Amerika, the land of stars and stripes . The land of promise. The land of freedom. Voor ons…gewoon een geweldig vakantieland. Al vanaf 1993 komen we jaarlijks in Amerika. We hebben al vele rondreizen gemaakt en hebben ondertussen onze favoriete plekken waar we graag komen. Het ‘kriebelde’ al jaren….hoe zou het zijn om voor een paar jaar in Amerika te wonen? Nu, na zo veel jaar, is daar onze kans .

Daar waar wij al die jaren van hebben gedroomd is werkelijk geworden. Op 27 oktober 2009 zijn wij verhuisd naar Great Falls, Virginia. Een voorstad van Washington DC. We hebben daar bijna 4 jaar met veel plezier gewoond. Wat we echter niet hadden voorzien, is dat we naar Texas zouden verhuizen. Van een city life style naar een country life style... Our journey continues...

....en het gaat maar door! Vanaf half juli 2018 zullen wij wederom naar Amerika verhuizen voor een periode van 4 jaar. Back where we started...in the Washington DC area!

Deze site is bedoeld voor familie, vrienden, bekenden en andere geïnteresseerden. Op deze blog kunnen jullie vanaf nu alles lezen over ons leven aan de andere kant van de oceaan; oftewel 'Our life overseas'! Wij zouden het leuk vinden als je een berichtje of een reactie achterlaat.



zondag 11 juli 2010

Concert Tim McGraw en Lady Antebellum

Nadat ik afgelopen dinsdag nog kaartjes heb kunnen bemachtigen, was het gisteren dan zover; de dag van het concert. Ik keek er al erg naar uit. Het concert vond plaats in Jiffy Lube Live, Bristow (Virginia). Ik was daar nog nooit geweest, dus ik had internet maar eens geraadpleegd over deze venue. Nou, dat was niet helemaal positief... Niet echt leuk om te lezen, want we hebben kaarten voor 3 concerten in Bristow. Over het stadion is iedereen wel erg tevreden, maar over het parkeren en er wegkomen is iedereen erg negatief. Dramaverhalen zoals er 2 uur over doen, voordat je het parkeerterrein af bent. Ook op de heenweg zou het druk kunnen zijn; er zijn mensen bij die het voorprogramma van eerdere shows zouden hebben gemist. Tja, wat doe je dan. In ieder geval op tijd die kant op gaan. Dat is ook wat wij hebben gedaan. Eenmaal daar aangekomen, viel het allemaal wel mee. Geen files en we konden gewoon doorrijden naar de parkeerplaats. Er waren al wat mensen voor ons, want de muziek klonk overal, pick-ups fungeerden als 'tafel/bar', de BBQ's waren al aan en de mensen waren lekker aan het relaxen. Dat zie je hier veel. Als er een concert is, dan nemen de Amerikanen stoelen, de BBQ en eten en drinken mee en picknicken op de parkeerplaats. Tegen de tijd dat het concert begint, gaan ze naar het stadion. Ze maken er een dagje uit van.

Ik moest de tickets nog ophalen bij het loket van het stadion. Daar stond een rij, die nog te overzien was. Ik was zo aan de beurt en kreeg mijn kaarten. Eeven checken of het de goede kaartjes waren en jawel! Het was nog een uurtje voordat de hekken opengingen, dus we zijn nog even terug naar de auto gelopen. Nadat we onze flesjes water hadden gehaald, zijn we maar weer teruggelopen. Ik had geen zin om al in de rij te gaan staan, dus we hebben nog even een plekje in de schaduw opgezocht. Niet lang daarna, gingen de hekken open. Ideaal dat je stoelnummers hebt en geen first come, first serve plaatsen. Dat maakt het allemaal een stuk relaxter. We hebben nog een drankje gedaan en een snack gegeten en zijn daarna naar onze plaatsen gelopen.
Ik was erg benieuwd en aangenaam verrast met onze plaatsen. Ik had wel een idee waar en hoe dichtbij het podium onze stoelen waren. Ik had immers het plattegrondje gezien, maar dat we zo dicht bij het podium zouden zitten, had ik niet verwacht. Het concert begon met Love and Theft, een groep bestaande uit 3 mannen. Ik kon twee nummer van ze en die hebben ze ook gezongen. Daarnaast nog een paar nummers die erg goed klonken. Nou, dat was al een leuk begin van de avond. Daarna kwam Lady Antebellum. Zoals wij eigenlijk al verwacht hadden waren zij live erg goed. Ze kregen iedereen lekker mee en zongen veel goede nummers. Ik zou hun nog wel eens vaker willen zien. Daarna werd het podium klaargemaakt voor de hoofdact, Tim McGraw.
Iedereen was er klaar voor en toen begon het. Natuurlijk was dit allemaal iets spectaculairder dan de vorige twee acts. De opkomst van Tim Mcgraw was super en iedereen ging uit zijn/haar dak toen hij begon te zingen. Een combinatie van nieuwe en oude nummers maakten het tot een super concert. Gelukkig viel hij live ook niet tegen en klonk het allemaal erg goed. Mooie lichtshow en er was een soort catwalk gemaakt, waardoor hij soms erg dichtbij stond. Je kon zijn gezichtsuitdrukking zien en dat was leuk. We zijn weleens naar een concert geweest, waarbij je de artiest ergens in de verte ziet en de grote schermen moet gebruiken om een glimp van het gezicht op te vangen. Dat was gisteren niet het geval. We hebben er echt van genoten. Hij sloot af met het nummer Southern Voice. Toen wij net in Amerika waren, hoorden wij dat zo vaak op de radio. Als ik dat nummer hoor, denk ik ook altijd daaraan terug. Daarna gaf hij natuurlijk nog een toegift. Wij zijn nog even gebleven, maar we moesten een keuze maken wat we gingen doen. Het wegkomen van het parkeerterrein schijnt daar altijd een drama te zijn. het kan soms wel 2 uur duren. Daar hadden wij niet zo veel zin in. Eigenlijk doe k dat noot, maar wij zijn halverwege de toegift weggegaan. En met ons nog velen anderen. We hoorden hem nog wel zingen. Ik geloof dat hij zeker nog 4 tot 5 nummer heeft gezongen. Toen we op het parkeerterrein kwamen was het nog redelijk rustig. We konden zo wegrijden en hebben er 10 minuten over gedaan om van het parkeerterrein weg te komen. Dat vond ik uiteindelijk ook wel erg fijn. Ik had die avond geen camera meegenomen, omdat er nogal wisselende berichten waren over het feit of dit wel of niet was toegestaan. Achteraf had ik er spijt van, van kleine (niet professionele) camera's mocht je gewoon meenemen. Ik had er in ieder geval betere foto's kunnen maken, dan met mijn Iphone. Maar ja, dat is dan een les voor de volgende keer. Ik heb ook nog een paar keer geprobeerd om een stukje te filmen. Het geluid stond zo hard, dat op het merendeel van de filmpjes alleen maar luid gekraak is te horen. Eén nummer wat hij met Love and Theft heeft gezongen is redelijk gelukt. Je ziet wel bijna niets, maar het nummer is wel te horen. Al met al, was het een zeer geslaagde avond met veel goede artiesten en erg mooi om op terug te kijken!

Geen opmerkingen: