Sneeuw, lekkage...wat een weekend!

Gisteren was het zaterdag. Een dag dat er weer iets leuks op de agenda stond. Een Singleparty! En nee, dan bedoel ik niet een datringfeestje, maar een discoparty met singles. Je weet wel, die zwarte schijven van vroeger, ook wel LP's genoemd. Het feest was georganiseerd door Arthur die samen met Aagje in Alexandria woont. 's Middags hadden we nog hoop dat de sneeuw geen roet in het eten ging gooien, maar het tegendeel is werkelijkheid geworden. De wegen werden steeds slechter en het bleef maar sneeuwen. Ik had er zo'n zin in. Ik was donderdag met John al naar de CD Cellar in Falls Church geweest om plaatjes te kopen. Oké, even iets over deze winkel. Als je binnenkomt ruikt het al naar oma's tijd. Een beetje muf en oud. Niet dat mijn oma zo rook, maar ik moest wel gelijk aan die tijd denken. En dan al die platen. Ik zag heel wat bekende platen voorbij komen, een echt staaltje jeugdsentiment. Maar goed, wij hebben wel wat plaatjes kunnen scoren.

Vrijdag belde Petra mij op, dat zij naar de Cd Cellar zou gaan om platen te kopen...of ik zin had om mee te gaan. Ja, tuurlijk...Gezellig! Ook zij heeft leuke platen gekocht en we hadden er al helemaal zin in. Ik ben daarna (en na wat bakjes koffie bij Petra) naar de Party Depot gereden en heb nog wat leuke items gekocht. Het heeft te maken met discobollen... Ik was er helemaal klaar voor. Maar ja, de sneeuwval hè! Het werd steeds erger en er was inmiddels al 25 cm sneeuw gevallen. Helaas zijn wij tot de conclusie gekomen dat we beter konden afbellen, omdat het niet verantwoord was om helemaal naar Alexandria te rijden. Voordat ik de kans kreeg om Arthur te bellen, ging de telefoon. Het was onze 'party host' Arthur. Hij had de beslissing genomen om het feest te cancelen. Hij was even met de auto op pad gegaan en het was te slecht. Het was beter om het een week uit te stellen. Jammer voor het werk dat ze al verricht hadden, maar stiekem was ik er wel blij mee, want zo hoef ik niets te missen en gaan we volgende week 'back in time' met de geweldige disco muziek van 'vroeger'.

Het werd dus een avondje thuis voor de buis. Nou ja, niet helemaal. We kregen de rekening van het water en wat we daarop zagen, dat klopte niet helemaal. Hier in Amerika zouden we 10x zoveel verbruikt hebben als thuis. Hè??? Hier 236 kuub (over 3 maanden) en in Nederland 9 kuub (per maand). Dat kan toch niet. Kijk, dat we wat meer zouden verbruiken, dat is logisch, want ik ben hier gewoon thuis, terwijl wij in Nederland allebei een fulltime baan hadden. Maar het tienvoudige, nee dat kon er bij ons niet in. Wij zijn toen maar eens de basement ingegaan en gezocht of we geen lekkage hadden en wat blijkt.... We hoorde water lopen. We hebben namelijk zo'n 'water softener' in de basement staan en daar bleef maar water doorlopen. Wij dachten dat het water aan het circuleren was, maar het gaat gewoon rechtstreeks de afvoer in! Dus wat er nu al die maanden is gebeurd, is dat we constant emmers water hebben weggegooid. We hebben het met de stopwatch opgenomen; er worden 3 volle emmers water per uur zo maar weggegooid! Op de een of andere manier, blijft die knop waarmee je dit systeem kan uitschakelen hangen. Ook komt er nu water uit de tank zelf. Met als resultaat dat John gisteren tot 3 uur 's nachts bezig is geweest om het water op te vangen en tegelijk die ruimte leeg te halen. Wij hadden daar wat spullen opgeslagen. Vannacht is hij elke anderhalf uur naar de basement gegaan om de tank te legen. Vandaag hebben we de loodgieter gebeld en die komt vanmiddag langs. Hopelijk om de lekkage te stoppen. De hoofdkraan hebben we natuurlijk uitgezet, maar gek genoeg blijft er druk op de leidingen staan en komt het water er nog steeds uit. Het is raar maar waar. Nu werken we met emmers water....net als vroeger! Zo gaat het weekend wel snel voorbij! Wordt vervolgd....

De kapper...

Gisteren was het dan zo ver. We moesten allebei naar de kapper. John zou naar Bubbles gaan in de Tysons Corner Mall en ik naar Great Hair Design. Ik moest pas laat naar de kapper, dus ik zou John nog zien met zijn 'nieuwe' kapsel. Ik moet zeggen, het viel best mee. Het zit wel heel anders, maar misschien is dat ook even wennen, na zijn lange haardracht. Mmm, bij nader inzien; het zit gewoon anders. John had duidelijke instructies gegeven en voor alle zekerheid wat foto's meegenomen, zodat ze konden zien hoe het er uit moest komen te zien. Dat blijft toch best lastig voor de kappers hier in Amerika. Ze knippen hier toch echt anders. Boven op zijn hoofd is het haar nog vrij lang en de zijkanten juist weer kort. Maar goed, het had erger gekund. Ik geloof wel, dat John in Nederland weer even naar Désirée gaat om de 'schade' te herstellen. Als we het zo kunnen afwisselen komt het nog goed.

