Amerika, the land of stars and stripes . The land of promise. The land of freedom. Voor ons…gewoon een geweldig vakantieland. Al vanaf 1993 komen we jaarlijks in Amerika. We hebben al vele rondreizen gemaakt en hebben ondertussen onze favoriete plekken waar we graag komen. Het ‘kriebelde’ al jaren….hoe zou het zijn om voor een paar jaar in Amerika te wonen? Nu, na zo veel jaar, is daar onze kans .

Daar waar wij al die jaren van hebben gedroomd is werkelijk geworden. Op 27 oktober 2009 zijn wij verhuisd naar Great Falls, Virginia. Een voorstad van Washington DC. We hebben daar bijna 4 jaar met veel plezier gewoond. Wat we echter niet hadden voorzien, is dat we naar Texas zouden verhuizen. Van een city life style naar een country life style... Our journey continues...

....en het gaat maar door! Vanaf half juli 2018 zullen wij wederom naar Amerika verhuizen voor een periode van 4 jaar. Back where we started...in the Washington DC area!

Deze site is bedoeld voor familie, vrienden, bekenden en andere geïnteresseerden. Op deze blog kunnen jullie vanaf nu alles lezen over ons leven aan de andere kant van de oceaan; oftewel 'Our life overseas'! Wij zouden het leuk vinden als je een berichtje of een reactie achterlaat.



vrijdag 22 maart 2013

Waar blijft de lente....

Zeg. Die sneeuw. Daar komt geen eind aan hè. Alhoewel, het geeft wel iedereen weer een onderwerp om over te zaniken in de rij bij de bakker, slager, supermarkt, kapper. Maar toch. Het is goed geweest zeg, kom op, de lente is begonnen. De LENTE. Vorig jaar was het om deze tijd al lekker warm. 20 graden minstens en nu... Nu gaat het zondag weer sneeuwen. Pffff! In december, zo drie dagen rond de kerst, dan vind ik het wel leuk. Daarna moet het gewoon ophouden. Ik bedoel, kom op, je hebt gewoon zonlicht nodig. En terrasjes. Terrasjes, vooral. Mensen die buiten lekker aan het eten zijn. Dat is toch op zijn minst een eerste levensbehoefte! Gewoon zonder jas naar buiten kunnen lopen ook. En in de privacy van je achtertuin je melkflessen van wit naar melkchocolade laten kleuren, ook. Dat hebben we toch allemaal nodig? Zon! Warmte! Terwijl ik dit schrijf kijk ik nog eens naar buiten en zie al wat kleine blaadjes aan de bomen, maar het wil nog niet echt vlotten. Geduld is een schone zaak zeggen ze, maar die wordt nu bij mij wel erg getest. Ik wil de bloemen zien bloeien, de vlinders die fladderen in de lucht.. Eens zal het toch wel lente worden....toch?

Inmiddels ben ik alweer een jaartje ouder geworden, maar liefst 41 om precies te zijn. Waar blijft de tijd. Niet dat ik daar moeite mee heb, maar het lijkt wel alsof elk jaar sneller omgaat of heeft dit met het ouder worden te maken? Vorig jaar heb ik mijn verjaardag groots gevierd en dit jaar vond ik dat niet nodig. Een borrel heb ik wel gegeven. Gewoon op de dag zelf, doordeweek. We hadden wel genoeg mensen om de bar een beetje te vullen, dus daar hebben we gezellig een hapje en een drankje gedaan. Alhoewel het me wat moeite heeft gekost. Ik was grieperig, nou ja...ik had gewoon de griep. Een paar dagen daarvoor heeft John het moeten ondervinden en heeft een paar dagen op bed en op de bank gelegen. Het kon dus niet uitbijven dat ik het ook kreeg. Ik heb me door de avond heen geworsteld, maar de dag erna was het tien keer niks. Jeetje, wat voelde ik mij beroerd. Het ergste is dat ik het nu nog steeds merk. Snel moe en we blijven allebei lekker hoesten. Gaat lekker zo. Ook daarom hebben we al wat meer zonlicht en warmte nodig, gezonde vitamine!

