Nieuwe ramen, Colin Powell en inpakken...

Zaterdag zijn we Patty en Timo gaan uitzwaaien. Voor hun was het de dag van vertrek. De laatste weken hebben ze in het Staybridge hotel gelogeerd. We hadden met nog een aantal Nederlanders daar afgesproken. Michel zou ze wegbrengen naar de luchthaven. Het was dan ook een verrassing voor ze, dat wij daar stonden. Ze vonden het natuurlijk erg leuk. De laatste boodschappen, discountcards etc. werden nog uitgewisseld, maar toen was toch echt het moment dat ze weg moesten gaan. We zijn allemaal naar buiten gegaan en hebben voor de laatste keer afscheid genomen. We hebben we ze met zijn allen uitgezwaaid. Daarna zijn we naar Arnoud en Yolanda gereden voor een borrel. Gewoon gezellig en om nog de verjaardag van Arnoud en Fleur te vieren. Na een heerlijke middag zijn we naar huis gereden.

Vandaag zijn de klusjesmannen weer bezig om de ramen te vervangen. Ze zijn boven op de slaapkamer verder gegaan. Ik heb de mannen gevraagd of ze de ramen in de woonkamer ook nog wilden doen vandaag. Gisteren hebben we namelijk de 'fully loaded' kerstboom verplaatst. Met een paar honderd kerstballen in de boom was dat nog een uitdaging. Maar zonder scherven staat de boom nu een paar meter verwijderd van het raam. Daarom zou het fijn zijn, als ze deze nog even vervangen vandaag. Het zit niet echt fijn zitten met een kerstboom midden in de kamer. Als alles vervangen is, dan kan deze weer terug op zijn plek gezet worden. Ik blijf natuurlijk niet schuiven met die boom. Het is inmiddels lekker koud binnen. Het heeft geen zin om de verwarming aan te zetten, dus met een zakdoek voor mijn loopneus en een extra vest aan is het even doorbikkelen. Maar even weer een bakje koffie pakken. Op het moment dat ik dit schrijf gaan ze beginnen met de ramen in de woonkamer. Gelukkig, want dan kan vanavond alles weer op zijn plek gezet worden. Inclusief de volle kerstboom. Ik hoop dat we nu betere ramen hebben en dat de kou buiten blijft. Helemaal warm zoals in Nederland gaan we het huis niet krijgen, want de huizen zijn hier slecht geïsoleerd. Tenminste ons huis...

Woensdag vertrekken we naar New York. Voordat het zover is, zal er eerst nog ingepakt moeten worden. Wat ga ik allemaal meenemen? Ik ben namelijk niet van het minimalisme wanneer het op inpakken aankomt. Wat resulteert in bergen kleding op mijn bed die ik graag mee zou willen nemen. Wanneer ik ga inpakken kamp ik namelijk altijd met de “what if” gedachte. Want wat als ik nu iets mors op mijn trui of val en mijn broek is vuil. Wat als...wat als...spookt er door mijn hoofd. Keuzes maken vind ik moeilijk, want ga ik voor de zwarte broek of spijkerbroek, mijn grijze trui of gaat toch het vest mee? En dan de laarzen... Je hebt toch echt minstens 3 paar nodig. De stylisch verantwoorde laarzen voor als ik ga shoppen, de superwarme Uggs voor de lange wandelingen en een paar laarzen voor als het gaat sneeuwen. In ieder geval gaan er genoeg dassen en handschoenen mee, want het gaat flink waaien en met een lage temperatuur kan het erg koud worden. Ook wordt er 25 en 26 december sneeuw verwacht. Dat is natuurlijk erg leuk, want wie droomt er nou niet van een witte kerst? Het betekent wel dat als je een hele dag buiten in de sneeuw loopt, tussendoor even droge kleding moet aantrekken. We moeten dus genoeg kleding meenemen. Een goede 'smoes' om toch maar dat extra truitje in te pakken. Uiteindelijk zal blijken dat ik toch weer te veel heb meegenomen, zoals altijd.

