Fladderende vlinders

Flutter by,
Butterfly,
Floating flower
in the sky.

Wij hebben in de voortuin planten staan, nou ja, planten...het is eigenlijk onkruid. Maar wel onkruid met bloemetjes! Zondagochtend ontdekte John dat de bloemen van dit onkruid veel vlinders aantrekt. Dus het fototoestel werd opgezocht en John is naar buiten gegaan om foto’s te maken. Daarna was het mijn beurt. Het valt nog niet mee, om deze vlinders, die continue van het ene naar het andere blad fladderen, te fotograferen. Maar met het nodige geduld en de acceptatie flink gestoken te worden tussen al het groen, kom je toch een heel eind. Naast heel veel kleine vlindertjes, die natuurlijk niet interessant genoeg waren, kwamen er steeds twee vlinders op het onkruid zitten. Een oranje vlinder die de naam Danaus plexippus, oftewel de Monarch Butterfly, heeft en een gele vlinder die de naam Tiger Swallowtail Butterfly draagt.

De monarchvlinder dankt zijn naam aan zijn majestueuze omvang. Volwassen exemplaren kunnen zo’n vijf centimeter groot worden en hebben een spanwijdte tot wel tien centimeter. De vlinders zien er met hun roestbruine vleugels met daarop donkergekleurde nerven fraai uit. De zwarte vleugelranden zijn bedekt met witte vlekken. Prachtig gewoon!

Monarchvlinders komen voor op een groot deel van het Amerikaanse continent, van Peru tot aan het zuiden van Canada. Hier in Noord-Amerika vind je ze alleen ’s zomers; in de herfst vliegen miljoenen vlinders naar Mexico om zich daar voort te planten. Ze arriveren eind oktober en vliegen begin maart weer terug. De migratie van monarchvlinders vind ik fascinerend. Er is namelijk door wetenschappers ontdekt dat de vlinders, zoals wel meer dieren, de positie van de zon gebruiken om te bepalen in welke richting ze moeten vliegen. Een systeem in de hersenen zou hier volgens experts verantwoordelijk voor moeten zijn. Tja, daar waar wij de TomTom veelvuldig gebruiken hebben de vlinders hun eigen navigatiesysteem. Een monarchvlinder heeft om te navigeren dus zijn hersenen en zijn antennes nodig. De hersenen bevatten het centrale navigatiesysteem van de vlinder, maar de antennes zijn minstens zo belangrijk. Met behulp van de antennes kan het insect zijn vliegrichting aanpassen aan de positie van de zon, die gedurende de dag steeds verandert.

Het is wonderlijk, dat zo'n klein vlindertje met de brein van een speldenkop zich kan oriënteren op de zon gedurende een vlucht van duizenden kilometers. Wat een onvoorstelbaar vermogen. Afin, na wat insectenbeten rijker hebben we toch mooie plaatjes kunnen schieten van deze prachtige vlinders.

Klik hier voor de rest van de foto's.