Al weer woensdag....

Zaterdag hadden we het feest van Jos en Petra. Om drie uur werden we verwacht. Natuurlijk wil je nooit de eerste zijn, dus we waren er ongeveer om half 4. Het weer was tegenverwachting in best goed. Het was lekker warm en droog. Ja, dat laatste is hier de laatste tijd niet vanzelfsprekend. De indian summer is nog niet wat het zou moeten zijn. We konden dus lekker buiten staan. De kinderen waren al druk aan het spelen en de volwassenen die stonden (hoe kan het ook anders) bij de drank. We hoopten dat we vandaag Misty zouden zien. Misty is de hond van Nicole en Michel. Ze hebben haar sinds kort. Helemaal vanuit Californië gekomen... Maar dan heb je ook wat. Even later kwam Nicole met hun nieuwe trots. Wat een schatje. Ik was jaloers (vele van jullie weten dat ik ook heel graag een hond zou hebben). Ze luistert goed, want Nicole is al begonnen om haar te trainen. Nadat we de hond hadden geknuffeld, was het tijd voor een andere 'bezichtiging....de nieuwe auto van Arnoud en Yolanda. Deze auto hebben ze gekocht om mee terug te nemen naar Nederland.

Het liep al tegen etenstijd en Jos en Petra trokken zich terug naar de keuken. Het feest had een Hollands tintje en daar hoorde dan ook Hollands eten bij. Eén keer raden...bitterballen en kroketten! Hoewel het voor ons nog niet zo lang geleden was, smulden wij er toch wel van. Kroketten kun je niet in Amerika kopen. Jos maakt ze altijd zelf. Deze keer was het er door omstandigheden niet van gekomen, maar hoe kwam hij dan aan die kroketten, vroegen wij ons af. Het schijnt dat er een cateringsbedrijf in Reston zit. Dat is notabene zowat bij ons om de hoek. Die heeft al vaker voor de Nederlandse Ambassade kroketten bitterballen en frikandellen gemaakt. Een brilliante vondst van Jos. We krijgen de adresgegevens en lijst wat je kunt bestellen nog doorgestuurd van Jos. Ik denk wel dat er een keer een mega order die kant opgaat van de Nederlandse club hier. Voor ieder een doosje kroketten, hahaha. Het bleef die middag droog en aangenaam en tot na middernacht hebben we buiten gezeten. Toen sloeg de vermoeidheid hier en daar toe en zijn we naar huis gegaan.

Gisteren heeft John contact gehad met onze huurbaas. Omdat we nu zwart op wit hebben gekregen dat we tot juli 2013 hier mogen blijven, was het tijd om dit aan te kaarten bij Mr. Barradello. Hij staat er gelukkig voor open, maar er zal wel een kleine huursverhoging te verwachten zijn. Zodra we dit hebben, moeten we afwachten of het goedgekeurd wordt. Ook wil de huurbaas het keukenblad vernieuwen en de badkamers gaan aanpakken. Nou nou nou, het kan allemaal niet op. Wij moeten het keukenblad gaan uitzoeken, dus dat wordt een ritje naar de Homedepot en Lowe's.

Een jarige en we blijven langer...