Toen was het mijn beurt. Ik had, zoals jullie hebben kunnen lezen, een kapsalon gevonden in Great Falls. Het interieur verbaasde me weer niet. Rommelig, choatisch en veel antiek. En dan bedoel ik de wasbak, haardroger, etc. Maar ik zag in de hoek nog wel een moderne versie staan van een haardroger, dus dat gaf me weer wat vertrouwen. De dame van Davines was er ook. Ik had me daar een heel modern type bij verwacht, maar ze kan natuurlijk heel erg goed zijn in haar werk. Ondertussen had ik kennis gemaakt met Mé (Mai, Mei...of hoe je het ook schrijft). Ze was heel erg aardig en vroeg me om plaats te nemen. Na mijn haar geïnspecteerd te hebben, nam ze samen met de Davines dame mijn recept nog eens door. Na een tijdje hadden ze het 'spulletje' gemengd en kon het aangebracht worden op mijn haar.

Ze pakte al mijn haar vast en hield het omhoog. Daarna begon ze wat plukken naar beneden te halen en daar de uitgroei in te kleuren. Ze heeft de hele tijd met één hand mijn haar omhoog gehouden. Ik vroeg me af of ik moest ingrijpen en dat er een andere manier was, maar hé...het was mijn eerste bezoek en helemaal gratis, dus ik hield mijn mond maar. Ik zou er al een lamme arm van hebben gekregen, maar oefening baart kunst. Toch? Toen elk plukje haar ingesmeerd was, moest ik onder de warmtelamp gaan zitten. Dit was het enige apparaat wat er een beetje modern uitzag. Dit moest ik bij Désirée ook altijd, dus het was niet nieuw voor me. Met mijn Iphone is het wachten niet erg. Ik heb de kranten gelezen, gemaild en mijn Hyves pagina bijgewerkt. Daarna uitspoelen. Ik denk vanwege de ruimte, maar de wasbakken stonden niet echt handig opgesteld. Tegen de muur aan! Dus mijn kapster moest vanaf de zijkant mijn haar uitwassen. Ook had ik niet veel steun in mijn rug en nek, waardoor ik constant het gevoel had, aslof mijn strottenhoofd werd afgesloten. Een ware marteling! Maar goed, gelukkig werkte ze snel, dan maar geen heerlijke hoofdhuidmassage.

Ondanks dat mijn haar nat was, zag het er al goed uit. Nu de highlights nog. Ik heb haar zo goed mogelijk proberen uit te leggen, dat ik geen duidelijke strepen wilde, maar het moest er uitzien alsof het door de zon was opgelicht. Hele fijntjes dus. De kam die Mé vast had kon ze gelijk opbergen, want daarmee kon ze zebrastrepen creëren. Hele dikke strepen... De dame van Davines nam het hier over. Ze deed het goed en nam hele fijne strengen haar en bracht zo de hightlights aan zoals ik het wilde. Ik weer blij. Daarna weer onder de lamp. Ik zat er inmiddels al 2 uur. Toen was het een kwestie van uitspoelen (weer naar de ‘martelbank’). Ik ben erg blij met het resultaat. De kleur is goed en ook de highlights zijn prima. Iets meer dan ik gewend was, maar gelukkig geen zebrastrepen. Oef, wat een opluchting! Daarna heeft ze mijn haar geföhnd en was het tijd om naar huis te gaan. Na 3 uur was ik daar ook wel blij om. Ik hoefde inderdaad niets af te rekenen, maar ik heb haar wel een fooi gegeven. Volgende keer weer naar Great Hair Design. Op verzoek van velen, hier dan een foto van het resultaat...

Fotosafari met Yolanda

Gisteren ben ik op fotosafari geweest met Yolanda. We hadden de Union Station uitgekozen om foto's te maken. Yolanda is al veel verder met fotograferen. Zij maakt echt prachtige foto's. Hier de link naar haar site: http://www.stallmannfotografie.nl/ Van haar kan ik nog veel leren. Ik ben nu pas toe om het fototoestel te leren kennen. Wat kan ik er allemaal mee, hoe kan ik de camera het beste instellen etc. Ik heb daar nu alle tijd voor en ik heb er plezier in en daar gaat het ook om. Maar goed, terug naar Union Station. Ik had er hoge verwachtigingen van. Het is best moeilijk om daar unieke foto's te maken. Als je op Flickr.com kijkt zie je ook veel dezelfde foto's terug. Maar dat neemt niet weg dat je er prachtige foto's kunt maken. Je mag er foto's maken, maar geen statief gebruiken. Als je binnen fotografeert is dat toch wel erg handig. Ik heb er geen, maar Yolanda had die van haar meegenomen en op het moment dat ze het statief op wilde zetten, kwam er al gelijk een meneer aangelopen. Hat mag dus niet. Dan maar zonder statief. Het was leuk om daar rond te lopen, op zoek naar mooie bijzondere mensen om te fotograferen en mooie standpunten te bepalen.

