Saamhorigheidsdag

Het heeft weer even geduurd, maar ik zal even wat blogjes schrijven over de afgelopen periode. We gaan terug naar vrijdag 20 juli. Op die dag hadden we een saamhorigheidsdag van het werk van John. Deze dag werd afgesloten met een poolparty en het was tevens een afscheidsfeest voor de vertrekkende families. Ja, want Michel en Nicole, Petra en Jos en Yolanda en Arnoud zouden weer naar Nederland vertrekken. De dag begon voor de mannen op Arlington Cemetery. Daar hebben ze een rondleiding gekregen en hebben ze een kijkje kunnen nemen achter de schermen. Zo zijn ze naar de stallen gegaan. Daar staan de paarden en een caisson (een rijtuig waar de kist op wordt gezet en door de paarden voortgetrokken wordt) die worden ingezet bij militaire begrafenissen. Ook zijn ze naar diverse speciale ruimtes gegaan, waar je normaal gesproken niet mag komen. Best bijzonder dus.

Na deze toch wel ontzettend warme ochtend (kan ook niet anders in vol tenue) zijn de mannen huiswaarts gereden om de vrouwen op te halen. John kwam ook naar huis en had ondertussen Nicole, Misty en de kids opgehaald. Het volgende deel van de dag zou in, op en bij Riverbend Park plaatsvinden. Hier zouden ze gaan peddelen over de Potomac River en/of geocaching. Ik kon helaas niet mee, omdat ik te veel last van mijn rug had. Ik moest ook nog alles in gereedheid brengen voor de poolparty, dus het was beter dat ik thuis bleef.


Zoals ik van iedereen begrepen heb, was het peddelen ontzettend leuk geweest. Natuurlijk hier en daar met grote hilariteit. Het begon al met een boot die ze toegewezen hadden gekregen waar een grote slang in verbleef. Vervolgens kwamen Jos en Petra tijdens de peddeltocht vast te zitten op het water, maar werden 'gered' door Joost. Ach, het was lachen en genieten op het water. Ook het geocaching was een succes, want dankzij wat speurwerk en het volgen van de coördinaten hebben ze ook nog een schat gevonden. De dag kon niet meer stuk, haha. Na de groepsfoto kwam iedereen naar ons huis. Het feestje kon beginnen! Ik had voor wat hapjes gezorgd en de drank vloeide rijkelijk. Zoals altijd....

Omdat het tevens het afscheidsfeest was voor de vertrekkende families ging Han zijn speech houden. Er volgden wat anekdotes en Michel kreeg een modelvliegtuig. Ook kregen ze allemaal een boek overhandigd. Als laatste hebben we de fotocollage gegeven. Dit alles vonden ze natuurlijk erg leuk. John en ik hadden ook nog een persoonlijk cadeau voor alle families. We hebben immers leuke tijden met ze beleefd en er is in de loop der jaren toch een band tussen ons ontstaan. Daarom heb ik in de week voorafgaande aan het feest een fotoboek gemaakt. Dat was best een werk, want er heb zo ontzettend veel foto's. Dus om daar doorheen te spitten was een heel karwei, maar ook erg leuk om te doen. Het was voor mij een 'trip back to memory lane'... Het fotoboek is (al zeg ik het zelf) erg mooi geworden. Het plezier wat we met elkaar hebben gehad straalden er vanaf. 

Nadat wij de cadeau's hadden gegeven, zat er nog maar één ding op. We moesten allemaal naar de oprit rond de garage gaan staan. Daar zouden Jos en Arnoud een bijzonder cadeau aan Han overhandigen. John en ik wisten al wat het was, want het cadeau heeft zo'n 3 maanden bij ons in de garage gestaan. Het is in ieder geval een traditie binnen de luchtmacht, met name van de vliegers. De spanning steeg, iedereen was benieuwd en met één druk op de knop (techniek staat voor niets) werd de garagedeur geopend en daar stond het pronkstuk. De piano voor Han voor op zijn kantoor. Op de klep van de piano zat een plaatje waarom stond:

"1st Gen or 5th Gen....
Traditions remain the same..."

