Sneeuw....?!?

De weermannen gaven het eerder deze week al aan. Zaterdag kans op sneeuw. Euh, maar het is pas oktober, was mijn gedachte gelijk. Twee weken geleden was het zwembad nog open en nu moesten we rekening houden met sneeuw! Ik moest het eerst nog maar eens zien... Zaterdagochtend werd ik natuurlijk gebroken wakker. Ik had het gevoel alsof ik 10 ronden met Mike Tyson had staan boksen. Alles aan mijn lichaam voelde beurs en broos. Het was natuurlijk te verwachten, als je als niet getrainde hiker één van de zwaarste trails gaat doen. Ik liet me uit bed 'rollen' en ging naar beneden. We zaten aan het ontbijt toen het al begon te sneeuwen. Nou ja zeg, moeder natuur is dit jaar erg van slag. Ik vond het eigenlijk nog iets te vroeg om de sneeuwvlokjes naar beneden te zien dwarrelen. Maar aan de andere kant ook wel weer leuk om te zien. Dat we zo vroeg al witte vlokjes zagen, had te maken met de sneeuwstorm die over het Noordoosten van Amerika trok. Bij ons viel het nog reuze mee, in vergelijking met Connecticut waar zo'n 34 cm sneeuw is gevallen. We hebben die dag dan ook niet veel gedaan.

's Avonds waren we uitgenodigd bij Nicole en Michel voor een etentje. Ik wilde een kleinigheidje meenemen en besloot iets voor Misty (de hond) mee te nemen. Eerder die week moest ik met de Ford naar de garage en daar aan de overkant zit de Petsmart. Dit is een grote dierenzaak, waar ze vanalles hebben. Een gangpad vol met speeltjes voor de hond. Tja en wat moet je dan nemen. Ik koos voor een rubberen speeltje, waar je snoepjes voor de hond in kunt doen. Ook daar hangen al kerstspullen, natuurlijk in de vorm van speeltjes voor kat en hond. Met de sneeuwvlokken van zaterdag lijkt de kerst niet eens meer zo ver weg. Sterker nog, over 54 dagen is het al kerstmis. Maar goed, ik wijk weer af. Om 5 uur werden we bij Nicole en Michel verwacht. We hebben eerst gezellig wat gedronken en gekletst. Ik heb Michel nog maar eens bedankt voor zijn steun en toeverlaat afgelopen vrijdag. Ik had Nicole het kadootje gegeven. Zij was er blij mee, want schijnbaar had ze dit al eens zien liggen. Nu moesten we nog zien of Misty er ook blij mee was. In eerste instantie had ze niet veel interesse in dit rare rubberen voorwerp. Maar toen ze eenmaal het snoepje rook, ging ze helemaal los. Gelukkig, een tevreden hond en een tevreden baasje. Daarna gingen we eten. Ik merkte dat ik erg vermoeid was. Natuurlijk van die uitputtingsslag van de dag ervoor en de weinig slaap die ik die nacht heb gehad. Ik heb het nog kunnen rekken, maar rond de mklok van elf uur, ging toch echt het lichtje uit bij mij. Het was een gezellige avond!