Al weer woensdag....

Zaterdag hadden we het feest van Jos en Petra. Om drie uur werden we verwacht. Natuurlijk wil je nooit de eerste zijn, dus we waren er ongeveer om half 4. Het weer was tegenverwachting in best goed. Het was lekker warm en droog. Ja, dat laatste is hier de laatste tijd niet vanzelfsprekend. De indian summer is nog niet wat het zou moeten zijn. We konden dus lekker buiten staan. De kinderen waren al druk aan het spelen en de volwassenen die stonden (hoe kan het ook anders) bij de drank. We hoopten dat we vandaag Misty zouden zien. Misty is de hond van Nicole en Michel. Ze hebben haar sinds kort. Helemaal vanuit Californië gekomen... Maar dan heb je ook wat. Even later kwam Nicole met hun nieuwe trots. Wat een schatje. Ik was jaloers (vele van jullie weten dat ik ook heel graag een hond zou hebben). Ze luistert goed, want Nicole is al begonnen om haar te trainen. Nadat we de hond hadden geknuffeld, was het tijd voor een andere 'bezichtiging....de nieuwe auto van Arnoud en Yolanda. Deze auto hebben ze gekocht om mee terug te nemen naar Nederland.

Het liep al tegen etenstijd en Jos en Petra trokken zich terug naar de keuken. Het feest had een Hollands tintje en daar hoorde dan ook Hollands eten bij. Eén keer raden...bitterballen en kroketten! Hoewel het voor ons nog niet zo lang geleden was, smulden wij er toch wel van. Kroketten kun je niet in Amerika kopen. Jos maakt ze altijd zelf. Deze keer was het er door omstandigheden niet van gekomen, maar hoe kwam hij dan aan die kroketten, vroegen wij ons af. Het schijnt dat er een cateringsbedrijf in Reston zit. Dat is notabene zowat bij ons om de hoek. Die heeft al vaker voor de Nederlandse Ambassade kroketten bitterballen en frikandellen gemaakt. Een brilliante vondst van Jos. We krijgen de adresgegevens en lijst wat je kunt bestellen nog doorgestuurd van Jos. Ik denk wel dat er een keer een mega order die kant opgaat van de Nederlandse club hier. Voor ieder een doosje kroketten, hahaha. Het bleef die middag droog en aangenaam en tot na middernacht hebben we buiten gezeten. Toen sloeg de vermoeidheid hier en daar toe en zijn we naar huis gegaan.

Gisteren heeft John contact gehad met onze huurbaas. Omdat we nu zwart op wit hebben gekregen dat we tot juli 2013 hier mogen blijven, was het tijd om dit aan te kaarten bij Mr. Barradello. Hij staat er gelukkig voor open, maar er zal wel een kleine huursverhoging te verwachten zijn. Zodra we dit hebben, moeten we afwachten of het goedgekeurd wordt. Ook wil de huurbaas het keukenblad vernieuwen en de badkamers gaan aanpakken. Nou nou nou, het kan allemaal niet op. Wij moeten het keukenblad gaan uitzoeken, dus dat wordt een ritje naar de Homedepot en Lowe's.