Dit was party #1, op naar....

Afgelopen zaterdag hadden we onze housewarming party. Die dag zijn we vroeg uit bed gekomen, want we hadden nog heel wat te doen. De laatste boodschappen, er moest nog rode wijn gehaald worden, onze discobol moest nog opgehangen worden. Ja, een discobol uit de jeugd van John. Dat ding heeft al heel wat feestjes overleefd en het mocht natuurlijk niet ontbreken in onze bar. Op de uitnodiging had ik geschreven dat iedereen welkom was vanaf 5 uur. Normaal gesproken houden wij onze feestjes vanaf half 9, maar omdat er ook veel kids kwamen, wilden we niet te laat beginnen. Ik was nog druk met de voorbereidingen van de hapjes. Het zou een race tegen de klok worden. Dat kwam ook een beetje, omdat John de hele week in Fort Worth zat. Sommige dingen moet je echt aan een man overlaten en daarom had John het zaterdag megadruk. De bar was inmiddels gereed. Tafelkleedjes over de staantafels, sfeervolle accenten weggezet, zoals een bloemetje en wat kaarslichtjes. De 'speelkamers' voor de kinderen was ook al helemaal klaar. Ik heb wat slingers en ballonnen opgehangen. De kleurplaten en snoepjes weggezet. Laat de kids maar komen...

Nou, weer terug de keuken in en ik ging verder met mijn hapjes. Op de uitnodiging stond Bites and Bubbles, dus dan moet je ook met wat lekkere bites komen. Om 5 uur stond de eerste gast al voor de deur. Dat zijn wij niet gewend, want als er een tijd op de uitnodiging staat, komen de gasten meestal een half uur tot een uur later. Hier niet, gewoon stipt op tijd. Oké, geen stress, Natas....gewoon deur opendoen, de rondleiding aan John overlaten en gauw de Bubbles naar beneden brengen. Om half 4 had ik bij de Safeway wat zakken ijsklontjes gehaald; dit om de drankjes te koelen. Daarna weer terug naar de keuken en verder met mijn hapjes. Ik was nog helemaal niet klaar en de volgende gast stond al weer voor de deur. Onze planning kwam niet helemaal uit, maar gewoon blijven ademhalen en net doen alsof alles onder controle was.


Vanaf dat moment ging het allemaal heel snel. De ene gast na de andere arriveerde en zo liepen John en ik kriskras door het huis. Hier is de slaapkamer, hier de woonkamer, tussen de bedrijven door weer de deur opendoen voor de volgende gast en ze daarna maar gauw naar de bar in de basement brengen. Het begon al lekker druk te worden en iedereen leek zich prima te vermaken. John bleef beneden bij de gasten, terwijl ik mijn hapjes de finishing touch gaf. Allereerst ging ik langs met een zalm wrap. Die had ik eerder die dag al klaargemaakt en het was alleen nog maar een kwestie van snijden en op een bord presenteren. Gelukkig vonden de gasten het ook allemaal lekker. Daarna besloot ik om met mijn gemarineerde mozzarella langs te gaan. Ik was daar heel benieuwd naar, want het was de eerste keer dat ik dit heb gemaakt. Ik vond het heerlijk en zo ook de gasten. Leuk hoor, om complimentjes te krijgen. Dit is zeker een recept die in mijn eigen 'kookboek' komt. Je moet de kaas de dag ervoor al in de marinade leggen en zo'n 15 tot 24 uur laten intrekken. (is maar net hoe intens je de smaak wilt hebben) Op de dag dat je het gaat uitserveren hoef je alleen nog maar de zongedroogde tomaatjes te snijden en met een prikker op de kaas bevestigen. Als extraatje en voor de kleur kun je een takje rozemarijn als prikker gebruiken.

De gasten werden ook nog getrakteerd op Mini Caprese Bites. Gelukkig viel het allemaal in de smaak. Ik had natuurlijk ook de gebruikelijke zoutjes op de tafels gezet. En ook een kaasplankje mocht niet ontbreken. Rauwkost doet het gek genoeg ook altijd goed, dus ik hoop dat mijn gasten niets tekort zijn gekomen. Eindelijk kon ik ook gaan genieten van een glaasje prossecco. Mmm, dat smaakte goed! De sfeer zat er goed in en de kinderen hadden het ook allemaal naar hun zin. Gelukkig.


Later die avond hebben we nog Saté geserveerd met stokbrook. Een quiche voor de vegatariërs en wat pastasalade en aardappelsalade. Voor de kinderen had ik pizza en ijsjes. De internationale gasten gingen na het eten naar huis. Dat vind ik wel typisch voor hier. Als men gegeten heeft dan gaan ze weg. De Nederlanders daarintegen bleven (gelukkig) nog even hangen. O ja en Liza en Janet (Engelsen), die vonden het ook nog te gezellig en bleven ook nog. De kinderen gingen lekker dansen en waren helemaal onder de indruk van John zijn discobol. Helaas kon de bol niet draaien. Er was op het laatste moment iets afgebroken en we konden het niet meer repareren voor het feestje begon. Jammer, maar dat is weer voor de volgende keer.

John ging op een gegeven moment even wat feestmuziek opzetten, nou toen gingen de kinderen helemaal los. Spontaan begonnen ze de polonaise te lopen. Van het één kwam het ander....het volgende feestje staat al weer gepland. Carnaval! Als echte Brabanders zien wij dit wel zitten en al de Nederlanders waren er voor te porren. De één heeft iets meer overtuiging (lees drank) nodig dan de ander, maar iedereen was enthousiast, dus het wordt carnaval in The States! Yeahh!

Petra en Natalie gingen als laatste weg. Het was inmiddels al na twaalven en dat voor een feestje wat al om 5 uur begon.... Ze hadden best nog even mogen blijven, maar de kinderen begonnen ook een beetje moe te worden, wat natuurlijk heel begrijpelijk was. Nadat ik de laatste snoepzakjes had uitgereikt, kwam er een einde aan ons feestje. Weer terug in de basement keken we om ons heen en wow....wij zagen gelijk dat we het zondag best druk gingen krijgen met opruimen. We hebben zaterdag nog wel wat gedaan, maar om half 2 vonden we het welletjes en kwam de vermoeidheid naar boven. Weet je wat zo stom is...wij hebben het zo druk gehad, dat we vergeten zijn om foto's te nemen tijdens het feest. Zo jammer! Maar ja, dat doen we dan wel weer op ons volgend feest, alhoewel ik niet weet of iedereen daar zo blij mee is. (carnaval, mooie pakskes aan, veel drank; resultaat...?!?) Al met al vonden wij het super dat iedereen er was. We hebben mooie cadeaus gekregen en ik wil iedereen daarvoor bedanken. Over 4 weken staan we weer in de bar, want dan is het carnaval...alááááf!!