Concert Keith Urban

Donderdag zijn we naar het concert van Keith Urban geweest. Hij gaf een concert in het Verizon Center in Washington DC. Ik had kaarten kunnen bemachtigen en achteraf bleken dit kaarten voor prima plaatsen te zijn. We zijn naar het kantoorgebouw van John gereden om daar de auto te parkeren. Aansluitend hebben de metro gepakt naar het Verizon Center. Ik was er nog nooit geweest, dus had geen idee wat ik me ervan moest voorstellen. Toen we arriveerden was de zaal al open. Het Verizon Center is lekker compact en je kunt zo naar het toilet of iets te drinken halen. Ideaal dus! We zochten onze 'section' (vak) op en daar waar ik op hoopte werd bewaarheid. We hadden stoelen aan het gangpad. Het podium was ook dichtbij, ik was helemaal blij.

In het voorprogramma stond Jake Owen. We hoefden niet lang te wachten voor het half 8 was. Het concert begon... Het is altijd leuk om eerst een voorprogramma te hebben, maar bij Jake Owen hadden we allebei zoiets van 'been there, done that'. Hij heeft één nummer die ik wel leuk vind en dat is Barefoot Blue Jean Night. Het vak waarin wij zaten was vrij rustig en ze bleven allemaal zitten, maar met dit nummer kon ik het niet laten om te gaan staan en mee te dansen/zingen. Een stukje verderop volgden nog twee vrouwen mijn voorbeeld, maar dat was het dan ook wel. Ik hoopte maar dat ze met Keith Urban wel 'los' zouden gaan. Na het optreden ging iedereen weer lopen, drinken halen en naar het toilet. Ik ging ook nog even kijken, maar de rij was veel te lang en ik hoefde niet echt. Ik ben maar weer teruggegaan naar mijn plek.

Toen werd het eindelijk donker in de zaal en iedereen wist wat er ging komen.....Keith Urban! Gelukkig ging iedereen nu wel staan. We hadden Keith Urban al eens eerder gezien. Dat was een paar jaar geleden in Keulen (Duitsland)tijdens zijn clubtour door Europa. De zaal in Keulen was klein, hooguit voor zo'n 700 tot 1000 man. Dat was zo gaaf en we stonden destijds zo dicht bij het podium! Aangezien het Verizon Center veel grootser van opzet is gingen we er al vanuit dat het dit keer wel anders zou zijn. We hadden dus op voorhand onze verwachtingen al bijgesteld. Gelukkig maakt de venue voor Keith Urban niet zo veel uit. Hij is live erg goed. Niet schor, niet vals, nee....geweldig gewoon! Het geluid in het Verizon Center is jammer genoeg dramatisch. Desalniettemin vonden we het natuurlijk fantastisch. Keith Urban heeft in totaal 2 uur en een kwartier staan zingen. Tijdens het concert zelf heeft hij een leuke interactie met het publiek. Het concert zelf was een mix van liedjes van zijn laatste CD en wat oudere nummers. Dit alles maakte de avond helemaal perfect! We hebben gedanst en meegezongen. Af en toe kwam hij op een 'zijpodium' staan waardoor we hem van dichtbij konden bewonderen. Omdat we aan het gangpad zaten, konden we zo naar beneden lopen, waardoor er hooguit 3 meter afstand tussen ons was. Cool!

Ik heb foto's genomen met mijn iPhone. Helaas zijn ze niet allemaal even scherp, maar om een indruk te krijgen hoe het was klik hier.

Hieronder twee filmpjes die ik gemaakt heb tijdens het concert.

Hittegolf....