Verder heb ik de dagen gevuld met...nou ja...niets doen en me rustig houden. Myrthe is gezellig op de koffie geweest en samen zijn we naar Michaels gereden. Michaels is die leuke winkel waar je allerlei hobbyspullen, decoratiemateriaal kunt vinden. Ik had niets nodig maar nu liep ik weer tegen leuke gekleurde flesjes aan. Tja, die staan wel erg gezellig op tafel in de gazebo. Vrolijke kleurtjes, echt zomers. Ik had ook nog een bon voor één artikel van 50% korting. Nou, helemaal leuk! Myrthe had een glazen stolp gevonden en we gingen tevreden met onze aankopen weer naar huis. Van dit eventjes winkelen was ik wel moe geworden. Die griep is echt een ware uitputtingsslag op mijn lichaam.

Gisteren zijn we met Petrick en Roos (collega's van John) gaan eten. Roos gaat een andere functie doen en dit was de laatste keer dat ze naar Amerika moest voor haar werk. Dit konden we natuurlijk niet zo maar voorbij laten gaan. We zijn ze gaan ophalen in het hotel en daarna naar Old Alexandria gereden. Daar zag Roos een Tapas restaurant en daar had ze wel trek in. La Tasca heet het restaurant. We hebben er al eens gegeten, maar toen op een andere locatie. Er zit namelijk ook een La Tasca in Chinatown in DC. We bestelden de tapas met voor Roos wat vegatarische hapjes. Roos aan de sangria en ik een Cosmootje. De mannen namen een biertje. Terwijl we aan het eten waren, kwamen er twee dames die de Spaanse dans uitvoerden. Een man met een gitaar zorgde voor de muzikale omlijsting. We waanden ons bijna in Spanje. We hebben heerlijk gegeten en we hebben de avond afgesloten in Murphy's Irish Pub. Ook daar was livemuziek, dus de sfeer was prima. Om één uur lagen we weer in bed. Zo voor een doordeweekse dag een latertje. Zondag vertrekt John weer naar Fort Worth. Maar voor het zo ver is, gaan we eerst nog van de vrijdagavond en zaterdag genieten. Fijn weekend allemaal!

dinsdag 5 maart 2013

Shop shop shop...

Laatst ben ik gaan winkelen. Het was weer lang geleden en ineens had ik daar zin in. Ik wilde niet op President's Day gaan. Ik weet dat het dan erg druk kan zijn. Meestal lopen de aanbiedingen nog een week door, dus ik ben 2 dagen later gegaan. Eerst naar Tyson's Corner Mall. Ik ging in eerste instantie niet voor schoenen, maar ja toen ik de rekken met afgeprijsde schoenen zag staan kon ik me niet meer beheersen. Zeker niet toen ik een bord zag staan met een extra discount van 60% op de schoenen die al afgeprijsd waren. Ik mag mezelf al een ervaren shopper noemen. Ik weet namelijk dat je ook bij de andere maten schoenen moet kijken. Vaak worden ze zo maar ergens teruggezet en jawel hoor. Bij size 10 (lees grote maat) stond een paar schoenen die mij aankeken met een blik van 'koop mij'. Helemaal verliefd op mijn eerste paar schoenen trok ik ze aan. Ze pasten ook nog eens. Ik kreeg gelijk het gevoel dat dit mijn lucky day werd. Afgeprijsd en met de extra 60% korting moest ik $20,00 afrekenen. Hihi, wat een koopje. Kijk, daar wordt een vrouw nu blij van.

