Gisteren is John druk bezig geweest in de tuin. Er hingen hier en daar nog afgebroken takken in de bomen en die heeft hij allemaal verwijderd. Een hele klus, want het zijn geen kleine takken. Daarna hebben we geskypt met mijn schoonmoeder. Ze herstelt goed van de operatie. Nog even en dan fietst ze er weer lustig op los. We hadden nog wat tijd over en besloten naar de Party City te gaan. We hebben nog leuke spullen gescoord voor onze Luau Party en zijn qua decoratiemateriaal zo goed als klaar. Nu nog bepalen waar alles komt te hangen en bevestigen. Ik heb het ongeveer wel in mijn hoofd, dus dat zal geen probleem zijn.
Na het eten zijn we zoals gewoonlijk weer lekker buiten gaan zitten. Rond een uur of 10 begon het weer te donderen en we besloten maar naar binnen te gaan. De bui kwam steeds dichterbij en binnen een mum van tijd brak 'de hel' los. Wat een bliksemschichten en een gedonder van een jewelste. Ik lag inmiddels al in bed en toen begon de verlichting weer te flikkeren...nee hè, niet weer. Ook de fan op de kamer ging van hard naar zacht blazen, weer uit en weer aan. Toen kwam er een zeer harde knal en de kamer was helemaal verlicht. Zo, die was dichtbij. Ik ben naar het raam gelopen en de lucht werd vaak opgelicht door het onweer. We hebben voor de zekerheid maar hier en daar stekkers uit de apparaten getrokken. Als we het kunnen voorkomen, dan doen we dat ook. Na een tijdje trok de bui langzaam weg. Het ging wel goed tekeer, want zo heb ik het nog niet meegemaakt. Gelukkig hebben we geen stroomuitval gehad.
Vanochtend was ik ook erg benieuwd hoe de omgeving eruit zag. Afgelopen weekend is er weer een deel van een boom van de achterburen naar beneden gekomen. Gelukkig voor hem heeft hij daar zijn auto nooit staan, want anders was het leed niet te overzien geweest. Waarom dat de helft van de boom omgewaaid is, snappen we nog steeds niet, want behalve gisteravond, heeft het toch niet extreem hard gewaaid. Het zwembad zag er net zo uit als met de seizoensopening van de pool. Nou ja, een beetje overdreven misschien, maar de bodem lag bedekt met rotzooi zoals takken en bladeren. Ook op het oppervlak dreef het nodige hout en bladeren. Aan de slag dan maar. Met het schepnet, die aan één kant opengescheurd is...lekker handig, heb ik de blaadjes uit het water gevist. De stofzuiger doe het ook prima, want na een uur, was de rommel (op een paar blaadjes na) al verdwenen. Ook waren we zo 'slim' om de kussen op de deckchairs te laten. Normaal blijft het onder de gazebo aardig droog, maar tegen deze bui met veel regen en wind, was de gazebo ook niet bestand. Het resultaat was dan ook dat alles doorweekt was. De kussens heb ik vandaag maar in het zonnetje gelegd en dankzij het warme weer waren deze snel weer droog.
De schilder stond vanochtend ook weer aan de deur. Hij moest nog punten afhandelen. We waren namelijk niet helemaal tevreden. Hij was o.a. een deel van een kozijn vergeten te schilderen en hier en daar zag het er gewoon niet uit. In samenspraak met de landlord, hebben we hem terug laten komen om het deze keer wel netjes af te werken. John had een lijstje doorgegeven aan onze landlord en die zou het weer communiceren met de schilder. Ik vroeg hem of hij wist wat hij moest doen....Do you know what needs to be done? No, si, no...(hij is Mexicaan en Engels komt bijna niet voor in zijn woordenboek). Me paint...si. Yes, but do you know what's on the list. .........Met een frons op zijn voorhoofd zie ik hem denken....si, no, si, me paint.... Nu komen de gebaren van mij tevoorschijn en ik maak een gebaar van een lijst.... Ooooh, me list, yes....me paint. So, you do know what needs to be done? Euh, no, si. Ja, toen gaf ik het maar op en zei; yes, you paint! Zo'n taal barrière is niet fijn. Ik wil niet dat hij nog een keer moet terugkomen, omdat hij het allemaal niet begrijpt. Maar, gedurende de ochtend zag ik hem wel de dingen doen, die hij moest doen. Begrijp me niet verkeerd; ze werken hard en zijn niet te lui om te werken, daar heb ik alle respect voor...alleen hun visie en kwaliteit van iets afwerken ligt toch iets anders dan bij ons. Hieronder een grappig filmpje over wie in te huren als schilder....
Amerika, the land of stars and stripes . The land of promise. The land of freedom. Voor ons…gewoon een geweldig vakantieland. Al vanaf 1993 komen we jaarlijks in Amerika. We hebben al vele rondreizen gemaakt en hebben ondertussen onze favoriete plekken waar we graag komen. Het ‘kriebelde’ al jaren….hoe zou het zijn om voor een paar jaar in Amerika te wonen? Nu, na zo veel jaar, is daar onze kans .
Daar waar wij al die jaren van hebben gedroomd is werkelijk geworden. Op 27 oktober 2009 zijn wij verhuisd naar Great Falls, Virginia. Een voorstad van Washington DC. We hebben daar bijna 4 jaar met veel plezier gewoond. Wat we echter niet hadden voorzien, is dat we naar Texas zouden verhuizen. Van een city life style naar een country life style... Our journey continues...
....en het gaat maar door! Vanaf half juli 2018 zullen wij wederom naar Amerika verhuizen voor een periode van 4 jaar. Back where we started...in the Washington DC area!
Deze site is bedoeld voor familie, vrienden, bekenden en andere geïnteresseerden. Op deze blog kunnen jullie vanaf nu alles lezen over ons leven aan de andere kant van de oceaan; oftewel 'Our life overseas'! Wij zouden het leuk vinden als je een berichtje of een reactie achterlaat.
Deze site is bedoeld voor familie, vrienden, bekenden en andere geïnteresseerden. Op deze blog kunnen jullie vanaf nu alles lezen over ons leven aan de andere kant van de oceaan; oftewel 'Our life overseas'! Wij zouden het leuk vinden als je een berichtje of een reactie achterlaat.
maandag 19 juli 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Het was echt een spectaculair onweer gisteravond! Het kwam niet over ons heen, maar het was een soort bliksemshow.
Dat was een pittige bui, ook bij ons gaan de stekkers er dan uit.
Ook hier in NL komen stevige onweers buien, sterkte ermee.
Een reactie posten