Amerika, the land of stars and stripes . The land of promise. The land of freedom. Voor ons…gewoon een geweldig vakantieland. Al vanaf 1993 komen we jaarlijks in Amerika. We hebben al vele rondreizen gemaakt en hebben ondertussen onze favoriete plekken waar we graag komen. Het ‘kriebelde’ al jaren….hoe zou het zijn om voor een paar jaar in Amerika te wonen? Nu, na zo veel jaar, is daar onze kans .

Daar waar wij al die jaren van hebben gedroomd is werkelijk geworden. Op 27 oktober 2009 zijn wij verhuisd naar Great Falls, Virginia. Een voorstad van Washington DC. We hebben daar bijna 4 jaar met veel plezier gewoond. Wat we echter niet hadden voorzien, is dat we naar Texas zouden verhuizen. Van een city life style naar een country life style... Our journey continues...

....en het gaat maar door! Vanaf half juli 2018 zullen wij wederom naar Amerika verhuizen voor een periode van 4 jaar. Back where we started...in the Washington DC area!

Deze site is bedoeld voor familie, vrienden, bekenden en andere geïnteresseerden. Op deze blog kunnen jullie vanaf nu alles lezen over ons leven aan de andere kant van de oceaan; oftewel 'Our life overseas'! Wij zouden het leuk vinden als je een berichtje of een reactie achterlaat.



maandag 28 februari 2011

Tornado Watch...

John is vrijdag na een flinke vertraging weer thuis gekomen uit Californië. Hij kwam pas laat thuis, maar het zag er eerst slechter uit. Het vliegtuig was stuk en de vertrektijd werd telkens maar opgeschoven. Op een gegeven moment was het zelf zo erg dat hij pas om 03:00 thuis zou komen. Gelukkig kwam toch het verlossende bericht dat ze eerder konden vertrekken. Eid goed, al goed. We hebben een zalig weekend achter de rug. Gisteren was het weer zo’n heerlijke dag. Lekker warm, dus we hebben lekker op het deck in de zon gezeten. Eerst nog met een trui aan, maar die werd al snel gewisseld voor een dun truitje. Het was soms zelfs erg warm. Niet dat je mij hoort klagen hoor. Wat een verwennerij….februari en dan al buiten zitten.

Vandaag is het echter raar weer. Een hele hoge luchtvochtigheid (85%) en 19 graden. Ik kreeg vanochtend een mail van John, dat er een Tornado Warning is uitgegaan. Het moet niet gekker worden…. Het was net al erg donker… De lucht ziet er onvoorspelbaar uit. (zie foto hiernaast) Nu staat het te regenen. Niet fijn, want de mannen van Better Windows zijn vandaag met de ramen bezig. De ramen die afgekeurd waren worden vervangen. Ook krijgen we vandaag de nieuwe schuifdeuren…met luxaflex tussen het glas. Ik ben erg benieuwd hoe het eruit komt te zien. Ze zijn druk bezig, dus ik moet nog even wachten op het resultaat. Vandaag ga ik ook mijn koffer pakken, want morgen vertrekken we naar Nederland. Van het weekend trekken we ons mooiste pakske weer aan en gaan we carnaval vieren. Zaterdag begint het. Eerst natuurlijk verzamelen bij vrienden. We beginnen met een bak koffie en wat lekkers, daarna lopen we naar het café, waar we ons in het feestgedruis zullen storten. We eindigen altijd weer bij iemand thuis, waar we een vette hap zullen nuttigen en er veel gelachen gaat worden. Tja, om het te begrijpen moet je een Brabander zijn, denk ik.

