We wisten al dat de keuken overgeschilderd was. Dat was al
het geval met de bezichtigingsreis. Toen zag het er op zich best redelijk uit.
Maar het bezichtigen van een huis gaat eigenlijk best snel. Bij nader inzien
was dit ook met de Franse slag gedaan. Hier en daar druipers, de zijkant van de
gloednieuwe magnetron was voor het gemak ook maar mee geschilderd en bij het
opendoen van menig laatje en deurtje bleef er verf aan mijn handen plakken. Een
geval van niet schuren en ontvetten voordat je gaat verven. Zo slecht! John
heeft het opgelost door er tape overheen te plakken, maar het is eigenlijk van
de zotte! Met het schoonmaken van kastjes kwamen we ook verrassende dingen
tegen. De vorige bewoners of die daarvoor waren vergeten iets mee te nemen,
namelijk….kogels! Haha, ja echt. Sta je wel even raar te kijken hoor. Welcome
to Texas! Afin, de dag ging snel voorbij en we namen weer afscheid van Esmée. 
Op maandag kwamen de verhuizers met onze spullen. De kermis
ging weer beginnen. John stond in de woonkamer met een geïmproviseerde bureau.
Elke verhuisdoos had een nummer en John had een lijst met al die nummers. Zo
kon hij bij binnenkomst de nummers van de dozen afvinken. Wel zo belangrijk,
want je moet wel zeker weten dat alles is meegegaan. Wat gaat het dan snel. De
ene doos na de andere. Afvinken en gelijk aangeven naar welke kamer ze het
moeten brengen. Zo ging het de hele dag door. Helaas moesten we ook constateren
dat de verhuizers in Great Falls niet helemaal zorgvuldig te werk zijn gegaan.
We kwamen veel beschadigingen tegen. De lederen stoelen van de eetkamer waren
beschadigd (krassen etc), op het glas van de buffetkast zat ineens een kras. De
poot van de antieke kast zat los, de ligbedden voor bij het zwembad waren
zonder enige bescherming op elkaar gestapeld en nu zitten er flinke krassen op.
De beschermlaas is eraf dus dit gaat roesten. Zo zonde, want je bent zelf
altijd heel erg zuinig geweest op je spullen. De lamp die in Great Falls boven de
keukentafel hing hadden ze gewoon in een zak gedaan. Die kwam er dus bijna zo
plat als een dubbeltje uit. Kunnen we dus weggooien. Deuk in de wasmachine,
stuk van een dienblad af, scheur in een ladekast etc etc. Dit is nog maar een
klein gedeelte van de lijst met beschadigingen. Natuurlijk was alles verzekerd,
maar je krijgt er altijd minder voor terug. Plus de tijd die je daar weer in
moet stoppen. We hebben overal foto’s van gemaakt. 
Ik kon niet veel doen, dus ik ben in de keuken maar begonnen
met uitpakken. Kruidenpotjes in de voorraadkast. Bestek in de lades. Zo was ik
lekker bezig. Ik pakte op een gegeven moment weer iets uit de doos en wist niet
wat er in zat. Ik pakte het uit. Na 6 lagen vloeipapier zag ik eindelijk wat er
in zat…. Lege waxinelichtjes!! Werkelijk! Mijn verbazing was groot, dat kan ik
je wel vertellen. Wie pakt er nu gebruikte (en helemaal opgebrande)
waxinelichtjes in? Het stomme is dat deze in 6 lagen vloeipapier verpakt waren,
terwijl de lamp waar ik het eerder over had gewoon in een zak is gegooid!! Hier
kan ik woest om worden. Behandel toch eens andermans spullen met een beetje
respect. 
We hebben de verhuizers het bed in elkaar laten zetten,
zodat we weer in ons eigen bedje konden slapen. Daarmee kwam aan de verhuizing
een eind. Het was al in de avond dat ze klaar waren. Deze mannen hebben echt
hard gewerkt. Het papierwerk kon ik orde gemaakt worden. Na enig gepuzzel omdat
er toch wat dingen niet klopte op de lijst, hebben we de verhuizers bedankt en
uitgezwaaid. Daar stonden we dan weer. Tussen al onze spullen, her en der
verspreid. Het uitpakken kon weer beginnen. Maar dat was iets voor de volgende
dag.
Hier nog een paar foto's van deze dag. Klik hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten