Huizenjacht deel 1

Een huis zoeken in de omgeving van Washington DC. Lijkt gemakkelijk, maar dat is het vaak niet. Je moet een portie geluk hebben. Van defensie krijg je een bezichtigingsreis. Die is vrij kort, dus wij hebben er op eigen kosten een paar dagen aangeplakt. Na maanden van surfen op het internet, hadden we een kleine lijst met huizen die we wilden en konden bezichtigingen. 

Het eerste huis was een koophuis. Via onze plaatselijke makelaar Joel hadden we gevraagd of ze misschien toch niet wilden gaan verhuren. Dat wilde de eigenaar wel. Nou, het was een paradijsje. Wat een mooi en leuk huis. We voelden ons al gelijk thuis. Dat is best belangrijk als je er voor 4 jaar moet gaan wonen. Ja we zagen het ons al helemaal voor. 

Maar goed, die dag hadden we nog 3 huizen op de planning staan. Het volgende huis zou het niet gaan worden. De avond daarvoor waren we namelijk al naar het huis toegereden en zagen we dat je vanaf de weg zo in de achtertuin kon kijken. Inkijk dus en niet zo’n beetje ook. Hallo buren! Want die keken zo de tuin in. Wij zochten toch echt een huis met iets meer privacy. Dat zijn we immers in Nederland ook gewend. Toch voor de zekerheid maar even gaan kijken met Joel. Tja, van binnen was het echt oud! Ik kan het niet eens retro chique noemen. Of vintage... nee, we hadden er totaal geen klik mee. Het was trouwens ook heel erg klein van binnen. De helft van onze meubels zou er niet inpassen. Dus...next. Het volgende huis dat we zouden bekijken was misschien wel een kanshebber. De wijk kennen we, want daar hebben vrienden van ons gewoond. Prima locatie! Bij binnenkomst zagen we dat het huis kleine kamers had. Vooral de woonkamer. In de ene kamer konden we onze bank kwijt en wellicht nog een salontafel, maar dat was het dan ook wel. Onze twee stoelen met hockers die bij de bank horen konden er niet staan. Die zouden in een andere ruimte moeten staan. Niet zo handig als je visite krijgt. En samen TV wilt kijken. De bank is namelijk John zijn domein, dus waar blijf ik dan....juist, in de andere kamer haha. Dat werkt natuurlijk niet. Ook dit huis had geen privacy. Achter het huis was een park, met een pad naast het huis dat naar het park leidt. Mensen kunnen zo in je achtertuin kijken. Dus ook dit huis konden we van onze lijst schrappen. Next! Tja, wat kan ik zeggen. Werkelijk een meer dan prachtig huis. Ook weer een koophuis waarvan de eigenaren bereid waren om het te verhuren. We kwamen al snel tot de conclusie dat deze ver boven het budget zou zijn. Maar man man man, wat kun je toch prachtig wonen in die omgeving. Als je de centen maar hebt! 

Een huis dat we op het oog hadden in Great Falls was helaas al verhuurd. Dus die bezichtiging ging niet door. Het gaat soms razendsnel met de huizen hier. Dat bedoelde ik dus met geluk hebben... 

De volgende dag zou Joel met de makelaar bellen van het eerste bezichtingshuis. Helaas had hij geen goed nieuws voor ons. Twee dagen eerder waren er mensen komen kijken en die hebben een bod gedaan. Aangezien het te koop stond ging de voorkeur van de eigenaar uit naar het bod wat hij had gekregen. Logisch, maar wel balen. Nou, dat was het dan. Meer stond er niet op onze lijst. Bij terugkomst in het hotel zijn we weer verder gaan zoeken. Die avond popte er een huis op. Een huis dat ik al eerder had gezien, maar dan in de verkoop. Deze mensen hadden het nu te huur gezet. Het sprak ons gelijk aan. We hebben gelijk Joel weer ingeschakeld om een bezichtiging te regelen. Dat kon op woensdagavond. De eigenaren zouden dan ook thuis zijn zodat we die gelijk konden ontmoeten. 

Woensdagavond reden we die kant op. De dag ervoor waren we er al naar toe gereden om de wijk en het huis te bekijken. Ja mooi! Een dikke prima dus. We werden verwelkomd door de eigenaar. Er was meteen een klik. De man op leeftijd vertelde veel over het huis. Er kwam soms geen einde aan haha. Nadat we ook de vrouw des huize hadden ontmoet zijn we door het huis gelopen. Prima ruimtes. Hier konden we onze meubels wel kwijt. Ook hier en daar wat gedateerd, maar hé, je kan er altijd iets van maken. De woonkamer....niet helemaal onze stijl. De buitenboel maakte veel goed. Alles wat we wilden was er te vinden. Ja we werden heel erg enthousiast! De bovenverdieping was ook prima. Genoeg kamers en een ruime master bedroom. Wat ik niet begreep was dat rondom het bad tapijt lag. Ik blijf dat erg raar vinden. Vloerbedekking in een badkamer of zelfs toilet. Gelukkig lagen er wel tegels bij de wastafels. Ja dit huis had zeker onze goedkeuring. Nadat we nog eindeloze verhalen van de eigenaar hadden aangehoord (ja, je moet er wat voor over hebben) namen we afscheid. Onze makelaar zou de volgende dag contact opnemen met hun makelaar. 

De dag erna gingen we winkelen, in afwachting van Joel. Ik liep lekker te shoppen totdat John naar mij toe kwam. Zijn gezicht sprak boekdelen. De eigenaar was aan het twijfelen en wilden het toch liever verkopen....?!! Nee hè! Mijn zin om te shoppen was gelijk over! De moed zonk ons in de schoenen want we hadden verder geen huis meer op ons lijstje staan. Ja, nog wel een huis dat ver boven het budget zat. En in Alexandria, wat niet onze voorkeur heeft om te wonen.  Verderop in die week besloten we om toch maar te gaan kijken. Wie weet zouden we aangenaam worden verrast. Je weet het nooit. 

Het huis lag in de wijk Beverly Hills. Ja ook daar bestaat een wijk met die naam. Het schijnt een dure wijk te zijn. Ook vanwege de locatie. Het huis zag er van de buitenkant mooi uit, maar we zagen ook al gelijk een nadeel. De oprit loopt wat naar boven en ondanks dat er twee garages zijn kon je er maar van 1 garage makkelijk gebruik maken. Voor de andere garage stond een schuine muur. John zou mijn auto in zijn achteruit er wel in kunnen rijden. Maar dan kom ik in de picture. In zijn achteruit, schuin oplopend en met precisie werk de auto in de garage manoeuvreren. Nou, jullie zien het al voor je waarschijnlijk. Dat gaat ‘m niet worden haha. Binnen was het op zich wel aardig. Alleen de woonkamer grensde aan de keuken. Mijn bank zou zo wat tegen de barstoelen aankomen. Erg klein dus. Wel een mooie keuken. De tuin ook prima met zwembad en jacuzzi. Maar gezien het grote minpunt en het huurbedrag zagen we in dat ook dit huis van onze lijst geschrapt kon worden. 

En zo kwam er een eind aan onze bezichtigingsreis. We hebben nog lekker geborreld en gegeten bij Marty en Claudia in Fairfax, wat gewinkeld en vooral nog naar huizen gekeken. Maar toen moesten we toch echt weer terug naar Nederland. De stress level was inmiddels flink gestegen. Eenmaal thuis begon de zoektocht overnieuw. Wordt vervolgd....