Wat doe je als het buiten 45 graden is? Juist, een blog schrijven. We zitten midden in een hittegolf. Als je buiten komt, loop je tegen een muur van warmte aan. Het is buiten bijna niet vol te houden. Ik zeg bijna, want dankzij het zwembad kon ik toch een beetje de verkoeling opzoeken. Een tijdje terug heb ik een luchtbed gekocht en zo dobberde ik lekker op het water. Eenmaal uit het water en zelfs in de schaduw werd ik bijna misselijk van de warmte. Ik heb vandaag dus veel water gedronken. Toen ik weer naar binnen ging, leek het erg koel in huis. Net of de airco aan stond. Nu heb ik het echter weer warm en staan de zweetdruppels op mijn voorhoofd. Ik probeer het aanzetten van de airco altijd zo lang mogelijk te rekken. Vooral als ik veel buiten ben, vind ik het niet nodig om binnen de airco aan te zetten. Met de strijk en koken wordt het een ander verhaal. We zetten de airco wel 's avonds aan. Zo'n twee uur voordat we naar bed gaan. Zowel boven als beneden. Alleen op deze manier is onze slaapkamer koel te krijgen. De temperatuur loopt dagelijks op tot 30 graden. Veel te warm om in te slapen. Toch gek hoor....in de winter wil de warmte maar niet blijven hangen en in de zomer krijg je het met geen mogelijkheid koel. Ik weet niet wat het met dit huis is, maar we doen het er maar mee.

Niet alleen ons gebied heeft last van de warmte. Door de extreme warmte zijn er al 22 doden te betreuren. In liefst 17 Amerikaanse staten van Texas tot South Dakota en langs de Oostkust is de hitte ondraaglijk. Zieken, kinderen en ouderen krijgen extra steun, zeker omdat de hoge vochtigheid het gevoel van de hitte nog versterkt. De verwachting is dat de hitte tot zondag niet zal afnemen. We zullen ons dus moeten aanpassen aan het weer. Met andere woorden: lekker niets doen en heel wat tijd doorbrengen in en rond het zwembad.

Het enige wat jammer is, dat we de ramen niet open kunnen zetten. Ik vind het altijd wel fijn om het huis even te luchten. Zelfs 's ochtends is het al zo warm en vochtig buiten dat het alleen nog maar warmer wordt in huis. Dus voorlopig blijft alles maar dicht. Ik klaag verder niet hoor. Beter een hittegolf dan het koude weer van Nederland. Wij kunnen tenminste nog lekker BBQ-en. Dat doen we overigens de laatste tijd veelvuldig. Heerlijk! We zijn allemaal weer nieuwe gerechtjes aan het uitproberen. Volgende week geven we een Luau Party en dan mag het eten van de BBQ natuurlijk niet ontbreken. John is mijn 'toetjes specialist' en hij gaat dit weekend een dessert maken die we waarschijnlijk ook met het feest maken. Ik vind dat natuurlijk niet erg. Heerlijk juist, dat voorproeven! Vanavond gaan we nar de Australische Ambassade. We zijn uitgenodigd door een Ausralische collega van John. Na deze borrel kunnen we gelijk door naar een andere borrel. Myrthe en Dennis geven een WAB (Week Afsluit Borrel) Gezelligheid alom!

Van een stinkbug naar een spin....

Na onze vakantie viel het ons op dat we bijna geen stinkbugs meer hebben. Zowel binnen als buiten lijken de beestjes verdwenen te zijn. Zo rare gewaarwoording, daar ik voor de vakantie tientallen per week uit het huis moest zetten. Ineens zijn ze verdwenen... Niet dat ik dat erg vind, in tegendeel! Ik begon echt haatgevoelens te krijgen tegen die stinkbugs! Van die kleine beestjes gaan we naar een iets grotere... Een paar weken terug wilde ik een handdoek opruimen die nog bij het zwembad lag. Ik pakte het op en er viel iets vanaf, nou ja viel...het sprong er vanaf! Iets groots, aahh...een spin. Nee, geen 'tje' achter het woord, het was namelijk een hele grote spin. Zo één had ik er nog nooit gezien. Ik schrok me rot en ging natuurlijk John halen. Hij liep mee naar buiten en zag de spin tegen het muurtje bij het zwembad zitten. Om het 'beestje' te omschrijven; het had lange harige poten, een harig lijf en zijn omvang zou de palm van je hand bedekken! Dat ik niet alles bij elkaar geschreeuwd hebt, vind ik nog knap van mezelf. Ik ben geen liefhebber van spinnen, om het zo maar te zeggen. De hele ieniemini kleintjes durf ik nog wel met (een paar lagen) tissues te pakken, maar zodra ze haren op de poten hebben, blijf ik er liever een paar meter van vandaan. Om ons dierenrijk compleet te maken, wilde ik een foto maken. Door mijn 'enthousiasme' was ik vergeten mijn camera mee naar beneden te nemen. Ik weer naar boven om deze te pakken, maar bij terugkomst was de spin al verdwenen. De vraag is natuurlijk waar naar toe? De gedachte dat zo'n giant spider door mijn tuin loopt, maakt mij niet echt vrolijk. Op internet heb ik gekeken of deze spin giftig is, maar dat is gelukkig niet. Hoewel je nooit weet hoe je reageert op een beet van zo'n spin. Ook las ik dat ze graag in groepen vertoeven....euh...te veel informatie! Dit wilde ik niet weten. Ik kan alleen maar zeggen dat mijn ogen voortdurend de tuin aan het scannen waren. Ik kreeg spontaan een déja-vu moment. Zo liep ik vorig jaar ook door de tuin na het zien van de slang!

