....en weer afscheid nemen

Twee weken kunnen snel voorbij gaan. Het was vandaag de dag om weer afscheid te nemen van onze familie. Het was een fijne tijd. Een periode van uitstapjes en relaxen. Koffieleuten en lekker eten. Het was wel druk, want ineens de zorg hebben van 4 extra personen is best wel wat. De bedjes bij het zwembad hebben ook goede diensten gedaan, want het weer was schitterend. Lekker warm, dus even afkoelen in het zwembad was niet verkeerd. Ook hebben we de bubbels van de whirpool aangezet en er heel toepasselijk ook bubbels bij gedronken. Tja, daar is het vakantie voor hoor. Alhoewel wij toch wel regelmatig een flesje opentrekken, haha. We hebben de familie weer naar de luchthaven gebracht. Daar was weer het moment van afscheid nemen, wat nooit leuk is. Ook nu weer traantjes natuurlijk. Maar dat mad en het hoort erbij. We hebben ze uitgezwaaid en zijn weer terug naar huis gereden. Dan is het ineens stil in huis hoor.

De volgende dag zou het weer zo warm worden dus hadden we Nicole, Michel en de kids en Yolanda en haar kids uitgenodigd om te komen zwemmen. Misty was er ook bij en heeft lekker door de tuin gewandeld en is nog even het zwembad ingegaan. Net zoals de rest, om even verkoeling te zoeken. Het was erg gezellig en zo kwam er een einde aan het weekend en drukke periode. Maandag zou alles weer gewoon zijn...

Dagje Alexandria

Na de nodige relaxdagjes zijn we ook nog een dag naar Alexandria geweest. Alexandria ligt aan de Potomac River, vlakbij Washington DC. In het oude historische Old Town Alexandria bevinden zich vele musea, monumenten en historische gebouwen waaronder het huis van de zuidelijke generaal Robert E. Lee. Ook vind je er veel restaurants, winkeltjes en mooie huizen. Vooral townhouses. We hadden onze auto's in de parkeergarage weggezet en zijn gaan wandelen. Langs de huizen waar we af en toe nog iets over konden vertellen. Ook zijn we een paar winkels binnengestapt. Na een tijdje zijn we koffie gaan drinken bij Le Pain Quotidien. Dat is een mooie zaak waar je ook iets lekkers bij de koffie kunt nemen. Het deed ook Europees aan. Het interieur is trendy en je kunt er heerlijk even bijkomen met een goede bak koffie en wat lekkers.

Na het gezellige koffieuurtje zijn we verder gaan lopen. Richting de haven van Alexandria. Deze is niet groot en er liggen wat kleinere boten. Maar bij het water was het heerlijk. Ook daar hebben we even gezeten. Gewoon de omgeving in je opnemen. We vervolgden onze wandeling door de straten van Alexandria. De familie vond dit een heel leuke plaats. Leuker dan Georgetown. We hadden er weer een tijdje opzitten, dus tijd voor de Starbucks. Daar konden we buiten zitten, dus dat hebben we zeker gedaan. We hebben daarna nog wat rondgestruind. We hadden zo'n beetje alles gezien en zijn na deze leuke dag in Alexandria weer naar huis gegaan.

Alle foto's van deze dag staan hier.

Wandelen in Great Falls National Park

Na een heerlijk rustdagje tussendoor, besloten we om de dag erna een wandeling te gaan maken in Great Falls National Park. De familie is er al twee keer geweest, maar toch blijft het op hun to-do-list staan. Niet zo vreemd, want het is een ontzettend mooie omgeving en de waterval blijft mooi om te zien. John moest gaan werken, dus ik ben er met de familie op uit getrokken. Eerder die week had ik een mail gekregen van een site die allerlei tips geeft met betrekking tot military discounts. Deze keer zat er een hele goede deal bij. Alle militairen konden een gratis America the Beautiful pas ophalen bij elke willekeurig National Park. Dat is natuurlijk een superdeal. Dit aanbod was maar tijdelijk, maar we gingen nu toch naar GF National Park. Bij de ingang liet ik mijn spouse pas (militaire pas voor de echtenoot) zien en ja hoor, binnen een minuut had ik mijn nieuwe America the Beautiful pas. Het kwam helemaal goed uit, want die van ons zou eind mei verlopen.