Ditch & Moos
2009-2012

Na dit alles werden de knorrende magen gevuld met pizza. Inmiddels had iedereen wel honger gekregen. Natuurlijk ging ook dit feest tot in de late uurtjes door. Good times with good friends!!

Voor alle foto's van deze dag klik hier.

Storm Derecho

Tot voor kort had ik nog nooit van Derecho gehoord. En nee, Derecho is niet de naam van een mooie Spaanse jongen.... ..het is een natuurverschijnsel. Maar daarover straks meer. Laten we even teruggaan naar afgelopen vrijdag. Wat een mooie maar ontzettende warme dag was dat. Gelukkig was het met het zwembad in de buurt goed uit te houden. Na een dagje relaxen zaten we 's avonds onder de gazebo. Ik leek af en toe op accuweather om te kijken wat de temperatuur was. Ik zag toen dat we rond half 12 een onweersbui konden verwachten. Dat was niet zo gek, want het was ondertussen lekker broeierig geworden. Ook zat ik af en toe op Facebook te kijken. Daar zag ik wat berichten voorbij komen over het slechte weer wat we konden verwachten. Maar dat was nog ver weg. Met het verstrijken van de tijd kwamen er steeds meer berichten dat het weer erg slecht kon gaan worden. Op een gegeven moment werd er geschreven dat je maar beter losse spullen naar binnen kon brengen. Daar hoorde ook tuinmeubilair bij. Oké, dat soort waarschuwingen krijgen we wel vaker. Zoals altijd gaven we hier gehoor aan en tegen 9 uur heb ik wat spullen naar binnen gebracht. We zaten nog even buiten en zagen wel in de verte de lucht oplichten van het onweer. Het leek nog ver weg, dus we konden nog even genieten van deze mooie zomeravond. Tegen 10 uur zei John dat we beter alvast wat spullen die nog op de tafel stonden naar binnen konden brengen. Dan hoefden we dat niet te doen zodra het zou gaan regenen. Op ons gemak pakten we wat spullen bij elkaar. We lieten nog wat dingen liggen met de intentie dat we daarna weer naar beneden zouden gaan. Terwijl we daar mee bezig waren vielen de eerste druppels en van het een op het andere moment begon de wind met een stormkracht te waaien. We zijn gelijk naar binnen gegaan.  We waren net goed en wel binnen toen er een grote tak op ons deck waaide. Jeetje, we keken naar buiten, deden de deur van de keuken nog een open om te zien wat er nu allemaal gebeurde. Die hebben we snel weer dicht gedaan want er kwamen zoveel takken voorbij en wat een wind! We liepen even naar voor om daar naar buiten te kijken. Ik kwam terug in de keuken en zag een nog grotere tak op ons deck vallen. Ik schrok me rot.

Op dat moment viel de stroom uit. Nee hè... maar geluukig waren we daar op voorbereid dus we pakten de zaklamp. John scheen naar buiten en zag toen dat aan de tweede grote tak die op ons deck was gewaaid nog een hele boom vastzat. Die was omgewaaid en tegen onze trap aangekomen. Het onweerde flink en de lucht werd regelmatig verlicht door de bliksem. We vertrouwden het niet en bleven van de ramen en buitenmuren vandaan staan. Je weet immers maar nooit wat er nog meer tegen je huis kan komen. We hoorde de ene klap na de andere... wat een noodweer. Zo hadden we het nog nooit meegemaakt. We waren allebei onrustig en keken voortdurend naar buiten of we konden zien wat er gebeurde. Toen begon het te stortregenen. Het noodweer bleef aanhouden. Met de zaklamp konden we zien dat er bomen omgewaaid waren. Helaas aan onze kant, op het gras naast het huis.

