Het weekend is weer voorbij... Vrijdagavond hadden we na lange tijd weer eens een WAB (Week Afsluit Borrel). Myrthe en Dennis hadden het deze keer georganiseerd. De reden was ook dat er wat nieuwe Nederlanders zijn gearriveerd, ter kennismaking. Met de buitenhaard aan was het best lekker. Het koelde later op de avond wel af, maar rond het vuur prima uit te houden. Het was een gezellige avond met lekker eten, drankjes en gezelligheid. Zo gezellig dat wij weer eens als laatste vertrokken, half 3..mooie tijd toch?
Zaterdag zijn we gaan winkelen. Vorige week ook al. Op dinsdag waren we 3 jaar getrouwd en zijn naar de outlet Potomac Mills gegaan. Altijd leuk. Heb daar mooie laarzen gescoord. Zwarte met een hoge hak. Ben ik helemaal blij mee. Ik kwam ook nog een zwart jurkje tegen en ja die stonden weer mooi bij mijn laarzen. Mooi prijsje ook, dus die ging ook mee. Ook bij Ralph Lauren ben ik geslaagd. Een leuk grijs truitje en John een vest. Het grijze truitje wilde ik nog in een andere kleur, maar mijn maat hadden ze helaas niet meer. Niet getreurd, er zijn nog genoeg winkels waar ik misschien wel geluk zou hebben. Dus mijn plan was al om het aankomende weekend naar de andere outlet te gaan. Na de outlet kon een bezoek aan de Ikea ook niet uitblijven. Dit zit naast de outlet, dus het ging allemaal in één moeite door. Daar hebben we nog wat diepe borden gekocht. Die hadden we echt nodig.
's avonds zijn we uit eten gegaan. In Shirlington. Daar waren we nog nooit geweest. Voor een dinsdag was het er erg druk. Veel terrassen en die zaten dan ook nog eens behoorlijk vol. We kwamen bij de Carlyle aan en zagen buiten nog een tafeltje vrij. Dus snel naar binnen en we hadden geluk. Niet veel later zaten we op het terras, lekker onder de terrasverwarmers. We hebben er heerlijk gegeten. Een mooie afsluiting van de dag.
Maar goed, weer even terug naar zaterdag. Toen zijn we naar de outlet in Leesburg gegaan. Met een paar tassen vol zijn we daar ook goed geslaagd. Daarna even wat gegeten bij TGIF... Simpel, maar wel lekker. We zijn daarna naar Dulles Town Center gereden, want we moesten nog een nieuwe filter kopen bij Sears. Het was inmiddels al donker en toen we ook daar geslaagd waren zijn we weer in de auto gestapt om naar de Total Wine te rijden. We reden het parkeerterrein af. Het was een donkere weg...
Ineens staken er herten over... Het ging zo snel... Het was een lichte streep voor ons... Ze kwamen van de linkerkant. We schrokken ervan en keken naar rechts, maar er kwam nog een hert... Bam!!! Tegen de auto... Het was een knal en het ging allemaal zo snel... We hadden dus een hert aangereden. John had een goede reactie door niet uit te wijken of zijn stuur om te gooien. We roken een brandlucht dus een stuk verderop hebben we de auto aan de kant gezet om te kijken naar de schade etc. De brandlucht kwam van het plastic wat tegen de hete rooster was aangekomen. Toen zagen we ook het hert op de weg liggen... Meters verder dus dan waar we het beest aangereden hadden. John heeft het hert van de weg gehaald. Het arme beestje was dood. Ik stond helemaal te shaken. Trillende handen... Het is weer de tijd van het jaar dat ze vaak worden aangereden. Je ziet ze ook vaak dood langs de kant van de weg liggen. We zijn altijd al heel voorzichtig en kijken goed om ons heen als we aan het rijden zijn. Deze keer gebeurde het echter op een plek waar je het totaal niet verwacht. Bij een winkelcentrum... In die 3 jaar dat wij hier wonen is het ons nog nooit overkomen, tot zaterdag dan. Het gaf ons beiden een naar gevoel, maar we konden er gewoon niets aan doen.
John heeft zaterdagavond en zondag nog gekeken naar de auto. Ik ben benieuwd hoeveel schade we hebben... Waarschijnlijk een nieuwe bumper, een rooster, airbag moet gereset worden, gordel bestuurderskant loopt niet meer soepel... Gelukkig alleen materiële schade. Voor hetzelfde geld knalt het hert op je motorkap en tegen de ruit aan. Het is en blijft zielig, maar weer een wijze les dat je hier zo ontzettend goed moet uitkijken voor de herten. En dan nog moet je een portie geluk hebben.
Amerika, the land of stars and stripes . The land of promise. The land of freedom. Voor ons…gewoon een geweldig vakantieland. Al vanaf 1993 komen we jaarlijks in Amerika. We hebben al vele rondreizen gemaakt en hebben ondertussen onze favoriete plekken waar we graag komen. Het ‘kriebelde’ al jaren….hoe zou het zijn om voor een paar jaar in Amerika te wonen? Nu, na zo veel jaar, is daar onze kans .
Daar waar wij al die jaren van hebben gedroomd is werkelijk geworden. Op 27 oktober 2009 zijn wij verhuisd naar Great Falls, Virginia. Een voorstad van Washington DC. We hebben daar bijna 4 jaar met veel plezier gewoond. Wat we echter niet hadden voorzien, is dat we naar Texas zouden verhuizen. Van een city life style naar een country life style... Our journey continues...
....en het gaat maar door! Vanaf half juli 2018 zullen wij wederom naar Amerika verhuizen voor een periode van 4 jaar. Back where we started...in the Washington DC area!
Deze site is bedoeld voor familie, vrienden, bekenden en andere geïnteresseerden. Op deze blog kunnen jullie vanaf nu alles lezen over ons leven aan de andere kant van de oceaan; oftewel 'Our life overseas'! Wij zouden het leuk vinden als je een berichtje of een reactie achterlaat.
Deze site is bedoeld voor familie, vrienden, bekenden en andere geïnteresseerden. Op deze blog kunnen jullie vanaf nu alles lezen over ons leven aan de andere kant van de oceaan; oftewel 'Our life overseas'! Wij zouden het leuk vinden als je een berichtje of een reactie achterlaat.
maandag 1 oktober 2012
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Jemig, wat moet dat schrikken zijn ... Wij vinden het juist hierom vaak 'eng' om in het donker te rijden rondom bossen of parken in de US, je hoort het zo vaak of leest erover. Maar voor jullie is dit gewoon eigenlijk 'dagelijks risico. Hopelijk ook de laatste keer voor jullie ....
Een reactie posten