Donderdag ga ik nog even langs op mijn oude werkplek. Ik heb een bestelling voor een oud-collega ide ik ga afgeven. Kan ik gelijk met iedereen een praatje maken en kijken of ze me nog niet vergeten zijn. Donderdagavond worden onze haren weer geknipt door mijn vriendin Désirée. Daar gaan we ook een bakje koffie drinken. Vrijdagavond gaan we zoals het er nu naar uitziet naar andere vrienden van ons. Gezellig tafelen… Natuurlijk gaan we naar mijn ouders en schoonmoeder. Zondagmiddag doen we een bezoekje aan de zus van John, want die is die dag jarig. Maandagavond weer een avondje gek doen in het café en dinsdag de optocht kijken. Daarna hebben we nog een paar dagen om bij te komen. Gaan we wel nodig hebben denk ik. Volgende week donderdag gaan we weer naar huis. Het fototoestel gaat mee, dus een foto van ons in volledig ‘tenue’ houden jullie nog tegoed van me.

dinsdag 22 februari 2011

Van de warmte naar de kou...

Er is weer een week voorbij, dus tijd voor een update. We hebben vorige week een paar dagen kunnen genieten van heerlijk warm weer. Waar het vandaan kwam, geen idee, maar het was super. Het begon op woensdag met een temperatuur van 18 graden. Met de zon erbij was het erg lekker buiten. De vogeltjes hadden ook het voorjaarsgevoel te pakken en gaven een mooi fluitconcert. Donderdag ben ik op de koffie gegaan bij Cynthia. We hebben lekker buiten op het deck gezeten, want het was 21 graden. Ook Minoes, de poes, vond het wel gezellig dat we buiten zaten en sprong spontaan op mijn schoot. Poezen denken dat ze altijd alle ruimte hebben, dus met wat extra ondersteuning van mij (anders zou ze van mijn schoot gevallen zijn) lag ze lekker te knorren. Met een bakje koffie erbij was het genieten buiten. Na een paar uurtjes ben ik weer naar huis gereden. Vrijdag had John vrij genomen. Niet gek, want het was ’s ochtends al 18 graden. De temperatuur liep al snel op naar 23 graden. We hebben dan ook met een wijntje buiten gezeten. In de zon voelde het nog warmer aan. Na een zeer koude winter, was dit een aangename verandering in het weer. De deur van de keuken stond lekker open, want het was buiten warmer als binnen. De kou zit nog steeds in het huis.

Zaterdag en zondag hebben we in en rond het huis doorgebracht. John had nog wat klusjes te doen en ik heb wat wasjes gedraaid en gestreken. Zondagavond hebben we Beef Bulgogi gegeten. Inmiddels een favoriet gerecht van ons beiden. Het vlees moet gemarineerd worden en het beste doe je dat de avond ervoor. Dan kan de marinade een hele nacht (en dag) in het vlees trekken en wordt de smaakintentie alleen maar sterker. Zondag hebben we het vlees op onze grill gebraden en met wat rijst erbij was het smullen. Een simpel gerecht, weinig caloriën en erg smaakvol. Maandag was het hier President’s Day en dat betekende weer een vrije dag voor John. Het is een feestdag in de ter ere van presidenten Washington, Lincoln en alle andere presidenten van Amerika. Het wordt elk jaar op de derde maandag van februari gevierd. Oorspronkelijk was deze dag bedoeld om de verjaardag van de eerste president, George Washington op 22 februari te vieren. Vanaf 1885 was het een vrije dag voor alle medewerkers van de federale overheid. Na de Amerikaanse Burgeroorlog werd ook de verjaardag van Abraham Lincoln geëerd, op 12 februari. Vanaf 1971 worden beide dagen op één dag gevierd. Tot zover een stukje geschiedenis over President’s Day. Deze dag is ook geliefd bij de koopjesjagers, want veel winkels hebben op deze dag extra kortingen. Wij maken daar graag dankbaar gebruik van! Thank you, Mr. President!