John moest nog naar zijn werk vandaag. Zijn laatste dagje en dan heeft hij ook vakantie. Voordat hij naar huis kwam is hij nog even naar de dokter gegaan. Hij had last van zijn schouders en nek. Hij heeft een recept meegekregen en is daarmee naar de apotheek van de Safeway gegaan. Hij moest daar even wachten. Hij zat te wachten op zijn medicijnen toen er een man naast hem kwam zitten. John herkende hem meteen. Het was Colin Powell. Colin Powell is een (gepensioneerd) Amerikaanse militair en Republikeins politicus. Tijdens zijn militaire carrière bracht hij het tot vier-sterren generaal en van 2001 tot 2005 was hij minister van buitenlandse zaken. In 1996 werd hij door de republikeinen gevraagd als presidentskandidaat, maar hij weigerde. John zat daar in zijn militaire tenue en dat trok de aandacht van Colin Powell. Hij herkende het Nederlandse uniform en was daarom benieuwd wat John hier deed. Ze hebben een tijdje zitten praten. Inmiddels was de apotheker klaar met de medicijnen. John heeft hem nog happy holidays gewenst en is toen naar huis gegaan. Na even google te hebben geraadpleegd, blijkt dat Colin Powell op Ballantrae Farm Drive in McLean woont. Zo kom je nog eens iemand tegen...grappig hè!

Overmorgen is het dan zover. Volgens mij is het de 7e keer dat we naar New York gaan. Ik ben de tel al kwijt geraakt, erg hè. De stad gaat me nooit vervelen. Ik kijk er al naar uit om door de straten te wandelen, een museum te bezoeken, de kerstetalages bij Bergdorf and Goodman, Macy's en Saks 5th Ave te gaan bekijken. Natuurlijk een bezoekje aan Brooklyn Diner, Top of the Rock en Central Park. We komen de tijd wel door. Waarschijnlijk komen we zelfs tijd tekort, want we gaan nu maar 5 dagen. Normaal gaan we altijd 8 dagen. Je hoort mij niet klagen hoor, want ik ben al blij met 5 dagen!! Even de stad opsnuiven, genieten van alle bedrijvigheid om ons heen en natuurlijk kerst vieren in the Big Apple. Nog twee nachtjes slapen en dan.... Woensdag met de taxi naar de luchthaven, vliegen met United, daar weer een taxi naar het Hilton New York hotel (zie foto) en dan kan de vakantie beginnen. New York, here we come!

Sneeuw!

Gisteren kwamen ze de ramen vervangen. Tenminste het begin van fase 1. Tot fase 1 behoren de ramen van de slaapkamer, badkamer, woonkamer en keuken. Eigenlijk zouden ze woensdag en donderdag komen, daarna werd het donderdag, vrijdag en maandag en met de laatste wijziging kregen we te horen dat ze aan 2 dagen genoeg hadden en dat de vrijdag zou komen te vervallen. Na al die wijzigingen was dan eindelijk de afspraak gemaakt. Ze kwamen rond een uur of half 10 en begonnen aan de slaapkamer. Er werd gelijk gezegd dat ze alleen de slaapkamer kwamen doen. De reden was dat het zou gaan sneeuwen. Dat schiet zo natuurlijk niet op, maar goed het weer kan je niet veranderen. Ze begonnen aan de voorkant van de slaapkamer waar we 3 ramen hebben. Ondertussen voelden we de kou al naar binnen trekken. Wat wil je? De voorkant was nu helemaal open. De rest van de ramen hebben ze in de garage gezet. We gingen even een kijkje nemen en zagen de keukendeur. Ik was zo blij dat we een nieuwe keukendeur zouden krijgen. Die we nu hebben sluit niet goed af, waardoor er veel kou naar binnen komt. Tot onze verbazing zagen we dat er geen luxaflex tussen de ramen zat. Dat hadden we wel aangegeven. De nieuwe deuren zijn namelijk schuifdeuren en daar kan je geen luxaflex aanhangen. Ik kan je zeggen dat wij hier helemaal niet blij mee waren. We hebben straks niets voor het raam, waardoor we veel inkijk hebben. Wij hebben altijd de zon op die deuren staan. In de winter lekker warm, maar je zit ook in de zon te kijken. Dat is niet fijn als je aan de keukentafel zit. In de zomer wordt dat natuurlijk veel te warm. Ach, het zal weer eens in één keer goed gaan... Na een telefoontje met het bedrijf, kregen we de vertegenwoordiger aan de lijn. Die heeft ons de luxaflex in de ramen zelfs geadviseerd. Die kon zich nu ineens het gesprek niet meer herinneren. Wel het stukje dat de duurdere optie van het soort raam (die uiteindelijk gekozen is) ook beter was. Tuurlijk, daar worden ze zelf beter van. Ik heb zo'n hekel aan mensen die niet eerlijk zijn en niet willen erkennen dat ze een fout hebben gemaakt. Maar goed, een discussie volgde en hij ging het met zijn baas opnemen. Wordt vervolgd dus.