Ik had de spin al een paar dagen niet gezien, totdat we op een avond onder de gazebo zaten. Op de één of andere manier werden mijn ogen naar links getrokken. Het was al donker, maar toch zag ik iets groots tegen het hout zitten. Intern gilde ik, maar zei quasi kalm tegen John dat de spin in de hoek van de gazebo zat. Ik stond toen natuurlijk wel snel op, om een paar meter verder te gaan staan. Ik wilde John niet onder druk zetten, maar verzocht hem wel om de spin te vangen en niet te laten ontsnappen. Voordat hij dit deed, ging hij eerst zijn handschoenen aandoen. Ik hield de spin ondertussen in de smiezen...van een veilige afstand, dat wel! Toevallig hadden we een doorzichtig bakje staan en daar kon hij de spin mooi in doen. Het vangen van dit enge beest ging razensnel! Crocodile Dundee is er niets bij, hahaha. Oké, nu zat de spin in het bakje. Zelfs dat aanraken vond ik al eng. We konden de spin zo wel goed bestuderen. Ja echt, ik had niet overdreven, want bij het zien van die harige poten kreeg ik spontaan weer de kriebels. We besloten om de spin maar in het bakje te laten zitten. Het was al laat en John, een waar dierenvriend, zou hem/haar de volgende dag ergens anders uitzetten. Ver weg van ons huis.

De volgende dag was ik boodschappen gaan doen en toen ik thuiskwam zag ik het bekende bakje op de aanrecht staan. Ja hoor, John wilde graag foto's nemen van het beestje en had deze mee naar binnen genomen. John vertelde me dat deze soort spin erg snel is. Duh, wilde ik dat wel weten. Hij was blijkbaar even ontsnapt, nou ja, wilde er vandoor rennen. John had de spin gelukkig weer zo te pakken. Na de fotosessie heeft hij het harige achtpotige beestje weer vrijgelaten. Waarschijnlijk om iemand anders weer de stuipen op het lijf te jagen...

Gelukkig hebben we ook andere beestjes in de tuin, zoals onze kikkers. Ik kan eigenlijk beter zeggen 'hadden'. Een tijd terug vonden de kikkers het schijnbaar fijn om bij ons in de tuin dates te houden. Van de ene kant van de tuin, naar de andere kant...het was een hoop gebrul! Vorig jaar hadden we ze ook, maar dit jaar was het echt heel erg met het volumegeluid van de kikkers. Als het ook maar om 10 minuten ging, maar hee hoor, de hele avond gingen ze door! Deze kikkers houden ook van zwembadwater en 's avonds gingen ze helemaal los. Zwemmen, daten en..... Ja, ook dat! Het geluid wat ze dan produceren lijkt wel op een geluid die een aap maakt. Werkelijk waar! Op jacht met een zaklamp gingen we dan ook op een avond kijken of we ze konden vinden. 'Caught in the act' om het zo maar te zeggen. Tja en daar zit je dan als kikkers met een stel pottenkijkers. Ach welja, maak er nog een foto van, zullen ze gedacht hebben. Nadat we zo gefotografeerd hadden, lieten we ze maar met rust. We waren nog geen 2 meter van ze verwijderd of daar brulden ze weer. Dit kon zo niet langer doorgaan. John heeft ze op een avond gevangen en de volgende dag weer uitgezet bij een kreekje. Dat is toch een mooiere omgeving voor een kikker....

