Weekje Nederland

We zijn weer terug in The States. Jawel, met ietwat vertraging waren we gisteren om half 6 thuis. De week in Nederland is voorbij gevlogen. Vorige week dinsdag was de dag van vertrek. John voelde zich niet helemaal lekker. Hij had de griep. Balen natuurlijk als je voor de carnaval naar Nederland gaat. We hadden een soort van paardenmiddel gehaald en dat werkte op zich wel goed. Telkens maar voor een paar uurtjes, maar ja je moet wat hè. De vlucht is goed verlopen en we kwamen lekker op tijd aan op Schiphol. We moesten even wachten voordat we de huurauto op konden halen, maar met een bakje koffie en een warm saucijzenbroodje was dat geen straf. Nadat we de auto opgehaald hadden zijn we naar huis gereden. Dat is altijd best een rit, in tegenstelling tot de rit naar Dulles Airport. Dat is een maar een kwartiertje rijden. Eenmaal thuis in Nederland hebben we de koffers weggezet en zijn nog wel een paar uurtjes gaan slapen. Nadat we ons opgefrist hadden zijn we naar mijn ouders gereden. Natuurlijk werden we verwelkomt met blijde gezichten en een lach van oor tot oor. We hebben gezellig gekletst en koffie gedronken. Toen was het tijd om naar de moeder van John te gaan. Ook daar een blij gezicht en ze had de frietpan al klaarstaan. Heerlijk frietjes met een bamihapje en een frikandel, mmm! It’s good to be back! We hebben het best lang volgehouden, maar op een gegeven moment hakt de jetlag er stevig in en was het tijd om thuis ons bed op te zoeken. Donderdag stond een bezoekje aan mijn oude werkplek op het programma. John had me daar afgezet en hij is weer terug naar huis gereden, want hij moest nog werken. Hoewel ik daar nu 1,5 jaar al weg ben, vinden ze het nog altijd leuk om mij te zien. Ik werd dan ook hartelijk begroet. Ik had een bestelling bij voor Leida en heb metr haar gezellig koffie gedronken en bijgepraat. Ik mis onze gesprekken wel, hoor. Het is dan ook alsof je nooit bent weggeweest. Ook met de mannen van het magazijn was het weer lachen. Maja was er ook, maar zij zat bij Audi. Leida heeft me daar afgezet, zodat ik ook met haar heb kunnen kletsen. Normaal gaan we altijd een avondje weg, maar door onze drukke planning zat dat er deze keer niet in. Toch leuk dat ik ze nog even heb gezien. Mijn vader kwam me daar weer ophalen, zodat ik met mijn ouders kon gaan winkelen. Ik heb een paar vaste winkels waar ik meestal wel kan slagen en zo ook deze keer. Het voordeel is dat ik belastingvrij kan kopen. Het enige wat ik ervoor moet doen is met het bonnetje naar de tax refund balie op Schiphol gaan en een stempel halen. Het bonnetje moet ik dan weer opsturen naar de winkel en zij storten het BTW bedrag dan terug. Zo wordt shoppen wel heel aantrekkelijk gemaakt. Na het shoppen zijn we koffie gaan drinken met een gebakje en niet lang daarna namen we nog een wijntje. Heerlijk zo’n moment met je ouders. Daarna heeft mijn vader me weer thuis afgezet. Als avondeten had mijn schoonmoeder erwtensoep klaargemaakt (ik pas altijd, want ik lus het gewoon niet) en pannenkoeken. ’s Avonds werden we bij Désirée en Jaap verwacht. Jonathan was de 1e jarig en we waren uitgenodigd om een bakje koffie te komen drinken. Daarna heeft ze onze haren weer in model geknipt. Als afsluiter hebben we nog een wijntje gedronken. Nou ja, ik kan beter in meervoud spreken, want het is niet bij één wijntje gebleven. Om half 1 zijn we naar huis gegaan. Moe, maar terugkijkend op wederom een leuke dag zijn we gaan slapen.

