John had weer een dag vrij genomen en zo konden we er met zijn allen op uit. Na de dagelijkse 'wat gaan we doen' bespreking bij het ontbijt, was de keuze gevallen op Fort McHenry en Baltimore. Nadat we vorige week de vlag hadden gezien in het National Museum of American History, wilden we nu ook weten waar deze gewapperd heeft. Ik schreef toen al over Fort McHenry, nu was het moment daar om het fort te gaan bekijken. Na een uurtje rijden kwamen we aan op plaats van bestemming. Fort McHenry ligt aan de haven van Baltimore in de Amerikaanse staat Maryland. Ten tijde van de Oorlog van 1812 werd het fort beschoten door de Britse marine vanuit de Chesapeake Bay. Het door Francis Scott Key gadegeslagen bombardement van Fort McHenry inspireerde de dichter tot het schrijven van het Amerikaanse volkslied The Star-Spangled Banner. Op 13 september 1814 kwam het fort tijdens de Oorlog van 1812 onder vuur te liggen van Britse schepen. 25 uur lang werd de vesting gebombardeerd in een poging de haven van Baltimore, en de stad, in te nemen. Het Britse bombardement en het Amerikaanse weerwoord veroorzaakte echter slechts geringe schade en op 14 september staakten de Britten het vuren.
Francis Scott Key, die op een in de nabijheid gelegen schip de vrijlating van gevangenen trachtte te bewerkstelligen, was getuige van het bombardement van de Britten. Toen hij na het bombardement de Amerikaanse vlag nog immer kon zien wapperen boven het fort raakte hij geïnspireerd om de woorden van het huidige nationale volkslied van de VS te componeren. Tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog deed Fort McHenry dienst als gevangenis, terwijl er gedurende de Eerste Wereldoorlog een ziekenhuis in het fort werd ingericht. Net op het moment dat we de fort wilden gaan bekijken, begon het wat te regenen. Geen nood, want binnen was er van alles te zien en te lezen over het fort. Er was ook een film, die het verhaal vertelde van de gebeurtenis. Op het eind werd het Amerikaanse volkslied gedraaid met een heel verrassend effect. Ik zal het nog niet verklappen, anders is het niet leuk meer voor degene die het nog gaan bekijken.
Het was inmiddels droog en we maakten een wandeling rond het fort. Het ligt aan de haven en er waren dan ook aan de overkant grote containerschepen te zien. Daar kwam toen onze container ook aan. Na het rondje wilden we het ook eens aan de binnenkant zien. Door een grote poort kwamen we op de binnenplaats. Je kon de gebouwen inlopen en daar waren kamer ingericht zoals het vroeger was. In één van de kamers zaten mannen in uniform kleding te naaien. In andere kamers kon je lezen wat voor functie het destijds had. Nadat iedereen rustig het rondje had gemaakt zijn we weer verder gegaan. We moesten tenslotte ook nog naar Baltimore.
Baltimore is een stad in de Amerikaanse staat Maryland met ruim 650.000 inwoners. De stad is gelegen aan de rivier de Patapsco aan Chesapeake Bay. Baltimore is een van de belangrijkste havensteden van de Verenigde Staten en mede daardoor ook een belangrijke industriestad. We hadden onze auto's geparkeerd (tja, we pasten niet allemaal in één auto) en liepen naar het water. De lucht zag er zo maar dreigend uit. We wandelden er op ons gemak rond. Het is zo'n andere stad als wat wij gewend zijn bij ons in de omgeving. Daarna zijn we even op een bankje gaan zitten. Even de omgeving in ons op laten nemen en mensen kijken natuurlijk. In een stad zie je altijd 'bijzondere' mensen voorbij komen. Daarna zijn we het visitor center ingelopen. Hier kun je allerlei informatie krijgen over de stad en de omgeving. Ook zaten er twee mannen die bezig waren om een replica van een boot in het klein te maken. Miniscuul werkje, waar je ook nog eens veel geduld voor moet hebben. Aan mij niet besteed. Het was wel interessant om te zien. Daarna zijn we verder gelopen en kwamen we uit wij een gebouw waarbij je (tegen betaling) naar de hoogste verdieping kon gaan. Vanaf hier had je een uitzicht over Baltimore en de haven. Mijn ouders en broer zijn naar boven gegaan en ik bleef samen met John en mijn schoonmoeder beneden. Ze kwamen na een tijdje enthousiast terug en het uitzicht bleek erg mooi te zijn. We hebben nog een uurtje gewandeld en toen was het tijd om te gaan eten. We zijn naar de Cheesecake Factory gegaan. Zij hebben een uitgebreide menukaart en zo kon iedereen wat naar zijn gading vinden. De één koos voor pasta, de ander voor een sandwich en ook een stuk vlees met mashed potatoes werd besteld. We hebben er heerlijk gegeten en we zaten ook nog eens droog. De regen kwam ineens met bakken uit de lucht vallen. Een dessert ging er ook nog wel in. Mijn moeder had tiramisu met slagroom besteld, maar je kon het beter slagroom met tiramisu noemen. Het waren geen toefjes slagroom, maar hele bergen die de tiramisu zo wat bedekte. Je kunt ook overdrijven, hoor! Iets te veel van het goede, maar het was toch wel lekker volgens mijn moeder. Na het etentje zijn we naar huis gereden. Het was weer mooi geweest voor deze dag.
