Steamageddon....

Oké, afgelopen winter hadden we snowmageddon en nu kunnen we wel spreken over steamageddon! Er staat nu een soort van onzichtbare muur om ons huis heen; zodra je buiten komt loop je er tegen aan. Bam!!! Het is een muur van warmte...goh, wat een hitte vandaag.
Het weer nu: Half bewolkt, 34 graden, voelt aan als 41 graden. Dit was om 19:45 uur, niet te geloven hè? De temperatuur zakt nu langzaam. Vanavond om 22:00 uur zal het nog steeds 30 (+) graden zijn en de nacht zal niet kouder worden dan 24 graden. Er zijn plaatsen/steden in Amerika, waar men vaker met deze temperaturen te maken heeft. Voor deze omgeving zijn het wel extreme temperaturen. Zwembaden, daklozenopvang, bibliotheken blijven langer open, zodat het publiek de hitte kan ontlopen. Niet iedereen heeft de luxe dat ze een airconditioning hebben. Voor deze mensen zijn 'cooling centers' opgericht, dat wil zeggen dat bijvoorbeeld een recreatiecentrum de hele dag open is en zorg biedt aan mensen die het nodig hebben. Voor ons ook weinig activiteiten vandaag. Behalve wat bordjes ophangen voor onze luau party volgende week. Natuurlijk hebben we ook in het zwembad gelegen; even wat verkoeling...heerlijk. De temperatuur van het zwembadwater loopt lekker op. We hebben het zwembad deze zomer bijna niet hoeven te verwarmen (alleen in het begin 1 of 2 keer). Wel moeten we de pool regelmatig bijvullen met water. Door de hitte verdampt het snel. Nou ja, morgen nog zo'n warme dag. Op de TV zeggen ze: "Sunday will be hot, humid and steamy". Hopelijk brengt een regen/onweersbui aan het einde van de dag wat verkoeling, zodat we weer 'normale' temperaturen hebben van rond de 30 graden.

Gisteravond zijn we naar Nicole en Michel geweest. Nicole had heerlijke lasagne klaargemaakt en hebben we nog lekker nageborreld. Het was erg gezellig, maar ook erg warm. De zweetdruppels liepen over mijn lijf en gezicht. Ik was niet de enige; iedereen had er last van. Michel heeft op een gegeven moment twee kleine fans buiten gezet. Ook al verplaats je op dat moment alleen maar de warme lucht, het voelt toch lekker aan. Echt, een lekker geurtje hoef je nu niet op te doen. Die is binnen een mum van tijd verdwenen. Zeker als we onzelf weer moeten insprayen met Off, dit is een spray tegen muggen. Iedereen ruikt hier hetzelfde, hahaha....allemaal naar 'the smell of the summer'. Maar goed, de warmte weerhoudt ons er niet van om buiten te blijven zitten. Dat nog liever, dan binnen voor de TV met de airco aan.

Op de radio hebben ze het natuurlijk ook constant over de hitte. Er wordt veel geklaagd. Op sommige radiostations kunnen luisteraars verzoekplaten aanvragen, zoals bij de radiozender WMZQ. Daar hoorde ik gisteren regelmatig 'Let it snow, Let it snow' voorbij komen. Dat zegt al genoeg hoe de meeste mensen over de warmte denken. Hoewel ik het vandaag ook erg heet vond, geniet ik er wel nog steeds van. Ik denk dan maar weer even terug aan de zomers in Nederland. Tja, wat de extremen betreft; is dit nu het effect van de opwarming van de aarde? Wat staat ons allemaal nog te wachten....? We surrender Mother Nature...oké?

Weer een nieuw beestje

Gisteren zat ik onder de gazebo en kwam er een kleine lizzard aangelopen. Een hele mooie, met strepen op zijn rug en een blauwe staart. Zo maar een kleintje, hoor...anders was ik wel uit mijn stoel gesprongen. Na Google te hebben geraadpleegd, gaat het hier om een Five Line Skink. De skink is familie van de hagedis. Ze eten voornamelijk insecten en spinnen, dus dit beestje mag van mij wel blijven. Ik heb met mijn Iphone geprobeerd dit grappige beestje te fotograferen, maar hij was me steeds te snel af. Het was een soort van kiekeboe spel, want zat hij aan de ene kant van de paal, dan zat ik aan de andere kant. Als ik dan zijn kant opkwam, was hij weer verdwenen. Uiteindelijk heb ik een filmpje kunnen maken. Let niet op de kwaliteit en het trillende beeld. Ik stond er niet helemaal goed voor en stond ik een moeilijke positie toen ik aan het filmen was.



Het weer blijft een beetje hetzelfde; lekker boven de 30 graden. Gisteravond was het de eerste avond dat we de fan buiten niet aan hoefden te zetten. Het was qua temperatuur heerlijk. Vandaag is het bloedheet en morgen wordt het nog warmer. Er is dan ook weer een waarschuwing afgegeven. Accu Weather zegt het volgende:

EXCESSIVE HEAT WATCH
Even warmer and more humid conditions are expected saturday. High temperatures at or above 100 degrees will combine with the humidity to produce afternoon heat indices that approach 110 degrees. It will be downright dangerous, and any activity outside should be avoided.

