Amerika, the land of stars and stripes . The land of promise. The land of freedom. Voor ons…gewoon een geweldig vakantieland. Al vanaf 1993 komen we jaarlijks in Amerika. We hebben al vele rondreizen gemaakt en hebben ondertussen onze favoriete plekken waar we graag komen. Het ‘kriebelde’ al jaren….hoe zou het zijn om voor een paar jaar in Amerika te wonen? Nu, na zo veel jaar, is daar onze kans .
Daar waar wij al die jaren van hebben gedroomd is werkelijk geworden. Op 27 oktober 2009 zijn wij verhuisd naar Great Falls, Virginia. Een voorstad van Washington DC. We hebben daar bijna 4 jaar met veel plezier gewoond. Wat we echter niet hadden voorzien, is dat we naar Texas zouden verhuizen. Van een city life style naar een country life style... Our journey continues...
....en het gaat maar door! Vanaf half juli 2018 zullen wij wederom naar Amerika verhuizen voor een periode van 4 jaar. Back where we started...in the Washington DC area!
Deze site is bedoeld voor familie, vrienden, bekenden en andere geïnteresseerden. Op deze blog kunnen jullie vanaf nu alles lezen over ons leven aan de andere kant van de oceaan; oftewel 'Our life overseas'! Wij zouden het leuk vinden als je een berichtje of een reactie achterlaat.
Het is nu 15 februari en inmiddels is Misty al een paar dagen bij mij. Op de 13e kwam baasje Michel en dochter Kim hun lieve hond weer brengen. Zij gaan lekker op vakantie naar Hawaii, dus aan mij de taak om voor Misty te zorgen. Deze keer sta ik er alleen voor. John is namelijk diezelfde dag naar Nederland vertrokken. Misty zat nog in de auto toen ik de voordeur open deed... Schijnbaar herkende ze mij en ook het huis nog, want haar staart ging kwispelen en ze wist niet hoe gauw ze uit de auto moest springen. Nou, dat is toch wel leuk. Michel vond de reactie van Misty ook erg bijzonder. Dat streelt dan mijn ego weer hè, hahaha. Hebben we de vorige keer toch iets goeds gedaan. Na het nodige gekwispel en gelik van Misty, hebben we nog even een bakje koffie gedronken. Daarna was het voor de baasjes tijd om te gaan. John ging verder met zijn koffer pakken. Dat was er vrijdag niet meer van gekomen, want we hadden een etentje bij Jos en Petra. Zoals altijd was het weer een supergezellige avond en zijn we tegen half 2 weer naar huis gegaan. Nadat John nog even met Misty had gespeeld heb ik hem 's middags naar de luchthaven gebracht. Hij zou de bitterballen, bamihapjes, Unox rookworst en heerlijk Nederlands brood tegemoet gaan. Ja, naar Nederland dus. Ik had hem afgezet en net toen ik thuis was, kreeg ik een telefoontje. Hij had zijn Blackberry vergeten, dus er zat niets anders op dan weer even naar de luchthaven te rijden. Gelukkig wonen wij daar niet ver vandaan en is het een kwartiertje rijden. John stond me al op te wachten. Gelukkig kwam hij er nu achter ipv dat hij al in het vliegtuig zat.
Bij thuiskomst werd ik weer verwelkomd door Misty, die stond al in de bench te kwispelen. Ik moest nog even een laken pakken om op de bank te leggen. Het lag er nog geen seconde op of Misty lag al languit....op mijn plekje... Ze wist dus nog goed wat ze vorige ook mocht; gezellig bij ons op de bank. Esmée is wat minder blij met de komst van Misty, die vind dat grote zwarte beest toch maar niets. Als een speer zat ze boven. Ik moet mijn aandacht verdelen, dus het ene moment zit ik boven met Esmée te kroelen en zo zit ik weer beneden met Misty op de bank. Dat Misty zich op haar gemak voelt is wel duidelijk. Goh, wat kan die hond snurken zeg... Nog harder dan een gemiddelde snurkende mens... Helemaal languit op de bank. Soms droomt ze ook en dan zie je haar poten alle kanten opgaan. Alsof ze in haar droom achter Esmée aan het jagen is, haha. Gelukkig past ze ook goed op mij, want overal waar ik ga of sta, daar is Misty. Ik moest weer even wennen mijn schaduw die Misty heet, maar het is ook wel weer ontzettend leuk. We hebben al veel gewandeld en gespeeld. Nu ik dit stuk schrijf ligt ze in dromenland...en ja, op de bank.