Afgelopen weekend zat er bij de post een brief van Loyola Marymount University, inclusief een check. Yeah, mijn foto wordt dus definitief gebruikt en ik krijg er nog voor betaald ook. Wat een eer en wat leuk dat ze hun woord nagekomen zijn. Haha, weer een foto die geld op heeft geleverd. Dit mag van mij wel vaker voorkomen… Deze week ga ik de check innen en kunnen we weer gaan shoppen ;-)! Maandag was ook de dag dat John onze Guus heeft gezien. Guus, de groundhog, dacht natuurlijk dat de zomer al aangebroken was. Niet raar gedacht natuurlijk, want het was echt warm. Vandaag zal hij echter in zijn hol blijven, want gisteravond begon het te regenen, daarna ijsregen en toen is het overgegaan in sneeuw. Jawel…zo zit je in een shirtje buiten en vandaag weer in een wollen trui. Het is op het moment -4 graden, met een gevoelstemperatuur van -8…?!? Echt, het weer kan hier zo maar omslaan. Ik kijk nu naar buiten en zie een dun laagje sneeuw liggen. Zucht… Gelukkig hadden we er vanochtend niet veel hinder van, want ik moest John naar de luchthaven brengen. Hij zit deze week in Californië. Nog even en ik kan ook mijn koffer pakken, want volgende week vertrekken we al weer naar Nederland.

dinsdag 15 februari 2011

Make-up dagje en de party

De hele week ben ik bezig geweest met de voorbereiding van ons feestje zaterdag. Vrijdag was er even een moment van ontspanning. Ik was uitgenodigd voor een make-up party bij Yolanda. Nicole, Petra, Cynthia en Myrthe waren er ook. Toen het clubje compleet was, kon het make-up gebeuren beginnen. De consulente van MaryKay begon eerst iets te vertellen over het merk. We begonnen na het verhaal met het reinigen van ons gezicht. Daarna kwamen de crèmes tevoorschijn. Eerst een hydraterende crème, gevolgd door een crème met een zonnefactor. Volgens mij had ik al 3 lagen met creme op mijn gezicht gesmeerd. Normaal heb ik maar 1 creme onder mijn make-up zitten, maar ja, alle produkten moesten we natuurlijk uitproberen. De consulente ging bij iedereen de kleur van de foundation bepalen. Niet veel later waren we druk aan het smeren. Niet bij iedereen was de kleur perfect; zo ook bij mij niet. Mijn rode wangen waren verstopt achter een te lichte kleur foundation. Ach, het maakte me ook niet veel uit. Het was gezellig en daar het toch eigenlijk om. Na wat rouge werd het tijd om de kleur van de oogschaduw te bepalen. Het leuke van zo'n party 's dat je dan eens wat nieuws kunt uitproberen. Zo gezegd zo gedaan en in plaats van de aardetinten (kleur die ik normaal altijd gebruik) koos ik voor een grijs/blauwe tint. Dat was wel even wennen, maar ik was blij met het resultaat. Om het af te maken nog even wat mascara op en de lippen een kleurtje geven. We waren klaar voor de fotoshoot. Yolanda is namelijk niet alleen een goede host, maar ook nog eens professioneel fotografe. We gingen met zijn allen jaar de basement, waar zij een fotostudio heeft. Iemand moet de eerste zijn, dus ik heb me als ‘vrijwilliger’ opgesteld. Ik kan je zeggen dat achter de camera staan makkelijker is dan ervoor. Het licht wat op je staat en dan al die nieuwsgierige kopjes achter de fotograaf. Iedereen wilde natuurlijk wel zien hoe ik het er van af bracht. Ik kreeg aanwijzigingen van Yolanda. Hoe ik moest staan, hoe ik mijn gezicht moest houden, hoe ik moest kijken. ‘Naar de lamp kijken en beetje naar mij toe draaien, kin iets omlaag en nu lachen….en nu een verleidende blik….en nu met je hand naar je gezicht….enz enz. Ik vond het best moeilijk, maar gelukkig heeft ze wel wat plaatjes kunnen schieten. Nu was het de beurt aan de rest. We hebben onder elkaar ontzettend gelachen. Na de fotoshoot was het tijd om te lunchen. Yolanda had er echt werk van gemaakt. Zalmwraps, een pizzataartje, broodjes, paté, brie…echt alles was heerlijk! Daarna was het tijd om naar huis te gaan. Ik had het nog erg druk die dag en John zou rond een uur of 3 thuiskomen.

