Waar blijft de tijd...

Vandaag is het al weer vrijdag. Wat gaan de weken hier snel voorbij en er is niet eens veel gebeurd. Wat heb ik allemaal gedaan? Gewassen, gestreken, het huis schoongemaakt etc. Niets bijzonders dus. Woensdagavond hebben we Petrick, een collega van John, te eten gehad. Ik moest mijn kookkunsten dus weer eens vertonen. Ik had het mezelf makkelijk gemaakt en heb Kung Poa Chicken en Sweet and Sour chicken klaargemaakt. Dat doet altijd goed. Na het eten hebben we nog lekker geborreld.

Vandaag is het weer lekker warm. Het wordt tussen de 35 en 40 graden. Hot, hot, hot dus! Nou ja, dan maar weer veel water drinken en in de pool afkoeling zoeken. Het zwembad is weer lekker bijgevuld, want we hebben deze week een flinke regenbui gehad. Eindelijk! Goed voor de planten. Nou ja, John heeft het onkruid in de tuin verwijderd en alleen de bovenste laag is vochtig, maar daaronder nog net zo droog. Ons gras is ook niet groen meer, maar meer bruin/geel van kleur. Je doet er niets aan. Vanochtend las ik op internet dat er een aardbeving was waargenomen (3.6) in DC en 30 miles daar omheen. Waar gaan we naartoe met al die natuurverschijnselen? Eerst de ergste sneeuwstorm sinds velen jaren, de extreme warmte sinds tig-jaar en nu de sterkste aardbeving sinds 36 jaar. Zou President Barack Obama er iets van gemerkt hebben in zijn Witte Huis...? Nee, hij heeft verklaard er ook niets van gemerkt heeft. Dan is hij net zo'n vaste slaper als wij zijn, want ik heb er in ieder geval niets van meegekregen en ik heb geslapen als een roosje.

Vanavond gaan we naar het afscheidsfeestje van Marcel, Natalie en de kids. Zij gaan na 3 jaar weer terug naar Nederland. Iedereen moet iets te eten meebrengen en ik heb gekozen voor mijn befaamde gemarineerde mozzarella. Nog gevraagd of dit niet te weinig was, maar Patty (de gastvrouw van vanavond) had ook graag de kaasjes, dus cheese it is! Ook gaan we vanavond Han en Tine ontmoeten. Zij zijn pas aangekomen in Amerika. Ook zijn Bert en Cynthia afgelopen zaterdag gearriveerd. Allemaal nieuwe mensen. Nu zijn wij niet meer de laatste mensen die zijn bijgekomen, maar kunnen we anderen helpen en adviseren met hun vragen. Grappig is dat toch. Het lijkt al weer zo lang geleden, dat wij aankwamen op de luchthaven. Het is ongeveer 9 maanden geleden... Nog 3 maanden en dan zitten wij hier een jaar. Time flies when you're having fun!

Met Sammie gaat het ook nog steeds goed. Hij knabbelt lekker aan de struiken en laat zich regelmatig zien. Net als de chipmunks...vanochtend waren ze achter elkaar aan het lopen en kwam er zelfs een onder de gazebo gelopen, zo onder mijn stoel door. Ik wist niet wat ik zag. Hij had mij waarschijnlijk ook niet gezien, want normaal schieten ze altijd weg als ik maar te dicht in de buurt kom.