Af en toe gingen we even bij de voordeur kijken. Wat een wind en wat een onweer en bliksem. Het hield maar niet op. Na een tijdje leek de wind wat minder te worden. John ging even snel buiten kijken naast het huis en zag dat er niet één maar meerdere bomen omver lagen. Wat een ravage. Hij checkte daarna ons deck bij de keuken en zag dat de hoek van de trap om naar beneden te lopen compleet was weggeslagen. We konden niets anders doen dan wachten tot het noodweer voorbij was. Toen het op een gegeven moment wat minder werd zijn we gelijk even naar buiten gegaan om de schade te bekijken. Het zwembad lag vol met bladeren en takken. Diverse bomen waren omgewaaid (7 in totaal) en overal lagen en hingen afgebroken takken. Met een kaarslichtje zijn we allebei nog even onder de gazebo gaan zitten. We waren te hyper om te gaan slapen. Met de zaklamp kregen we al een aardig beeld van wat de storm had aangericht. Nog steeds hoorden we takken knappen en naar beneden vallen. Uiteindelijk zijn we maar naar bed gegaan. Het was immers al diep in de nacht.

De volgende ochtend waren we allebei vroeg wakker. Het eerste wat ik deed is uit de ramen kijken om te zien wat er die avond daarvoor had afgespeeld. Mijn god... zo veel bomen omgewaaid. Zeker 5 grote bomen lagen nu horizontaal op het grasveld. Die tegen het deck bij de keuken was door de schutting gevallen. De trap was kapot en overal lagen takken en bladeren. Daarnaast was er nog een boom tussen het hek en het deck gevallen die gelukkig geen verdere schade had aangericht. We zijn naar buiten gegaan om het eens nader te bekijken. Oei oei oei... overal stonden mensen buiten. Aan de overkant van de weg waren mensen een boom van de weg af aan het halen. Wat een toestand. Op Internet lazen we dat er meer dan 2 miljoen mensen zonder stroom zaten. Het dodental liep op... Wij realiseerden ons dat we best geluk hebben gehad. Als we iets later naar boven waren gelopen dan hadden we die ene boom op ons gekregen... met alle gevolgen van dien. Wat ieder heeft verrast is de snelheid en de impact van de storm. Dat hadden de weermannen ook niet verwacht, bleek later. Tja, en als er zo veel mensen zonder stroom zitten dan weet je dat wel eens lang kan gaan duren voordat de stroom terug is. Daar stelden we onszelf maar op in. Daar zit je dan, een hittegolf, geen airco, koelkast of vriezer. Om de temperatuur zo laag mogelijk te houden lieten we de koelkast en vriezer voorlopig gesloten. Ik heb uit voorzorg altijd flessen water ingevroren in de vriezer liggen. Die zouden nu wel van pas komen om alles zo lang mogelijk gekoeld te houden.

We zijn begonnen om de takken op te ruimen en de bladeren weg te vegen. John ging aan de slag met de boom die tegen het deck aan was gekomen. Dat viel niet mee, want de stam was vrij dik. Dan sta je daar met een bijl en een zaag. Na wat ploeteren had hij 1 gedeelte doormidden. Het was ook nog eens ontzettend warm, dus voorzichtig was geboden. Veel water drinken en op tijd in de schaduw om even bijkomen. Na hard werken zag het deck bij het zwembad er weer opgeruimd uit. Ook onder de gazebo was alles weer netjes.

Die dag hebben we niet veel kunnen doen. Je vooral niet te veel inspannen en op tijd de verkoeling van het zwembad opzoeken. Later op de dag zijn we nog een eindje gaan rijden. Even in de airco zitten en tegelijkertijd mijn iPhone opladen :-). We zagen overal de ravage en vooral veel kapotte stroomdraden. Overal lagen bomen omver. De pompstations waren gesloten en die enkele die open was had een mega lange file van auto's die stonden te wachten. We zijn nog even bij het huis van Arnoud en Yolanda en van Jos en Petra gaan kijken. Zij waren op vakantie. Bij Jos en Petra lagen twee bomen om. Naast de garage en in de tuin, dus gelukkig geen schade aan het huis. Bij Arnoud en Yolanda was er geen schade aangericht. Ik merkte wel dat ik daar Internet verbinding had. Na wat mailtjes te hebben gestuurd zijn we weer naar huis gereden. De nachten waren warm, want de temperatuur in huis liep vrij snel op. Op de slaapkamer was het steevast 31 graden. Met de ramen open kon ik redelijk goed slapen, maar voor John was het te warm en die heeft in de basement geslapen.