110 graden Fahrenheit is omgerekend 43.3 graden celsius! Door de hoge luchtvochtigheid en in combinatie met de warmte krijg je dit soort temperaturen. Het advies is dan ook om veel water te drinken en vooral niet te sporten in de buitenlucht. Nou deed ik dat toch al niet...hahaha. Vandaag is het de 10e dag op rij dat het boven de 32 graden of hoger is en de 40e van dit jaar (inclusief die twee in april en drie in mei). We zijn op weg om het record van 1980 te verbreken, waarin er 67 dagen van 32+ werden geteld. We houden de temperaturen van volgende week zaterdag ook nauwlettend in de gaten. Dan hebben we een pool party. De ene dag is het regen en onweer, de andere dag is het weer droog, zonnig en warm. Het veranderd met de dag. Ik hoop dat het door kan gaan, want we zijn nu al zo ver met de voorbereidingen en ik heb er wel zin in.

Vandaag heb ik ook meegdaan aan een wedstrijd van een radiozender. Er werd gevraagd om je mooiste foto in te sturen. Ik heb er één uitgezocht en die opgestuurd (via hun site). Als ik door ben naar de volgende ronde, laat ik het jullie weten. Ik heb dan jullie hulp nodig, want er moet op foto's gestemd worden. Ik kan er backstage passen van Rascal Flatts mee winnen en stoelen dicht bij het podium. Maar hierover later meer. Vanavond gaan we bij Nicole en Michel eten. Dat is een goed begin van het weekend! Verder hebben we niets gepland. We zien wel wat we gaan doen.

De dag na een fikse onweersbui

Gisteren is John druk bezig geweest in de tuin. Er hingen hier en daar nog afgebroken takken in de bomen en die heeft hij allemaal verwijderd. Een hele klus, want het zijn geen kleine takken. Daarna hebben we geskypt met mijn schoonmoeder. Ze herstelt goed van de operatie. Nog even en dan fietst ze er weer lustig op los. We hadden nog wat tijd over en besloten naar de Party City te gaan. We hebben nog leuke spullen gescoord voor onze Luau Party en zijn qua decoratiemateriaal zo goed als klaar. Nu nog bepalen waar alles komt te hangen en bevestigen. Ik heb het ongeveer wel in mijn hoofd, dus dat zal geen probleem zijn.

Na het eten zijn we zoals gewoonlijk weer lekker buiten gaan zitten. Rond een uur of 10 begon het weer te donderen en we besloten maar naar binnen te gaan. De bui kwam steeds dichterbij en binnen een mum van tijd brak 'de hel' los. Wat een bliksemschichten en een gedonder van een jewelste. Ik lag inmiddels al in bed en toen begon de verlichting weer te flikkeren...nee hè, niet weer. Ook de fan op de kamer ging van hard naar zacht blazen, weer uit en weer aan. Toen kwam er een zeer harde knal en de kamer was helemaal verlicht. Zo, die was dichtbij. Ik ben naar het raam gelopen en de lucht werd vaak opgelicht door het onweer. We hebben voor de zekerheid maar hier en daar stekkers uit de apparaten getrokken. Als we het kunnen voorkomen, dan doen we dat ook. Na een tijdje trok de bui langzaam weg. Het ging wel goed tekeer, want zo heb ik het nog niet meegemaakt. Gelukkig hebben we geen stroomuitval gehad.

Vanochtend was ik ook erg benieuwd hoe de omgeving eruit zag. Afgelopen weekend is er weer een deel van een boom van de achterburen naar beneden gekomen. Gelukkig voor hem heeft hij daar zijn auto nooit staan, want anders was het leed niet te overzien geweest. Waarom dat de helft van de boom omgewaaid is, snappen we nog steeds niet, want behalve gisteravond, heeft het toch niet extreem hard gewaaid. Het zwembad zag er net zo uit als met de seizoensopening van de pool. Nou ja, een beetje overdreven misschien, maar de bodem lag bedekt met rotzooi zoals takken en bladeren. Ook op het oppervlak dreef het nodige hout en bladeren. Aan de slag dan maar. Met het schepnet, die aan één kant opengescheurd is...lekker handig, heb ik de blaadjes uit het water gevist. De stofzuiger doe het ook prima, want na een uur, was de rommel (op een paar blaadjes na) al verdwenen. Ook waren we zo 'slim' om de kussen op de deckchairs te laten. Normaal blijft het onder de gazebo aardig droog, maar tegen deze bui met veel regen en wind, was de gazebo ook niet bestand. Het resultaat was dan ook dat alles doorweekt was. De kussens heb ik vandaag maar in het zonnetje gelegd en dankzij het warme weer waren deze snel weer droog.

De schilder stond vanochtend ook weer aan de deur. Hij moest nog punten afhandelen. We waren namelijk niet helemaal tevreden. Hij was o.a. een deel van een kozijn vergeten te schilderen en hier en daar zag het er gewoon niet uit. In samenspraak met de landlord, hebben we hem terug laten komen om het deze keer wel netjes af te werken. John had een lijstje doorgegeven aan onze landlord en die zou het weer communiceren met de schilder. Ik vroeg hem of hij wist wat hij moest doen....Do you know what needs to be done? No, si, no...(hij is Mexicaan en Engels komt bijna niet voor in zijn woordenboek). Me paint...si. Yes, but do you know what's on the list. .........Met een frons op zijn voorhoofd zie ik hem denken....si, no, si, me paint.... Nu komen de gebaren van mij tevoorschijn en ik maak een gebaar van een lijst.... Ooooh, me list, yes....me paint. So, you do know what needs to be done? Euh, no, si. Ja, toen gaf ik het maar op en zei; yes, you paint! Zo'n taal barrière is niet fijn. Ik wil niet dat hij nog een keer moet terugkomen, omdat hij het allemaal niet begrijpt. Maar, gedurende de ochtend zag ik hem wel de dingen doen, die hij moest doen. Begrijp me niet verkeerd; ze werken hard en zijn niet te lui om te werken, daar heb ik alle respect voor...alleen hun visie en kwaliteit van iets afwerken ligt toch iets anders dan bij ons. Hieronder een grappig filmpje over wie in te huren als schilder....