Het begon ondertussen flink door te sneeuwen. Na 2,5 uur was de voorkant van de slaapkamer voorzien van nieuwe ramen. Op foto zie je het resultaat. Hierbij hielden ze het dan ook voor gezien. Zonder iets te zeggen zijn ze vertrokken. John had eerder nog gevraagd of dat ze aan één dag (de maandag) genoeg hadden. Ja hoor, had de monteur gezegd. Ze moeten echter nog 9 ramen en de schuifdeuren plaatsen. Volgens mijn berekeningen hebben ze voor 9 ramen nog zo'n 7 uur nodig en dan heb ik de schuifdeur niet meegerekend. Eerlijk gezegd heb ik niet zo veel vertrouwen dat ze het maandag qua tijd gaan redden, maar we gaan het zien.

Na de flurries (lichte sneeuw) van vorige week, bleef de sneeuw deze keer wel liggen. Het ging best hard. John moest nog naar zijn werk en die is dan ook rond half 1 weggegaan. Het was schijnbaar een chaos op de weg, want hij heeft er 2 uur over gedaan! De eerste keer sneeuw en het is gelijk overal een puinhoop. Scholen zouden eerder dichtgaan en sommige overheidsgebouwen hielden het ook voor gezien. Ik verbaas me er altijd weer over, dat in deze omgeving waar elke winter sneeuw valt er elk jaar zo'n chaos op de weg is. Je zou zeggen dat ze er inmiddels ervaring mee hebben. Ik vind de sneeuw heerlijk en besloot om de oprit sneeuwvrij te maken. Een mooi moment om onze nieuwe sneeuwschep uit te proberen. Daar waar de (schuin)overbuurman met zijn snowblower aan de gang ging, deed ik het op de ouderwetse manier. Het ging overigens prima. Het is zo lekker om buiten bezig te te zijn. Ik weet niet of ik er zo nog over denk als we net zo veel sneeuw krijgen als vorig jaar, maar gisteren had ik er plezier in.

Af en toe ben ik naar binnen gegaan om een bakje koffie te drinken en op te warmen. We hebben voor een boom met besjes staan en de vogels weten dat ook. Ik was koffie aan het drinken en naar buiten aan het kijken. Ineens zat de hele boom vol met vogels. De prachtige Northern Virginia Bluebird zien we nu ook steeds vaker. Zo mooi van kleur. Ik heb gelijk mijn camera gepakt om foto's te maken. De squirrel kwam ook nog even van de besjes snoepen. Zo leuk om te zien. Omdat het bleef sneeuwen, ben ik meerdere keren naar buiten gegaan om sneeuw te ruimen. John zou later thuis zijn, ivm het afscheidsetentje van Timo. Hoewel ik het graag zie sneeuwen, vind ik het altijd wel prettig als iedereen weer veilig thuis is. Ik kon om half 10 opgelucht ademhalen, want zonder problemen was John thuisgekomen.