Zondag was het zo ver...Superbowl Sunday. Voor de niet-kenners, Superbowl is een American Football wedstrijd. Nou ja, niet zo maar een wedstrijd. Met ruim 110 miljoen kijkers is de Superbowl jaarlijks het grootste tv-evenement van Amerika. Niet alleen de wedstrijd is belangrijk. Ook de reclames die tussen de wedstrijd door worden vertoond is al jaren een traditie. Heel Amerika kijkt deze dag tv en er wordt dan ook flink veel geld neergeteld voor een reclame van 30 seconde. Een van de reclames was deze van Volkswagen, zo leuk...
En deze vonden wij ook erg leuk...
Maar goed, de game van het jaar konden wij ook niet overslaan, dus hadden we afgesproken met Myrthe en Dennis om de wedstrijd in een sportsbar in DC te gaan kijken. Ze kwamen ons om half 3 ophalen. Voorafgaande aan de wedstrijd zijn we eerst nog naar een museum geweest. Daar was een fototentoonstelling die Myrthe graag wilde zien. Ik had daar ook wel zin in. Na het bezoek aan het museum zijn we gaan eten. Dennis had een Chinees restaurantje op het oog en John zag gelijk zijn kans om dan toch eindelijk eens Peking Duck te eten. Aangezien we al heel vaak naar die vettige Peking Ducks voor het raam hadden gezien (zowel in New York als in Washington) werd het tijd om dit toch eens te gaan proberen. Het restaurantje had een sfeer van nul, maar hé, we kwamen tenslotte voor de Peking Duck. Als voorafje wat dumplings. Vond ze niet bijzonder en heb het dan ook maar bij 2 gelaten. Daarna het moment supreme... De Peking Duck... Oef...wat vettig... Maar het smaakte op zich best goed. Het vettige eendje was een goede bodem voor de biertjes die daarna gedronken zouden worden. Toen we allemaal genoeg op hadden vroegen we de rekening. Euh... er stond vanalles opgeschreven, in het Chinees, maar het eindbedrag stond in dollars... Dat we de 'specificaties' niet konden lezen maakte niet uit voor hun, zolang we het eindbedrag aar betaalden.
Het was tijd om een sportsbar op te zoeken. We kwamen er al snel één tegen. Het was er al goed druk, maar we konden toch nog een plekje vinden bij de bar. Aan televisieschermen geen gebrek... Waar je ook zat , stond of keek...iedereen kon de game makkelijk volgen. We hadden allemaal net ons biertje in de hand, toen het volkslied werd gezongen door Kelly Clarkson. Alle Amerikanen gelijk in het gareel... Na het officiële gedeelte ging de wedstrijd van start. Ik had geen voorkeur en ik moet zeggen dat je dan zo'n wedstrijd op een relaxte manier kunt bekijken. De New York Giants tegen de New England Patriots; van beide teams waren er aanhangers in de bar. Dat ging natuurlijk tegen elkaar op. Wel op een leuke manier. In de pauze heeft Madonna een show gegeven. Zingen (nou ja Playbacken) en dansen kan ze nog goed op haar leeftijd. Nou ja, inmiddels weet iedereen hoe de game is afgelopen. De New York Giants hebben de Superbowl van 2012 gewonnen.
