Bye bye Sandy

Maandag...de dag van de storm. Het was al aan het regenen toen ik uit bed kwam. Na de goede voorbereidingen was het maandag wachten op orkaan Sandy. Mijn iPhone lag continue op te laden en zo ook de laptop. Ik had de TV aangezet om op de hoogte te blijven over de storm. Nonstop werd er verslag gedaan van Sandy. Natuurlijk met reoprters ter plaatse. Uitgerust in een 'storm proof' outfitje. Vechtend tegen de wind en de regen. Ik begrijp nooit waarom die reporters midden in een storm buiten moeten gaan staan. We begrijpen het zo ook wel hoor. We weten dat et hard waait en het water tekeer gaat. Bij één reporter kwam een ijzeren plaat voorbij gevlogen. Dat scheelde niet veel og de reporter was geraakt. Waarom risico's nemen. Voor de kijkcijfers? Het maakt mij niet uit waar dat de reporter zijn/haar verslag uitbrengt. Ik wil gewoon weten hoe het gesteld staat met de storm en niet van 'kijk eens hoe hard het nu buiten stormt'... Dat zie ik ook wel als ik uit het raam kijk.

Maar goed, de TV stond aan zodat ik alles op de voet kon volgen. Ik merkte wel dat naarmate de dag verstreek ik iets onrustiger werd. Ik wist immers niet wat ik kon verwachten. President Obama gaf ook nog een persconferentie. Wat we wel en niet moesten doen. De eerste beelden van verwoestingen aan de kust kwamen voorbij. Er werd heel wat gespeculeerd van wat ons te wachten stond. Al dat gepraat op TV deed ook niet veel goed voor mijn onrustige gevoel. Op een gegeven moment had ik daar wel even genoeg van. Ben wat programma's gaan kijken op uitzending gemist. Ik heb nog wat gelezen en wat gemaild met vrienden.

Het was een uur of 4 dat ik iets warms ben gaan eten. Een beetje vroeg, maar met het oog op stroomuitval vond ik het geen gek idee. Je kunt maar een warme maaltijd binnen hebben. Want dat we stroomuitval zouden gaan krijgen was volgens de experts zo goed als zeker. De vraag voor mij was alleen...wanneer. Bij het minste zuchtje wind hebben we hier al stroomuitval, dus laat staan met deze storm. Het werd al vroeg donker, maar ik had nog steeds licht. Het begon wel steeds harder de waaien. Dan was het even rustig en dan zette de rukwinden op. Ik zag de bomen op en neer gaan en deed stiekem in gedachten een schietgebedje dat ze deze keer op hun plek zouden blijven staan. De wind stond richting de achterkant en zijkant van het huis. Aan de zijkant van het huis staan grote bomen en ook aan die kant ligt onze slaapkamer. Ik vond het geen goed plan om daar vannacht te slapen, dus ik besloot maar zo lang mogelijk op de bank te gaan liggn gedurende de storm. Ik kon eventueel uitwijken naar de basement waar ook een bed stond. Ik wist van mezelf dat ik toch niet zou kunnen slapen met de storm, dus de bank was de beste optie. Buiten werd het al donker en ik kon moeilijk zien hoe het tekeer ging. Het geluid 'vertelde' het echter wel. Het was af en toe een bulderend geluid, alsof er een trein voorbij kwam. Dat geluid vond ik soms wel beangstigend. Ik besloot alvast maar om de laptop af te sluiten en op te ruimen.

Daarna ben ik me gaan settelen op de bank. Zaklamp binnen handbereik, de kaarsjes alvast aangestoken zodat ik gelijk licht zou hebben voor als de stroom uit zou vallen. Het licht begon al te flikkeren en ik dacht nee hè, nu nog niet.... Het ging even uit, maar al snel ging het licht weer aan. Ik zat op de bank en ik hoorde het tekeer gaan buiten. Ik schrok helemaal toen er iets tegen het huis/raam vloog. Mijn hart zat zo wat in mijn keel. (in mezelf zat ik me maar moed in te praten...rustig blijven Natas). Geen idee wat het was. Ben wel even naar het raam gelopen, want ik was eerst bang dat het een boom zou zijn, het was best een klap. Heb heel snel door het raam gekeken, maar ik kon niet zien door de regen en omdat het zo donker was. Ik heb het zo maar gelaten, want met zo'n storm moet je niet bij een raam gaan staan. Ik ben weer terug naar de woonkamer gegaan. John belde me regelmatig om te vragen hoe het ging. Ook hij was verbaasd dat ik nog steeds stroom had. Ik ben maar weer op de bank gaan zitten en heb het geluid van de TV wat harder gezet, zodat ik de wind wat minder hoorde gieren. Voor de tweede keer vloog er iets tegen het huis aan, dit keer bij de woonkamer... Pfff, kreeg het er wel een beetje warm van. Ik heb de gordijnen dichtgetrokken. Niet dat dat iets zou helpen als er iets door het raam zou vliegen, maar het gaf me wel meer een gevoel van geborgenheid. Esmée kwam lekker bij me liggen en zo heb ik wat TV gekeken. Af en toe Facebook checken en alkaar op de hoogte houden. Ik las op een gegeven moment dat bij Myrthe en Dennis die in McLean wonen de stroom was uitgevallen. Dan zou het bij mij ook niet lang meer duren, toch....? Gek genoeg bleef de stroom aan. Wel viel twee keer achter elkaar de even uit, voor 10 seconden misschien, maar het kwam steeds weer terug.