...zou je denken! Een paar dagen later zit ik achter mijn computer en zie iets tegen de keukendeur zitten. Oeps, dat iets is wel heel groot voor een insect. Ik ging het eens nader bekijken en ja hoor... Mr. Frog, de kikker was weer terug! Niet helemaal waar, maar een andere kikker die de dans ontsprongen was, zat nu tegen mijn raam aan geplakt! Zie foto, is geen geweldige foto, maar dit zag ik dus. Gekker moet het niet worden in huize Valentijn! Kun je tegen spinnen, klik dan hier voor de foto's!

Weekenden vol gezelligheid en BBQ's

Nadat we teruggekomen waren van onze vakantie hebben we een BBQ georganiseerd voor Yolanda en Petra (met gezin natuurlijk). Als dank voor het zorgen van Esmée. Het zou lekker warm weer worden, dus een mooi moment voor een BBQ. Om 2 uur kwamen Jos, Petra, Britt en Femke. Die lagen natuurlijk al snel in het zwembad. Wij begonnen eerst maar eens met een bakje koffie. Onze fan in de gazebo zorgde voor een koel briesje. Dat was wel nodig, want het was al snel warm. We hebben gezellig gekletst en rond een uur of 4 kwam dan ook Yolanda met aanhang. Kids in het zwembad en de 'oudjes' aan de wijn. Het was een heerlijke middag en onze magen begonnen een beetje te knorren. Tijd om de BBQ aan te steken. Eerst hamburgers voor de kids en daarna kippenbouten teriyaki, saté met pindasaus, beef bulgogi en scampi's. Een flinke hap en we zaten allemaal erg vol. Een dessert ging er nog wel in. Aardbeien met balsamico en honing en pistachenootjes. Gecombineerd met vanille ijs. Yummie. Weer een lekker dessert erbij.

Het BBQ-en ging overigens prima. Dankzij de nieuwe 'tools' die John zaterdagochtend nog even had gekocht. Een mooi koffertje waar 4 handige grill tools in zitten. Dat hadden we namelijk nog niet. Straks als we weer naar Nederland gaan komt er nog een mooie Weber BBQ en dan is het helemaal compleet. De zomer is hier nu volop in gang en elke dag genieten we wel van het mooie weer. Het zwembad is dan ook een aangename verkoeling, zeker als het over de 30 graden is.

Afgelopen weekend was het 4th of July weekend. Op 4 juli vieren de Amerikanen dat hun land in 1776 onafhankelijk werd. Deze dag wordt dus ook wel Independence Day genoemd. In dit weekend worden er veel BBQ's en picknicks gehouden en zijn er tal van parades. Ook wordt er veel vuurwerk afgestoken. Omdat 4 juli op een maandag viel, was John ook die dag vrij. Het weekend begon dan ook weer met een BBQ. Niet bij ons, maar bij zijn Canadese collega. Vrijdag was het namelijk Canada Day. Nu we toch over de feestdagen bezig zijn. Canada Day is een nationale feestdag in Canada die elk jaar op 1 juli wordt gevierd. Op 21 juni 1868 werd er een mededeling ondertekend door Gouverneur Generaal, Lord Monck, waarin staat dat Hare Majesteit iedereen in Canada opriep om de Confederatie van Canada te vieren op 1 juli 1868. De rustdag op 1 juli werd in 1879 vastgesteld onder de Engelse naam Dominion Day. Net als op Independence Day in Amerika, zijn er in Canada veel BBQ's, concerten en parades. We kwamen tegen 6 bij John en Helen aan en er waren al wat (internationale) collega's van John aanwezig. Zo heb ik deze avond de nieuwe Australische collega met zijn vrouw leren kennen. Zij waren in de plaats van Gerry en Kimberly gekomen. Marco, Vilborg en hun kids (waaronder Antonio van een paar weken oud) kwamen ook nog. Marco had zijn ouders meegenomen. Ook al spreken ze geen woord Engels, met wat gebaren en Italiaans-achtiche en Engelse woorden hebben we geprobeerd om te comuniceren. Marco heeft uiteindelijk maar als tolk gespeeld, dat ging een stuk gemakkelijker. Ook Knut uit Noorwegen was er. Die had ik ook nog niet ontmoet, dus zo werd het een leuke avond met nieuwe kennismakingen. John Harris was lekker met de BBQ in de weer en wij deden gezellig een drankje. Ze hadden alles goed verzorgd en zo rond de klok van 22:00 uur gingen we weer naar huis.