Vandaag is de moeder van John jarig. Sientje...van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Qua planning kwam het net niet uit om tot vandaag in Nederland te blijven, maar we denken wel aan je hoor. Vandaag is het ook al weer vrijdag. De hele week hebben we gewacht op de Indian summer. Indian summer is een periode in de herfst waarbij het nog erg warm en zonnig kan zijn. Helaas merken we er op dit moment weinig van. Het zijn zo maar grijze dagen en op het moment dat ik dit schrijf regent het al een paar uur. We hebben zelfs weer een 'Flood Watch'. Dit was ook het geval tijdens ons verblijf in Nederland. Toen heeft het zo veel geregend dat er wegen werden afgesloten en rivieren overstroomden. Met als gevolg dat er delen van bruggen en wegen werden weggeslagen. Zelfs de weg die ik altijd neem om naar de supermarkt te rijden was afgesloten. De weg/brug is inmiddels weer gerepareerd. Op andere plaatsen in Great Falls is dit nog niet het geval, zoals de foto hiernaast laat zien. De zomer lijkt niets op hetgeen wat we vorig jaar hebben gehad. Toen hebben we zelfs John's verjaardag (in oktober)nog met een pool party gevierd. Of we het dit jaar weer buiten kunnen vieren, valt nog te betwijfelen. We hopen dat we nog een paar mooie nazomerdagen zullen krijgen. Over een een paar weken gaat het zwembad dicht. Dat vind ik altijd zo'n somber moment, want dan is de zomer echt voorbij. Ik heb het idee dat we niet echt een goede zomer hebben gehad, of ligt dit nu aan mij...? Ik hoop dat het morgen droog blijft, want we hebben een feestje bij Jos en Petra. Zou leuk zijn als we buiten kunnen staan. Ach, we zullen zien.

Van het treurige weer naar een leuk bericht. We blijven namelijk langer in Amerika. Ons buitenland avontuur zou volgend jaar oktober afgelopen zijn, maar we hebben verlenging gekregen. Yeahh! Nu staat onze terugkomst in Nederland in de zomer van 2013 gepland. Dit komt qua werk voor John en het project beter uit. Er komt een oplevering in de periode dat wij in eerste instantie naar huis zouden gaan. Dan is het niet handig om te wisselen van personeel. Wij zijn er erg blij mee, maar voor de familie blijft het minder leuk. Zij hadden zich tenslotte ingesteld dat wij oktober volgend jaar terug zouden komen. Een pluspuntje is wel, dat zij nog een keer bij ons op bezoek kunnen komen. Nu moeten we onze verlenging nog gaan aankaarten bij de huurbaas. We hopen dat we het huis voor die extra periode kunnen blijven huren. Dat is nog even afwachten, dus wordt vervolgd....

Weer terug

Het is inmiddels weer woensdag en we zijn nu een paar dagen terug van ons tripje naar Nederland. Die twee weken zijn voorbij gevlogen en we hebben allebei het gevoel dat we erg lang van huis zijn geweest. Doordat we in die twee weken aan de Nederlandse tijd hebben kunnen wennen, heb ik het gevoel dat de jetlag langer blijft hangen dan anders. Zelfs vandaag heb ik er nog last van. We kunnen terugkijken op twee leuke gezellige weken. Het begon allemaal op 2 september, de dag van ons vertrek. Geen vertragingen en alles verliep vrij soepeltjes. Ik heb niet geslapen in het vliegtuig, want ik had een kind achter me die het nodig vond om zowat de hele vlucht in mijn rugleuning te trappen. Natuurlijk heb ik een paar keer boos omgekeken en moeder vriendelijk verzocht haar kind toe te spreken, maar 'kindlief' was een beetje (en dat is nog een understatement) hardleers. Toen de landing werd ingezet was het kind achter me waarschijnlijk zo moe van het trappen, dat deze nu prinsheerlijk lag te slapen. Nadat we de auto op hadden gehaald zijn we naar huis gereden. Onderweg nog even gauw bij de supermarkt gestopt om brood en beleg te halen. Met de ruime keuze die je in Nederland hebt, was het moeilijk kiezen. Natuurlijk ging er een bakje filet american mee. We hadden al het lekkers afgerekend en zijn naar huis gereden. Het huis zonder ziel, maar gelukkig werden we door onze buren blij verwelkomd. We hebben even bijgekletst, maar moesten toen echt even een dutje gaan doen. We werden immers 's avonds bij mijn ouders verwacht. Mijn moeder vierde haar verjaardag op zaterdag, dus het ging allemaal in één moeite door. Voordat het zover was, zijn we eerst naar mijn schoonmoeder gegaan. Die stond al klaar met de frietpan om voor ons lekkere hapjes te gaan bakken. De bitterballen en frikandellen gingen er goed in. Wat is dat toch weer lekker! Het was een fijn weerzien. We zijn na het eten met zijn drietjes naar mijn ouders gereden. Daar was ook mijn broer, dus het gezin was weer even compleet. Het was een warme zaterdag en we hebben dan ook heerlijk buiten gezeten. Nou ja, voor een paar uurtjes dan, want later op de avond ging het regenen. We hebben de avond verder binnen doorgebracht. Het voelde goed om iedereen weer te zien! Het was al na twaalf uur, toen de vermoeiheid weer op kwam zetten. Hoe graag we ook langer wilden blijven, we konden onze ogen maar amper open houden en zijn toen toch maar naar huis gegaan. Eerst nog even Sientje afzetten en daarna hebben we het bed opgezocht. Volgens mij vielen we alletwee als een blok in slaap.

