Kerstmis....

De kerst vind ik altijd een gezellige tijd. De mensen zetten hun verlichte hertjes en opblaaskerstmannen weer buiten. Zelf zetten we de kerstboom weer op en maken het huis helemaal in kerstsfeer. Het is elk jaar weer een hels karwei, maar dan heb je ook wat. De kerstboom hadden we voor ons vertrek naar Nederland al opgezet. Daar ging de meeste tijd in zitten en als we er aan moesten beginnen wanneer we terugkwamen dan was het tegen de tijd dat de boom af was al kerstmis. Het was dus ook leuk thuiskomen. Net als elk jaar toeren we een beetje rond. Naar Reston waar de grote kerstboom staat en de schaatsbaan, naar DC om daar de kerstboom voor het Witte Huis te bewonderen etc. We kregen ook een tip van Tine. Hij zou een huis in Great Falls staan, die wel heel erg met lichtjes gedecoreerd was. Sterker nog, die had een complete licht show. Dat moesten we met eigen ogen maar eens gaan bekijken. Ze had niets teveel gezegd, mijn god... Je zal die maar als buren hebben. Daar ben je mooi klaar mee. Kijk zelf maar...



Vlak voor de kerst hebben wij nog een kerstborrel gegeven. Omdat we met een klein groepje zijn en de kerstboom in de woonkamer staat, besloten we het niet in de basement te houden. We hebben voor het gemak wel even de bank en stoelen in een andere kamer gezet. We hebben voor et eten gezorgd. Deze keer lekker makkelijk. Nasi, saté, stokbrood etc. Ik ben ook nog aan de slag gegaan om iets creatiefs te maken. Een rendier van marshmallows, gedoopt in chocolade met een gewei van pretzels en een M&M als neus. Het leek niet ingewikkeld, dus ik ben ermee aan de slag gegaan. Nou, het was dus een gefriemel om het voor elkaar te krijgen. Ik moest bijzoorbeeld de pretzels in door midden breken. Nou, ik weet niet of je dat weleens hebt gedaan, maar dat lukt dus niet zo maar. Afin, na een paar keer oefenen ging het steeds beter. Het resultaat vond ik nog niet zo slecht. Zie foto. Het was een gezellige avond die in de woonkamer begon, maar zoals altijd in de keuken eindigde.

Eerste kerstdag hebben we met Myrthe en Dennis gevierd. Myrthe had de tafel mooi gedekt. We hebben groots uitgepakt met een 5 gangen diner. We begonnen met een glaasje champagne en amuses die Myrthe had gemaakt. Daarna waren wij aan de beurt om het voorgerecht te maken. We hadden gekozen voor een champignonpasteitje. Daarna hebben wij de soep klaargemaakt, een mosterd zalm soep. Tussendoor spoom met een oliebol, die de (Amerikaanse) overbuurvrouw kwam brengen. Die was me toch lekker! We hebben het natuurlijk wel rustig aan gedaan, dus tussen de gangen door even het eten laten zakken. Myrthe was verantwoordelijk voor het hoofdgerecht. Ze had een varkenskroon gemaakt. Dat zag er spectaculair uit. Ook de bijgerechten waren heerlijk. John heeft het nagerecht gemaakt. Een lekkere mascarpone mousse met warme fruit. We zaten inmiddels al aardig vol, maar we zijn toch nog geeindigd met een kaasplankje. Het was een erg gezellige avond.

Op tweede kerstdag (wat hier niet gevierd wordt) hebben we lekker rustig aan gedaan. Wat wel heel erg leuk was, dat het begon te sneeuwen. Het bleef zelfs even liggen. Helaas verdween de sneeuw weer na een paar uur. Het voordeel is wel dat de wegen weer schoon waren en wij niet hoefden te gaan sneeuwruimen. Het was minimaal, maar genoeg om een witte kerst te hebben.

Ik hoop trouwens dat alle kerstkaarten zijn aangekomen. Zoals ik begreep zat er nogal wat vertraging in. Jammer, maar dat krijg je met zo'n afstand en de feestdagen. Ik had ze op tijd geschreven en bij mij in de brievenbus gedaan. Dat is toch zo makkelijk. Als een een brief of kaart wilt versturen dan doe je die gewoon in je eigen brievenbus, zet het 'vlaggetje' omhoog en dan weet de postbode dat er post in zit. Die neemt hij dan mee. Hoef je niet helemaal naar het postkantoor te rijden. Ideaal toch!

Voor alle foto's klik hier.

Bezoekje aan Nederland en een nieuwtje

Eindelijk was het zo ver... Onze trip naar Nederland. In verband met het werk van John moesten we het steeds uitstellen, maar op 28 november zijn we naar Nederland gevlogen. De vlucht was perfect. Het toestel was zo goed als leeg en dat betekende een rij voor mij alleen en ook voor John natuurlijk. Die zat achter mij. Beentjes omhoog, wijntje erbij en een film op. Het slapen was een makkie, want ik kon gewoon languit lang liggen. De vlucht ging dan ook lekker snel voorbij. Het is altijd weer even wennen om in Nederland te zijn. Vlak, grijs en koud... Maar voor het weer kwamen we niet. We zijn naar huis gereden en hebben 's middags nog even een dutje gedaan. Daarna zijn we eerst langs mijn ouders geweest en later langs mijn schoonmoeder die de frietpan al klaar had staan. Bitterballen!! Zo lekker altijd.