Nadat we de auto geparkeerd hadden liepen we richting de ingang van het park. Eerst twijfelde ik nog of ik mijn vestje zou aanhouden. Het was 's ochtends nog wat frisjes, maar ik weet ook dat als je eenmaal gaat lopen je het al snel warm krijgt. Ik liet deze dus maar achter in de auto. Het visitor center hebben we overgeslagen en we liepen gelijk naar het eerste uitkijkpunt. Het blijft elke keer weer mooi om te zien. Het is ook iedere keer weer anders. De ene keer staat het water hoog en dendert het water ruw naar beneden, de andere keer is het wat rustiger en staat het water lager. Ook de kleuren zijn elke keer anders. Het blijft toch bijzonder om zo'n park naast de deur te hebben. Iedereen genoot van het uitzicht. Je kunt er ook naar blijven kijken. Ik maakte ondertussen wat foto's van de omgeving en van de familie.

We liepen daarna verder naar het volgende uitkijkpunt. Als je een tijdje blijft kijken zie je zo veel verschillende vogeld voorbij vliegen. Ook waren er weer veel reigers aan het 'vissen'. Blijft interessant om naar te kijken. Ook zagen we weer iemand die aan het kano varen was. Je moet toch wel stevige armspieren hebben om door en soms tegen het ruwe water in te varen. Niet alleen bij het water is er veel te zien. Ook bij het uitzichtpunt kun je verschillende dieren tegenkomen. We hebben deze keer twee verschillende kleine lizzards (hagedisjes) gezien. Eentje die wij ook wel eens in onze eigen tuin hebben gezien. De andere had ik nog nooit gezien. Zo zie je maar wij ook na de vele bezoeken aan dit park elke keer wat nieuws tegen kunnen komen. Dat maakt zo'n park ook zo leuk. Je raakt niet uitgekeken en het zal nooit vervelen.

We liepen weer verder en nu meer het bos in. Je blijft dan nog wel een stuk parallel aan het water lopen. Dus af en toe kun je via wat rotsen richting het water gaan. Het was heerlijk om te wandelen en ik was blij dat ik mijn vestje achter had gelaten, want ik had het al warm van het lopen. De zon brak ook door en dan wordt het al gauw warm. Maar gelukkig hadden we nog de schaduw van de bomen. We wandelden ze op ons gemak door het park. We kwamen op het punt waar je verder langs het water kunt lopen of kunt afbuigen naar een ander pad die je weer terug leidt richting de uitgang. Die laatste hebben we genomen. Nog voordat we naar de uitgang liepen zijn we nog één keer naar de uitkijkpunten gegaan. Nog één laatste blik op dit natuurverschijnsel. Voor de familie dan, wij zullen dit park blijven bezoeken. Het werd steeds warmer en uiteindelijk zijn we terug naar huis gereden, waar er wat luchtigere kleding werd aangetrokken. De zwembadbedjes waren al snel bezet en zo ging iedereen op haar/zijn manier verder van de dag genieten.

Voor alle foto's klik hier.