Ik ben nog verder gaan winkelen in de mall, maar kon daar verder niet slagen. Ik had de koopspirit te pakken en besloot een dag later naar de Outlet te gaan in Leesburg. Op de terugweg kon ik de mall in Dulles Town Center mooi meepakken. Vol goede moed reed in naar Leesburg. Op een doordeweekse dag is het daar zo lekker rustig, heerlijk. Ik heb verschillende winkels bezocht. Nog amuselepels bij William Sonoma gekocht. Maar ik kwam natuurlijk voor schoenen en leuke koopjes. Ik ben naar Saks Fifth Avenue gegaan. Daar heb ik een leuk truitje en een blouse gescoord. Bij de kassa vroegen ze om een kaart. Ik kwam gelijk met het verhaal dat ik expat ben en geen social security nummer heb en daarom nooit een pas kan aanvragen bij winkels. Maar de aardige mevrouw achter de kassa zei dat het om een normale kortingskaart ging. Ik moest alleen mijn emailadres opgeven. Dat heb ik gedaan en kreeg de kortingskaart. Nog eens een extra discount, whoohoo! Kijk, dat vind ik toch erg attent. Ze had het ook niet kunnen geven. Helemaal happy verliet ik de winkel.

Op de terugweg ben ik naar Dulles Town Center gegaan. Eerst ben ik bij Macy's gaan kijken. Daar waren de mooiste schoenen al weg. Ik wilde in de mall nog wat andere winkels bezoeken. Ik liep door de maal en kwam voorbij Lord and Taylor. Op de één of andere manier werden mijn ogen getrokken naar een schap met schoenen. Uhm..misschien toch maar even kijken dacht ik. Dulles is niet zo'n druk bezochte mall en er stonden nog veel schoenen in het afgeprijsde rek. Mijn hart ging sneller tekeer. Ik vond een een paar paarse schoenen, een kekke slangenprintschoen, donkerblauwe schoenen, oh en ook nog cremekleurige schoenen. Ik kon ze maar amper vasthouden, maar ik zocht een stoel met spiegel op en ben ze gaan passen. Eerst de paarse...oh, zo leuk! Ook hier ging er nog eens extra 60% af van de al afgeprijsde schoenen. Wat, maar $21 dollar? Tja, die kun je dan niet laten staan hè... Daarna probeerde ik de cremekleurige schoenen. Heel mooi....om mee te zitten en verder geen stap te verzetten. Oef, die deden pijn aan mijn voeten. Nou ja, ik kon niet altijd geluk hebben. De slangenprint daarintegen zaten prima... De 'duurste' van het stel, $48 maar liefst, haha.

Het was beurt aan de donkerblauwe lederen schoenen...ojee...ook die zaten prima... 3 paar schoenen, beetje overdreven misschien... Maar ze waren zo mooi! Ik mailde naar John, die op dat moment in Nederland zat. Hij was bij Jos en Petra en die laatste heeft hem gek gemaakt met als resultaat dat ik gesponsord werd door John. De aardige mevrouw die mij aan het helpen was, was heel druk... Dat vond ze zo vervelend. Duizend maal excuses, terwijl ik dat helemaal niet nodig vond, want ik had de tijd. Ik gunde haar de provisie en daarom keek ik naar haar toen zij zo druk was. Afin, om het goed te maken gaf ze me bij de kassa nog eens extra korting... Hoeveel korting kun je krijgen op een dag. Resultaat....$88 voor 3 paar schoenen. Ik bedankte haar voor de goede service, want dat was wel op zijn plaats. Ik liep met een glimlach, nee met een big smile de winkel uit.

Je kunt wel stellen dat het een productieve dag qua winkelen was. Ik ben superblij met mijn nieuwe aankopen! Nu mag het van mij mooi weer worden! Helaas nog even wachten, want er wordt een sneeuwstorm verwacht. Ze weten niet precies hoeveel er gaat vallen, maar we moeten rekening houden met stroomuitval. Pffff, ik dacht dat de winter weer voorbij was. Maar moeder natuur heeft nog één stuiptrekking. Gelukkig wordt het volgende week rond de 15 graden. Heerlijk, kan niet wachten! O ja...met de quote hiernaast ben ik het helemaal eens...;-)! Love shopping in the USA!