Francis Scott Key, die op een in de nabijheid gelegen schip de vrijlating van gevangenen trachtte te bewerkstelligen, was getuige van het bombardement van de Britten. Toen hij na het bombardement de Amerikaanse vlag nog immer kon zien wapperen boven het fort raakte hij geïnspireerd om de woorden van het huidige nationale volkslied van de VS te componeren. Tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog deed Fort McHenry dienst als gevangenis, terwijl er gedurende de Eerste Wereldoorlog een ziekenhuis in het fort werd ingericht. Net op het moment dat we de fort wilden gaan bekijken, begon het wat te regenen. Geen nood, want binnen was er van alles te zien en te lezen over het fort. Er was ook een film, die het verhaal vertelde van de gebeurtenis. Op het eind werd het Amerikaanse volkslied gedraaid met een heel verrassend effect. Ik zal het nog niet verklappen, anders is het niet leuk meer voor degene die het nog gaan bekijken.
Het was inmiddels droog en we maakten een wandeling rond het fort. Het ligt aan de haven en er waren dan ook aan de overkant grote containerschepen te zien. Daar kwam toen onze container ook aan. Na het rondje wilden we het ook eens aan de binnenkant zien. Door een grote poort kwamen we op de binnenplaats. Je kon de gebouwen inlopen en daar waren kamer ingericht zoals het vroeger was. In één van de kamers zaten mannen in uniform kleding te naaien. In andere kamers kon je lezen wat voor functie het destijds had. Nadat iedereen rustig het rondje had gemaakt zijn we weer verder gegaan. We moesten tenslotte ook nog naar Baltimore.
Baltimore is een stad in de Amerikaanse staat Maryland met ruim 650.000 inwoners. De stad is gelegen aan de rivier de Patapsco aan Chesapeake Bay. Baltimore is een van de belangrijkste havensteden van de Verenigde Staten en mede daardoor ook een belangrijke industriestad. We hadden onze auto's geparkeerd (tja, we pasten niet allemaal in één auto) en liepen naar het water. De lucht zag er zo maar dreigend uit. We wandelden er op ons gemak rond. Het is zo'n andere stad als wat wij gewend zijn bij ons in de omgeving. Daarna zijn we even op een bankje gaan zitten. Even de omgeving in ons op laten nemen en mensen kijken natuurlijk. In een stad zie je altijd 'bijzondere' mensen voorbij komen. Daarna zijn we het visitor center ingelopen. Hier kun je allerlei informatie krijgen over de stad en de omgeving. Ook zaten er twee mannen die bezig waren om een replica van een boot in het klein te maken. Miniscuul werkje, waar je ook nog eens veel geduld voor moet hebben. Aan mij niet besteed. Het was wel interessant om te zien. Daarna zijn we verder gelopen en kwamen we uit wij een gebouw waarbij je (tegen betaling) naar de hoogste verdieping kon gaan. Vanaf hier had je een uitzicht over Baltimore en de haven. Mijn ouders en broer zijn naar boven gegaan en ik bleef samen met John en mijn schoonmoeder beneden. Ze kwamen na een tijdje enthousiast terug en het uitzicht bleek erg mooi te zijn. We hebben nog een uurtje gewandeld en toen was het tijd om te gaan eten. We zijn naar de Cheesecake Factory gegaan. Zij hebben een uitgebreide menukaart en zo kon iedereen wat naar zijn gading vinden. De één koos voor pasta, de ander voor een sandwich en ook een stuk vlees met mashed potatoes werd besteld. We hebben er heerlijk gegeten en we zaten ook nog eens droog. De regen kwam ineens met bakken uit de lucht vallen. Een dessert ging er ook nog wel in. Mijn moeder had tiramisu met slagroom besteld, maar je kon het beter slagroom met tiramisu noemen. Het waren geen toefjes slagroom, maar hele bergen die de tiramisu zo wat bedekte. Je kunt ook overdrijven, hoor! Iets te veel van het goede, maar het was toch wel lekker volgens mijn moeder. Na het etentje zijn we naar huis gereden. Het was weer mooi geweest voor deze dag.
Voor alle foto's, klik op de albums Fort McHenry en Baltimore in de linkerkolom van de blog.
4 opmerkingen:
Interessant en een leuk dagje uit weer:-)
Leuk en interessant verhaal weer ! Die vlag in Washington hebben we al een paar keer gezien, het fort bekijken moeten we dan volgende echt eens doen, heel bijzonder !
Heerlijke dag hebben jullie gehad. Dat is meer een "Toet" dan een toetje. Wij zijn net terug van een weekje FL, was heerlijk, maar wat een porties eten serveren ze, zeg!
Gr christa
Hallo Natasja, ik heb me bij de reacties bij je vorige post al voorgesteld. Jullie hebben een leuke tijd gehad met jullie gasten, gezellig hoor. Ik ben helemaal jaloers op het mooie weer dat jullie op dit moment hebben. Zalig! Lieve groet uit Zug!
Een reactie posten