Ik was net goed en wel thuis of John stond al voor de deur. Lekker op tijd, dus we konden gelijk door om naar de Total Wine te rijden. Ook nog even een stop gemaakt bij de Party City en de Target en toen weer terug naaar huis. John moest de tiramisu nog maken. We zijn ’s avonds nog lang doorgegaan. Gelukkig had ik al de bar al versierd, dus het was nu nog een kwestie van de puntjes op de i zetten. Om 1 uur lagen we uitgeteld in bed. Zaterdag, de dag van het feest, begonnen we vroeg. Na het ontbijt is John aan de slag gegaan in de bar. De vloer moest nog gedweild worden en ik ben in de keuken aan de gang gegaan. Ik moest de mozzarella en tomaat alvast marineren. Een makkelijk gerecht, wat je vooraf al kunt klaarmaken. Daarnaast moest ik de lasagna klaarmaken. Ditmaal niet uit een pakje, maar het recept van Vilborg en Marco (Italiaanse vrienden). Het is op zich niet moeilijk, maar vergt wel wat voorbereidingstijd. Na een uurtje was ik ook daarmee klaar en kon het de oven in. Zo hoefde ik het ’s avonds alleen nog maar op te warmen. De pasta met vis en marinarasaus was John zijn ding. Evenals het tweede toetje. Zijn inmiddels befaamde witte chocolade/citroen dessert. Ik ben nog even gauw naar harris Teeter gereden voor hun overheerlijke brood met zongedroogde tomaat. De teleurstelling was dan ook groot toen bleek dat ze die niet hadden. Nou ja, vers gebakken stokbrood is ook best lekker. Om 4 uur kon ik weer de auto in om naar de Safeway te rijden voor zakken ijs. Daarna hadden we zelfs nog een rustmomentje voordat het feest zou beginnen. Onze planning wordt steeds beter.

Om 6 uur begon de Valentine’s Party en Nicole, Michel en de kids waren de eerste gasten die arriveerden. Niet veel later volgde de rest. De bar stond al gauw vol en ik kreeg van iedereen ontzettend leuke reacties over mijn decoraties. Overal hartjes, love gamble krasloten, schaaltjes in hartvorm, roze/rode M&M’s, rode tafelkleedjes, stickers op de ramen…je kon er niet omheen. We hadden ook weer een cocktail gemaakt; love potion No 9. Het was Valentine’s Day in huize Valentijn. Deze keer had ik het me niet moeilijk gemaakt door allerlei ingewikkelde hapjes klaar te maken. John had vanuit Nederland blokken kaas meegenomen. Gewone belegen kaas en Old Amsterdam. Daar doe je iedereen net zo veel plezier mee. Vaak hebben ze dit al lang niet meer gegeten, dus dan is zo’n Hollands blokje kaas een ware traktatie. De kinderen waren gezellig aan het spelen, nou ja, zeg maar rennen…, dus ik moest mijn eerste troef al tevoorschijn halen. Elk kind kreeg een papieren tasje en die moesten ze mooi versieren. Als ze naar huis zouden gaan, dan kregen ze van mij er een leuke verrassing in. Dat hoefde ik maar één keer te zeggen, want ze gingen gelijk aan de slag. Het is altijd lastig wanneer dat je moet gaan beginnen met koken, maar ik werd al snel geholpen door Fleur. De oudste van Yolanda en Arnoud. Zij zei tegen haar moeder, waar ik dus bij stond, dat ze dood ging. Heel verbaasd keken wij haar aan en ze zij nogmaals, “mam, ik ga heel snel dood”……van de honger!! Oké dan….hint hint! Dus ik snel naar de keuken om de pizza in de oven te doen. Na een kwartiertje was het ‘gevaar’ geweken en zaten alle kinderen te eten. Daarna was het tijd voor de volwassenen. We serveerden lasagna, de pasta, de mozzarella met tomaat, een Italiaanse salade, stokbrood en kruidenboter. Iedereen liep langs het buffet en nam wat te eten. Ik kreeg wederom complimenten dat de lasagna zo lekker was. Deze houden we er in, hoor! Gelukkig had iedereen nog ruimte voor het dessert en ook dit lieten ze zich goed smaken. John kreeg dit keer de complimenten.