Na een uurtje ofzo waren we toe aan een bakje koffie. Dat hoort er natuurlijk ook bij. Even pauze houden en gezellig kletsen. Daarna gingen we weer verder. Het gebouw ziet er van de buitenkant erg mooi uit. De arcade is natuurlijk wel weer mooi om te fotograferen. Mooie herhaling van de pilaren en dieptewerking. We hadden er veel plezier in. Na een tijdje hadden we het echter wel gezien en besloten we om weer huiswaarts te keren. Terug naar de auto dan maar. Oké, maar waar is de auto. Nergens te vinden en ook de afstandbediening gaf geen uitkomst. Ach Yo, het is nog maar de tweede verdieping... Misschien toch een verdieping hoger proberen. Eenmaal een etage hoger toch nog maar een keer de afstandbediening proberen en jawel...auto gevonden. Thanks for the walk, Yolanda ;-) Nu nog naar de betaalautomaat...Ondertussen was ik een berichtje op Hyves aan het plaatsen en Yo was al rijdende op zoek naar de betaalautomaat. Tenminste, dat dacht ze....Ondertussen waren we aan het sightseeing in de parkeergarage. Hè, 2c...daar kwamen we toch net vandaan... We hebben wel gelachen en uiteindelijk niet geheel onbelangrijk de uitgang weten te vinden. Op naar huis dan maar. Na nog een bakje koffie te hebben genuttigd bij Yolanda ben ik weer naar huis gegaan. Natuurlijk gelijk de foto's bekijken. Ik heb ze gelijk op mijn Flickr.com ( http://www.flickr.com/photos/9061377@N05/ ) site geplaatst. Ach, er zitten wel aardige foto's bij, maar het kan natuurlijk altijd beter. Daarom is het zo leuk om er op uit te gaan met mijn camera. Je leert elke keer weer wat bij. IOp naar de volgende fotosafari. Ik kies dan de locatie uit. Ik ben vandaag al druk aan het zoeken op internet voor een geschikte locatie, maar nog niet echt iets gevonden. Wij houden niet zo van natuurfotografie, maar wel van het fotograferen van mensen, binnen in mooie gebouwen, een oud pakhuis zou ook wel leuk zijn of misschien wordt het de volgende keer straatfotografie.

Goede deal...

Vandaag is het zaterdag en het is mooi weer. Het zonnetje schijnt en John is druk bezig in de tuin. Hij is de bladeren bij elkaar aan het vegen. Het was er nog niet van gekomen om dit te doen, vanwege de sneeuw. Het is heerlijk om buiten even bezig te zijn. Vandaag heb ik ook de uitnodigingen voor ons carnavalfeestje de deur uit gedaan.

Het inmiddels ook weer bijna 8 weken geleden dat ik naar de kapper ben geweest. Mijn uitgroei is ondertussen enorm, dus het wordt hoog tijd dat er weer iets aan gedaan wordt. De vorige kapper vond ik toch niet helemaal een succes. Daarnaast vond ik het wel een eind rijden (Alexandria), dus ik heb de site van Davines weer geraadpleegd. Zie ik ineens bij Virginia, Great Falls erbij staan. Dat was de vorige keer nog niet. Laat het nu ook nog eens heel dichtbij zijn, op zo'n 5 minuten lopen. Ideaal! Dus ik vandaag bellen naar deze kapper, Great Hair Design. Dat klinkt al goed hè, maar eerst maar eens kijken of ze daadwerkelijk met Davines werken. Nu blijkt dat ze al wel met de verzorgingsproducten werken, zoals shampoo, conditioner etc., maar nog niet met de haarverf. Dat laatste heb ik juist nodig! Maar, zegt deze vriendelijke mevrouw aan de telefoon, woensdag komt er iemand van Davines voor een demonstratie. Ik wil eigenlijk woensdag er naar toe om mijn haar te kleuren en vraag aan haar of dit mogelijk is. Dat is mogelijk zegt ze en ze vraagt me haar model te zijn. Het kost me deze keer niets en dat maakt het voor mij wel heel aantrekkelijk. Ik geef haar het recept (van de haarkleuring) van Désirée, met alle volumes en procenten, dus als het goed is moet dit toch goed gaan hè? Ik besluit haar die kans te geven, want het zou perfect zijn. Lekker dichtbij, toezicht van iemand van Davines én de eerste behandeling helemaal gratis! Mijn afspraak staat dus gepland voor woensdag en ik kijk er al naar uit! Als nu ook het resultaat goed is, dan heb ik mijn kapper gevonden.

Film en lunch

Gisteren zijn we naar de film geweest. Up in the air met George Clooney in de hoofdrol. We hadden allemaal hoge verwachtingen. Er zaten genoeg komische momenten in en daar hebben we ook om moeten lachen. Mooie scenes (de mooie luchtbeelden van landschap en steden), goed geschoten en ook gaf de muziek extra dimensie aan de film. Via een advertentie in de kranten van St. Louis en Chicago, riep regisseur Jason Reitman mensen op om voor de camera te praten over het verliezen van hun baan. Met uitzondering van twee cameo’s, zien we beelden van deze ‘echte mensen’ tijdens de ontslagscènes’ in de film, met een hartverscheurend authentiek resultaat. Hoewel ik deze film in eerste instantie vrij vlakjes vond, blijft de film toch wel in mijn gedachte hangen. Up in the air is in ieder geval geen traditionele feelgoodfilm. Aan het einde van de film dus geen tranende ogen van de dames vanwege een mooi romantisch einde. Dat sierde de film dan weer wel, was dit wel het geval geweest dan was het zo cliché. En Clooney heeft veel goedgemaakt ;-). Het is trouwens ideaal om 's ochtends naar de film te gaan. een kaartje kost 'niets', maar 6 dollar en het is niet druk. Je kunt gaan zitten waar je wilt, geen lange mensen voor je en geen irritante geluiden van chipszaken etc. We zaten (onszelf meegerekend) met zo'n 15 mensen in de zaal. Daarna zijn we gaan lunchen. In the mall zit een broodjeszaak, waar we allemaal iets genuttigd hebben. De laatste lunch ging gepaard met prossecco en nu zaten we 'braaf' aan een jus d'orange en koffie. Ach, het hoeft niet altijd upscale te zijn. We hebben het gezellig gehad en daar gaat het tenslotte om.