Afscheid van de van Egmondjes

Gisteravond hadden we een afscheidsfeestje voor de van Egmondjes. Ik had gisteren al geschreven dat zij na 3 jaar in Amerika weer terug naar Nederland gaan. Daarom hadden Patty en Timo het feest georganiseerd. Het begon om 6 uur en wij arriveerden rond half 7. Iedereen was er denk ik al. Helaas konden Jos en Petra er niet bij zijn, want die zijn lekker op vakantie; rondtoeren door de westkust van Amerika. Patty heeft altijd leuke ideëen, zo ook nu weer. De kennis van Marcel en Natalie moest getest worden en zo ook van de rest. Zij stelde samen met Nicole vragen en je moest dan voor A of B kiezen. De kinderen hielden een touw in het midden en zo moest je kiezen aan welke kant je ging staan. We hebben gelachen en het was erg leuk.

Daarna werden de cadeau's gegeven. Allereerst voor de kinderen, Hidde en Rosalie. Zij kregen een bord, met daarop een foto waar alle kinderen op stonden. Deze foto is gemaakt tijdens de QBP. Ook moest elk kind zijn/haar naam op het bord schrijven. Daarna was het tijd voor het cadeau voor Marcel en Natalie. Zij kregen van ons een T-shirt quilt. Alle t-shirts die zij in de periode van 3 jaar hebben laten drukken, gekockht etc. waren verwerkt in een quilt. Erg leuk gedaan en ik vond het erg orgineel. Op de foto kun je de quilt zien. Daarnaast kregen ze ook een boekje met daarin aangeleverde recepten van de Nederlanders die er nu zijn en tijdens hun verblijf in Amerika waren, maar ook al inmiddels terug verhuisd zijn naar Nederland. De titel van het boek is Dutch Dinner in DC. Iedereen had een recept ingestuurd en opgeleukt met foto's, een grappige tekst of een collage. Zo is het een mooi boekje geworden; elke keer als ze het boekje openslaan, kunnen ze terugdenken aan een mooie tijd.

Daarna was het tijd om wat te gaan eten. De avond was op basis van 'potluck', dat wil zeggen dat iedereen een gerechtje moest meenemen. De meeste onder ons hadden het gerechtje meegenomen, wat ook in het boek verwerkt was. Ik had het inmiddels erg warm gekregen. Ik weet niet wat het gisteren was, maar ik heb het hier nog nooit zo warm gehad. En nee....het kwam niet van de drank, want ik was gisteren de BOB. Het water liep van mijn gezicht af. Ik was gelukkig niet de enige, want iedereen had last van de hitte. We stonden buiten, maar we hadden allemaal het gevoel alsof we met veel te veel mensen in een tent stonden. Wat een broeierige hitte...pfff. Nadat we gegeten hadden en daarna nog geborreld hadden, was het tijd om afscheid te nemen. Eenmaal thuis hebben we nog buiten onder de gazebo gezeten. Even met de fan aan, heerlijk! Het duurde niet lang of het begon al te donderen in de lucht, gevolgd door een fikse regenbui, gepaard met onweer en bliksem! We konden nog maar net droog zitten, want door de wind waaide de regen de gazebo binnen. Het koelde wel lekker af en na de bui zijn we maar naar bed gegaan, want het was inmiddels kwart voor 1 's nachts.

Waar blijft de tijd...

Vandaag is het al weer vrijdag. Wat gaan de weken hier snel voorbij en er is niet eens veel gebeurd. Wat heb ik allemaal gedaan? Gewassen, gestreken, het huis schoongemaakt etc. Niets bijzonders dus. Woensdagavond hebben we Petrick, een collega van John, te eten gehad. Ik moest mijn kookkunsten dus weer eens vertonen. Ik had het mezelf makkelijk gemaakt en heb Kung Poa Chicken en Sweet and Sour chicken klaargemaakt. Dat doet altijd goed. Na het eten hebben we nog lekker geborreld.

Vandaag is het weer lekker warm. Het wordt tussen de 35 en 40 graden. Hot, hot, hot dus! Nou ja, dan maar weer veel water drinken en in de pool afkoeling zoeken. Het zwembad is weer lekker bijgevuld, want we hebben deze week een flinke regenbui gehad. Eindelijk! Goed voor de planten. Nou ja, John heeft het onkruid in de tuin verwijderd en alleen de bovenste laag is vochtig, maar daaronder nog net zo droog. Ons gras is ook niet groen meer, maar meer bruin/geel van kleur. Je doet er niets aan. Vanochtend las ik op internet dat er een aardbeving was waargenomen (3.6) in DC en 30 miles daar omheen. Waar gaan we naartoe met al die natuurverschijnselen? Eerst de ergste sneeuwstorm sinds velen jaren, de extreme warmte sinds tig-jaar en nu de sterkste aardbeving sinds 36 jaar. Zou President Barack Obama er iets van gemerkt hebben in zijn Witte Huis...? Nee, hij heeft verklaard er ook niets van gemerkt heeft. Dan is hij net zo'n vaste slaper als wij zijn, want ik heb er in ieder geval niets van meegekregen en ik heb geslapen als een roosje.