Na het eten konden we zelf ook lekker relaxen. De drank vloeide rijkelijk en iedereen had het naar zijn/haar zin. We hebben gedanst, de kids keken een filmpje….alles liep perfect! De kinderen kregen natuurlijk hun verrassing -een snoepzak- toen ze weggingen.
Om half 1 gingen de laatste gasten weg. Het feest was dan ook al om 6 uur begonnen, dus na 6,5 uur waren we uitgeteld!
Het opruimen hebben we maar naar de volgende dag verschoven. Dat wat in de koelkast moest, hebben we veilig gesteld. De rest kon gewoon blijven staan. Aan de bar hebben we met zijn tweetjes nog een afzakkertje genomen. We kunnen terugkijken op een heel leuk feest. We willen iedereen bedanken voor de kadootjes, zoals de champagne, chocolaatjes en leuke kaarten. Erg attent van jullie. Hopelijk volgen er meer feestjes dit jaar. Misschien met mijn verjaardag weer en dat is al snel...in maart al! Het (feest)seizoen is geopend!

Voor alle foto's klik hier!

maandag 7 februari 2011

Lunch en Super Bowl Sunday

Toen ik vrijdag wakker werd, merkte ik het al gelijk. Mijn rug wilde weer eens niet meewerken. Misschien komt het omdat ik verkeerd gelegen had, ik weet het niet. Wat ik wel wist is dat ik rustig aan moest doen. Net nu ik eigenlijk zoveel had willen doen. Maar ja, ik moet op zo’n moment naar mijn lichaam luisteren, want dat werkt het beste. Met een pijnstiller en rust trok de pijn die dag langzaam weg. Zaterdag ben ik naar de mall geweest. Ik had een bestelling vanuit Nederland gekregen. Een paar Uggs, hoe kan het ook anders. Ik heb zo onderhand een vast adresje, dus bij Bloomingdale’s heb ik de juiste laarzen kunnen vinden. Désirée ook weer blij. Ik moest ook nog een cadeau halen voor Marco en Vilborg. Wij waren uitgenodigd om zondag te komen lunchen en we wilden daarom een kleinigheidje meenemen. Vilborg is zwanger, dus het leek me wel leuk om iets voor de baby te kopen. Een knuffeltje en sokjes. Ik moet zeggen dat je niet echt veel leuke zaken hebt, waar je babyspulletjes kunt kopen. Nou ja, bij Baby Gap heb je wel wat, maar erg op een jongen en meisje gericht. Ik wilde iets neutraals kopen en iets wat in het budget paste. Uiteindelijk heb ik een knuffeldiertje gekocht, sokjes en een slab. Ik was tevreden over mijn aankoop en ben daarna naar huis gereden.