Gisteravond kwam een collega van John bij ons eten. Hij is in Washington voor besprekingen. Het is altijd leuk om visite te krijgen. ik heb Italiaans gekookt. Als voorafje had ik weer de gemarineerde mozarrella gemaakt. Ook dit keer was het weer een succes en ik moet het recept naar hem doormailen. Ik denk dat ik dit nog heel vaak ga maken en het is zo simpel.

Hij had trouwens ook een hele boodschappentas bij, want we hadden weer wat spulletjes opgegeven. Stroopwafels, peperkoek, kruiden, etc. Onze voorraadkast is weer helemaal bijgevuld! John kwam met een pakketje thuis en daar zat de koffie in die we uit Nederland besteld hadden. Wij gingen altijd onze koffie bij Simon Levelt halen (Palermo) en de verkoper had gezegd dat hij dit heel makkelijk kon opsturen naar ons. Hij heeft dat in het verleden al wel eens vaker gedaan voor mensen (ook heel toevallig van defensie) die in Amerika zaten. Hij zit met zijn winkel vlakbij de KMA en zo kon de koffie, via de interne defensiepost naar ons opgestuurd worden. Het scheelt best veel met de Illy koffie hier in Amerika. Bijna 5 dollar op een blik koffiebonen. Er gaat bij ons heel wat koffie doorheen. Dan is het toch wel de moeite waard om het uit Nederland over te laten komen. De geur alleen al van de Palermobonen...heerlijk!

Update

Vandaag is het een mooie zonnige dag in Great Falls. De temperatuur ligt rond de 12 graden en bij ons achter op het deck lijkt het wel warmer. Je kunt gewoon lekker buiten zitten in het zonnetje. Dat zal ik straks ook nog wel even doen denk ik. Hier moet je van genieten!

Gisteren is John ziek geweest. Hij is bijna nooit ziek, maar hij had het flink te pakken. Een soort buikgriep denken we. Hij kon niets binnen houden. Zodra dat hij iets gegeten had, moest hij rennen naar het toilet. Dat ging zo de hele dag door. 's Middags heeft hij nog een paar uur geslapen. Daarna is hij naar bed gegaan, waar hij nog eens een paar uur heeft geslapen. Vandaag gaat het gelukkig al iets beter. Hij heeft een boterham op en tot nu toe is alles binnen gebleven. Hij voelt zich wel zwak, maar wat wil je, als je de dag ervoor niets in je lijf hebt gehad. Morgen zal hij weer gaan werken.


Morgen ga ik met de meiden naar de film en daarna pakken we nog een lunch. We hadden de keuze uit drie films en het is 'Up in the air' geworden. Een film met George Clooney....ach, het oog wil ook wat ;-). Ben benieuwd.


Nu kan ik beginnen met de voorbereidingen van ons carnavalsfeestje. Ik had het graag in Nederland gevierd, maar het is te kort dag en het kost ons twee tickets. Die gebruiken we liever voor een andere keer. Ik denk dat ik eind mei, begin juni met John naar Nederland kom. De feestmuziek hebben we al, want we hebben alles meegenomen vanuit Nederland. Nu nog confetti scoren en serpetine. Deze simpele dingen die in Nederland volop te krijgen is, is hier best duur. Dus mensen in Nederland, alles is welkom. Dus als jullie nog wat over hebben, stuur het gerust op. Jullie maken er ons heel erg blij mee. O ja, en we moeten nog een prins carnaval hebben.

Dit was party #1, op naar....

Afgelopen zaterdag hadden we onze housewarming party. Die dag zijn we vroeg uit bed gekomen, want we hadden nog heel wat te doen. De laatste boodschappen, er moest nog rode wijn gehaald worden, onze discobol moest nog opgehangen worden. Ja, een discobol uit de jeugd van John. Dat ding heeft al heel wat feestjes overleefd en het mocht natuurlijk niet ontbreken in onze bar. Op de uitnodiging had ik geschreven dat iedereen welkom was vanaf 5 uur. Normaal gesproken houden wij onze feestjes vanaf half 9, maar omdat er ook veel kids kwamen, wilden we niet te laat beginnen. Ik was nog druk met de voorbereidingen van de hapjes. Het zou een race tegen de klok worden. Dat kwam ook een beetje, omdat John de hele week in Fort Worth zat. Sommige dingen moet je echt aan een man overlaten en daarom had John het zaterdag megadruk. De bar was inmiddels gereed. Tafelkleedjes over de staantafels, sfeervolle accenten weggezet, zoals een bloemetje en wat kaarslichtjes. De 'speelkamers' voor de kinderen was ook al helemaal klaar. Ik heb wat slingers en ballonnen opgehangen. De kleurplaten en snoepjes weggezet. Laat de kids maar komen...