Vanavond gaan we naar het afscheidsfeestje van Marcel, Natalie en de kids. Zij gaan na 3 jaar weer terug naar Nederland. Iedereen moet iets te eten meebrengen en ik heb gekozen voor mijn befaamde gemarineerde mozzarella. Nog gevraagd of dit niet te weinig was, maar Patty (de gastvrouw van vanavond) had ook graag de kaasjes, dus cheese it is! Ook gaan we vanavond Han en Tine ontmoeten. Zij zijn pas aangekomen in Amerika. Ook zijn Bert en Cynthia afgelopen zaterdag gearriveerd. Allemaal nieuwe mensen. Nu zijn wij niet meer de laatste mensen die zijn bijgekomen, maar kunnen we anderen helpen en adviseren met hun vragen. Grappig is dat toch. Het lijkt al weer zo lang geleden, dat wij aankwamen op de luchthaven. Het is ongeveer 9 maanden geleden... Nog 3 maanden en dan zitten wij hier een jaar. Time flies when you're having fun!

Met Sammie gaat het ook nog steeds goed. Hij knabbelt lekker aan de struiken en laat zich regelmatig zien. Net als de chipmunks...vanochtend waren ze achter elkaar aan het lopen en kwam er zelfs een onder de gazebo gelopen, zo onder mijn stoel door. Ik wist niet wat ik zag. Hij had mij waarschijnlijk ook niet gezien, want normaal schieten ze altijd weg als ik maar te dicht in de buurt kom.

Finale voetbal

Na een geslaagde zaterdag, stond zondag de finale op het programma. We waren door de Nederlandse Ambassade uitgenodigd om daar voetbal te komen kijken. Dat vond ik een erg goed plan, want ik was bang dat het bij Mackey's in DC te druk zou zijn. Een collega van John die daar wel zou gaan kijken, kwam er niet eens meer in. Het was er schijnbaar zo druk en dat er niemand meer werd binnengelaten. Een goede keus dus, om bij de Ambassade de finale te kijken. We waren er op tijd en hadden een mooi plekje voor het grote scherm. Een staantafel voor ons gemak, met daarop chips en nootjes. De drank was gratis, dus we begonnen maar eens met een biertje. Obama was er natuurlijk ook en zoals het hoort; helemaal in het oranje! We hadden Marco (Italiaanse collega van John) ook uitgenodigd. Die was inmiddels ook gearriveerd. Heel grappig was dat er een vrouw, Gerdine, naar mij kwam toegelopen en mij herkende van mijn blog. Zij leest trouw mijn verhalen en kwam even gedag zeggen. Altijd leuk om de gezichten achter de lezers te zien. Niet lang daarna begon de wedstrijd. De sfeer zat er al goed in en bijna iedereen was in oranje tenue gekomen. Na de eerste helft, hadden we nog hoop dat het goed zou komen...maar gedurende wedstrijd ging het toch niet zo lekker met Oranje. Een paar mooie kansen die niet benut werden, veel...heel veel gele kaarten... Waar moest dit heen? Nou ja, in ieder geval naar een verlenging. Wel ja, nog een half uur extra spanning!

Tussen de wedstrijd door, kwamen ze langs met schalen bitterballen en frikandellen. Chapeau voor degene die er mee rond moest lopen, want we leken wel aasgieren, hahaha. Maar ja, wat wil je als je met deze lekkernijen rondloopt, die menig Nederlander al in geen tijden heeft gehad! Mmm, dat smaakte naar meer! Ik heb in ieder geval een bitterbal en een frikandel gescoord. Dat was ook het enige wat op die dag gescoord werd, want helaas maakte Spanje een doelpunt...net voor het einde van de verlenging. NEE, dat hadden we niet voor ogen. Helaas kon Nederland geen gelijkmaker scoren, dus over en uit! Spanje wereldkampioen! Toen was het even stil in de zaal. De gezichtsuitdrukking op menig gezicht sprak boekdelen. Jammer, maar helaas. De meesten vetrokken al vrij snel naar huis. Het enige wat achterbleef, waren de oranje attributen...

Daarna zijn we naar Yolanda gereden, waar Bert en Cynthia ook nog even kwamen. Zij zijn zaterdag aangekomen voor een verblijf van 3 jaar. We hebben pizza's besteld en hebben lekker buiten gezeten. Iedereen was best moe, dus we hebben het niet laat gemaakt. Het was een leuk weekend, alleen jammer dat Nederland geen wereldkampioen is geworden, maar...life goes on!