De volgende dag hebben we lekker uitgeslapen. Het was weer even wennen om wakker te worden in een andere omgeving. Eenmaal beneden keek in naar onze tuin. Toch ook wel weer erg leuk. De tuin lag er trouwens goed bij, dankzij het werk van mijn moeder en schoonmoeder. Daar zijn wij heel erg blij mee, maar dat weten ze ook wel. Van het plan om naar Breda te gaan, kwam uiteindelijk niets meer terecht. We zijn 's middags naar Roland en Monique gegaan. Het was fijn om ze weer te zien en zoals vanouds erg gezellig en vertrouwd. 's Avonds hadden we afgesproken met de zus van John. We konden de meiden blij maken met hun bestelling....een paar Uggs. We hebben ook daar weer gezellig bijgekletst. Maandagochtend had ik een afspraak bij de tandarts. Mijn vader zou me er naar toe brengen en daarna zou ik met hun gaan winkelen. Na de controle (wederom alles goed) zijn we naar mijn ouders huis gereden. Eerst even geluncht om daarna te gaan winkelen. Ik had het doel deze keer om laarzen te scoren. Vorig jaar had ik dat plan ook al, maar kon toen niet slagen. Deze keer had ik al wat op het oog, maar besloot eerst nog even in Breda te gaan kijken. Het was tijd voor een break en we hebben samen heerlijk genoten van koffie met wat lekkers erbij. John moest deze dag werken en de dag liep op zijn eind, dus heeft mijn vader me weer thuis afgezet. 's Avonds hadden we een afspraak bij onze vriendin Désirée. Zij heeft deze keer zo'n 10 centimeter van mijn haar geknipt. Het was echt nodig! We hebben de kids ook nog gezien en nadat ze ons geknipt had, hebben we nog geborreld met Jaap. Die moest werken, maar kwam voor ons even terug. Het was wederom een geslaagde dag/avond.

Altijd als we in Nederland zijn, plannen we één dag in Breda. Omdat we er zondag niet aan toegekomen waren, zijn we dinsdag gegaan. John was vrij, dus we konden lekker op ons gemak door de stad struinen. Ik ben geslaagd voor laarzen, John heeft weer wat Nederlandse boeken gekocht en ik had nog een jasje gevonden. Daarna hebben we het terras opgezocht. Een overdekt verwarmd terras welteverstaan, want hoe kan het ook anders....het regende weer eens. We namen allebei een Palmpje en we konden het niet laten om een portie bittergarnituur te bestellen. Heerlijk die vette snacks. Niet goed voor de calorietjes, maar wel erg lekker! Ik mis een stad als Breda. De leuke winkelstraten, de vele terrassen waar je gewoon wat kunt drinken, de mooie oude gebouwen. Tja, het is altijd weer fijn om even terug te zijn!