Nou, weer terug de keuken in en ik ging verder met mijn hapjes. Op de uitnodiging stond Bites and Bubbles, dus dan moet je ook met wat lekkere bites komen. Om 5 uur stond de eerste gast al voor de deur. Dat zijn wij niet gewend, want als er een tijd op de uitnodiging staat, komen de gasten meestal een half uur tot een uur later. Hier niet, gewoon stipt op tijd. Oké, geen stress, Natas....gewoon deur opendoen, de rondleiding aan John overlaten en gauw de Bubbles naar beneden brengen. Om half 4 had ik bij de Safeway wat zakken ijsklontjes gehaald; dit om de drankjes te koelen. Daarna weer terug naar de keuken en verder met mijn hapjes. Ik was nog helemaal niet klaar en de volgende gast stond al weer voor de deur. Onze planning kwam niet helemaal uit, maar gewoon blijven ademhalen en net doen alsof alles onder controle was.


Vanaf dat moment ging het allemaal heel snel. De ene gast na de andere arriveerde en zo liepen John en ik kriskras door het huis. Hier is de slaapkamer, hier de woonkamer, tussen de bedrijven door weer de deur opendoen voor de volgende gast en ze daarna maar gauw naar de bar in de basement brengen. Het begon al lekker druk te worden en iedereen leek zich prima te vermaken. John bleef beneden bij de gasten, terwijl ik mijn hapjes de finishing touch gaf. Allereerst ging ik langs met een zalm wrap. Die had ik eerder die dag al klaargemaakt en het was alleen nog maar een kwestie van snijden en op een bord presenteren. Gelukkig vonden de gasten het ook allemaal lekker. Daarna besloot ik om met mijn gemarineerde mozzarella langs te gaan. Ik was daar heel benieuwd naar, want het was de eerste keer dat ik dit heb gemaakt. Ik vond het heerlijk en zo ook de gasten. Leuk hoor, om complimentjes te krijgen. Dit is zeker een recept die in mijn eigen 'kookboek' komt. Je moet de kaas de dag ervoor al in de marinade leggen en zo'n 15 tot 24 uur laten intrekken. (is maar net hoe intens je de smaak wilt hebben) Op de dag dat je het gaat uitserveren hoef je alleen nog maar de zongedroogde tomaatjes te snijden en met een prikker op de kaas bevestigen. Als extraatje en voor de kleur kun je een takje rozemarijn als prikker gebruiken.

De gasten werden ook nog getrakteerd op Mini Caprese Bites. Gelukkig viel het allemaal in de smaak. Ik had natuurlijk ook de gebruikelijke zoutjes op de tafels gezet. En ook een kaasplankje mocht niet ontbreken. Rauwkost doet het gek genoeg ook altijd goed, dus ik hoop dat mijn gasten niets tekort zijn gekomen. Eindelijk kon ik ook gaan genieten van een glaasje prossecco. Mmm, dat smaakte goed! De sfeer zat er goed in en de kinderen hadden het ook allemaal naar hun zin. Gelukkig.


Later die avond hebben we nog Saté geserveerd met stokbrook. Een quiche voor de vegatariërs en wat pastasalade en aardappelsalade. Voor de kinderen had ik pizza en ijsjes. De internationale gasten gingen na het eten naar huis. Dat vind ik wel typisch voor hier. Als men gegeten heeft dan gaan ze weg. De Nederlanders daarintegen bleven (gelukkig) nog even hangen. O ja en Liza en Janet (Engelsen), die vonden het ook nog te gezellig en bleven ook nog. De kinderen gingen lekker dansen en waren helemaal onder de indruk van John zijn discobol. Helaas kon de bol niet draaien. Er was op het laatste moment iets afgebroken en we konden het niet meer repareren voor het feestje begon. Jammer, maar dat is weer voor de volgende keer.

John ging op een gegeven moment even wat feestmuziek opzetten, nou toen gingen de kinderen helemaal los. Spontaan begonnen ze de polonaise te lopen. Van het één kwam het ander....het volgende feestje staat al weer gepland. Carnaval! Als echte Brabanders zien wij dit wel zitten en al de Nederlanders waren er voor te porren. De één heeft iets meer overtuiging (lees drank) nodig dan de ander, maar iedereen was enthousiast, dus het wordt carnaval in The States! Yeahh!

Petra en Natalie gingen als laatste weg. Het was inmiddels al na twaalven en dat voor een feestje wat al om 5 uur begon.... Ze hadden best nog even mogen blijven, maar de kinderen begonnen ook een beetje moe te worden, wat natuurlijk heel begrijpelijk was. Nadat ik de laatste snoepzakjes had uitgereikt, kwam er een einde aan ons feestje. Weer terug in de basement keken we om ons heen en wow....wij zagen gelijk dat we het zondag best druk gingen krijgen met opruimen. We hebben zaterdag nog wel wat gedaan, maar om half 2 vonden we het welletjes en kwam de vermoeidheid naar boven. Weet je wat zo stom is...wij hebben het zo druk gehad, dat we vergeten zijn om foto's te nemen tijdens het feest. Zo jammer! Maar ja, dat doen we dan wel weer op ons volgend feest, alhoewel ik niet weet of iedereen daar zo blij mee is. (carnaval, mooie pakskes aan, veel drank; resultaat...?!?) Al met al vonden wij het super dat iedereen er was. We hebben mooie cadeaus gekregen en ik wil iedereen daarvoor bedanken. Over 4 weken staan we weer in de bar, want dan is het carnaval...alááááf!!