Concert Tim McGraw en Lady Antebellum

Nadat ik afgelopen dinsdag nog kaartjes heb kunnen bemachtigen, was het gisteren dan zover; de dag van het concert. Ik keek er al erg naar uit. Het concert vond plaats in Jiffy Lube Live, Bristow (Virginia). Ik was daar nog nooit geweest, dus ik had internet maar eens geraadpleegd over deze venue. Nou, dat was niet helemaal positief... Niet echt leuk om te lezen, want we hebben kaarten voor 3 concerten in Bristow. Over het stadion is iedereen wel erg tevreden, maar over het parkeren en er wegkomen is iedereen erg negatief. Dramaverhalen zoals er 2 uur over doen, voordat je het parkeerterrein af bent. Ook op de heenweg zou het druk kunnen zijn; er zijn mensen bij die het voorprogramma van eerdere shows zouden hebben gemist. Tja, wat doe je dan. In ieder geval op tijd die kant op gaan. Dat is ook wat wij hebben gedaan. Eenmaal daar aangekomen, viel het allemaal wel mee. Geen files en we konden gewoon doorrijden naar de parkeerplaats. Er waren al wat mensen voor ons, want de muziek klonk overal, pick-ups fungeerden als 'tafel/bar', de BBQ's waren al aan en de mensen waren lekker aan het relaxen. Dat zie je hier veel. Als er een concert is, dan nemen de Amerikanen stoelen, de BBQ en eten en drinken mee en picknicken op de parkeerplaats. Tegen de tijd dat het concert begint, gaan ze naar het stadion. Ze maken er een dagje uit van.

Ik moest de tickets nog ophalen bij het loket van het stadion. Daar stond een rij, die nog te overzien was. Ik was zo aan de beurt en kreeg mijn kaarten. Eeven checken of het de goede kaartjes waren en jawel! Het was nog een uurtje voordat de hekken opengingen, dus we zijn nog even terug naar de auto gelopen. Nadat we onze flesjes water hadden gehaald, zijn we maar weer teruggelopen. Ik had geen zin om al in de rij te gaan staan, dus we hebben nog even een plekje in de schaduw opgezocht. Niet lang daarna, gingen de hekken open. Ideaal dat je stoelnummers hebt en geen first come, first serve plaatsen. Dat maakt het allemaal een stuk relaxter. We hebben nog een drankje gedaan en een snack gegeten en zijn daarna naar onze plaatsen gelopen.

Ik was erg benieuwd en aangenaam verrast met onze plaatsen. Ik had wel een idee waar en hoe dichtbij het podium onze stoelen waren. Ik had immers het plattegrondje gezien, maar dat we zo dicht bij het podium zouden zitten, had ik niet verwacht. Het concert begon met Love and Theft, een groep bestaande uit 3 mannen. Ik kon twee nummer van ze en die hebben ze ook gezongen. Daarnaast nog een paar nummers die erg goed klonken. Nou, dat was al een leuk begin van de avond. Daarna kwam Lady Antebellum. Zoals wij eigenlijk al verwacht hadden waren zij live erg goed. Ze kregen iedereen lekker mee en zongen veel goede nummers. Ik zou hun nog wel eens vaker willen zien. Daarna werd het podium klaargemaakt voor de hoofdact, Tim McGraw.

Iedereen was er klaar voor en toen begon het. Natuurlijk was dit allemaal iets spectaculairder dan de vorige twee acts. De opkomst van Tim Mcgraw was super en iedereen ging uit zijn/haar dak toen hij begon te zingen. Een combinatie van nieuwe en oude nummers maakten het tot een super concert. Gelukkig viel hij live ook niet tegen en klonk het allemaal erg goed. Mooie lichtshow en er was een soort catwalk gemaakt, waardoor hij soms erg dichtbij stond. Je kon zijn gezichtsuitdrukking zien en dat was leuk. We zijn weleens naar een concert geweest, waarbij je de artiest ergens in de verte ziet en de grote schermen moet gebruiken om een glimp van het gezicht op te vangen. Dat was gisteren niet het geval. We hebben er echt van genoten. Hij sloot af met het nummer Southern Voice. Toen wij net in Amerika waren, hoorden wij dat zo vaak op de radio. Als ik dat nummer hoor, denk ik ook altijd daaraan terug. Daarna gaf hij natuurlijk nog een toegift. Wij zijn nog even gebleven, maar we moesten een keuze maken wat we gingen doen. Het wegkomen van het parkeerterrein schijnt daar altijd een drama te zijn. het kan soms wel 2 uur duren. Daar hadden wij niet zo veel zin in. Eigenlijk doe k dat noot, maar wij zijn halverwege de toegift weggegaan. En met ons nog velen anderen. We hoorden hem nog wel zingen. Ik geloof dat hij zeker nog 4 tot 5 nummer heeft gezongen. Toen we op het parkeerterrein kwamen was het nog redelijk rustig. We konden zo wegrijden en hebben er 10 minuten over gedaan om van het parkeerterrein weg te komen. Dat vond ik uiteindelijk ook wel erg fijn. Ik had die avond geen camera meegenomen, omdat er nogal wisselende berichten waren over het feit of dit wel of niet was toegestaan. Achteraf had ik er spijt van, van kleine (niet professionele) camera's mocht je gewoon meenemen. Ik had er in ieder geval betere foto's kunnen maken, dan met mijn Iphone. Maar ja, dat is dan een les voor de volgende keer. Ik heb ook nog een paar keer geprobeerd om een stukje te filmen. Het geluid stond zo hard, dat op het merendeel van de filmpjes alleen maar luid gekraak is te horen. Eén nummer wat hij met Love and Theft heeft gezongen is redelijk gelukt. Je ziet wel bijna niets, maar het nummer is wel te horen. Al met al, was het een zeer geslaagde avond met veel goede artiesten en erg mooi om op terug te kijken!