Woensdag moest John weer werken en had ik afgesproken met Monique. Met haar ben ik gaan winkelen en natuurlijk mocht het Hollands bakje koffie met een gebakje niet ontbreken. Het leek net of ik niet ben weggeweest. We hebben volop gekletst en pakte zo de draad weer op. Het maakt niet uit hoe lang je weg bent geweest, het voelt altijd weer gelijk goed. Donderdag ben ik langs mijn oude werkplek langsgegaan. Ik heb weer even kunnen kletsen met Leida. Ook heb ik nog andere collega's gezien zoals Jac van het magazijn. Het was goed om met iedereen weer een praatje te maken. Maja, een oud-collega van mij, kwam me daar ophalen en met haar ben ik nog gaan eten in Breda. Dat is een soort van traditie geworden en we hebben weer ontzettend gelachen en herinneringen opgehaald. Sommige vriendschappen blijven gewoon bestaan en dan maakt het eigenlijk nietuit hoe lang je elkaar niet het gezien. Dat bleek ook weer zaterdag. Toen zijn we met Roland, Monique, Jaap en Désirée gaan eten. We hadden bij 'het Lelijke Eendje' gereserveerd. We hebben weer veel gelachen, gekletst en natuurlijk van het eten en de wijn genoten. Daarna zijn we nog wat gaan borrelen bij Café the Butler. Een mooie afsluiter voor de zaterdagavond. O ja, de afsluiter was beter dan het begin van deze dag. John had een trap (die uit 3 delen bestond) op zijn neus gekregen. Een bezoekje aan de huisartsenpost kon niet uitblijven, maar gelukkig geen gebroken neus. Pijnlijk was het wel....

Zondag zijn we naar Scheveningen gereden. John moest daar voor zijn werk zijn en voor mij een leuke break. Onze vakantie in mei, leek al weer zo ver weg. Ik zag het dan ook als een vakantie in eigen land. We sliepen in het Kurhaus. Ik was daar nog nooit geweest. Het is een prachtig hotel en de mensen zijn er supervriendelijk. We kregen een mooie kamer met uitzicht op de pier en de zee. Nadat we ingecheckt waren en de koffers op de kamer hadden gezet, zijn we naar een strandtent gegaan. Het weer was immers nog zo goed. Het zonnetje scheen, dus nu moesten we er nog even van genieten. We kwamen uit bij de Zanzibar. Met een wijntje en een biertje hebben we van deze namiddag genoten. Kijk, als de zon schijnt, dan is er niets met Nederland. De mensen zijn vrolijk en iedereen zit lekker buiten. Helaas regent het er vaker dan dat de zon schijnt... Er zouden nog meer (internationale) collega's van John aanwezig zijn. Hij had een mailtje rondgestuurd waar wij zaten. Niet veel later kwam Knut, een Noorse collega van John, waarmee we samen hebben gegeten. Maandag moest John naar een meeting. Ik heb eerst lekker uitgeslapen en ben daarna gaan wandelen. Het waaide flink, maar ik vond een goed plekje bij een strandtent. Ik zat er uit de wind en met de zon op mijn snoet was het toch weer genieten. Ik had een boek meegenomen en heb er onder het genot van een bakje koffie was het heerlijk relaxen zo. Ook nog even geluncht en daarna ben ik weer aan de wandel gegaan. Ik had mijn (kleine) fototoestel meegenomen en heb nog leuke foto's kunnen maken. Wat is Scheveningen toch leuk, zeg!

's Avonds waren we uitgenodigd voor een etentje bij Simonis. Eén van de beste visrestaurants in Scheveningen. Die avond waren er twee Amerikaanse collega's bij, Gert-Jan en Petrick. Als voorgerecht hadden we een schotel met allerlei soorten vis, zoals bijvoorbeeld de Hollandse garnaaltjes. Heerlijk! Ik nam als hoofdgerecht een ouderwets lekkerbekje en John genoot van een pannetje mosselen. Het was een gezellige avond, die we afgesloten hebben bij een andere bar. Daar bleek zo'n beetje alle internationale collega's te zitten. Het was een leuke avond. Dinsdag en woensdag heb ik op dezelfde manier doorgebracht als de maandag. Woensdagavond waren we uitgenodigd voor een boottocht. Gert-Jan, met wie we maandagavond zijn gaan eten heeft een zeilboot. Hij vond het leuk om ons eens mee te nemen om een stukje te gaan varen. Gelukkig zou het droog blijven die avond. Hij had voor een hapje en een drankje gezorgd en zelfs een pastamaaltijd. Petrick werd aan het stuur gezet, op commando's van Gert-Jan. Later was het ook de beurt aan John. De zon ging langzaam onder en we konden genieten van een prachtige zonsondergang. Nadat de zon verdwenen was, werd het wel wat frisser. Het werd ook snel donker, waarna we weer naar de haven zijn gevaren. We bedankten Gert-Jan voor een leuke avond en zijn toen samen met Petrick nog naar de Zanzibar gegaan voor een afsluitende borrel.