Voorbereidingen Housewarming

Aanstaande zaterdag geven wij een housewarming party. Na een paar maanden zijn we eindelijk een beetje gesetteld. Dat wil overigens niet zeggen dat alle klusjes inmiddels zijn gedaan. Voor zaterdag hebben we nog wel het één en ander te doen. Op zich wel goed als je een housewarming geeft, want zo wordt je wel gedwongen om die laatste vervelende klusjes te doen. John heeft afgelopen zaterdag de muur van de hal en de kleine raampjes helemaal schoongemaakt. Nadat ze hier geverfd hadden, hebben ze waarschijnlijk nog geschuurd in huis, waardoor er een laagje van stof tegen de muur zat en op de vensterbankjes bij de kleine ramen (die ook nog eens nodig gezeemd moesten worden). Het probleem; ik kon daar niet bij. Wij hebben een hoge hal, dus je moet echt met een stevige ladder naar boven om erbij te kunnen. Gelukkig hadden wij die van thuis meegenomen en kon John er toch goed bij.

De slaapkamer is op een televisie na helemaal ingericht. We hebben vorige week twee stoelen gekocht en die staan nu mooi bij het raam. Natuurlijk kon ik de leuke kussens niet laten liggen en die zijn ook meegegaan. John heeft gelijk de foto's van New York opgehangen en het wordt nu echt wel een gezellige slaapkamer. Het was een ongezellige grote ruimte, maar dankzij onze nieuwe aankopen ben ik tevreden met het eindresultaat.

Een tijdje geleden heb ik de uitnodiging gemaakt en verstuurd. Inmiddels heeft iedereen gereageerd. Conclusie; ik zit nu op (met onszelf erbij) op 26 volwassenen en 21 kinderen.... Een paar stellen heeft helaas moeten afzeggen ivm vakantie of andere verplichtingen. Al met al, een leuk groepje mensen en een hoop kinderen. Ik heb aan de ouders gevraagd of ze voor de kinderen wat speelgoed willen meenemen. Wij hebben dat niet in huis, ja een paar kleurboeken en kleurpotloden en één spelletje, maar dat is het dan ook wel. De kinderen moeten wel bezig gehouden worden, want anders gaan ze rondrennen of bij de ouders zeuren dat ze naar huis willen en dat moeten we niet hebben, hahaha. Wij houden het feest in onze basement. Ik heb getwijfeld of ik het gewoon in de woonkamer/keuken zou houden, maar het zijn zo veel mensen en kinderen. We hebben tenslotte ook een bar in de basement, dus het leek ons het meest logisch om het daar te houden. Daarnaast hebben we twee grote kamers in de basement waar de kinderen kunnen spelen, een toilet en zelfs ruimte waar we de garderobe van gaan maken. Natuurlijk lopen we wel een keer door het huis als mensen dat graag willen. Het is tenslotte een Housewarming Party.

De afgelopen dagen heb ik heel wat supermarkten bezocht, zoals de Whole Food market, Safeway, Shoppers, Trader's Joe. Niet alleen supermarkten, maar ook andere winkels zoals de wijnwinkel. Daar heb ik afgelopen maandag 12 flessen prosecco gehaald. Op de uitnodiging stond tenslotte Bites and Bubbles. Champagne vonden we iets te duur (40 dollar per fles, dus prosecco vonden we een goede vervanger voor de champagne en het bubbelt ook! We hebben de dagen ervoor elke avond (3 avonden op een rij) een fles opengetrokken om een goede prosecco te vinden. In Nederland weet je precies wat je moet hebben, maar hier is het weer even uitproberen. Met prosecco vind ik dat helemaal niet erg hoor! We hebben bij Crate and Barrel een mooie zilveren 'bucket cooler' (oftewel een zilveren teil) gekocht. Hier kunnen meerdere flessen in en dat staat wel mooi. Ook ben ik naar de Party City geweest. Een geweldige winkel; alles wat je maar op feestgebied qua decoratie nodig hebt, kun je daar vinden. Volgens mij heb ik daar wel een uur rondgelopen en zo vliegen de dagen voorbij en nadert de dag van ons feest. Vanavond ga ik verder met de servetten. Daar maak ik een rolletje van en doe er een papiertje omheen om het bij elkaar te houden. Het papiertje zijn printjes van bloemen. Veel knippen en geduld hebben. Wat een werk, maar het resultaat mag er zijn. Ik moet nu echt een lijstje gaan maken van wat ik allemaal nog moet gaan doen, want anders ga ik dingen vergeten. Ik ga maar eens gauw weer verder...