Zaterdag zijn we naar Nicole, Michel en de kids geweest. Zij hebben hier ook gewoond (in McLean) en zijn afgelopen zomer weer terug naar Nederland verhuisd. Zo grappig om ze nu in hun eigen huis in Nederland te zien. Het weerzien was dan ook erg leuk. We hebben er geluncht. We hadden zo veel te vertellen, dat we er 's avonds ook nog gegeten hebben. Chinees, wat heerlijk was! Na een hele gezellige dag hebben we weer afscheid genomen. Later op de avond zijn we naar onze buren gegaan. Die hadden we de vorige keer niet gezien, dus ook daar veel bij te kletsen. Het werd zoals gewoonlijk weer een latertje.

Ook heb ik tijdens mijn verblijf in Nederland weer een bezoekje gebracht aan de tandarts en kan ik er weer een jaar vooruit. Een goede knipbeurt hebben we uit laten voeren door onze vriendin (kapster). Ik had voor haar een volle tas bij van Abercrombie & Fitch. Toch makkelijk hè, vrienden die in Amerika wonen. Onder het knippen werden de laatste nieuwtjes doorgenomen. Natuurlijk ben ik regelmatig bij mijn ouders geweest. Het was leuk om weer wat tijd met ze door te brengen. John heeft tussendoor moeten werken, maar was op dinsdag op tijd thuis. In de avond zijn we naar Jos en Petra gegaan. Ook vrienden die hier hebben gewoond. Zij wonen tegenwoordig in Best. We hebben daar heerlijk gegeten en het was ontzettend leuk om ze weer te zien. Na een rondleiding door het huis hebben we nog gezellig herinneringen opgehaald.

Op woensdag was de oudste van de zus van John jarig en daar zijn we 's avonds naartoe gegaan. Zij woont al een tijdje samen met Mark, dus ook het appartement was voor ons nieuw. Kleine meisjes worden groot. Op de verjaardag gelijk de rest van de familie gezien. Natuurlijk onder het genot van een wijntje en een hapje. We konden het helaas niet te laat maken, want John moest de volgende dag weer vroeg op. Op vrijdag zijn we gaan eten met onze vrienden. Jaap, Desiree, Roland en Monique. Bij Den Haard in Bosschenhoofd hebben we genoten van elkaars gezelschap en van heerlijke gerechten.

Ook hebben we met zijn tweetjes gewinkeld in Breda en een terrasje gepakt. Wel onder de terrasverwarmer, want het was best frisjes. Ik vind het altijd erg leuk om weer in Breda te zijn. Slenteren door de straatjes, de leuke winkels en de gezelligheid van deze stad. Een portie bitterballen mocht niet ontbreken. Ja, de kilootjes komen er zo wel aan. Maar ja, we konden het niet nalaten om te genieten van al het lekkers. Zoals van een tompouce van de Hema, haha. Heerlijk!!



 

We hebben ook nog het één en ander meegenomen naar huis. Nou ja, het was best veel eigenlijk. Het waren geen hamsterweken bij de AH, maar als je zag wat er op de band lag, zou je haast denken van wel. Voorlopig kunnen we weer vooruit! Ik heb het ook nog erg gezellig gehad met Maja. Vaste prik als ik in Nederland ben en dat houden we er in. Ja, zo'n trip naar Nederland bestaat vooral uit bijkletsen, herinneringen ophalen, heel veel lekkers eten en drinken.

Het was fijn om iedereen weer te zien. We moesten alleen wel het nieuws brengen dat we waarschijnlijk langer in Amerika blijven. Eigenlijk zouden we in augustus naar Nederland terugkeren, maar we gaan verhuizen naar Texas. Ja, jullie lezen het goed. Yeehaw, hillbilly country, haha. John heeft een nieuwe functie gekregen die per 1 augustus ingaat. En daarvoor moeten we naar Texas. Fort Worth of een plaats in de buurt. Dus de komende maanden zal ik druk bezig zijn met de huizenjacht. Het valt nog niet mee, maar we houden goede hoop. Het was even een schok voor mijn ouders. Die hadden het natuurlijk niet verwacht. Ik vond het daarom fijn dat ik het ze persoonlijk kon vertellen ipv op de Skype. Wij zijn ons ervan bewust dat het moeilijk is voor de ouders, maar het is John zijn werk. Met de bezuinigingen binnen defensie mag je blij zijn een baan te hebben, ook al is die in Texas.

We hebben in ieder geval genoten van ons verblijf in Nederland en kijken er met veel plezier op terug. Ik kan niet wachten tot het volgende bezoek. Wanneer dat is weet ik nog niet, maar het is altijd leuk om naar uit te kijken.
Voor alle foto's klik hier.