Voor alle foto's klik hier.

Euhh..Uggs?

Deze keer gaat de blog over mijn aankoop van gisteren. Je gaat het niet geloven, maar ik ben overstag gegaan. Jawel, ik heb mijn eerste onelegante Uggs gekocht. Ik ben gewoon niet gemaakt voor 'koude' winterdagen. Ik heb altijd koude voeten en handen. Aangezien ik wel graag wandel in de winter en we volgende week naar New York gaan, ben ik me gaan verdiepen in de wereld die Uggs heet. Het begon eigenlijk toen ik Uggs moest gaan kopen voor mijn vriendin in Nederland. Ik was het namelijk met het gros van de mensen eens, dat Uggs onelegant zijn. Ik stond toen te wachten tot de verkoper terug kwam met de juiste maat laars. Ik had zo maar eens zin om ze aan te trekken, want waar gaat deze hype nu werkelijk over. Vanaf het eerste moment dat ik ze aandeed, had ik zoiets van: Wow! Zo zacht aan je voeten en zóóó lekker warm. Mmm, best fijn eigenlijk, die Uggs.

Maar goed, verder geen aandacht aan geschonken, totdat de winter hier arriveerde. Na een korte wandeling laatst, merkte ik dat ik in mijn trendy laarzen al snel koude voeten kreeg. Die heeft een leren zool en de kou trekt daar snel in, met als resultaat dat ik al snel ijzige tenen had. Ik moest gelijk weer aan die Uggs denken. Nu wilde ik wel schoenen die lekker stevig zouden zijn en een rubberen zool was ook één van de eisen die ik had. Nog een eis was dat ze een beetje vrouwelijk eruit moesten zien, maar in combinatie met de voorgaande eisen was dat waarschijnlijk niet mogelijk. Of koude tenen, maar wel hip…of onelegant en lekkere warme voeten. De keuze was zo gemaakt. Na wat bezoekjes aan de mall en het surfen op het internet had ik twee laarzen gevonden die in aanmerking kwamen. Eigenlijk ééntje, maar die was wel duurder, dus voor de zekerheid een goedkopere optie erbij gezocht. Ik kan ze beter hier aanschaffen, want ze zijn hier 125 euro goedkoper dan in Nederland. Na wikken en wegen, toch maar voor de iets duurdere gegaan en voìla…hier dan mijn eerste Uggs. De UGG® Australia "Broome II" Riding Boots. Klinkt wel stoer hè?

Het is niet het standaard model, maar wel een hoge laars. De laarzen zijn helemaal gevoerd met schapenwol en ook het voetbed is daarvan gemaakt. Zo lekker zacht en warm. Heerlijk gewoon. Net als in Nederland is hier de hype rondom de Uggs is nog lang niet over. Zeker nu de vorst en de sneeuw weer over het land trekt, wordt er weer massaal geshopt naar Uggs. Ik wilde daarom niet langer wachten en heb ze gisteren aangeschaft. Waarom heb je in godsnaam Uggs? Dat zullen zich veel mensen afvragen. Waarom is altijd een goede vraag. Mijn antwoord is simpel: ik heb snel koude voeten en ik ben toch wel een beetje gevoelig voor trends. Anders droeg ik wel fluorescerende snowboots uit 1982. Of beenwarmers, hahaha. Ook ik loop nu op Uggs. Verbazing, afschuw en het onvermijdelijke oordeel valt je ten deel. Dat je een groupie bent, of een domme meeloper. Ach, dat kan mij niet schelen. En kenden we een aantal jaren geleden alleen nog maar de klassieke Ugg, nu zijn ze er in alle soorten en maten. Voor dames, heren én kids. Er zijn Ugg outdoorboots, hoge hakken laarzen, huisschoenen, sneakers, mocassins, enkellaarzen, snowboots, ja zelfs Ugg babyschoenen zijn er. En voor je koude oren zijn er ook nog bijpassende Ugg oorwarmers. Mijn mede Uggs dragers zullen me wel begrijpen. Vanaf vandaag hoor ik ook bij de Uggs Family. Je vindt ze prachtig of je vindt ze afschuwelijk met een hoofdletter A. De 'grap' UGGly is dan ook snel gemaakt. Maar wat je ook van ze vindt: UGG's hebben de wereld veroverd en ze gaan voorlopig ook niet meer weg. Ik ben helemaal blij met mijn ‘fuzzy wonders’!

