Ze heeft het gehaald...

Vandaag is onze poes, Jamie, 15 jaar geworden. Hoera, ze heeft het gehaald. Dat zag er vorige week nog niet naar uit. Toen was ze zwak en wilde niet veel. Ze lag zo maar zielig op de grond en ik vreesde dat ze niet lang meer zou hebben. Maar de laatste dagen is ze weer wat opgeknapt. Ze laat zich weer horen en staat te miauwen bij de koelkast. Ze weet inmiddels dat daar hele lekkere dingen uit tevoorschijn komen. Toen ze niet zo goed in haar vel zat, hebben we ze wat extra lekkere dingen gegeven, want ja, hoe lang had ze nog, dachten wij toen. Misschien heeft het wel geholpen, want dit oude dametje is weer opgeknapt. Natuurlijk blijft het een oude poes en met haar hartkwaal en schildklierprobleem is het al heel wat dat ze 15 jaar is geworden. Dat zag er twee jaar geleden heel anders uit. Toen viel ze telkens om, als ze de trap had gelopen en het ging helemaal niet goed. Sinds die tijd, een paar dierenartsbezoeken en honderden euro's armer gaat het veel beter met haar. We moeten haar wel elke dag 2 tabletten geven en wat pasta. Maar dat heb ik er graag voor over. Hoewel er een moment van afscheid nemen komt, wil ik dat toch nog even uitstellen. Zo lang ze blijft knorren en blijft eten en geen pijn heeft, mag ze nog wel even bij ons blijven. Lieve poes, ook al heb je er zelf geen weet van...Happy Birthday!!

Gisteren heb ik John naar de luchthaven gebracht, want hij zit deze week weer in Fort Worth. Het was een vroegertje deze keer en met vroeg bedoel ik héél vroeg! Dit betekende, dat ik er om 4 uur uit moest en John dus nog wat eerder! Om kwart over 4 zaten we in de auto, met mijn ogen nog half dicht, op weg naar de luchthaven. Toen ik terug was, ben ik toch nog maar even mijn bedje ingekropen. Ik heb toch nog 3 uurtjes kunnen slapen. Ik heb wel gedurende dag gemerkt dat ik een gebroken nacht heb gehad. we lagen er ook pas om half 12 in en als dan om 4 uur de wekker weer gaat... Ik ben de dag verder goed doorgekomen. Voor John is het vervelender, want hij heeft een aantal meetings en dan moet je wel wakker kunnen blijven.

Vandaag ben ik naar Petra geweest. Even een bakje koffie drinken. Gelukkig gaat het ietsje beter met haar. Nog lang niet goed, maar die kleine vooruitgang geeft haar weer hoop. Rugproblemen hebben is niet fijn. Je bent zo afhankelijk van anderen en altijd die pijn... Ik weet er alles van, maar gelukkig is het voor mij weer even geleden. Nu moet ik het even afkloppen... Morgen ga ik op bezoek bij Cynthia. Zij zijn inmiddels al een beetje gesetteld. Eén en al gezelligheid dus. Nu de warmte nog even trotseren, want vandaag halen we de 37 graden (gevoelswaarde over de 40!) en morgen nog zo'n dag! Wat een zomer....heerlijk!