Amerika, the land of stars and stripes . The land of promise. The land of freedom. Voor ons…gewoon een geweldig vakantieland. Al vanaf 1993 komen we jaarlijks in Amerika. We hebben al vele rondreizen gemaakt en hebben ondertussen onze favoriete plekken waar we graag komen. Het ‘kriebelde’ al jaren….hoe zou het zijn om voor een paar jaar in Amerika te wonen? Nu, na zo veel jaar, is daar onze kans .

Daar waar wij al die jaren van hebben gedroomd is werkelijk geworden. Op 27 oktober 2009 zijn wij verhuisd naar Great Falls, Virginia. Een voorstad van Washington DC. We hebben daar bijna 4 jaar met veel plezier gewoond. Wat we echter niet hadden voorzien, is dat we naar Texas zouden verhuizen. Van een city life style naar een country life style... Our journey continues...

....en het gaat maar door! Vanaf half juli 2018 zullen wij wederom naar Amerika verhuizen voor een periode van 4 jaar. Back where we started...in the Washington DC area!

Deze site is bedoeld voor familie, vrienden, bekenden en andere geïnteresseerden. Op deze blog kunnen jullie vanaf nu alles lezen over ons leven aan de andere kant van de oceaan; oftewel 'Our life overseas'! Wij zouden het leuk vinden als je een berichtje of een reactie achterlaat.



dinsdag 25 oktober 2011

Een brief....

Afgelopen vrijdag kwam John weer terug uit Fort Worth. Het was weer lang geleden dat hij elders een meeting had. Toen hij thuis kwam liet hij me een brief zien... Ik zal eerst vertellen hoe hij daar aan kwam. Hij was klaar met vergaderen en liep naar zijn auto (huurauto). Hij deed de portier van de auto open en zijn ogen werden naar de grond getrokken. Er lag iets en naar wat later bleek, was het op de grond gevallen. Schijnbaar had dit tussen zijn portier gezeten. Hij raapte het op en las wat er in stond. Schijnbaar heeft iemand eerder die week per ongeluk schade aangebracht aan de auto. Maar deze man is toen gewoon weggereden. Dat dit wel vaker gebeurd weten we inmiddels uit ervaring. In de brief schrijft deze beste meneer dat het niet in hem opgekomen was om een briefje achter te laten. Vervolgens schrijft hij; "The Lord has really used this to discipline me, I'm so ashamed that I really like to stay anonymous..." Oftewel de Heer was het er niet helemaal mee eens en heeft op zijn geweten ingespeeld. Hij schaamde zich er voor. Hij schrijft verder dat zijn geschreven excuus niet voldoende zal zijn en heeft er alvast $40 dollar bij gedaan. Hij is bereid om de consequenties te aanvaarden en heeft zijn telefoonnummer in de brief geschreven om te horen wat de schade is en om dit dan vervolgens te vergoeden. Nou, dan sta je toch even raar te kijken. Normaal knallen ze tegen je auto aan, rijden zonder schaamte weg en laten jou achter met de schade. Tja, daar stond John met de brief en het geld in zijn handen.

Nu thuis weten we ook niet goed wat we er mee moeten doen. Het was tenslotte een huurauto, dus wij draaien niet op voor de kosten van de schade. Het geld is niet van ons en we willen het niet houden. De beste oplossing is om die $40 aan een goed doel te schenken. Nu nog even kijken welk goed doel het gaat worden. Ik heb al wat goede doelen in gedachte, zoals ASPCA (een organisatie die mishandeling van dieren tegengaat en het opvangen van getroffen dieren), Lucky Dog Animal Rescue in Washington, St. Jude Children's Research Hospital, Susan G. Komen Charity (tegen borstkanker) of KWF Kankerbestrijding. Genoeg goede doelen, dus ik ga er eens rustig over nadenken. Zo wordt dit geld tenminste goed besteed en kan deze meneer ook weer rustig slapen, zonder dat de Lord hem lastig valt met een gewetensvraag....

Verder genieten we van de Indian Summer. Het was zondag erg lekker buiten. Ik was nog wat voorzichtig, want met mijn spijkerbroek, trui en laarzen aan ging ik buiten zitten. Het duurde niet lang of de trui werd vervangen voor een t-shirt en de laarzen werden omgeruild voor flipflops. Heerlijk om nog even te mogen genieten van dit mooie warme weer... Deze week ben ik rustig begonnen. Ik heb wat gebeld, gemaild en nu dus mijn blog aan het schrijven. Vrijdag is er een saamhorigheidsdag van John zijn werk. In eerste instantie was het plan om een bezoek te brengen aan het Witte Huis. Helaas hebben ze dat nog niet voor elkaar gekregen. Er is nog een laatste poging gedaan en het is nu afwachten. Ik wil dolgraag een keer naar het Witte Huis. Het zal toch wel een keer lukken, voordat we weer naar Nederland gaan...?

7 opmerkingen:

Rita Meyer zei

Nou, dat is wat :-). Die meneer gelooft in karma en heeft zeker wat bad luck gehad nadat hij is doorgereden. Ik ben het met je eens, pay it forward en geef het geld aan een goed doel.
Overigens, misschien is het wel zo netjes naar hem toe om zijn naam en telefoonnummer weg te werken in de foto? :-)

Car zei

Nette heer, die kan weer netjes slapen. Ik ben afgelopen week ook op zoek geweest hoe je het voor elkaar krijgt om een rondleiding in het Witte Huis te krijgen. Begreep dat je via de NL ambassade met minstens 10 mensen moet zijn. Ik heb echter ook al verhalen op het Amerika forum gelezen van mensen die het via een congreslid voor elkaar hebben gekregen. Ben erg benieuwd of en hoe het jullie gaat lukken

Petra zei

Zullen we het samen proberen? Gewoon een paar senatoren aanschrijven. Ik heb ook wel weer zin in die tour, die ik meer dan twintig jaar geleden heb gedaan. Rick wil vast ook mee en we kunnen zeker nog meer mensen vinden.

Petra zei

Wel bijzonder inderdaad die brief. Dan sta je uiteindelijk ook raar te kijken!

Sonja zei

Bijzonder van de man om op zo'n manier zijn schuld kenbaar te maken. Het witte huis bezoeken is ons gelukt door een verzoek in te dienen bij senator Bill Nelson van Florida, we zijn in het voorjaar met zijn tweeen geweest, helemaal super. Heb waarschijnlijk het email adres nog wel. Mocht je het nodig hebben laat het dan maar weten.

Anja zei

Tjee, wat bijzonder zo’n brief. Goed idee om het geld aan een goed doel te schenken!

Bibi zei

Dat is ook wat, die brief. Die man zal zich misschien wel blijven afvragen of je uberhaupt dat briefje wel gevonden hebt als hij maar niks hoort...? Of ga je hem wel bellen?