Bezoek Capitol en DC

Op het to-do-lijstje van de familie stond een bezoek aan het Capitol. Vorig jaar waren we er wat te laat mee en konden voor die periode geen kaarten meer krijgen. Daarom was ik er nu op tijd bij en had onze kaarten voor zaterdag gereserveerd. We hebben 's ochtends eerst op ons gemak het ontbijtje gepakt en zijn daarna richting Falls Church gereden. Daar is het metrostation en op zaterdag kun je daar gratis je auto parkeren. We kwamen bij de ingang aan en werden tegengehouden. Ze waren bezig met werkzaamheden en we moesten met de bus naar West Falls Church om daar de metro te pakken. Ach, dat was ook prima te doen en een busritje had de familie hier nog niet gedaan dus konden ze dat ook gelijk afvinken, haha. De metro bracht ons vlakbij het Capitol. Het zou die dag ontzettend warm worden en dat was te merken. Het lopen gaat dan iets moeizamer. We kwamen bij het Capitol en wilden daar het terrein oplopen, maar we werden tegengehouden. Nee hè! Er was een onbemande rugzak gevonden en het Capitol was ontruimd. Ze waren aan het wachten op de bomb squad, oftewel iemand die moest gaan kijken of er een bom in de rugzak zat. Zal je altijd zien. Heb je ver van te voren kaarten gereserveerd, overkomt ons dit. We wisten niet hoelang het zou gaan duren en bleven toch nog maar even wachten.

We liepen wat verder en daar stond een mevrouw die alles een beetje in de hand moest houden. Ze kon ons alleen vertellen over de rugzak die gevonden was, maar verder niets over onze tijd en hoe het daarna verder zou gaan. Wat doe je dan? Dat is altijd lastig... We wilden allemaal wel erg graag de rondleiding doen, daar waren we tenslotte speciaal voor gekomen. We stonden al een tijdje onder een boom in de schaduw te wachten, toen er een auto aan kwam rijden. Ja hoor, de bomb squad was nu pas gearriveerd. Nou, dan gaat het nog wel even duren. Eer dat hij zijn robotje geïnstalleerd heeft en die op onderzoek is gegaan. Dan duurt het nog wel even voordat het gebouw zou worden vrijgegeven. We besloten om naar het Air & Space museum te gaan. Deze is wat kleinder van opzet dan die bij Dulles, maar ook best leuk om het gezien te hebben.

We hebben voordat we verder gingen nog wel wat foto's gemaakt. Er was ook even een moment waar we dachten dat er beweging in de rij kwam, maar helaas bleek het vals alarm. Dus defintief hebben we toen de keuze gemaakt om het Capitol te vergeten en andere dingen in DC te gaan doen. We kwamen bij het museum aan en het was fijn om even binnen te lopen waar de airconcitioning voluit stond. Heerlijk, even bijkomen van de warmte. We liepen door het museum en zagen veel bijzondere vliegtuigen. Ook kun je hier in dit museum een stukje maansteen aanraken. Toch best bijzonder...

Nadat we allemaal wat afgekoeld waren besloten we om nog naar het Martin Luther King Memorial te lopen. Dit had de failie tenslotte nog niet gezien en we waren nu toch in de buurt. Nou ja, met dit warme weer was het toch best een wandeling naar het monument. Het was er ontzettend druk. Iedereen nam even de tijd om dit memorial eens goed te bekijken. John maakte ondertussen nog wat foto's. En ik deed hetzelfde met mijn iPhone.

Daarna zijn we nog richting het Witte Huis gelopen. Dit mag niet ontbreken aan een bezoekje aan DC. Ook daar werden de nodige plaatjes geschoten. Toen had iedereen het wel gehad. We hebben in de buurt van het Witte Huis de metro gepakt naar West Falls Church. Daar weer de bus gepakt naar het andere station en vervolgens met de auto naar huis. De rest van de dag hebben we niet veel gedaan. Iedereen was moe van de kilometers die we gelopen hadden. Maar we hebben wel een leuke dag in DC gehad, ondanks dat de rondleiding in het Capitol niet door ging.

Voor alle foto's klik hier.

