Vandaag ben ik naar het evenement van het jaar geweest in
Cedar Hill. Helaas moest ik alleen gaan, want John zit nog in Nederland. Ik had
geen idee wat ik er van moest verwachten. Om niet helemaal uit de toon te
vallen had ik mijn cowboylaarzen aangetrokken, ach wat kon mij het schelen, een
geruite blouse moest het geheel afmaken. Ik nam mijn fototoestel mee. Ik hoopte
namelijk karakteristieke mensen te kunnen fotograferen. Ik vond al gauw een
parkeerplaatsje en hoefde alleen maar over te steken en ik was in het bruisende
‘historic downtown’ van Cedar Hill. In de straat stonden aan beide kanten
kraampjes. Sommige kraampjes waren gehuurd door plaatselijke winkeliers, maar
ook instanties stonden hun doel te ‘verkopen’. Hetgeen wat aangeboden werd had
niet echt mijn interesse. Beetje veel prullaria en kitsch. Maar ach, wel leuk
om te zien. 
Ik haalde mijn fototoestel tevoorschijn, want ik wilde nog
wel wat leuke plaatjes schieten. Nou, zodra je met een camera om je nek loopt
word je ineens aangekeken. Dat werd ik toch al een beetje, schijnbaar zie ik er
anders uit dan de gemiddelde Texaan. Mensen gingen ineens recht lopen en
glimlachen naar mij toen ik met mijn camera liep. Waarschijnlijk in de hoop
vastgelegd te worden op de gevoelige plaat. Ik kreeg zo’n vermoeden dat men
dacht dat ik van een krant was ofzo, haha. Hier en daar fotografeerde ik wat.
Ik was vooral op zoek naar bijzondere mensen. Mooie ‘story telling faces’… Al gauw kwam ik er
een paar tegen. Klik, klik klik…hebbes. Op naar de volgende. De grootte
van de braderie viel me niet tegen. Er waren genoeg kramen en zeker zo veel
eettentjes. Van worsten op een stok tot stukken beenham. Zo uit het vuistje
hè…we zijn wel in Texas. 
Er was veel vertier voor de kinderen. Ze konden hun gezicht
laten schminken, paardrijden, een rondje
downtown in een treintje en spelletjes doen. Voor de volwassenen was er
livemuziek en dat bracht wel wat sfeer. Ik liep verder en ik merkte wel dat er
soms naar mij gekeken werd. Volgens mij werd er wat afgesmoesd…. In de trant van
‘wie is zij’…’die is niet van hier hoor’… Zoiets. Ik kwam uit bij een veld waar
ze bezig waren met hoefijzer werpen. Sterker nog het bleek een kampioenschap te
zijn. Nou, dat pikte ik toch even mee. Ik stond te kijken en maakte wat foto’s.
Er kwam een mevrouw naar me toe en ik moest even meekomen. Ze wilde me namelijk
voorstellen aan iemand. Nou prima, ik liep mee en ik zag een meneer op een
koelbox zitten. Hij ging staan en de mevrouw zei dat hij de kampioen van vorig
jaar was. Sta je dan….euh… Nice to meet you… De mevrouw zei dat ik maar een
foto moest maken en ik kon hem wat vragen stellen zodat ik een goed verhaal
had. Juist! Die dacht ook dat ik van de plaatselijke krant was. De man ging
staan en begon te vertellen. Maar al snel kreeg ik de vragen. Ik had een
accent. Dus waar kwam ik vandaan. Ik legde hem uit dat ik Nederlandse was en
sinds twee maanden in Texas woonde. 
Nou dan ben je een succes hoor. Er werden
meer mensen bij gehaald en oh, wat vonden ze mijn accent fantastisch! Zo
verfrissend zei er één. Ik werd zo langzamerhand een attractie. Mensen wilden
op de foto met me. Echt, ik wist ook niet wat me overkwam. Toen de rust weer
wat terugkwam vroeg hij me nog wel voor welke krant ik werkte. Ik legde hem uit
dat ik gewoon voor mezelf foto’s aan het nemen was. Ik zag toch wel een kleine
teleurstelling in zijn ogen. Hij maakte een grapje, waarop ik zei…sorry, there
goes your one minute of fame… Gelukkig kon hij mijn opmerking wel waarderen en
moest er hartelijk om lachen. Ik wenste hem en zijn gevolg van een man of 15
nog een prettige dag en ging verder. 
De variatie aan het soort mensen liep erg uiteen. Veel
boots, weinig hakken, veel jeans, weinig jurkjes. Mijn oog viel op een meisje
en ik moest twee keer kijken. Oké, ik heb van mijn moeder geleerd om mensen
niet op hun uiterlijk te beoordelen, maar deze kan ik jullie echt niet
onthouden. Misschien zit ik er helemaal naast, maar in mijn ogen was dit een
typisch gevalletje van een redneck. Een redneck is een niet zo aardige
Amerikaanse benaming voor niet-rijke, blanke (meestal) boeren uit wat minder
ontwikkeld gebied. In het nederlands zouden we vermoedelijk - al even onaardig-
boerenkinkel zeggen. Of gewoon boer. Rednecks hebben een aparte levensstijl zeg
maar. Qua uiterlijk zou ze er best één kunnen zijn. Ze had een mega uitgroei en
om het helemaal compleet te maken had ze aan één kant haar haar flink
getoupeerd. Nou a, kijk naar de foto en oordeel zelf. Ik had even het gevoel of
ik terug in de jaren tachtig was. 
Met het zien van deze bijzondere verschijning vond ik het
wel welletjes. Met een graad of dertig had ik het ondertussen erg warm
gekregen. En dorst… ik maakte nog een klein rondje en besloot maar weer
huiswaarts te gaan. Thuis nam ik een heerlijk een koud biertje, dat had ik wel
verdiend vond ik zelf.
Voor alle foto's van deze dag klik hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten