen van de melk allemaal leeg waren. Karren vol boodschappen. Ook aan de kassa's was het een chaos. De safeway (onze supermarkt in Great Falls) is niet zo groot en de karren daarintegen wel. Het stond helemaal vast. Er was geen doorkomen meer aan. Ik had trouwens het laatste boodschappenkarretje, dus kun je nagaan hoe druk het was. Ik heb gelukkig wel al het nodige kunnen halen. Takken breken momenteel af, omdat de sneeuw te zwaar wordt. En het is stil op straat. Normaal horen we de weg heel goed en nu is het zo heerlijk rustig. Tijdens onze pauze, zijn er herten in de voortuin geweest. De sporen waren goed zichtbaar in de verse sneeuw. Jammer, hebben we ze weer net gemist. Op internet en op televisie zeggen ze het volgende over de sneeuwstorm: "This snow storm may go down as the biggest snow storm in recorded history for Washington, D.C. The current record was set in 1922 when 28 inches of snow covered the region." Af en toe flikkeren de lampen binnen. Ik hoop niet dat de stroom uit gaat vallen. Als het even stil blijft op mijn blog, weten jullie in ieder geval hoe dat komt. Ik ben benieuwd hoe het morgenochtend eruit ziet. Wij houden jullie op de hoogte!

0:55 uur.... Even een update. John heeft vanavond 3 keer de oprit schoongeveegd. Toen we weer buiten kwamen was er 20 centimeter bijgekomen. We hebben het even opgemeten. Er is al meer dan 40cm sneeuw gevallen, als het al niet meer is. Na twee keer sneeuw schuiven even naar binnen. De hele nacht en morgenoverdag zal het nog blijven sneeuwen. Die 60 cm gaan we denk ik wel halen. Wat een hoeveelheid sneeuw, zeg!

Hoezo naar de sportschool...

Eén van mijn voornemens was, om hier weer naar de sportschool te gaan. Daar is natuurlijk nog niets van gekomen. Maar dankzij de sneeuw, krijg ik mijn portie beweging ook wel. Het heeft weer eens gesneeuwd! Gisteravond begon het om 5 uur te sneeuwen en het is de hele nacht doorgegaan. Er werd weer een 'winter storm warning' afgegeven. Overheidsgebouwen sluiten hier gewoon, scholen zouden 2 uur later beginnen, etc. Ik kreeg al een vermoeden wat mij woensdagochtend te wachten stond. Vanochtend toen ik wakker werd en uit het raam keek, zag het mooi wit! De oprit die zo mooi schoon was, had weer een laag sneeuw. John zit nu in Fort Worth, dus er zat er niets anders op dan de sneeuwschuiver te pakken en aan de slag te gaan. Het eerste stukje is altijd lastig. Het schuiven ging op zich goed, omdat het redelijk ‘losse’ sneeuw was. Maar de hoeveelheid…onze oprit is best groot. Ik keek even naar opzij, zucht….hier ben ik wel even mee bezig! Nou ja, verstand op nul en gewoon doorgaan. Na een uur en 15 minuten was ik dan eindelijk klaar. Vol trots keek ik naar mijn schone oprit. Het resultaat mag er zijn. Ik vond dat ik wel een lekker bakje koffie had verdiend en ik ben snel weer naar binnen gegaan. Ik zit nu even te genieten van mijn kopje koffie. Hoewel het een flinke klus was, vond ik het toch ook wel fijn om buiten bezig te zijn. Hopelijk gaat de zon vanmiddag weer schijnen en gaat de sneeuw dan weer smelten. Er ligt best wel weer een dikke laag, dus dat is niet zo maar weg. Straks het deck nog en dan kunnen we er weer even tegenaan. Voor hoelang? Geen idee, maar ik ben bang dat het vrijdag weer gaat sneeuwen. En zaterdag…wanneer houdt het op? De weermannen voorspellen dat er dit weekend 6 tot 12 inch sneeuw gaat vallen. Oftewel 15 tot 30 cm sneeuw! Het zal vrijdagavond gaan sneeuwen en dit gaat door tot zaterdagavond. Dat zal toch niet hè. Net nu Arthur zijn feestje heeft verplaatst naar a.s zaterdag. Ik hoop dat het allemaal gaat meevallen. Op de TV werden verschillende mensen geïnterviewd en de reacties waren allemaal hetzelfde; "This is one of the worst winters we've had in a very long time". Ja, onze eerste winter in Great Falls en het is gelijk één van de ergste sinds lange tijd. Nu kan ik daar niet op af gaan, want ik weet wat normaal is in deze tijd van het jaar. Maar ik begin ze nu wel te geloven... Sneeuw is best leuk hoor, maar het heeft ook flink wat beperkingen. En als mijn sociale leven (zoals het feestje, die gecanceld wordt vanwege het weer) daarvan de dupe wordt, ben ik niet blij.

Geen lekkage meer...

Gisteren de hele middag op de loodgieter gewacht. Zijn reclame en motto, in 45 minuten een monteur, ging gisteren niet op. Het zal eens meezitten. Het was druk en om 17:00 uur was hij dan eindelijk gearriveerd. John heeft hem alles uitgelegd en hij heeft de lekkage opgelost en zeker niet onbelangrijk, ook gemaakt. Gelukkig, geen lekkage meer! Kosten: 175 dollar. Deze rekening kan gelijk door naar onze landlord (verhuurder). Zullen ze wel niet blij mee zijn, maar hé, dit is hun verantwoording. Ons weekend is letterlijk in het water gevallen. Het was zo mooi weer. De zon scheen volop en met een strak blauwe lucht en de sneeuw was het een mooi plaatje. We hadden ons eigenlijk voorgenomen om dit weekend op zondag ergens naartoe te rijden en lekker te gaan wandelen. Nou, niet dus! Jamie, onze oudste poes, vond het allemaal wel prima. De baasjes lekker thuis en zij op haar vaste plek. Op tafel, lekker dicht bij ons. Zo is het weer heel snel maandag. We hebben nog wel gezellig geskypt met John en Jacqueline. Het was erg leuk om ze weer eens te zien. Mijn ouders belde nog en daar heb ik ook nog een tijdje mee zitten kletsen.

John vertrekt morgen naar Fort Worth (Texas). Het wordt een rustig weekje. Ik wil deze week nog wel eens gaan kijken voor een nieuwe spijkerbroek. Ik ben inmiddels 7 kilo afgevallen en dat merk ik heel goed aan mijn kleding. Vooral mijn spijkerbroeken zijn te groot geworden. Ik kan die uitdoen, zonder de rits en knoop open te maken. Best handig, maar het zit niet echt lekker. Meestal als ik iets echt nodig heb, kan ik niet slagen. Dus ik ben benieuwd of het me gaat lukken om een geschikt model te vinden en voor een redelijke prijs. Dat moet toch wel lukken, toch?


Even iets heel anders... Over de auto’s die men hier rijdt. Nu rijden hier heel veel mooie auto’s, zoals mooie stoere SUV’s en pick up trucks. Geweldig om te zien. Soms kom je ook hele ‘unieke’ exemplaren tegen. Wij waren pas bij een winkel en ik moest wel lachen om een auto die daar geparkeerd stond. Deze groene auto op de foto. Hoezo ‘down to earth’…Oké, hij is groen, ecologisch verantwoord, maar daar blijft het dan ook bij. Hij heeft zeker naar pimp my car gekeken, maar is daar zelf iets te ver in doorgeslagen. Ik vraag me af hoe hij/zij met deze auto over een drempel rijdt....