John was al volop in de bar bezig. We hadden er o.a. onze ligbedden gestald. Het is niet de bedoeling dat onze gasten zaterdag gaan liggen, dus die hebben we in een andere kamer gezet. Dankbaar ben ik voor onze grote basement. Er is altijd wel een kamer waar we spullen kunnen wegzetten. Ook moest John zijn koffer nog pakken voor zijn vertrek naar Nederland. Al met al een productief dagje. Zondag zijn we op tijd opgestaan. We hadden gekozen voor een licht ontbijtje, want we zouden immers gaan lunchen bij onze Italiaanse vrienden. Tegen 12 uur waren we bij hun appartement in Crystal City. We waren daar nog nooit geweest. Ze wonen er met zijn drietjes en in juni met vier personen. We wisten al dat het klein was, maar…oef…dit was wel erg klein. Ik vind het knap dat ze dit zo volhouden. De woonkamer is de helft van onze bar. Met 1 bank, een tafeltje, TV, een eetkamertafel met stoelen staat de kamer al snel vol. Ik zou er niet kunnen leven. Ze hebben wel een klein balkonnetje, maar daar kun je niet met 4 personen zitten. Wat ben ik dan blij met ons huis en de verschillende decks. De tafel was al mooi gedekt en zoals een echte Italiaan betaamt, stonden er allerlei lekkernijen op tafel. Natuurlijk mocht een goede wijn ook niet ontbreken. Van mozzarella tot prosciutto, van olijven, parmezaanse kaas tot tomaat met basilicum. We bleven er van eten, maar we moesten nog ruimte overlaten voor de lasagna. John had aan Marco gevraagd of hij een goed recept had voor lasagna. Aan wie kun je dit beter vragen dan aan een rasechte Italiaan. Het was een recept van zijn moeder en ik kan alleen maar zeggen dat het erg lekker was. Vilborg beloofde me het recept op te sturen. De moeder van Marco is van alle markten thuis, want ook de Limoncello was door zijn moeder gemaakt. Oh en die was me toch lekker! Het was de meest smaakvolle Limoncello die ik ooit gedronken heb. We konden er helaas niet veel van drinken, want ik moest John nog naar de luchthaven brengen.

Om 2 uur moesten we echt gaan. Nog even snel langs huis om de koffers op te pikken en daarna zijn we naar de luchthaven gereden. Nadat ik John had weggebracht, kwam ik weer thuis. Het is dan altijd weer stil in huis. Ik zat best vol van de lunch, dus ik besloot een avondje te relaxen. Het was gisteren trouwens ook Super Bowl Sunday. De Super Bowl is de finale van het American footballseizoen (de populairste sport in Amerika). Dit jaar zou de strijd om de beker gaan tussen de Green Bay Packers en de Pittsburgh Steelers. Samen met mij, zaten meer dan 110 miljoen Amerikanen gekluisterd aan de buis. De Amerikanen kijken meestal met familie, vrienden en buren naar de wedstrijd. De Super Bowl is één van die zeldzame momenten dat een enorm deel van de bevolking hetzelfde doet op hetzelfde moment.

Dat het zo’n belangrijk evenement is, blijkt ook wel aan de reclamespotjes. Een bedrijf dat een reclamespotje van dertig seconden wilt uitzenden tijdens de Super Bowl moet daarvoor tussen 2,5 en 2,8 miljoen dollar neertellen. In totaal zijn er zowat 45 minuten reclame tijdens en rondom de Super Bowl. De Super Bowl is ook het evenement voor de celebrities. De ene VIP na de andere kwam in beeld. Tijdens de rust van een Super Bowl wedstrijd wordt er een halftime show gegeven. Dit jaar had de The Black Eyed Peas voor een spetterend optreden gezorgd. Het geluid was wel wat minder, maar de show mocht er zijn. Ik heb de wedstrijd al zappend van de ene zender naar de andere zender gekeken. Op het laatst was het best spannend. De Green Bay Packers hebben gewonnen en zo ook de bedrijven achter de commercials. Een bereik van meer dan een miljoen mensen is nogal wat!

woensdag 2 februari 2011

Groundhog Day!