Zo maar een donderdag

Vandaag is het donderdag. We zijn allemaal bijgekomen van de wedstrijd van afgelopen dinsdag! Wat was het weer spannend! We zijn natuurlijk weer naar Mackey's pub geweest. Ik heb Yolanda en de kids opgehaald en John zou met Arnoud meerijden. eenmaal in de pub, konden we ze niet vinden. We snapten er niets van. Maar toen vingen we een glimp van Arnoud op en wat denk je... Zaten ze prinsheerlijk in een stoel voor de televisie. De bank hadden ze voor ons comfort nog even bezet gehouden. Nou, betere plaatsen kon niet. Een drankje erbij en de wedstrijd kon wat mij betreft beginnen. Het verloop van de wedstrijd hoef ik niemand te vertellen, want iedereen heeft vast zitten kijken. De tent ging natuurlijk helemaal los bij het eindsignaal van de scheidsrechter. Nou ja, we konden twee keer uit ons dak gaan, want de eerste keer dat hij floot was voor een overtreding....jeetje! Wat een zenuwslopende minuut zeg! Maar, we zijn door. Duitsland ligt er uit, dus de tegenstander wordt Spanje. Toch wel een beetje jammer dat Duitsland verloren heeft, want een finale tegen ze was wel leuk geweest. Met Nederland als winnaar...dat dan weer wel! Nu gaan we zondag naar de Nederlandse Ambassade om de finale te kijken. Er komt een groot scherm en er worden TV's opgehangen. ook worden er een aantal bars ingericht. Ook niet geheel onbelangrijk, hahaha! Het zal wel druk worden, maar dat is alleen maar leuk. We zijn nu twee keer naar Mackey's geweest, dus ik vind het wel leuk om de finale eens op een andere locatie te gaan kijken. Bij Mackey's zal het waarschijnlijk megadruk worden, dus de Nederlandse Ambassade is een goed alternatief! Hieronder de reactie toen we het eindsignaal hoorden...tenminste dat dachten we....

O ja, voordat ik Yolanda ging ophalen, heb ik nog even gekeken of ik aan kaarten kon komen voor het concert van Tim Mcgraw en Lady Antebellum. Die laatste hebben nu ook een hit in Nederland geloof ik, met het nummer 'Need you now'. Deze kaarten zijn al een paar weken geleden in de voorverkoop gegaan. Aangezien het concert a.s. zaterdag is, dacht ik...laat ik eens kijken of er toevallig stoelen zijn vrijgekomen. En jawel hoor! Nu heb ik twee goede stoelen kunnen bemachtigen, dus we gaan zaterdagavond eerst naar het concert en zondag naar de finale voetbal op de Ambassade...hoe leuk is dat?

Ik zag wel dat het in Nederland ook weer ontzettend warm is. Gelukkig, nu kan ik de hitte met jullie delen. Het was gisteren zo warm hier. Zoals de Amerikanen zeiden; Hazy, Hot and Humid! Voor het eerst zeg ik dat het té warm was. De 'heat index' lag tussen de 105 en 108 Fahrenheit...dat wil zeggen, tussen de 40 en 42 graden! Zodra ik buiten kwam, liep ik tegen een muur omhoog! Zo warm! Je zou er onwel van worden en het advies was dan ook om je rustig te houden en veel water te drinken. Daar heb ik dan maar braaf gehoor aan gegeven!

Gelukkig heeft John onze fan (waaier) ophangen in de gazebo. Dat scheelt gelukkig wel. Alhoewel het gisteren overdag vooral warme lucht verplaatsen was. Maar 's avonds hadden we er toch wel profijt van. Net dat kleine briesje, doet al veel goed. De muggen blijven er niet door weg, helaas. Dus we sprayen maar door! Fles 4 is nu al in gebruik! Afin, naast het comfort van de fan, vind ik het ook best leuk staan. Het wordt echt al een beetje een Tiki Hut... Ik ben druk met de voorbereiding van onze Luau Pool Party. Bij Luau hoort natuurlijk ook een tikihut! Wordt helemaal leuk!

4th of July in DC

Gisteren was het 4th of July. In Nederland is dat gewoon een dag als elk ander, maar in Amerika is het een nationale feestdag. Het wordt ook wel Independence Day (Onafhankelijkheidsdag) genoemd. Independence Day eert de verjaardag van de Verenigde Staten van Amerika en de goedkeuring van de verklaring van Onafhankelijkheid op 4 juli 1776. Het is een dag van picknicks, barbecues, parades, concerten en vuurwerk. Onze dag begon lekker rustig. We hebben eerst wat uitgeslapen en hebben daarna een ontbijtje gepakt. Het was weer lekker warm, dus we hebben 's middags aan het zwembad gelegen. We zochten al gauw de schaduw op, want in de zon was het bijna niet uit te houden. Dat was ook de reden, waarom wij pas tegen de avond naar DC zouden gaan. Er was ook een concert op de National Mall voor het Capitol, maar daarvoor moest je er al vroeg bij zijn. Om half drie zou het terrein open gaan en dat zou betekenen dat we daar zo'n 6 uur in de brandende zon moesten zitten. Het vuurwerk zou om kwart over 9 beginnen en het concert om 8 uur geloof ik. No way! Dat had ik er echt niet voor over.

