stop. Eenmaal binnen konden we het niet laten om te kijken of er al sneeuwschuivers waren. Vorig jaar hadden we de eerste sneeuwval tenslotte ook al vroeg in december. Ja hoor, een hele gang met allerlei modellen. Onze huidige sneeuwschuiver hebben we meegenomen vanuit Nederland en dit 'kleine' modelletje was niet helemaal geschikt voor het formaat van onze oprit (ongeveer 400 vierkante meter) en de hoeveelheid sneeuw die wij de laatste winter hebben gekregen (bijna 2 meter). Dit vraagt om grof geschut. Om nu gelijk een snowblower te kopen vonden wij iets te veel van het goede, dus dan toch maar een handmodel. In de hoek zagen we een flinke sneeuwschuiver staan. Aha, die moesten we hebben. Je kunt dit ding op verschillende manieren gebruiken en het zag er heel erg degelijk uit. Schijnbaar is dit model erg populair, want er hingen er nog maar drie. Alle andere modellen waren nog volop aanwezig. Met de sneeuwschuiver, een groot pak batterijen (voor de zaklamp als de stroom weer eens uitvalt) en een schroefje (want daar kwamen we voor) gingen we richting de kassa. Laat de sneeuw maar komen....wij zijn er klaar voor!
De tweede stop was bij Wegmans. Dit is een supermarkt, waar ze heel veel lekkere dingen verkopen en daar ook de prijs voor berekenen. Maar ja, hier hebben ze Hollandse leverworst en die vinden we erg lekker. Laten ze die nu net niet hebben...jammer! We hebben nog een beetje door de winkel gestruind en ons verlekkerd aan al die zalige produkten. Zo stond er weer het vruchtentaartje (met de nadruk op 'je') voor slecht $28 dollar. Wat te denken van een 'halfje' Beemster kaas voor 'slecht' $149,99....! A
fin, zonder leverworst, maar wel met twee flessen Gluwein (als we toch bezig zijn met onze wintervoorraad) konden we naar de kassa om af te rekenen. Het werd tijd om naar huis te gaan, want we moesten 's avonds nog naar het concert van Edwin McCain in Wolf Trap. Het concert zou in 'The Barns' at Wolf Trap worden gehouden. Barn betekent schuur en zo zag het er ook uit. Van binnen dan, want de buitenkant zag er niet echt als een schuur uit. Toen we binnen stonden kregen we allebei spontaan het gevoel van een bonte avond. Het zag er een beetje kneuterig uit, een soort sportkantine. De prijzen van de drankjes waren niet kneuterig te noemen........$8 voor een biertje (flesje notabene). Hier moeten ze waarschijnlijk hun winst uit halen, want de zaal is vrij klein (383 zitplaatsen). Ach, dan de prijzen maar verdubbelen en zo komen ze ook aan hun omzet. Het kon de pret niet drukke
n en na een biertje en voor mij een wijntje was het tijd om naar de zaal te gaan. De zaal stond vol met stoelen en normaal ga ik niet graag naar een 'zitconcert'. Wij hebben Edwin McCain al eens eerder gezien in de BB King Blues Club in New York. Daar was het wel gewoon staan. Maar goed, ik wilde hem graag zien, dus dan maar zitten en hopen dat iedereen toch een keer zou gaan staan. Hoewel het concert uitverkocht was, had ik een paar weken geleden toch nog kaarten kunnen scoren. Hele goede kaarten zelfs, want we zaten op de tweede rij aan het gangpad. Vrij zicht op het podium...helemaal super. In het voorprogramma stond Matt White. Ik had nog nooit van hem gehoord, maar zijn muziek schijnt gebruikt te zijn voor de film 'Shrek the Third en voor 'What happens in Vegas'. Ik moet eerlijk bekennen dat zijn muziek me niet erg aanspreekt. Het was soms zo saai, dat het idee om in de kneuterige bar te staan met een veel te dure wijn steeds aantrekkelijker werd. Iedereen bleef zitten en dan valt het zo op als je opstaat en helemaal naar achter naar de uitgang moet lopen. Dat is ook niet erg beleefd t.o.v. de artiest, dus we bleven maar zitten. Een half uurtje kan soms lang duren...Daarna was het pauze en zijn we toch maar iets te drinken gaan halen. We waren net op tijd, want ondanks de hoge prijzen stond er al gauw een lange rij voor de bar. Na een kwartier kwam dan eindelijk Edwin Mccain. Niet met de full band deze keer maar las acoustic trio. Hoewel McCain soms zware teksten heeft in zijn liedjes, is hij op het podium erg komisch. We hebben tussen de nummers dan ook veel gelachen. Helaas was het publiek niet van de stoel af te krijgen. Er zat geen milimeter beweging in. Nou ja, jammer voor degene die om mij heen zaten, maar Natas kon niet stil blijven zitten. Zittend dansen.......is best te doen, hoor! Niet dat alle nummers geschikt waren om mee te dansen, want hij zong ook een paar prachtige ballads. Hij heeft onder andere I'll be en Could not ask for more gezongen. Twee favoriete nummers van mij. Wat een dijk van een stem heeft hij toch! Ik heb stiekem een filmpje gemaakt, want ook dit was niet toegestaan. Jammer dat er in de zaal totaal geen sfeer zat. Dat moet voor een artiest toch ook niet leuk zijn. Al met al heb ik van Edwin McCain genoten. Hieronder het filmpje wat ik gemaakt heb. O ja, als je een valse toon hoort...die komt van mij. Ik was aan het meezingen....niet echt handig als je aan het opnemen bent.
3 opmerkingen:
Jullie zijn in ieder geval goed voorbereid op een forse winter.
Nou ja zeg, een halve Beemster voor $ 149,99 is wel erg aan de prijs. Bijzondere entourage voor het concert, fijn dat je ervan hebt genoten, hij heeft een mooie stem.
Fijn dat je zo van het concert hebt genoten.
Wij hebben de snowblower van onze voorganger over kunnen nemen, ik denk dat we hem morgen nodig zullen hebben want het sneeuwt hier.
Dat vind ik ook altijd jammer, van die zit concerten. Goed, iedereen kan het zien maar het is veel minder dynamisch. Je kan trouwens zo in het achtergrond koor hoor!:-)
Een reactie posten