Update van de afgelopen dagen

Ik had me voorgenomen om deze week de kerstkaarten de deur uit te doen. Het is altijd best veel werk. Ach, ik had toch niets beters te doen, dus aan de slag dan maar. De kerstkaarten had ik een tijd terug al gekocht. Ik was toen verbaasd over het aanbod van de kerstkaarten. Niet de hoeveelheid, maar naar wie je allemaal een kerstkaart kunt sturen. Naar je kapper, de service provider, naar je manicurespecialist etc. Erg grappig om te zien. Ik moest nog postzegels hebben, dus een bezoek aan het postkantoor was noodzakelijk. Volgend jaar moet ik echt eerder postzegels halen, want in deze tijd is het zo ontzettend druk. Ik moest dan ook aansluiten achter een hele lange rij. Gelukkig zijn het stickers en na een paar minuten plakken, was ik klaar en kon ik de kaarten op de bus doen. Ik heb er nog een paar thuis liggen, maar die kan k in onze eigen brievenbus leggen. Ik moet het hendeltje (aan de brievenbus) omhoog zetten, zodat de postbode weet dat hij iets mee moet nemen. Dat is toch handig hè! De kinderen kunnen hier trouwens een brief naar Santa schrijven. Bij Macy's staat een speciale brievenbus voor de post voor Santa. Daar kunnen ze hun brief posten en nu maar hopen dat Santa de brief goed leest en ook die kadootjes koopt die er in de brief staan...

Vorige week donderdag waren we uitgenodigd bij Rob de Rave (Air Attaché en Assistent Defensie Attaché in Washington) voor een informele borrel. Op die avond zou ook Lt-Gen Jac Jansen (commandant luchtstrijdkrachten) aanwezig zijn. Oftewel de hoogste baas van de Koninklijke Luchtmacht. John zat in Fort Worth, maar dat was voor mij geen reden om niet te gaan. Ik had afgesproken bij Jos en Petra, met wie ik kon meerijden. Ook werden Michel en Nicole opgehaald. Het was in Annandale en het begon om 7 uur. Het was natuurlijk erg druk op de weg, dus het was aansluiten. Rond kwart over 7 waren we er dan. Het was allemaal goed verzorgd. Als militair attaché mag je gebruik maken van een cateraar en personeel. Dat is toch wel fijn. Zo heb je zelf alle aandacht voor de gasten. Er was een hapje en een drankje en later ook een buffet. Het was erg gezellig en ik heb weer eens met verschillende mensen kunnen praten. Met Maria de Bok, de vrouw van Defensie Attaché Commodore Tom de Bok heb ik gezellig gekletst en we hadden veel herkenbare dingen. We hebben ontzettend gelachen. Haar hobby is ook fotograferen en later de foto's te bewerken en er een boek (digitale scrapbook) van de te maken. Zij had een speciale site en clubje waarmee ze dit doet en ik januari spreek ik met haar af om het hier verder over te hebben. Ook heb ik nog met Lt-gen Jac Jansen gepraat. Aardige man die oprecht geïnteresseerd was. Iedereen vond het leuk dat ik toch gekomen was, ondanks dat John er niet was. Hé, als er een borrel is...ben ik van de partij, hahaha. Na deze gezellige avond zijn we weer naar huis gereden, waar ik bij Jos en Petra nog een afzakkertje (een frisje hoor, want ik moest rijden) heb genomen.