Donderdag was het de laatste dag van John zijn meetings. Ik kon nog eenmaal genieten van het fijne hotel met Wifi (!). Nadat ik mijn mailtjes, Facebook, Hyves etc. gecheckt had, ben ik mijn koffer gaan pakken. Ik kon mijn bagage in het hotel achterlaten, zodat ik nog eenmaal van het mooie weer kon genieten. Het zou wat bewolkt worden die dag. Ik had dus maar een trui aangedaan. Ik zocht een terras op waar ik uit de wind kon zitten. Eenmaal geïnstalleerd, brak de lucht open en scheen de zon volop. Nou, ik kreeg het spontaan erg warm. Jeetje, wat was de zon sterk. Ik had me duidelijk iets te warm aangekleed. Ik besloot later maar ergens anders te gaan zitten, waar ik tenminste nog een briesje voelde. Ook heb ik nog wat foto's gemaakt van de leuke strandtentjes in Scheveningen. Ik had met John afgesproken in de lobby. Ik kon in het hotel weer gebruik maken van Wifi en het bleek dat het wat later zou worden. Ik ben weer teruggegaan naar het strand, waar later John zich bij mij voegde. We zijn nog gaan eten. Ik aan de slibtongetjes en John genoot van een pannetje mosselen. Daarna hebben we mijn koffer opgehaald en zijn naar huis gereden. Daar kwamen we Annelies en Teun nog tegen op straat. Even snel wat bijgepraat en daarna nog een wijntje gedronken bij Jasper en Evelien. Het was inmiddels al laat, dus tijd om naar bed te gaan. We wilden vrijdag tenslotte vroeg opstaan.

De laatste dag was aangebroken. We zijn naar mijn ouders gegaan. Nog één keer een bakje koffie met ze drinken. Maar uiteindelijk moesten we toch weer afscheid nemen. Dat is nooit makkelijk, maar ik ben blij dat ik ze weer gezien heb. Dit soort momenten koester ik, als ik weer terug ben in Amerika. Daarna gauw nog even naar Breda om mijn grijze jasje te gaan halen. John nog even langs zijn sigarenwinkel om wat doosjes in te slaan. De zon scheen en we konden het niet laten om een drankje te doen op het terras. Zo typisch voor Nederland, want als het maar even lekker weer is, zitten de terrassen vol. Daarna zijn we naar de moeder van John gereden. Daar hebben we voor de laatste keer voorlopig zelfgebakken frietjes met snacks gegeten. De dag zat er nog niet op, want we zijn als laatste stop nog even langs Paul en Pim gegaan. De winkel waar John altijd zijn kleding koopt. Hij heeft nog een mooie grijze kabeltrui gescoord. Eenmaal thuis hebben we ons op de koffers gestort, want deze moesten nog ingepakt worden. Altijd weer een gedoe, maar ja. Zeker met onze aankopen. Wij kunnen in Nederland taxfree kopen, maar dat betekent we een stempel moeten halen bij een taxfreebalie op Schiphol. Je moet daar de produkten die je hebt gekocht kunnen laten zien. Soms vragen ze er naar en soms ook niet. Maar ja, als je het produkt niet kunt laten zien, dan krijg je ook geen stempel. Dat risico kun je niet nemen, dus ik moest zaterdag één paar laarzen aan doen en één paar laarzen in een tas samen met mijn grijze jasje naar Schiphol. We lagen er laat in en de wekker ging zaterdag al weer vroeg af. We lagen wel op schema en redelijk op tijd waren we op Schiphol. Als het eenmaal zo ver is, wil je maar één ding en dat is zo snel mogelijk naar huis. De vlucht had gelukkig geen vertraging en na bijna 9 uur vliegen kwamen we aan op Dulles. Zo kwam er een eind aan onze twee weken in Nederland. Het was fijn om iedereen weer gezien te hebben en we missen jullie nu al.

