Michel, Nicole en de kids waren de eerste die naar Nederland vertrokken. De traditie om ze uit te zwaaien zouden we voortzetten. Op de dag van vertrek zijn we dan ook naar het hotel gegaan waar ze de laatste weken verbleven. Het was een verrassing voor ze dat we er waren en het deed ze duidelijk goed. We stonden in de lobby nog wat te kletsen, toen de taxi er aan kwam. Het was tijd om te gaan. Ik ben nooit goed in afscheid nemen dus ook deze keer kon ik het niet droog houden. Samen met Petra, Jos, Arnoud en Yolanda hebben we ze uitgezwaaid. Toch raar dat er nu mensen weer terug gaan naar Nederland en jij daar gewoon blijft...
De datum van terugkeer naderde ook voor de Stallmannetjes. Maar eerst nog even een feestje. De reden: de drankvoorraad moest op. Aangezien we allemaal wel van een drankje houden moest dat geen probleem zijn. Het was een gezellige avond. Tja, we hebben inmiddels ook een traditie... Een mooi vuur maken. Het bankje van Arnoud en Yo is tijdens de afterparty van de QBP al in rook opgegaan. Ja... Er was nog een piano die bij Han op het kantoor gezet moest worden. Ook zo'n gedoe zullen Dennig en John hebben gedacht. We stonden op het deck toen we ze ineens zagen sjouwen...met de piano... Die loodzwaar was. Ik moet het ze nageven dat dat een staaltje van wilskracht was. Een paar dagen ervoor hebben ze met drie man de piano in de auto geschoven. Die stond nog bij ons. Na een korte speech was het de eer aan Erik om de piano in brand te steken... Het vlamde best redelijk. Moet wel zeggen dat het bankje iets spectaculairder was qua hoogte van de vlammen, haha. Dennis was weer goed op dreef. De ene tak na de andere werd op het vuur gegooid. Ik geef hem dan ook de titel: Master of the flames... We hebben er omheen gestaan, want inmiddels was het al erg laat en de temperatuur gedaald. Het hield ons goed warm, of kwam dat door de alcohol...? Anyway, het was weer een geslaagde en super gezellige avond.
De dag van vertrek brak aan voor Arnoud, Yolanda, Fleur en Nienke. Ook deze keer zijn we naar het hotel gegaan waar zij verbleven. Jos en Petra kwamen ook. Toch raar om wederom afscheid van een gezin te moeten nemen. Ik moest er nog even aan wennen. We kletsten nog even wat, er werden foto's genomen en na de nodige knuffels en omhelzingen hebben we ze uitgezwaaid. Gelukkig had ik zakdoekjes bij, haha. 
Tussen het afscheid nemen van de families hebben we ook nog Myrthe's verjaardag gevierd. Tine, Petra, the birthday girl herself Myrthe en ik hadden in Washington DC afgesproken. Eerst koffie met gebak bij Pauls. Daarna lunch bij P.O.V. Vanaf het dakterras heb je een schitterend uitzicht op het Witte Huis en de Washington Monument. We hebben een heerlijke lunch gehad en zeker voor herhaling vatbaar. 's Avonds hadden we nog een avondje op de Ambassade. De avond is uiteindelijk geëindigd in het hotel bij Yo en Arnoud waar we nog een afzakkertje hebben genomen. 
Tja...en dan sta je de volgende dag op de luchthaven om het laatste gezin uit te zwaaien. Jos, Petra, Femke en Britt gingen na heel veel jaren in bet buitenland te hebben gewoond weer naar Nederland. We hebben ze opgewacht op de luchthaven. Nadat ze ingecheckt waren zijn we nog even wat gaan drinken. Petra was emotioneel, had het er moeilijk mee. Eerlijk gezegd ik ook. Met als resultaat twee jankende vrouwen aan tafel. 
Nog even herinneringen ophalen, nog even knuffelen... Maar toen kwam het moment van afscheid nemen. Het werd een typisch 'hello goodbye moment', maar dan zonder camera's. We hebben naar ze gezwaaid tot we ze niet meer zagen. Pfff... Ik moet zeggen dat het best heftig is om in zo'n korte tijd afscheid te moeten nemen van lieve vrienden. We gaan ze zeker missen!Alle foto's van het afscheid nemen, kampvuur, lunch etc. staan hier