Rond 11 uur zou de piek van de storm merkbaar zijn. Met hoge windsnelheden. Het was al bijna 11 uur. Het onrustige gevoel is niet meer weggegaan die avond, maar de afleiding van de TV was wel fijn. Ik hoorde één van de verslaggevers zeggen dat er al ontzettend veel mensen zonder stroom zaten. En ik, ik had nog gewoon stroom. Zo bizar, wetende dat bij het minste geringste zuchtje wind de stroom hier al uitvalt. Ik was er natuurlijk alleen maar blij om. Want de gedachte om in het donker naarde storm te moeten luisteren trok mij niet echt aan. Het werd later en later. John belde weer en was ook wederom verbaasd dat ik nog steeds stroom had. Het was voor hem tijd om naar bed te gaan. Met zijn telefoon standby is hij gaan slapen. Ik wist dat het voor mij nog even ging duren voordat ik mijn ogen dicht zou doen. Het was nu duidelijk te merken dat de storm haar piek had bereikt. Tjonge tjonge, wat ging het tekeer buiten. Het geluid van de TV ging nog iets harder. Een soort van struisvogelpolitiek. Als ik het niet hoor dan is het er niet. Dat ging niet helemaal op natuurlijk. Ik heb de klok van 2 uur nog gezien en toen ben ik daarna in slaap gevallen, want ik werd om half 4 wakker op de bank met een stijve nek. Zo'n bank ligt toch niet zo comfortabel als mijn bedje. Ik zette het geluid even af en het was beduidend rustiger buiten. Ik heb het nog een kwartier aangekeken en ben toen naar bed gegaan. Gewoon boven in mijn eigen bed. Daar duurde het nog even voordat ik in slaap viel. Gelukkig had ik nog steeds stroom. Ik kan er nog steeds niet over uit. Om half 5 heb ik het licht uitgedaan en ben in slaap gevallen. Om 8 uur werd ik weer wakker. Als een speer sprong ik uit bed en ben gelijk naar buiten gaan kijken. Ik zag nog geen boom omver liggen. Gauw naar de andere kant van het huis gelopen en ook daar stonden de bomen nog gewoon op hun plek. Er is tijdens de storm maar grote tak afgebroken. Die is op het deck bij het zwembad gevallen. Ik sta er echt van te kijken dat er niet meer is afgebroken. Maar ja, er is met de Derecho al veel omver gegaan en ik denk ook dat het komt doordat er weinig bladeren aan de bomen zaten. Tevreden ben ik weer naar binnen gegaan en heb daar een heerlijk bakje koffie gezet. Ik was zo blij met mijn stroom. Terwijl ik  mijn koffie dronk zag ik de beelden van New York. Vreselijk, wat een ravage.

Hier wat feiten die bekend zijn gemaakt na de storm...
De storm had een diameter van ongeveer 1500 kilometer. De New York Stock Exchange op Wall Street was op 29 oktober voor het eerst sinds de aanslagen op 11 september 2001 gesloten. Ook op 30 oktober bleef de beurs gesloten, en dat was de eerste keer dat de beurs twee dagen achtereen als gevolg van weersomstandigheden dicht was sinds 1888.

Ruim 16.000 vluchten zijn geannuleerd. Meer dan twee miljoen mensen zaten zonder stroom. Sandy eiste in de hele VS zeker 61 levens, waarvan 26 in New York. Naar schatting loopt alleen al de materiële schade aan gebouwen en infrastructuur op tot 20 miljard dollar (15,4 miljard euro). Tja, als je dit allemaal leest, dan mag ik van geluk spreken dat het bij ons enorm is meegevallen.