Dagje Washington DC

Een beetje laat, maar ‘vorig jaar’ zijn wij voor de kerst nog een dag naar Washington DC geweest. Sinds we hier wonen waren we er nog niet geweest. We hadden een dag uitgekozen, waarop het lekker zonnig zou worden. Het was wel koud, maar met de zon in ons gezicht was het best vol te houden. We hadden de auto bij John zijn werk geparkeerd en toen de metro gepakt naar Washington. We deden er een kwartiertje over. Allereerst kwamen we voorbij het Witte Huis. Hoewel ik dit al vaker heb gezien, blijft het toch altijd wel speciaal. Vooral die sluipschutters op het dak. Ja, big brother is watching you!

We zijn vervolgens om het Witte Huis heen gelopen en kwamen toen bij de kerstboom. Die vond ik wel een beetje tegenvallen. Ik heb nog steeds de kerstboom bij Rockefeller Center in mijn herinnering en daar kan deze boom niet aan tippen. Maar goed, het trekt altijd veel mensen, dus het was een gezellige drukte rond de boom. Aangezien wij met een Canon Eos 40D rondlopen, worden we om de haverklap gevraagd om van andere mensen een foto te maken. Dat is niet erg, maar op een gegeven moment houdt het wel op. We kwamen zelf bijna niet toe om foto’s te maken en dat kan toch niet de bedoeling zijn. Afin, natuurlijk moest ik ook even poseren voor het Witte Huis. Gewoon even de toerist uithangen in eigen land, hahaha. Na wat poses te hebben gedaan, besloten we om verder te lopen; naar de Washington Monument. Omdat een paar dagen hiervoor de snow blizzard over Washington was gegaan, waren de wandelpaden soms spekglad. Dan komt de held in mij naar boven…niet dus! Ik zei tegen John, dat hij maar niet op mij moest wachten en hij alvast vooruit kon lopen. Voordat ik het wist, was hij al uit mijn gezichtsveld verdwenen. Uiteindelijk ben ik veilig en zonder vallen bij het monument aangekomen.

Het Washington Monument is een grote hoge stenen toren met 50 Amerikaanse vlaggen eromheen. Het werd opgericht voor de eerste Amerikaanse president, George Washington. Met een hoogte van ruim 169 meter is het Washington monument de hoogste obelisk ooit gebouwd. De toren altijd het hoogste bouwwerk van Washington blijven; het Congres heeft een wet aangenomen waarin staat dat er nergens in de stad hoger dan het monument mag worden gebouwd. Vanuit hier heb je een goed uitzicht op The Mall. Hier ligt het Capitol, het Washington Monument en het Lincoln Memorial aan. Het was erg koud en het waaide er flink. Na wat foto’s te hebben genomen, ging onze wandeltocht verder. We besloten om richting het Lincoln Memorial te lopen.

Het was een heerlijke dag, dus zo af en toe hebben we zelfs op een bankje gezeten om er even van te genieten. Zolang je maar in de zon bleef, was het heerlijk. Na wat stops te hebben gemaakt kwamen we bij het Lincoln Memorial. Het is een gedenkteken aan de Amerikaanse president Abraham Lincoln. In het monument bevindt zich een groot marmeren beeld van de oud-president. Het Vietnam Veterans Memorial ligt hier vlakbij, dus ook daar hebben we nog een bezoekje aan gebracht. Het was lekker rustig bij The Wall, dus we hebben eens goed de tijd kunnen nemen. Het ene deel van de muur wijst in de richting van het Washington Monument terwijl het andere naar het Lincoln Memorial wijst. Op de muur staan zo'n 58.000 namen van gesneuvelde en vermiste soldaten die tijdens de Vietnamoorlog in dienst waren.

Het begon inmiddels erg koud te worden, want de zon verdween langzaam. We wilden nog ergens gaan eten, dus we moesten nog op zoek naar een restaurant. Voordat we gingen eten zijn we nog bij Obama langs geweest maar die heeft zich niet laten zien. Inmiddels begon het al donker te worden. De kerstboom was nu verlicht en zo ook het Witte Huis. Mooi om te zien hoe een stad veranderd als het donker wordt. De gebouwen zijn dan mooi verlicht. Zo ook het Witte Huis. We hebben gauw nog even wat foto’s genomen.

Daarna een restaurant gevonden waar we wat gegeten hebben. We namen de dag nog eens door en kwamen beiden tot de conclusie dat we meer het type zijn voor New York. Washington is prachtig, begrijp me niet verkeerd, maar ik mis gewoon de huzzle and buzzle van New York. De ontelbare restaurantjes, het compacte, de wijken, Central Park en zo kan ik nog wel even doorgaan. Gelukkig is het maar een paar uur rijden naar New York. Na een geslaagde dag namen we de metro weer terug, om daarna weer naar huis te rijden. Wat is het toch bijzonder om in de omgeving van Washington te wonen.

Koud en kil...

De afgelopen dagen was het koud en kil. Temperaturen van onder de nul graden en een stevige wind erbij. Als je er niet doorheen hoefde, dan bleef je lekker binnen. Vandaag schijnt de zon, maar het is nog steeds erg koud. Het is nu -1, maar door de wind voelt als veel kouder. Zaterdag en zondag voorspellen ze intens koud weer. We moeten rekening houden met een 'Artic Blast'. Ik weet dat de winter hier kort, maar erg koud kan zijn. Ik heb de sneeuw gezien en de kou gevoeld, nu mag het weer wat warmer weer gaan worden. Dikke pech voor mij, want de komende twee maanden zal ik er nog aan moeten geloven. Soms vind ik het koude weer ook niet erg hoor. Lekker dik aangekleed ergens wandelen, zoals laatst in Washington DC. Ik zou de winter niet willen missen, maar ik ben toch meer een zomermens. Lekker lang buiten zitten, bbq, in mijn zwembadje de verkoeling opzoeken. Ach, zo achter het glas met de zon Iin mijn rug, voel ik de heerlijke warmte en als ik mijn ogen dicht doe lijkt het wel zomer...