Dagje Manassas

We zijn naar Manassas geweest. Even een stukje hostorie opsnuiven. Bij Manassas ligt het slagveld oftewel The Battlefields. De Eerste Slag bij Bull Run of Eerste Slag bij Manassas vond plaats op 21 juli 1861 en was de eerste grootschalige veldslag van de Amerikaanse burgeroorlog. Deze slag had de primeur dat troepen per spoor werden afgeleverd aan het front. Een bijzonderheid was ook dat het slagveld bezocht werd door "veldslag"-toeristen uit het nabijgelegen Washington DC (slechts 40 km verderop), die wel eens wilden zien hoe hun superieure leger de rebellen een lesje zou leren: maar het liep anders. De Geconfedereerden met 30.000 manschappen onder leiding van brigadegeneraal Beauregard dienden aan het leger van 40.000 Unionisten (onder leiding van brigadegeneraal Irvin McDowell een grote nederlaag toe. De Zuidelijke naam voor deze slag is "Eerste Slag bij Manassas" omdat het Zuidelijke leger in het plaatsje Manassas haar hoofdkwartier had; terwijl dat van het Noordelijke leger in de buurt van het riviertje Bull Run was. Ruim een jaar later zou de Tweede slag bij Bull Run plaatsvinden.

We kochten onze kaartjes in het visitor center waarna we verder konden lopen. We kwamen buiten en zagen een weidse open vlakte met hier en daar wat oude kanonnen. Verderop stond een oud huisje. We besloten om de self guided tour te doen, wat er op neer komt dat je van informatiebord naar informatiebord loopt. Het gras stond hoog en mijn keuze van teenslippers was niet zo handig, mits ik dit van tevoren had geweten. We begonnen onze wandeling. Eerst langs de oude kanonnen naar het eerste informatiebord. Terwijl John en de familie aan het lezen waren, maakte ik ondertussen wat foto's. We kwamen bij het oude houten huis, wat het Henry House bleek te zijn. Vind ik altijd wel interessant, oude huizen....Maar in de meeste gevallen blijkt het vaak om een replica te gaan. Zo was ook dit huis later herbouwd. In de tuin ligt het graf van Judith Carter Henry. Zij is gestorven tijdens een vuurgevecht en is de enige burgerslachtoffer van de eerste strijd (first battle). Ook staat er een monument ter nagedachtenis van de eerste gevallenen van de Bull Run.

We liepen daarna verder naar een uitzichtpunt over Matthews Hill. Het weer was ons goed gezind en we hebben daar heerlijk kunnen wandelen. We lazen de informatieborden en namen de omgeving in ons op. Het park heeft een groot oppervlakte en we hebben niet alles gezien, maar wel genoeg om een beeld te krijgen van wat daar heeft afgespeeld. We wandelden verder en af en toe stopten we even om wat foto's te maken. Iedereen vond het toch wel de moeite waard om dit een keer gezien te hebben. Na een tijdje kwamen we bij terug bij het visitor center, waar we nog even in het winkeltje hebben gekeken. Na het bezoek aan dit Nationale Park zijn we nog doorgereden naar Middleburg. Dat is een heel klein dorpje (en dan bedoel ik heel klein). We hadden onze auto geparkeerd en hebben er even rondgelopen. We zijn nog wel een snuisterijen winkeltje ingeweest, maar integenstelling van het kleine dorp, waren het geen kleine prijsjes.... Een typisch geval van kijken, kijken en niet kopen.

Nadat we door de straten heen waren gelopen en we eigenlijks niets leuks zagen waar we wat konden drinken (wij Nederlanders zoeken toch al snel naar een buitenterras) zijn we naar huis gereden en hebben de rest van de dag en avond rustig aan gedaan.

Voor alle foto's van deze dag klik hier.

Familie bezoek!

Nog maar net bijgekomen van het drukke weekend heb ik de maandag gebruikt om alles in gereedheid te brengen voor de visite. Onze familie, te weten mijn ouders, broer en schoonmoeder, kwamen voor de derde keer op bezoek. Ik moest de puntjes nog op de i zetten. Even de badkamers nalopen, bedden opdekken etc. Na een paar uurtjes werken was alles klaar. We waren allebei kapot 's avonds. Zo'n weekend hakt er wel in en we zijn de jongsten niet meer....De volgende dag hebben we ze opgehaald van de luchthaven. Geen vertraging dus ze kwamen mooi op tijd aan. We hielden de deur in de gaten en na een tijdje zagen we wel heel bekende gezichten. Met een lach op hun gezicht van oor tot oor. Dat doet altijd goed. We hebben ze met een kus en knuffel verwelkomd. Nadat we alles in de auto hadden geladen zijn we naar huis gereden. We hebben 's avonds gezellig geborreld en bijgekletst en natuurlijk nog wat gegeten.

