Stormachtig dagje...

De dag begon lekker rustig gisteren. Hoewel het buiten een beetje drukkend en vochtig was, heb ik toch op het balkon mijn ontbijt genuttigd. Daarna heb ik gelopen op de loopband. Oefeningen gedaan. Gewoon mijn ochtend ritueel afgewerkt. Er werd wel onweer voorspelt, maar dat zou pas in de namiddag komen. Het is nog steeds lekker weer hier, daarom heb ik nog even aan het zwembad gelegen. Toen het bewolkt werd, ben ik op het balkon gaan zitten. Even mails checken, Facebook etc. Het duurde niet lang of het werd steeds donkerder. Op Facebook zag ik berichten voorbij komen over het verloop van het weer. Foto's van hagelsteen als golfballen zo groot. Dat was dus nog niet bij mij gaande. Maar de wolken veranderden snel. Een dreigende lucht was zich aan het ontwikkelen. Ik ben toen maar snel naar beneden gegaan, om buiten spullen in veiligheid te brengen. Stoelen van de tuintafel tegen de muur onder het balkon gezet. 2 ligbedden die daar in de buurt stonden kon ik er zo onder schuiven. De (zware) potten met de palmboompjes verschoven. Daarna het tafeltje met het glazen blad die bij het zwembad tussen twee ligbedden stond. Toen ik naar de lucht keek schrok ik. Mijn god, dat zag er angstaanjagend uit.

Het begon op dat moment ook te onweren en bliksemen. Gauw naar binnen dacht ik. Die twee ligbedden heb ik laten staan. Ik had pijn in mijn rug van het gesjouw van de andere spullen en ik wilde geen risico lopen. Na al heel wat ervaringen met het weer in Amerika neem ik het erg serieus. Ik ben terug naar het balkon gegaan. Inmiddels was het pikkedonker. Het waaide ontzettend hard. Ik nog gauw wat losse spullen die op het balkon stonden naar binnen gebracht. Het werd steeds enger met die wind. Ik hoorde geknap van bomen. Ik zag takken voorbij komen.

Op een gegeven moment zag ik het vogelvoeder die aan de boom hangt horizontaal hangen... zo hard waaide het! Dit alles deed me gelijk weer aan de Derecho denken die we in Virginia een paar jaar geleden hebben meegemaakt. Op de slaapkamer hoorde ik bomen tegen het huis aan klappen. Het ging als een gek tekeer! Ik bedacht me geen moment en ik ben naar beneden gegaan. Ik had trillende benen en het zweet liep over mijn lijf. Ja, ik kan wel zeggen dat ik best een beetje bang was. Het was zelfs zo erg dat ik ruimte heb gemaakt in de voorraadkast om eventueel te kunnen schuilen. Ik ben weer naar ben weer naar boven gegaan. Heb snel een een spijkerbroek en een vest gepakt. Mijn handtas met belangrijke spullen erin. Gewoon voor als er bliksem in zou slaan en er zou brand uitbreken (wat onlangs bij ons n de buurt nu 2 huizen is gebeurd), dan zou ik in ieder geval bankpassen, paspoort etc. bij me hebben.

Ik zag toen ik weer op de bank zat een grote tak van een boom afbreken. Ik miste ook ineens een ligbed. Die lag 3 meter verderop! Die wind, het was ongelooflijk, zo erg hard! Ik kon niets anders doen dan zitten, trillen, zweten en afwachten. Ik kan je vertellen, dat het op zo'n moment niet fijn is om alleen thuis te zijn, haha. John zit namelijk in Nederland. Na een tijdje nam de wind wat af. Het werd iets luchten maar het regende hard gepaard met stevig onweer. Hoe lang het precies heeft geduurd weet ik niet meer, maar het begon wat rustiger te worden buiten. Totdat het eindelijk ophield met regenen.

Op dat moment belde John mij. Ik was daar best blij om, want ik kon gelijk mijn hart luchten. Ik heb natuurlijk gelijk mijn verhaal gedaan. Met hem aan de lijn ben ik naar buiten naar de zijkant van het huis gelopen. Daar zag ik veel takken liggen en een boom de half afgeknakt was. Flinke stam, maar de wind was blijkbaar te sterk. Ik keek toen naar de muur van het huis en zag tot mijn verbazing er takken instaken. In de muur!! Nu stellen die muren van de huizen hier niet veel voor, maar toch. Het moet met enige kracht gaan wil zo'n tak een muur doorboren. Wow! Zoiets heb ik nog nooit gezien. Ik heb het huis helemaal gecheckt. Ook binnen, maar zag verder niets raars. Ik keek daarna naar buiten en zag weer blauwe lucht en zelfs de zon begon te schijnen...alsof er niets gebeurd was.

Later die avond zag ik op televisie wat een ravage deze storm in de omgeving heeft aangericht. Bomen op huizen, muren instort, daken van gebouwen afgeblazen en overal takken. Ik heb geluk gehad met het stroom. Na de storm zaten er zo'n 230.000 huishoudens zonder stroom. Ook las ik dat bij de zendmasten hier in Cedar Hill een windsnelheid van 100m/h is gemeten, dat is dus 160km/u!! Ongelooflijk gewoon! De schrik zat er goed in, maar achteraf opgelucht dat dit de enige schade was en dat ik uiteindelijk niet in de kast heb moeten kruipen. John heeft alles aan de huurbaas doorgegeven en die komt een keer met een inspecteur het huis bekijken. In verband met de vele aanmeldingen kon dat wel een paar dagen duren.

Voor alle foto's klik hier .

Hoe heftig het was? Klik hieronder:
Filmpje van een nieuwsploeg tijdens de storm