Vrijdag kwam John weer thuis na een weekje Texas. Ik vermaak me prima als hij er niet is, maar kijk altijd weer uit naar zijn thuiskomst. Het is toch een stuk stiller in huis als hij er niet is. Zonder vertragingen kwam hij op de gebruikelijke tijd weer aan. 's Ochtends sneeuwde het een beetje. Het waren ienieminnie vlokjes, maar toch...de eerste sneeuw van deze winter. De sneeuw bleef niet liggen, maar het was wel een mooi zicht. Vanuit de keukenraam, met de kerstmuziek op de achtergrond. Ik kreeg spontaan zin om een cake te bakken, wat ik ook gedaan heb. Donderdag had Jos ons kerstpakket meegenomen. Vrijdag hebben John en ik het pakket samen uitgepakt. Ik wil niet ondankbaar overkomen, maar het was een scharig pakketje. Niet zoals vorig jaar een pakket wat hier was aangeschaft, met Nederlandse produkten zoals bijvoorbeeld een kerststol, speculaas in een Delftsblauwe koektrommel en een tulpentheedoek etc. Dat zijn toch dingen die je leuk vind om te krijgen, omdat er hier moeilijk aan te komen is. Nee, dit jaar hebben we een 'Cuddlebug' gehad. Dat is een één of andere relaxkussen, een sporttas (was dit een hint??) en een paar produkten. De gebruikelijke zakjes cappuccino (aangezien we een Jura apparaat hebben, zal dit wel achterin de kast verdwijnen), thee (altijd makkelijk), zuurtjes, pretzelsticks, flinterdunne kaaskoekjes, meringues, rijstsnacks en roomboterkoekjes. Tja, je moet een gegeven paard niet in de bek kijken, maar hier komen we de winter niet mee door, zeg maar. Je ziet het, overal wordt bezuinigd... Zaterdag hebben we in en rond het huis doorgebracht. Het had afgelopen week weer eens flink gewaaid, dus de tuin lag vol met blaadjes. Tijd om John's stoere bladblazer/zuiger weer tevoorschijn te halen. Het is best een oppervlakte, waardoor John de hele dag bezig is geweest met de blaadjes. Het ziet er weer piekfijn uit!

Zondag waren we door Patty en Timo uitgenodigd voor hun afscheidsborrel. Zij vertrekken na 3 jaar Amerika weer naar Nederland. De borrel werd gehouden bij de bowlingbaan in Falls Church. Zo konden de kinderen (en niet veel later ook de volwassenen) zich uitleven op de bowlingbaan en de rest gezellig kletsen onder het genot van een hapje en drankje. Ik had ook wel even willen bowlen, maar ik had 's ochtends een tabletje voor mijn rug ingenomen, dus dat was niet zo'n goed plan. John daarintegen kon wel een 'balletje gooien'. Het was weer even geleden dat hij gebowld heeft en moest zichtbaar even inkomen. Ik weet niet hoe ik het er van af zou brengen. Vast niet veel beter als de rest. Het gaat ook om het plezier...toch? We hebben het altijd gezellig gehad met Patty en Timo. Zij waren dan ook altijd op onze feestjes aanwezig. De tijd is voorbij gevlogen, zei Patty. Ik geloof dat meteen, want ik vind ook dat ons eerste jaar zo snel voorbij is gegaan. Wij hebben gelukkig nog 2 jaar voor de boeg. Iedereen die weggaat krijgt een afscheidscadeau van ons. Dit keer hebben we een fotoscrapbook cadeau gedaan. Yolanda had het initiatief genomen en iedereen moest een persoonlijke pagina maken. Gelukkig had ik genoeg foto's van Patty, Timo en Marieke. Een boek vol herinneringen, foto's, anekdotes en lieve woorden. Het zag er mooi uit. Ik heb me voorgenomen om ook meer met onze foto's te gaan doen. Ze staan allemaal op de computer en op een fotosite, maar even door foto's 'bladeren' is er niet meer bij.

Ons huis in kerstsfeer...