De volgende dag zou een relax dagje worden. Even bijkomen van de lange reis en natuurlijk wennen aan het warme weer. Want dat scheelde nogal wat graden met Nederland. Daar is het toch tenslotte ook vakantie voor. We hebben dan ook lekker op ons gemak gedaan. Bakje koffie op zijn tijd, een wijntje in de middag en 's avonds hebben we lekker buiten gegeten. Tijdens het eten werd er besloten om de volgende dag te gaan winkelen. Dat kwam mooi uit want John moest toch gaan werken. De dag daarna was hij wel vrij en zijn we naar Manassas geweest. Naar de battlefields...

Terug van weggeweest

Hè hè, daar is ze weer, zullen sommige van jullie misschien denken. Het is inderdaad de laatste tijd erg rustig geweest op mijn blog. Dus ik ben er maar weer eens voor gaan zitten. De afgelopen maand hebben we het druk gehad met van alles en nog wat. Om even terug in de tijd te gaan. We hebben goed weer gehad voor de QBP en het kon eindelijk doorgaan. Het werd tijd, want vorig jaar zat het niet mee en de eerste datum die we geprikt hadden voor dit jaar kon vanwege het slechte weer ook niet doorgaan. Maar op 12 mei was het dan zo ver. Het zou een prachtig weekend worden. Op vrijdag zijn we dan ook begonnen met opbouwen. De sfeer zat er al goed in bij de party crew. Iedereen had zijn/haar taak en het verliep allemaal vlotjes. In de keuken werd er druk gewerkt aan het eten. Kip snijden, uien snijden etc. Buiten werden de slingers opgehangen. De tafels werden op hun plek gezet en de ballonnen werden opgehangen. Na een dag hard werken hebben we genoten van een bbq. Dat hadden we wel verdiend.

Zaterdagochtend stonden we allemaal weer op tijd bij het Holland House om de laatste voorbereidingen te treffen. John was al druk bezig om de drank te halen. Met een auto vol biervaatjes kwam hij bij het Holland House aan. De tuin bij Arnoud en Yolanda (daar werd het dit jaar gehouden) zag er feestelijk en kleurrijk uit. Overal ballonnen in de kleuren oranje, rood, wit en blauw. Er hingen slingers van het deck naar de bomen. Natuurlijk mocht het portret van koningin Beatrix niet ontbreken. We waren klaar voor de gasten.

Netjes op tijd kwamen de eerste mensen binnenstromen. Binnen een mum van tijd stond de tuin vol. Veel gasten hadden iets aan in de kleur oranje. Dat is toch altijd leuk om te zien. De bar zag er ook weer prima uit. Net als elk jaar met heerlijke cocktails, zoals de MaxiMargarita, de Beatrix Sunrise en de Royal Passion. Natuurlijk hadden we ook bier en wijn en frisdrank. De kinderen hadden de kidscorner ook al snel gevonden. Ze stonden zelfs in de rij om de spelletjes te doen. Het springkussen was ook dit jaar weer een succes. Doet het altijd goed! De sfeer zat er al snel in. Ne een tijdje ging Commodore de Bok ging zijn speech houden. Even een bedankje voor Arnoud en Yolanda die hun huis ter beschikking hadden gesteld voor de QBP, de telegram van de koningin dat ze er helaas ook dit jaar niet bij kon zijn en daarna werd het buffet geopend. De mannen waren ondertussen al flink aan het bakken. Hamburgers, saté, nasi... Vaste prik op onze QBP. De gasten gingen al in een rij staan, die werd al vrij snel steeds langer. Er was bijna niet tegenop te bakken. Maar iedereen heeft gegeten en we kregen alleen maar leuke reacties.