Vrijdag had ik een tandartsbezoek gepland. Na een succesvolle controle (geen gaatjes!) zijn we naar Breda gegaan. Breda staat altijd op onze planning als we in Nederland zijn. Leuke winkels en de binnenstad is altijd gezellig om doorheen te lopen. De café’s waren al druk met de voorbereidingen voor de carnaval. We hebben nog wel buiten gezeten (Café SamSam) met terras verwarming, dat dan weer wel. Onder het genot van een biertje hebben we er een uurtje gezeten. Zaterdagochtend hebben we eerst uitgeslapen. Het zou immers een lange dag worden, want ’s avonds hadden we onze eerste carnavalsavond. Voordat het zo ver was zijn we naar Paul & Pim gereden. Dit is de winkel waar John zijn kleding koopt. Zoals vanouds was het ook daar weer een warm welkom. John was druk met passen, dit alles onder het genot van een glas champagne. Mijn schoonmoeder zat wederom met de frietpan klaar. Een goede ‘bodem’ is met de carnaval zeker niet verkeerd. We hebben dan ook weer heerlijk gesmuld. Toen was het tijd om ons te verkleden, want om acht uur moesten we bij Roland en Monique zijn. Daar was het verzamelen. Het was weer een leuk weerzien met iedereen! Met een bakje koffie in de hand hebben we gekletst met de mensen die we al lang niet meer gezien hadden. Nu kon het nog, want in het café is het een beetje lastig om een goed gesprek te voeren. Monique vond het tijd om te gaan, dus met zo’n 17 man zijn we richting het café gelopen. Zodra de deur opengaat van het café, komt de bierlucht en de muziek je al tegemoet. Ik moet zeggen dat ik altijd wel even moet inkomen. Maar met het eerste pilsje in je hand, gaat dat gevoel zo weg. Verstand op nul en genieten maar! Het was supergezellig! Er waren ook twee optredens. De eerste is het vermelden niet waard, maar de Dikdakkers waren heel erg leuk. De Nederlanders hier kennen ze nog van het liedje Cowboys en Indianen. Dat was het liedje die iedereen vorig jaar moest oefenen met ons carnavalsfeest. Ik was het ook nog niet vergeten en op het podium (jawel hoor) naast de Dikdakkers heb ik mijn kunsten dan ook vertoond. Gelukkig is er geen filmpje van….;-)! Na een gezellige avond vonden we het om half 3 weer welletjes en zijn we nog een frietje gaan eten in de plaatselijke cafetaria. Tegen vieren lagen we op bed. We zijn op de avonden dat we carnaval hebben gevierd bij Sientje geslapen. Zondagochtend toen we waren opgestaan, kwam de geur van een vers croissantje en worstenbroodje ons al tegemoet. Ons ontbijtje….heerlijk! ’s Middags zijn we naar Corien (zus van John) gegaan, want zij was jarig. Ook daar zagen we weer bekenden en iedereen was erg benieuwd hoe we het hadden in Amerika. We hebben weer gelachen en de middag was zo om. ’s Avonds hebben we weer in ons eigen bedje geslapen. Maandag moest John weer even een paar uurtjes werken en ik besloot om naar het winkelcentrum in Etten-Leur te gaan. John had me daar afgezet en zou mij weer na 2 uurtjes ophalen. Eenmaal bij de winkels aangekomen, was het overal vrij donker. Nee hè….de winkels waren dicht ivm met carnaval! Alleen de AH en de Hema waren open. Ik heb dan ook uitgebreid door de Hema gelopen. Daarna langs de Appie en wachten to John me weer kwam ophalen. Ik had geen telefoon, dus kon hem ook niet bellen om mij eerder op te halen. Eenmaal thuis konden de voorbereidingen voor de carnaval weer beginnen. Het was maandagavond bij Jaap en Désirée verzamelen. Ook hier weer eerst een bakje koffie met wat lekkers erbij. Hoe gezellig dat ook was, het was tijd om ons weer in het feestgedruis te mengen. Ook maandagavond was een topavond. De gezelligste avond moet ik zeggen! Als afsluiter zijn we weer naar Jaap en Désirée gegaan. De mannen zijn nog even een vette snackvoor ons gaan halen en niet veel later zat ik met mijn zoveelste bord friet op schoot te smullen. Kilootje nummer 2 zeg maar! Om half 5 zag ik mijn bedje weer. Ik heb heerlijk geslapen….

Dinsdag konden we niet lang uitslapen, want het was de dag van de optocht. Wederom naar Jaap en Désirée, want die wonen aan de route van de optocht. Erg handig moet ik zeggen! We hadden echt stralend weer en konden zonder jas buiten staan, zo lekker was het. De laatste twee bezoeken aan Nederland waren grijs en nat, maar deze keer hebben we prachtig weer gehad. De optocht weer erg mooi, moet ik zeggen. Het thema in Hoeven, oftewel Peejenland, was 'We hebbe un stripke vur'. Er waren dan ook wagens met als thema The Strip (Las Vegas) en Stars & Stripes. Grappig om al die Amerikaanse elementen op de wagens te zien. Met een bakje koffie, die daarna snel werd ingeruild voor een flesje bier, was het goed te doen buiten. Daarna zijn we natuurlijk weer het café ingedoken voor een waardig afscheid van carnaval 2011! De dag is geeindigd met hoe kan het ook anders….een bord friet! Voorlopig ben ik weer genezen van de vette snacks, hahaha. Nadat we afscheid hadden genomen van Jaap en Désirée zijn we weer naar ons tweede logeeradres gegaan; bij mijn schoonmoeder. Woensdag was het de dag dat we de boodschappen moesten gaan doen. We hadden daarvoor een lege tas bij en die kon dus helemaal gevuld worden met lekker dingen zoals blokken kaas, koekjes en nog veel meer! Daarna zijn we naar mijn ouders gegaan om afscheid te nemen. Het is een troost voor ze, want ze komen over twee maanden voor een vakantie van twee weken naar ons. Daarna naar Sientje die voorlopig voor de laatste keer frietjes heeft gebakken. Nog één keer een bamihapje en frikandel… Na het afscheid zijn we naar huis gegaan, want we moesten onze koffer nog pakken. We waren redelijk op tijd klaar en om half 11 lag ik al in bed. Om 4 uur zou de wekker weer gaan, dus onze slaap hadden we wel nodig. Met John ging het gelukkig al beter, maar de verkoudheid en het grieperige gevoel had mij nu ook te pakken. Hoe kan het ook anders…. De vlucht duurde erg lang deze keer. Maar liefst 9 uur hebben we er over gedaan. Het zag er in Washington zo maar grijs en grauw uit. Gelukkig wordt het van het weekend weer lekker weer. We kunnen terugkijken op een fantastische week, vol gezelligheid en gastvrijheid. Iedereen bedankt voor alles; het was top!

Vandaag is het weer ‘back to normal’. Wasje draaien, bezoekje aan de supermarkt en alle boodschappen die we uit Nederland hebben meegenomen een plaatsje geven in de voorraadkast. Het kan er allemaal maar amper in, maar voorlopig kunnen we genieten van de Nederlandse lekkernijen! Verder doe ik het maar rustig aan en hoop dat mijn verkoudheid snel over is. Ik wil natuurlijk niet ziek zijn op mijn verjaardag.

Klik hier voor alle foto's!