Voor alle foto's tijdens ons verblijf in Nederland, klik hier, hier en hier.

Koffer pakken....

Het is bijna zo ver; morgen vertrekken we naar Nederland voor twee weken. Vandaag nog even gewassen en gestreken. Vanavond koffe pakken. Dat wordt nog wat. Zoals altijd komt daar die vraag....wat neem ik mee? Helaas kunnen we onze flip-flops, korte rokjes/broeken en t-shirts thuis laten. Hier de komende dagen alleen maar zon en lekkere temperaturen, in Nederland daarintegen alleen maar regen. What's new? Al die keren dat ik naar Nederland ben gegaan, is het altijd al slecht weer geweest. Ik zal dus even moeten omschakelen naar laarzen, truien, shirts met lange mouwen... O ja, paraplu niet vergeten, maar waar ligt dat ding?? Zaterdag wordt het geloof ik nog wel 27 graden, maar wel met regen. Daarna daalt de temperatuur naar de 17 graden en zelfs een dag waarop het slechts 15 graden wordt. Zeker 20 graden minder als hier, even slikken!

Vandaag is ook mijn moeder jarig! Van harte gefeliciteerd, mam! Zaterdag kan ik je persoonlijk komen feliciteren. Ook zien we onze vrienden en buren weer. Dat gaan weer gezellige dagen worden. Er wordt weer een model in mijn haar geknipt door Désirée en doe gelijk een bezoekje aan de tandarts. Natuurlijk gaan we genieten van de bitterballen en frikandellen en Hollands broodbeleg. Mmm, filet American, rookvlees etc. Dat allemaal op een heerlijke boterham. Ben bang dat de pondjes er weer aanvliegen, hahaha. Nou ja, dan maar Sonja Bakkeren als we terugkomen. Gisteren heb ik de laatste boodschappen gehaald. Voer voor onze kat bij de Petsmart. Daar hing trouwens de nieuwe fall/winter collectie al. Trendy jasjes en truitjes voor de hond mét bijpassende sokjes. Ook voor Halloween genoeg keus! Arme beestjes van die baasjes die dit soort dingen kopen. Ook heb ik de bestellijst vanuit Nederland afgewerkt. Uggs, Abercrombie & Fitch... Twee dagen op pad geweest. Iedereen kan blij zijn, want ik heb alles kunnen vinden. Nu moet het alleen nog de koffer in! Eén voordeel, we hebben straks wel extra ruimte om spullen mee terug te nemen!

Bij de Safeway (lokale supermarkt) worden de vakken weer langzaam gevuld. Toen ik deze week in de supermarkt kwam zag ik overal lege vakken. Het blijft toch altijd een raar zicht. Ook op deafdeling van het vlees was het erg leeg. Geen kippetje te krijgen. De gevolgen van orkaan Irene was nog duidelijk zichtbaar. Ook liggen hier en daar nog bomen die omgevallen zijn. De bedrijven die dit komen verwijderen hebben het er maar druk mee. Zo ook deze boom. Dat is geen kleintje, die zal maar in je tuin vallen. Ik las vandaag dat er nog honderd duizenden mensen zonder stroom zitten. Wat een toestand en wij mogen daarom in ons handjes knijpen dat het zo is meegevallen. Afin, ik ga maar weer eens verder met pakken. Ik zal de komende week niet veel schrijven op mijn blog. Sommige van jullie kom ik vast wel tegen op Hyves of Facebook. Tot over twee weekjes!