Een paar dagen geleden schreef ik jullie nog over de speciale dagen die we hier hebben. Vandaag is het weer zo’n dag, namelijk Groundhog Day. De dag van Sammie en Guus, onze eigen groundhogs. Terwijl die nog in een diepe winterslaap zijn is er in Pennsylvania wel een groundhog actief. Phil, want zo heet deze groundhog, zou moeten bepalen of dit jaar de lente vroeg of laat begint. Het is folklorefeestdag in de VS en Canada die al voor de 125e keer wordt gehouden. Komt hij zijn hol uit en ziet hij zijn eigen schaduw, dan kruipt hij terug en dan duurt de winter nog zes weken langer. Ziet hij zijn eigen schaduw niet, dan staat de lente voor de deur. Dus ‘no shadow, spring is near’! Dit alles heeft vanochtend vroeg al plaatsgevonden en ik kan jullie melden dat we een early spring, oftewel een vroege lente gaan krijgen. Dat is toch goed nieuws om de dag mee te beginnen. Daar zal menig Amerikaan ook wel blij mee zijn, alhoewel de meeste daar vandaag nog niet aan denken. We hebben hier in Amerika te maken met een mega grote sneeuwstorm. Enkele staten hebben zelfs de noodtoestand uitgeroepen. Meer dan de helft van de vijftig Amerikaanse staten is getroffen en meer dan honderd miljoen Amerikanen kunnen mogelijk last krijgen van de storm.

IJzel, sneeuw en hagel teisteren Dallas, Oklahoma en Tulsa. In Chicago wordt zeker zestig centimeter sneeuw verwacht, in Indianapolis 2,5 centimeter ijs en ook in het noordoosten wordt woensdag veel ijs en sneeuw verwacht. De staat Missouri moest voor het eerst in de geschiedenis de snelweg tussen St. Louis en Kansas City vanwege sneeuw sluiten. In Texas werden windsnelheden van 100 kilometer per uur gemeten en zaten duizenden mensen dinsdag uren zonder stroom. Om maar even aan te geven hoe groot deze storm is. Wij hebben deze keer meer geluk en merken er bijna niets van. Alleen wat regen, nou daar kunnen wij wel mee leven. Wij hebben vorige winter onze portie al gehad.

Gisteren heb ik de uitnodiging voor een WAB verstuurd. Voor degene die niet weten wat een WAB is; Week Afsluit Borrel. Eerst wilden we dit vrijdag doen, maar dan kunnen een aantal collega’s van John niet. Nu houden we onze WAB op zaterdag 12 februari. De 14e is het valentijnsdag. Onze dag…..en o ja, die van de liefde. Op de uitnodiging staat dan ook; Valentine’s Day bij de Valentijntjes. Gewoon even gezellig borrelen met elkaar. Sommige heb ik al een tijdje niet gezien, dus is het wel leuk om elkaar dan weer even te spreken en er een leuke avond van te maken. Ook leuk voor de nieuwe Nederlanders, Dennis (collega van John) en Myrthe. Zij zijn een paar dagen geleden aangekomen. Dan kunnen ze gelijk iedereen ontmoeten. Dit alles onder het genot van een biertje, wijntje, eten en muziek. John zit volgende week in Nederland, dus kan ik mooi de bar gaan versieren. Dat vind ik altijd leuk om te doen. Een bezoekje aan de Party City zal dan ook niet lang uitblijven. Gisteravond hebben we Petrick te eten gehad. Hij had deze keer weer een tas vol boodschappen bij. Zodra we weten dat hij komt, sturen wij hem een lijst met onze bestelling en zijn vrouw gaat dan de boodschappen halen. Zo hebben we deze keer o.a. kaas, dropjes, borrelnootjes, gevulde koeken en nog veel meer! Heerlijk! Vanavond moeten we de Ford Escape naar de garage brengen. Tijd voor een onderhoudsbeurt. Daardoor heb ik morgen geen auto ter beschikking, dus moet ik vandaag even wat boodschappen halen. Dat is wat ik nu dan ook ga doen. Tot later!