Sinds vrijdag 16 oktober 17:00 uur ben ik werkloos! Die dag was mijn laatste dag op het werk. Goh, wat heb ik er tegenop gezien. De vaste club was 's avonds helemaal compleet. Zo lang dat ik er gewerkt heb, hadden we elke vrijdagmiddag om vijf uur een borrel. 'Kantelen' zo werd het ook wel genoemd. Deze traditie heb ik altijd gewaardeerd en het was ook altijd gezellig. We hebben wat afgelachen. Maar goed, nadat ik mijn rondje had gedaan om afscheid van collega's te nemen, bleven we met de vaste club over. Zoals gewoonlijk met een biertje, wijntje, nootjes en deze keer als extra met bitterballen. Ik ben zo slecht in afscheid nemen en hecht me nogal snel aan mensen, dus menig traantje heb ik gelaten die avond. In het begin is het natuurlijk kletsen over de leuke tijd die we met elkaar hebben gehad, maar ja uiteindelijk is het moment toch daar. Eén voor één gingen de collega's weg en elke keer met een traan in mijn ogen. Ik kijk terug op een tijd (bijna 12 jaar) met een lach (vooral veel gelachen) en af en toe een traantje. Ook dat laatste kon, want we hadden een hechte band met elkaar. Ik kijk terug op een onvergetelijke mooie tijd. Als ik er voor kon tekenen om na drie jaar mijn baan weer op te pakken, dan had ik dit zeker gedaan. Maar ja, zo werkt het niet en het is een hoofdstuk die ik moet afsluiten. Collega's, bedankt voor alles en ook voor de mooie cadeau's die ik heb gekregen. Het ga jullie goed. We hebben afgesproken dat we contact houden en ik ga dat ook zeker doen. Ik kom zeker een bezoekje brengen als ik weer eens in Nederland ben. Wat ga ik jullie missen!
Deze is voor jullie:
Deze is voor jullie:
7 opmerkingen:
Je zal je wel een beetje bleu voelen, zeker met zo'n hechte club maar het is toch harstikke leuk dat iedereen er was om een 'laatste' borrel te doen.
Ik zei laatst nog tegen Scott dat ik het hebben van collega's toch wel erg mis. Maar om daar nou een baan voor te nemen gaat me weer te ver ;-), je moet het ook maar net treffen.
Ik hoop dat waar jij komt te wonen je zo een leuke groep bij elkaar hebt om mee te kantelen!
Natasja. ik zal heel eerlijk zijn, ik voel het niet, dat je in mij of mijn Nederlandse clubje bent geinteresseerd. Dat is prima, ik ben gewoon hier. Ik krijg alleen niet het "vibe", dat je meer contact wilt. Als je er zin in hebt, hebben we iedere maand een etentje. Totaal vrijblijvend, maar ik kan je introduceren. Ik laat het aan jou over. Weet gewoon, dat ik en mijn andere Nederlandse vriendinnen, die hier kort of lang verblijven er ook zijn. Sterkte met de verhuizing!
@Petra (Kasaka)...ik kan je opmerking niet helemaal plaatsen. Ik lees al je berichtjes trouw en laat regelmatig reacties achter op je blog. Dat zou ik niet doen als ik niet geinteresseerd zou zijn. Soms komt het er gewoon niet van om elke dag een bericht achter te laten; ik merk dat bij jou ook. Jij laat ook niet altijd een bericht achter en dat vind ik helemaal niet erg. Je moet je wel voorstellen, dat het voor ons hele hectische maanden zijn geweest. Druk met werk, voorbereidingen, etc. Ik zit nog in Nederland en in Amerika wacht mij ook een drukke tijd. Ik krijg veel kennismakingen met collega's van John en de internationale collega's. Ik moet nog alles uitpakken, de buurt/omgeving leren kennen. Sorry, dat het overkomt dat ik niet geinteresseerd zou zijn, maar ik zit nu even in een andere fase als jij, die al helemaal gesetteld is. Ik blijf je blog lezen en als ik eenmaal gesetteld ben...wie weet hoe het dan gaat lopen. Ik hoop dat je dit begrijpt.
Groetjes Natasja
Welcome to the emotional rollercoaster Natasja. Ik herinner me de afscheids periode ook nog heel goed. Heel wat traantjes gelaten. Het is ook nog steeds zo onwerkelijk. Bij mij viel het kwartje pas echt goed op Schiphol op de dag van het vertrek. Heel raar, toen kwam het besef pas echt door. Geen sleutels op zak, niet hoeven te denken is het gas uit en ga zo maar door. Heel raar.
Wel fijn dat je die afscheidjes zo doet, want daar mee kun je later verder. En ik denk altijd maar zo, Nederland is maar 1 vlucht van me verwijderd toch?
Succes (en sterkte) de komende dagen!
@Natasja -- Dat snap ik ook wel, hoor. Ik wilde me alleen niet opdringen, want dat gevoel kreeg ik een beetje. Dat blijkt dus onterecht te zijn :). Laat me maar weten, wanneer ik iets voor je kan betekenen, als je eenmaal aan deze kant van de plas bent. Nogmaals sterkte met de verhuizing!
Heee Natas,
Hier een bericht van je oude collega voor heel even.
We zijn nu een paar dagen verder en ik mis je al hoor!
Maandag heb ik nog met een paar collega's over jouw afscheid gesproken. Iedereen die er was, was een beetje emotioneel.
Je wordt gemist en je zult gemist blijven, op wat voor manier dan ook.
Mooi afsluitgedicht!
Succes nog deze laatste hectische dagen. Vandaag over een week zit je op je nieuwe stekkie en kan misschien de rust komen .......
Doei!
Erica
Deze tijd is toch o zo dubbel. Iedereen is er nog en je kunt elkaar nog steeds zien. Wij bleven van bepaalde vrienden en familie maar afscheid nemen. Ik geloof bij een familie wel 4x. En dan is het zover. Letterlijk en figuurlijk. Geen spontaan aanwippen of koffie leuteren. Ik ben er nog niet echt aan gewend. Jij komt in ieder geval bij Nederlander te wonen....nu maar hopen dat je daar wat vriendschap in zult vinden.
Hou je taai en gelukkig bestaat er Skype naog, waarmee je makkelijk naar Nederland kunt bellen EN zo ook nog iedereen kan blijven zien....mits ze een camera hebben op de computer.
Een reactie posten