Wij zijn om 6 uur van huis vertrokken en hebben de auto in de parkeergarage op John zijn werk gezet. Vandaaruit zijn we naar de metro gelopen (Pentagon City) en zijn richting McPherson station gegaan. Deze stop ligt dicht bij het Witte Huis en je staat dus zo in het hart van Washington DC. Het was al flink druk, maar overal nog wel genoeg plaats om te zitten. Wij wilden graag op de National Mall zitten. Voordat we daar het terrein op konden, moesten we eerst langs de security. Er werd een tassencontrole gehouden. Degene die geen tas bij zich had, mocht er zo doorheen lopen. Niet echt een waterdichte veiligheidscontrole, maar dat is mijn mening. Eenmaal op het terrein zijn we een plek gaan zoeken. Het was al lekker druk. Mensen waren aan het picknicken, volleyballen of gewoon aan het relaxen. Ondanks de drukte, kon je overal nog makkelijk zitten. Uiteindelijk hebben we een goede spot gevonden; met uitzicht op het Washington Monument. Het was inmiddels half 9. Dat schoot lekker op, want om kwart over 9 zou het vuurwerk beginnen. Ondertussen had ik al wat SMS-jes van Petra ontvangen en ik wilde er nog één terugsturen, maar dat ging dus niet. Al het dataverkeer hadden ze vanwege veiligheidsmaatregelen helemaal platgelegd. Er was dus geen mogelijkheid om te mailen, bellen of wat dan ook. Ik kan het me wel voorstellen. Dit zijn toch 'heilige' dagen voor de Amerikanen en er zijn zo veel mensen op de been...dus als je kwaad wilt doen... Maar goed, er waren geen calamiteiten, voor zo ver ik heb meegekregen.

Om kwart over 9 begon het vuurwerk. Zonder enige aankondiging, hoorde we de eerste knal. Ik had eigenlijk wel verwacht dat men eerst het Amerikaanse volkslied zou draaien, maar niets van dat. Gewoon gelijk beginnen. De Amerikanen waren zelfs stil tijdens het vuurwerk. Normaal kunnen ze nogal schreeuwen, juichen en joelen, maar nee hoor. Ik stond daar echt van te kijken. Het vuurwerk was prachtig en er zaten hele bijzondere 'klappers' tussen. Toen er een hartje in de lucht tevoorschijn kwam, hoorden we wel veel oeh's en aah's. Het ging een half uur door en de finale was schitterend. Toen kwamen de Amerikanen los en werd er flink gejuichd.

Na het vuurwerk zijn we gelijk opgestaan en richting de metro gelopen. Net als alle andere duizenden toeschouwers. Zo veel mensen; ik vroeg me af of die allemaal met de metro naar huis zouden gaan. Als dat het geval was, dan zou het nog wel eens heel lang kunnen duren voordat wij thuis zouden zijn. Wij hadden er flink de pas in en waren vrij snel bij McPherson Station. Er stonden geen rijen voor het station en ook binnen was het nog vrij rustig. We moesten zo'n 10 minuten wachten op onze metro. Voordat deze kwam, zagen we bij een andere lijn al dat het erg druk was. De metro was helemaal vol en mensen zaten tegen de deur 'aangeplakt'. In de laatste wagon was er echter wat meer ruimte. Ok, we stonden toen nog in het midden, maar zijn gelijk naar achteren gelopen, in de hoop dat het bij onze trein ook zo zou zijn. Euh...niet dus. Stampvol en tja, zie er dan nog maar eens bij te komen. Het is ons wel gelukt, omdat wij maar met ons tweetjes waren. Het kon nét, gewoon een beetje doorduwen. Gelukkig, we hadden de eerste trein terug en dat was al heel wat. Bij elk station stapten wel wat mensen uit, maar voor de 5 die er uit gingen, kwamen er 10 voor terug. Je kunt je voorstellen hoe iedereen tegen elkaar aan stond geplakt. Met de armpjes omhoog om je vast te houden en met in de trein een temperatuur van boven de 30 graden... Lekker fris allemaal...niet dus! Er hing een heel apart geurtje, hahaha. Op dat moment kon het ons niet schelen. Om half 11 waren we terug bij het kantoor van John, waar onze auto stond. Niet slecht gedaan. Thuis hebben we nog een biertje gepakt ter afsluitng van een heerlijke dag! Op dit soort momenten besef je toch weer, hoe bevoorrecht wij zijn om hier voor een paar jaar te mogen wonen en dit allemaal mee te maken.

Yes, we hebben gewonnen!

Vandaag op tijd mijn bed uitgegaan, want ik moest om half 8 bij Petra zijn. Vandaag stond voetbal kijken bij Mackeys Pub op de planning. Maar voordat het zover was, moesten we eerst de kinderen naar school brengen en nog even naar de fysio van Petra. Nadat Petra klaar was bij de fysio, zijn we snel even naar Starbucks gelopen voor een bakje koffie. Daarna natuurlijk snel naar Mackeys. Het was tegen tienen, toen we bij de pub aankwamen. Buiten, voor de pub, zagen we al wat oranje gekleede mensen staan. Eenmaal binnen....wow, wat een drukte! Veel, heel veel oranje! Overal beeldschermen, dus waar je ook stond, er was altijd wel een TV waarop je kon kijken. De game begon, iedereen was enthousiast, maar dat was van korte duur, want al snel scoorde Brazilië het eerste doelpunt! Hé, dat was niet de bedoeling. De wedstrijd was net 10 minuten aan de gang... Tja, nu moesten ze aan de bak! De eerste helft werd er niet meer gescoord.