Ik ben nu eenmaal een koukleum; altijd koude handen en voeten. IJsjes moeten koud zijn en witte wijn. Niet mijn handen! Tegenwoordig ook een koude neus...Bah, die kou. Ook al staat de verwarming volop te branden, als mijn handen eenmaal koud zijn, worden ze niet meer warm. Als we 's avonds TV gaan kijken , dan lig ik ook steevast onder mijn heerlijke warme dekentje van de Restoration Hardware Store en met de zacht gevoerde sloffen. Ik zou echt niet zonder kunnen. De huizen zijn hier slecht geïsoleerd. Thuis konden we altijd de verwarming aanzetten en een uur, anderhalf uur voordat we naar bed gingen weer afzetten. De warmte bleef dan nog in huis hangen. Hier daalt de temperatuur gelijk weer, zodra je de verwarming uitzet. Het huis houdt de warmte niet vast. De kou zit ook in de muren. Het is niet alleen ons huis; ook de collega's van John hebben dezelfde problemen. Overal zie je dekentjes liggen en gordijnen voor de deuren hangen.

Maar goed, als we nu in Nederland waren geweest, hadden we het koude weer ook over ons heen gehad. Wat is Nederland toch mooi als het gesneeuwd heeft. Mooie uitgestrekte landschappen die zo lekker Hollands aandoen. Onze overburen Jan en Sandra hadden nog wat foto's gemaakt van ons huis in de sneeuw. Zie foto's...

Bedankt Jan en Sandra, voor het sturen van de foto's. Erg leuk om ons huis weer eens te zien. Ook de andere foto's van het Hollandse landschap was een genot om naar te kijken. Van mijn ouders kreeg ik vandaag ook foto's opgestuurd. Zij waren gaan wandelen in de Meersel-Dreef. Echt prachtig om te zien. Deze foto die zij genomen hebben zegt genoeg.... Is dit geen mooie winters plaatje?

"O wind, als winter komt, laat lente niet lang op zich wachten."

Percy Bysshe Shelley

Engels dichter (1792-1822)

Maar nu nog even over iets anders. Ik heb een gadget...hahaha. Ja, Natas heeft een gadget, namelijk een IPhone. Ik ben er superblij mee. In Nederland had ik altijd een prepaidtelefoon. Maar hier in Amerika heb ik sinds zaterdag een IPhone. Wat een geweldige telefoon. Het is alles in één. Mijn agenda, telefoon, fototoestel, notitieboekje, internet, TV, mail etc. Ja, het gaat maar door, want de mogelijkheden op zo'n apparaat is enorm. Ik heb er gelijk een beschermhoes bijgekocht. Een mooie zilvere, tenminste ik vind het mooi. Ik heb er al mijn contactpersonen al ingezet, verjaardagen en heb mijn agenda bijgewerkt. Ik heb er al zo veel plezier aan beleefd. Ik ben helemaal up to dat en als een kind zo blij....

Voor Nicole en Jordy...

Van harte gefeliciteerd met jullie verjaardag! Helaas konden we niet even op en neer naar Nederland, maar we hebben wel aan jullie gedacht! Al weer een jaartje ouder...goh, wat gaat de tijd toch snel! Veel plezier vandaag en maak er een leuke dag van! Deze is voor jullie...



Groetjes John en Natasja

Het begin van 2010!

Met oud en nieuw zijn we naar Jos en Petra geweest. De meeste collega's van John waren daar ook. Timo en Patty, Nicole en Michel, Yolanda en Arnoud, de ouders van Arnoud en natuurlijk de kids. Het was een gezellige avond. Petra had voor lekkere hapjes gezorgd. Normaal keken we in Nederland tegen twaalven naar 'de klok' op TV, nu keken we naar beelden van Times Square. Om één voor twaalf hebben we met z'n allen afgeteld en toen was het.....Happy New Year!

We hebben natuurlijk met een heerlijke champagne in de hand elkaar gelukkig nieuwjaar gewenst. De mannen gingen na twaalven lekker naar buiten om een sigaartje roken. Het was erg stil op straat. Wij zijn dat niet gewend met oud en nieuw. Normaal gaat iedereen de straat op en wordt er vuurwerk afgestoken. Hier is het verboden om zelf vuurwerk af te steken. Tja, dat mis ik wel hier hoor. Maar wij hebben ondanks de kou, lekker buiten gestaan. Met champagne...om ons warm te houden. Daarna weer lekker naar binnen. Muziekje erbij, een beetje dansen, met de nodige drankjes op veranderden de conversaties gedurende de avond. Als je niet (veel) gedronken hebt, dan is dat heel leuk om te aanschouwen. Ik had met John afgesproken dat ik zou rijden, maar ik gunde mezelf wel een wijntje en glaasje champagne. Het ging nog door tot in de late uurtjes. En wie ging er weer als laatste weg....juist wij! Jullie zien het, ook hier is het niet anders als thuis.