Het warme weer zou het hele weekend aanhouden. Daarom hadden we zaterdag Nicole, Michel en hun kids uitgenodigd voor....jawel, een BBQ. Daar we Nederland niet eens een BBQ hadden, gebruiken we hem hier volop. Heel lief en het had niet gehoeven, maar Nicole had een 'kleinigheidje'gekocht. Het cadeautje was zo mooi ingepakt en ik werd steeds nieuwsgieriger wat er in zat. Toen ik het doosje openmaakte zag ik een schort en ovenwanten met een print van de Amerikaanse vlag. Helemaal geweldig!! Dit paste mooi bij het dienblad wat ik onlangs heb gekocht! We waren hier erg blij mee, dus Nicole en Michel....nogmaals bedankt voor dit superleuke cadeau!

Het is altijd grappig om te zien hoe snel de kids in het water liggen. Ze zijn niet uit het water te krijgen en hebben energie voor twee, lijkt het wel. Het was wederom een gezellige middag en we hebben weer gesmuld van al het lekkers wat van de BBQ kwam. Ook het dessert mocht er weer zijn en viel bij iedereen goed in de smaak. Dat een hele dag zwemmen ook wel vermoeiend blijkt te zijn, merkten we wel aan de kinderen waarbij de vermoeidheid uiteindelijk toesloeg. Wij waren zelf ook best loom geworden van het weer en na een afzakkertje zijn we naar bed gegaan.

Zondag hebben we lekker niets gedaan. Eerst uitgeslapen en daarna bij en in het zwembad gelegen. Met deze hitte is het heerlijk om water in je buurt te hebben. Als ik het zwembad niet had gehad, was ik waarschijnlijk een opblaasbadje gaan kopen. Gewoon om er even in te liggen. Gelukkig is dat niet nodig en kan ik zwemmen wanneer ik dat maar wil. Wat een luxe... Maandag was nog zo'n dag. Relaxen, lezen, zwemmen en met elkaar overleggen wat we zouden gaan doen. Naar het vuurwerk in DC of in Great Falls blijven. Vorig jaar zijn we naar de Mall geweest om het vuurwerk te zien en dat was spectaculair. Zo leuk, maar ja, de weersvoorspelling gaf aan dat er regen en onweer werd verwacht. Na wikken en wegen zijn we toch maar in Great Falls gebleven. Ook hier werd er vuurwerk afgestoken. We zijn naar de Turner Farm Park gereden, want daar zou het allemaal gaan plaatsvinden. Toen we daar aan kwamen was het een drukte van jewelste. Jeetje, heel Great Falls én omgeving was uiteglopen om het vuurwerk te zien. Mensen zaten op dekens of campingstoeltjes, ze hadden koelboxen bij, kinderen waren aan het spelen. Er stonden wat kermisattracties en er was wat muziek. Wij hadden een mooi plekje gevonden en na een half uur wachten begon het vuurwerk. Het kwam wat traag op gang, want we hadden het idee dat de vuurpijlen één voor één werden aangstoken. Tegen het einde werd het toch nog spectaculair, wat ook tevens aan het publiek te merken was. Er werd gejuichd en geklapt. Volgend jaar gaan we wel weer naar DC om het vuurwerk te zien. Er is daar toch wel mooier vuurwerk te zien en een leukere sfeer. Al met al was het een mooie afsluiting van een gezellig 4th of July weekend.