In de pauze hebben Petra en ik nog gauw een broodje kroket besteld! Die gozer van Mackeys Pub heeft het goed voor elkaar. Zijn kroeg helemaal vol met Nederlanders, die allemaal lopen te watertanden van een broodje kroket. Nou, die gingen natuurlijk als 'warme broodjes over de toonbank'. Nog met ons broodje kroket, begon de tweede helft. Ik moet zeggen, dat het broodje wel erg zwaar op de maag viel. Jeetje, wat zaten wij er vol van, maar ja, niets laten liggen en we hebben netjes ons bordje leeg gegeten. Ook de glas cola die we besteld hadden, bleef hij maar bijvullen. Hoezo één refill...gewoon non-stop! Maar goed, terug naar de wedstrijd. Er waren vele spannende momenten. Het is leuk om in een café te staan, want de reacties van iedereen...zo leuk om te zien! Veel oehhhss en aaahhs! Hieronder een impressie...



In de 53e minuut...GOAL...yes 1-1! We were back in the game! Ik weet niet hoeveel decibel het was, maar het gejuich was enorm! Geweldig, wat een sfeertje! Toen Sneijder in de 68e minuut nog een keer scoorde...oh man, wat een opluchtig! Zou het dan toch gaan lukken... Daarna maakte Melo een overtreding en moest met een rode kaart het veld verlaten! Natuurlijk weer een enorm gejuich in Mackeys pub! Volgens mij moeten ze het buiten wel gehoord hebben, kan niet anders! Het laatste kwartier was erg spannend, want als ze het maar niet uit handen zouden geven. Met nog 3 minuten extra tijd te gaan, zat de stemming er bij ons al in. Yeah!! Toen de scheidsrechter de wedstrijd ten einde floot, ja, je kunt je voorstellen hoe het er aan toe ging bij Mackeys Pub. Hieronder een filmpje die ik gemaakt heb, toen het eindsignaal van de scheidsrechter kwam:




Heel blij, zijn we daarna weer naar huis gereden. Op straat kregen we leuke reacties. Iedereen vroeg; 'What going on' en 'Did Holland win' en iedereen was heel blij voor ons en ze vonden het oranje natuurlijk geweldig! Al met al, was het een superdag! We hebben genoten! Ga naar mijn Youtube kanaal voor alle filmpjes van de game van vandaag en hier voor alle foto's!

Sounds of the summer

Het was even wennen, toen ik vanochtend buiten kwam. Het was om 8 uur en 'maar' 21 graden. Klinkt gek hé, maar de afgelopen dagen, nou ja, zeg maar weken is het hier zo warm geweest! De temperatuur is overdag niet onder de 30 graden geweest. 's nachts koelde het niet verder af dan 26 graden. Pfff, de luchtvochtigheid was ook nog eens enorm op sommige dagen. Het is erg extreem voor de tijd van het jaar. De maand juni was hier de warmste maand sinds 50 jaar! Dat zeiden ze ook over de sneeuwval afgelopen winter; ook de ergste sinds vele jaren. Sinds oktober hebben we alleen nog maar te maken gehad met extremen, lijkt het wel. Vandaag en de komende twee dagen is het rond de 27 graden, maar zondag en maandag stijgt de temperatuur weer naar de 36 graden! Ik vind het allemaal niet erg, hoor. Gewoon een stapje terug nemen en veel water drinken. Natuurlijk laat ik mijn lichaam afkoelen in de pool. Binnen wordt het wel warm. Op de bovenverdieping is het op deze warme dagen zo'n 90 Fahrenheit, ofwel 32 graden. Meestal slingeren we een uur voordat we naar bed gaan de airco aan. Met nog eens een waaier die voor een briesje zorgt, vallen we uiteindelijk wel in slaap.

De titel 'sounds of the summer' (geluiden van de zomer) slaat op de cicades. De wat?? De cicade, mensen. Veel cicaden zoals de zangcicade maken geluid; inheemse soorten komen niet boven krekels uit, maar soorten uit Afrika en Amerika kunnen tot bij de pijngrens komen. Je kunt het je niet voorstellen, maar dat 'gezang' gaat een hele dag door. Veel Amerikaanse cicaden kunnen geluiden produceren tot 100 DB, ongeveer de pijngrens van de mens. Geluidsvolume is belangrijk voor een cicade; het is voor mannelijke dieren namelijk het enige wat de vrouwtjes aantrekt, net zoals (de aanverwante) krekels en kikkers; hoe harder hoe meer gemeenschap. Twee grote luchtzakken in de buik versterken het geluid, zodat het op een afstand van meer dan één kilometer te horen is. Nou, daar zijn wij mooi klaar mee! Hoe dichterbij, hoe scherper het geluid. In het begin vond ik het wel grappig, maar over die fase ben ik al lang heen. Tjonge, wat een irritante beestjes zeg!

Hieronder een filmpje die ik gemaakt heb, waarop het geluid te horen is van een cicade. Deze zat iets verder weg, maar je krijgt een idee hoe het klinkt als ze wat dichterbij zijn.