skip to main |
skip to sidebar
Amerika, the land of stars and stripes . The land of promise. The land of freedom. Voor ons…gewoon een geweldig vakantieland. Al vanaf 1993 komen we jaarlijks in Amerika. We hebben al vele rondreizen gemaakt en hebben ondertussen onze favoriete plekken waar we graag komen. Het ‘kriebelde’ al jaren….hoe zou het zijn om voor een paar jaar in Amerika te wonen? Nu, na zo veel jaar, is daar onze kans .
Daar waar wij al die jaren van hebben gedroomd is werkelijk geworden. Op 27 oktober 2009 zijn wij verhuisd naar Great Falls, Virginia. Een voorstad van Washington DC. We hebben daar bijna 4 jaar met veel plezier gewoond. Wat we echter niet hadden voorzien, is dat we naar Texas zouden verhuizen. Van een city life style naar een country life style... Our journey continues...
....en het gaat maar door! Vanaf half juli 2018 zullen wij wederom naar Amerika verhuizen voor een periode van 4 jaar. Back where we started...in the Washington DC area!
Deze site is bedoeld voor familie, vrienden, bekenden en andere geïnteresseerden. Op deze blog kunnen jullie vanaf nu alles lezen over ons leven aan de andere kant van de oceaan; oftewel 'Our life overseas'! Wij zouden het leuk vinden als je een berichtje of een reactie achterlaat.
Een jaar geleden...
Het is vandaag precies een jaar geleden dat Jamie, onze poes, is overleden. Een jaar later, maar het voelt als de dag van gisteren. Ik vergeet nooit meer het moment dat we hoorden dat Jamie overleden was. Wij zaten toen in Nederland en waren bij Roland en Monique voor een etentje. Vreselijk vond ik het dat ik niet bij haar was, toen ze dood ging. Dat zit me tot op de dag van vandaag nog altijd dwars. Maar ja, de dingen gaan zoals ze gaan en je hebt het niet altijd voor het zeggen. We hebben haar een mooi plekje gegeven in de tuin. Ik ga er regelmatig heen. Gewoon even kijken, de steen vrijmaken van de blaadjes en de roos weer op zijn plek leggen als deze is weggewaaid. Misschien vinden mensen dit stom, maar voor ons had ze een speciaal plekje in ons hart. Ik mis haar nog elke 
dag. Geen Jamie meer die op tafel kom liggen als ik achter de laptop zit, geen Jamie meer die mij gezelschap houd als ik naar het toilet ga, geen Jamie meer die ik op kan pakken om even lekker te kroelen... Nooit gedacht dat haar overlijden zo'n impact op mij zou hebben. Ook Esmée, onze andere poes, is veranderd sinds Jamie er niet meer is. Die kan soms ineens keihard gaan miauwen. Alsof ze iedereen kwijt is. Als ik haar dan roep is het weer oké. Jamie is 15 jaar geworden en dat is mooi. Ze heeft een goed leven gehad en ben blij dat ik juist haar uit het nestje jonge poesjes heb gekozen. Een kat met karakter! Ze heeft ons 15 jaar liefde en plezier gegeven. Op het moment dat ik dit schrijf rolt er weer een traantje over mijn wangen. Ja Jamie, we zijn je niet vergeten....
Het is vandaag precies een jaar geleden dat Jamie, onze poes, is overleden. Een jaar later, maar het voelt als de dag van gisteren. Ik vergeet nooit meer het moment dat we hoorden dat Jamie overleden was. Wij zaten toen in Nederland en waren bij Roland en Monique voor een etentje. Vreselijk vond ik het dat ik niet bij haar was, toen ze dood ging. Dat zit me tot op de dag van vandaag nog altijd dwars. Maar ja, de dingen gaan zoals ze gaan en je hebt het niet altijd voor het zeggen. We hebben haar een mooi plekje gegeven in de tuin. Ik ga er regelmatig heen. Gewoon even kijken, de steen vrijmaken van de blaadjes en de roos weer op zijn plek leggen als deze is weggewaaid. Misschien vinden mensen dit stom, maar voor ons had ze een speciaal plekje in ons hart. Ik mis haar nog elke 
dag. Geen Jamie meer die op tafel kom liggen als ik achter de laptop zit, geen Jamie meer die mij gezelschap houd als ik naar het toilet ga, geen Jamie meer die ik op kan pakken om even lekker te kroelen... Nooit gedacht dat haar overlijden zo'n impact op mij zou hebben. Ook Esmée, onze andere poes, is veranderd sinds Jamie er niet meer is. Die kan soms ineens keihard gaan miauwen. Alsof ze iedereen kwijt is. Als ik haar dan roep is het weer oké. Jamie is 15 jaar geworden en dat is mooi. Ze heeft een goed leven gehad en ben blij dat ik juist haar uit het nestje jonge poesjes heb gekozen. Een kat met karakter! Ze heeft ons 15 jaar liefde en plezier gegeven. Op het moment dat ik dit schrijf rolt er weer een traantje over mijn wangen. Ja Jamie, we zijn je niet vergeten....
6 opmerkingen:
Sterkte vandaag. Ik weet precies hoe je je voelt, nu bijna 3 jaar geleden is onze poes Otje overleden. Ook onze andere poes Pinkie had het er erg moeilijk mee, daarom hebben we sinds 2 jaar Harrie bij ons wonen een rode kater. Maar ik mis Otje nog steeds.
Het verlies van je huisdier valt vreselijk zwaar. Wij hebben dit ook met onze hond moeten ervaren en het is verschrikkelijk. Ook onze hond hebben we begraven in onze tuin. Zo is ze toch nog altijd bij ons. Sterkte ermee!
Helemaal niet stom dat je regelmatig het plekje waar Jamie ligt opzoekt. Sterkte!!
Nee, niks stoms aan, natuurlijk! Katja mist Sushi ook nog heel erg vertelde ze dit weekend. Het zijn ook zulke kameraadjes!
Niets raars aan hoor, ik mis Pietje ook nog steeds (dat is al jaren geleden dat hij onverwacht in moest slapen) en Clyde ook, die is al jaren spoorloos weg maar als ik ergens een rode kat in de buurt zie hoop ik nog steeds dat hij teruggekomen is.
Sterkte gewenst !
Eerste keer dat ik reageer,lees nog niet zo lang julie blog.
Wat een mooi geschreven verhaal. En iedere katten liefhebber zal dit begrijpen. Na de dood van mijn 2 katten (precies een jaar na elkaar) wilde ik geen huisdier meer,ik had zo'n verdriet,dat wilde ik nooit meer. Nu 20 jaar later heb ik sinds 7 maanden een katertje. Inmiddels een kater! Alhoewel hij regelmatig de boel hier afbreekt ben ik dolblij met hem.
Groeten,
Herna Spanje
Een reactie posten