De tijd streek voorbij en de schemering zette in... Er gingen al wat gasten naar huis, maar zoals altijd bleven er ook nog wat 'plakkers'. Alleen maar gezellig natuurlijk. Uiteindelijk bleven we met de party crew over en begonnen we aan ons eigen feestje. Gezellig naborrelen met elkaar. Het werd wel een latertje. Mede dankzij Dennis die nog even besloot een bankje op de voorkorf te gooien. Ja, dat kan... Deze vuurkorf is zeer aan te raden. Zelfs onder extreme omstandigheden, want daar kon je wel van spreken, heeft de vuurkorf  het overleefd. Het was een vermoeidende maar zeer geslaagde dag.

De volgende dag moesten we weer op tijd bij Yo en Arnoud zijn om de boel op te ruimen. Zo'n QBP neemt echt 3 dagen in beslag, maar het was de moeite waard. We hebben hard gewerkt, daarna geluncht, weer wat opgeruimd en ook deze dag werd afgesloten met een bbq. Het QBP weekend kwam tot een einde. Wat hebben we het getroffen met het weer en wat was het gezellig!

Hieronder nog een foto van de party crew! Wat een leuke club! Thanks y'all!

Voor alle foto's klik hier en hier en hier en hier.

De zomer komt er aan...

Sinds een week is het zwembad weer open. Zoals elk jaar is het schrikken als het zeil eraf gaat. Het lijkt dan wel slootwater. Je vraagt je telkens af of het goed komt, maar inmiddels weet ik dat de poolmannen wonderen kunnen verrichten. Nadat het zeil eraf was gehaald, zijn ze begonnen met de bladeren uit het water te vissen. Voordat ze weggingen hadden ze er nog een 'goedje' ingegooid, die de rest van het werk moest doen. We mochten even niets aan het zwembad doen. Zo kon het zand naar de bodem zakken. Na een paar dagen kwamen ze terug om dit met een speciale stofzuiger te verwijderen. Ongelooflijk weer, maar het zwembad ziet er weer lekker fris uit. Nu nog mooie dagen met hoge temperaturen. Niet dat het koud is, hoor. Het weer is op zich prima. Varieert van 20 tot 25 graden. Ik kan daar echt al van genieten.


Ik ben niet de enige trouwens. Sammy of Guus (kan ze niet uit elkaar houden) is ook weer uit zijn hol gekropen. Ik had hem vorige week al gezien op het grasveld. Gisteren zat ik onder de gazebo en in mijn ooghoek zag ik hem tevoorschijn komen. Heel voorzichtig, maar toch ook wel nieuwsgierig kwam hij wat dichterbij. Ik natuurlijk met mijn iPhone in de aanslag. Ik heb een foto en een filmpje kunnen maken, voordat hij toch schutting zocht onder de gazebo. Dat de beesten het toch wel gezellig vinden bij ons, blijkt wel dat de wasbeer zich ook weer heeft laten zien. Op zijn gemak wandelde hij rond de gazebo, liep vervolgens de trap op naar het bovendeck bij de keuken. Daarna zag ik hem weer bij de gazebo. Zo leuk om die beesten in je omgeving te hebben. Ook zag ik de vos weer. Ja, de zomer komt er aan en de Zoo is weer geopend!


De familie kunnen in ieder geval weer genieten van de flora en fauna rond ons huis. Nog een paar dagen en dan komen ze op visite. In die 13 dagen dat ze er zijn, gaan we weer leuke dingen doen. Onder andere een bezoek aan het Capitol, wandelen in Great Falls National Park. Misschien wel naar Shenandoah, nog wat musea, winkelen natuurlijk, Alexandria en gewoon thuis genieten van het mooie weer, het zwembad en de BBQ. Dus ik ga nu maar weer gauw verder met het gereedmaken van de slaapkamers en badkamers. Er staat ons nog een druk weekend te wachten i.v.m. ons Oranje feestje, dus tot later!