Na de wedstrijd wilden we nog even een snack gaan halen. In Nederland ga je dan een broodje gyros eten of naar de friettent... Weet je wel, zo'n heerlijke zak met friet of een kroketje. Maar ja, we zijn in Amerika, dus het werd een hamburger van de McDonalds... Ook best lekker. Daarna zijn we weer naar huis gegaan. Myrthe en Dennis waren onze taxi en we werden weer netjes voor de deur afgezet. We vonden het allemaal zeer geslaagd om de wedstrijd mee te maken in een sportsbar. Volgend jaar weer...
Nog even wat feitjes op een rij: Voor een commercial tijdens de wedstrijd moest er gemiddeld zo'n 3,5 miljoen dollar worden neergeteld. Er zijn tijdens de wedstrijd zo'n 4 miljoen pizza's besteld. Fans hebben ongeveer 11 miljard dollar uitgeven aan Super Bowl-gerelateerde aankopen (inclusief het verbruik van 1.25 miljard kippenvleugels). De goedkoopste stoelen op StubHub bedroegen 2100 dollar en een field level suite voor 35 personen was te boeken voor jawel 650.000 dollar. Dan zal ik het nog maar niet over het salaris van de spelers gaan hebben.
Het is nu 15 februari en inmiddels is Misty al een paar dagen bij mij. Op de 13e kwam baasje Michel en dochter Kim hun lieve hond weer brengen. Zij gaan lekker op vakantie naar Hawaii, dus aan mij de taak om voor Misty te zorgen. Deze keer sta ik er alleen voor. John is namelijk diezelfde dag naar Nederland vertrokken. Misty zat nog in de auto toen ik de voordeur open deed... Schijnbaar herkende ze mij en ook het huis nog, want haar staart ging kwispelen en ze wist niet hoe gauw ze uit de auto moest springen. Nou, dat is toch wel leuk. Michel vond de reactie van Misty ook erg bijzonder. Dat streelt dan mijn ego weer hè, hahaha. Hebben we de vorige keer toch iets goeds gedaan. Na het nodige gekwispel en gelik van Misty, hebben we nog even een bakje koffie gedronken. Daarna was het voor de baasjes tijd om te gaan. John ging verder met zijn koffer pakken. Dat was er vrijdag niet meer van gekomen, want we hadden een etentje bij Jos en Petra. Zoals altijd was het weer een supergezellige avond en zijn we tegen half 2 weer naar huis gegaan. Nadat John nog even met Misty had gespeeld heb ik hem 's middags naar de luchthaven gebracht. Hij zou de bitterballen, bamihapjes, Unox rookworst en heerlijk Nederlands brood tegemoet gaan. Ja, naar Nederland dus. Ik had hem afgezet en net toen ik thuis was, kreeg ik een telefoontje. Hij had zijn 
Blackberry vergeten, dus er zat niets anders op dan weer even naar de luchthaven te rijden. Gelukkig wonen wij daar niet ver vandaan en is het een kwartiertje rijden. John stond me al op te wachten. Gelukkig kwam hij er nu achter ipv dat hij al in het vliegtuig zat.
ik boven met Esmée te kroelen en zo zit ik weer beneden met Misty op de bank. Dat Misty zich op haar gemak voelt is wel duidelijk. Goh, wat kan die hond snurken zeg... Nog harder dan een gemiddelde snurkende mens... Helemaal languit op de bank. Soms droomt ze ook en dan zie je haar poten alle kanten opgaan. Alsof ze in haar droom achter Esmée aan het jagen is, haha. Gelukkig past ze ook goed op mij, want overal waar ik ga of sta, daar is Misty. Ik moest weer even wennen mijn schaduw die Misty heet, maar het is ook wel weer ontzettend leuk. We hebben al veel gewandeld en gespeeld. Nu ik dit stuk schrijf ligt ze in dromenland...en ja, op de bank.