De kerstdecoraties zijn hier al volop te zien. In tegenstelling tot Nederland, waar we altijd wachten tot de goede beste man weer naar Spanje is vertrokken. Hier begint men meestal na Thanksgiving Day. Zo zijn er al veel huizen versierd en hangen de winkels vol met kerstversieringen. Wij zijn er eigenlijk al laat mee, want op menig blog zie ik de versierde huizen en opgetuigde kerstbomen al voorbij komen. Hoog tijd dus om zelf te beginnen. Dit weekend gaan we de kerstboom zetten en hier en daar heb ik al wat versieringen opgehangen. In de keuken heb ik twee schalen met kerstballen staan. Daarnaast ligt er een guirlander met lichtjes die op de vensterbank. Aan de openhaard hangen de 'Christmas stockings' (sokken). Dat is eigenlijk hetzelfde als je schoen zetten met sinterklaas. Ik vind de kerst zo'n mooie tijd van het jaar. Ik heb er altijd weer veel plezier in om het huis om te toveren in de kerst. Met natuurlijk de 'Christmas tunes' op de achtergrond.

Het mooie hier is dat de kerstspullen nu al met kortingen te koop zijn. Dat bleek wel na een bezoekje bij Michaels (de winkel die mijn moeder en schoonmoeder ook erg leuk vinden). Ik heb daar afgelopen weekend een guirlander gekocht met 50% korting. Gisteren was ik nog even terug gegaan naar Michaels en de guirlanders waren bijna allemaal al weg. Dat is niet zo gek als je ze voor de helft van het geld weg doet. Ik heb nog 4 glazen vaasjes gekocht waar je een theelichtje in kunt doen, met een klein kransje er om heen. Daar zat ook weer 40% korting op. Op de kransjes 50% korting...kijk, dat is nu eens leuk winkelen. Ik geloof niet dat ik in Nederland wel eens kerstdecoratie met korting heb gekocht vóór Kerstmis! Echt, zelfs op de lampjes en inpakpapier krijg je extra voordeel.

Vrijdag ben ik eerst naar de Petsmart (dierenwinkel) gegaan. Ik had een ongeopende tube met pasta (high calorie booster) liggen, die Jamie elke dag kreeg van ons. Nu ze er niet meer is, heb ik niets meer aan de tube met pasta. Als ik Esmée zie lopen dan heeft die echt geen calorie booster nodig. Ze is lekker vol, zeg maar. Er is echter één probleempje...ik kon de bon nergens meer vinden. Waar ik ook zocht, waar ik ook keek...geen bon. Euh, zo'n tube kost toch $12, 99. Ik besluit toch met de tube, maar zonder bon naar de winkel te gaan. In de winkel spreek ik een medewerker aan. Ik leg hem uit, dat ik de tube graag wil terugbrengen, maar de bon niet meer heb. Hij antwoordt meteen terug; 'Ach, mevrouw, dat is geen enkel probleem hoor. Ik leg de tube vast bij de kassa en dat komt straks helemaal goed'. Nu kom ik vaak in deze winkel en kennen ze mijn gezicht misschien, maar voor het geval dat hij me niet goed verstaan heeft zeg ik voor de zekerheid nog een keer dat ik geen bonnetje heb. De jongen glimlacht en zegt dat dit niet erg is. Nou, is dat geen service? Geweldig toch! Ik kan dit erg waarderen. Nadat ik het voer voor Esmée heb gepakt, ben ik naar de kassa gegaan. Zonder vragen te stellen, werd de $12,99 van het totaalbedrag afgehouden.