Op maandag hadden we nog steeds geen stroom. Je word er zo lamlendig van. Het vreet energie. Aangezien de waterpomp niet werkte liep ook de temperatuur van het zwembadwater lekker op. John is die dag even naar zijn werk gereden. 's avonds waren we uitgenodigd bij Bert en Cynthia om te komen eten. Dat was natuurlijk erg attent. De dagen ervoor was het zalm van de bbq (met verder niets erbij want ik kon niets klaarmaken) en een stuk vlees. Dat hadden we nog in de koelkast liggen en anders moesten we het weggooien. De supermarkt had maar beperkte stroomtoevoer en de schappen waren leeg. Dinsdag was het de vierde dag op rij zonder stroom. Zo lang zonder stroom hadden we nog nooit meegemaakt. Ik kan nu uit ervaring zeggen dat ik liever in de winter zonder stroom zit dan in de zomer. In de winter kun je tenminste nog bij de openhaard gaan zitten en voor mij part onder 3 dekbedden liggen om je warm te houden. In de zomer met een hittegolf is het een stuk zwaarder. In de omgeving van Washington was de temperatuur opgelopen tot 40 graden. Het record uit 1931 is verbroken; nog nooit was het in juni zo heet in de regio. We werden er een beetje moedeloos van. John was weer naar het werk gegaan en ik heb alles wat in de vriezer lag in de vuilcontainer gedaan. Zo erg om alles weg te moeten gooien. Maar ja... weinig keus. Ik heb gelijk de vriezer maar schoongemaakt. Gelukkig mochten we dinsdag bij Dennis en Myrthe komen eten. Het was tegen dinsdag half 6 toen ik in de keuken stond. Ineens hoorde ik allerlei geluiden die ik al dagen had gemist... zoals het geluid van de koelkast. Yes!! De stroom was terug! Wat was ik blij. We zijn nog wel naar Myrthe en Dennis gegaan waar we nog tot diep in de nacht zijn gebleven. In tussentijd hadden we de airco voluit gezet en toen we terugkwamen was het heerlijk koel binnen. Zo fijn om weer stroom te hebben.

Internet werkte nog niet helemaal optimaal, maar er kwam steeds meer info over de storm. Wat we allemaal onderweg hebben gezien. Bomen op huizen en auto's (zoals op de foto hiernaast)... Gelukkig zijn ze bij ons op het gras gevallen.

Om even terug te komen op de Derecho... dat is dus het natuurverschijnsel wat we over ons heen hebben gehad. Een Derecho is een cluster van onweersbuien, welke verwoestende  straight-line winden over honderden kilometers veroorzaakt.

Dit Spaanse woord betekent ‘rechtuit’ en dat is wat deze stormen doen, ze waaien als een verwoestende pijl over het landschap. Lokaal staan ze ook wel bekend als ‘niet draaiende tornado’s’ omdat ze minstens evenveel schade veroorzaken als dit type wervelstorm. In Reston, 5 minuten bij ons vandaan zijn rukwinden gemeten van 127 kilometer per uur. Het is dus niet zo gek dat er bij ons zoveel bomen zijn omgewaaid. Dominion, onze electriciteitsmaatschappij, sprak van de ergste storm (orkanen uitgezonden) in hun 100 jarige bestaan. Deze storm heeft aan 16 mensen het leven gekost. Wij hebben gelukkig alleen wat materiële schade en mogen daarmee in onze handjes knijpen. Hier zie je een foto hoe zo'n storm er bij daglicht uitziet. Best beangstigend vind je niet?

Voor foto's van na de storm klik hier. En hieronder een filmpje van een nieuwsuitzending over de storm.