Van de Petsmart ben ik naar de Target gelopen. Ik heb daar kleine rode/witte kerstballetjes gevonden. Het idee is om deze in een doorzichtige vaas op het kastje in de gang te zetten. Nu we het over de gang hebben... Net als in Nederland hang ik altijd guirlanders aan de leuning van de trap. Gelukkig passen mijn guirlanders hier ook goed. Ik ben daarom nog even naar Michaels terug gegaan om daar strikken te kopen voor de guirlanders. Ach, die leuke kerststerren voor in de keuken kon ik ook niet laten liggen. Net als wat groen voor in een schaal, rood/witte kerstballen voor op de schouw en rode theelichthouders. Alles wel met zo'n 40% korting...dat dan weer wel. Mijn kar is ten opzichte van menig andere klant vrij leeg. Michaels doet goede zaken met al die volle karren. 's Avonds overwegen we nog om naar de Tree Lighting Ceremony te gaan in Great Falls Village Center. Het is best koud en de boom moet nog op, dus dit jaar laten we het aan ons voorbij gaan. We vonden het vorig jaar ook niet echt heel bijzonder, dus ik denk niet dat we een groots evenement gaan missen.

Zaterdag zijn we er op tijd uit gegaan. De boom hebben we vrijdagavond dus al in elkaar gezet, want ja, we hebben een 'nepperd'. Geen boom die je als een soort parasol opendoet waar de lichtjes al in zitten. Nee, tak voor tak zet je hem in elkaar. Heb je dat gedaan, dan zijn moeten de lampjes nog, heel veel lampjes. Door de jaren heen zijn het er steeds meer geworden. Ik moet er wel bij zeggen dat we een grote boom hebben, maar er gaan 12 snoeren in (à 100 lampjes). We hebben zelfs een dimmer op onze boom, want als we deze voluit moeten laten branden dan bestaat de kans dat de straat zonder stroom komt te zitten, zo veel licht geeft hij af... Een beetje overdreven natuurlijk. Ik vind het gewoon mooier als het licht ietwat gedimd wordt. Aan John de taak om de lampjes in de boom te hangen. Daar is hij wel even mee bezig. Ze worden er niet los ingehangen, maar netjes aan de takken vastgemaakt (inclusief snoer). Dit alles om ruimte te creëren voor de kerstballen. De lampjes moeten er in hangen voordat John maandag weer naar Fort Worth vertrekt. Zijn laatste trip dit jaar. Als hij weg is, kan ik komende week de boom opfleuren met kerstballen, rendiertjes, engeltjes etc. Ik moet zeggen dat hij al aardig op weg is, want er hangen al zo'n 9 snoeren in. Tijd om er meer te stoppen en te gaan genieten van een gezellige zaterdagavond.

Zo was het weer snel zondag en we moesten natuurlijk verder met de boom. John was zaterdag nog een heel eind gekomen, met als resultaat dat hij nog maar 4 snoeren er in moest hangen. Toen hij klaar was, kon ik de verder met de kerstballen. Terwijl John zijn koffer aan het pakken was, ben ik alvast begonnen. Het is altijd moeilijk om een begin te maken, maar als ik eenmaal bezig ben, gaat het eigenlijk vanzelf. Het ging eigenlijk best snel. John was rond een uur of 5 klaar met pakken en we hebben toen eerst wat gegeten. Na het eten zijn we naar een woonwijk in Reston gereden. Dat is maar een klein stukje bij ons vandaan. Daar staat een huis die helemaal versierd is. In elke boom hangen lichtjes, De kerstman met zijn arreslee, een kerststal, sneeuwpoppen voor de deur. Waar je ook kijkt; er staat wel iets. Het is echt ongelooflijk om te zien. Wij waren dan ook niet de enige. Auto's reden af en aan. Mensen stapten uit om foto's te maken. Echt, je moet het met eigen ogen zien, want op de foto komt het niet helemaal goed over. Nadat we daar in de wijk een wandeling hadden gemaakt, zijn we naar Reston Town Center gereden. Daar is een schaatsbaan. Altijd leuk om naar schaatsende mensen te kijken. Het was wel ontzettend koud. Gevoelswaarde -11 graden. Brr! Er is dan niets zo lekker, dan om in een warm huis thuis te komen. Ik ben niet meer verder gegaan met de boom. Maandagochtend heb ik de boom afgemaakt. Nu is alles versierd in huis en ik kan er ontzettend van genieten. I love Christmas!



Wil je alle foto's van ons huis in kerstsfeer zien, klik dan hier.