Over Osama, Obama en klusjes...

Na een drukke zondag was het tijd om naar bed te gaan. John ging zijn mail nog even checken en ik lag in bed en maakte nog even een ‘rondje’ op mijn iPhone. Ik keek op Facebook en zag allerlei berichten voorbij komen. President Obama had zendtijd geclaimd om het Amerikaanse volk toe te spreken. Het gerucht ging dat Osama Bin Laden was gedood. John kwam inmiddels de slaapkamer binnen en ik vertelde hem over de berichtgevingen rond Osama Bin Laden. Ik moest daar het mijne van weten, het is toch een historisch moment. Hoewel het al laat was (John staat elke dag om 05.00 op) zijn we toch weer naar beneden gegaan en hebben de TV aangezet. Het duurde niet lang of de nieuwszenders schakelde over naar het Witte Huis. President Obama begon zijn speech; “Good evening. Tonight, I can report to the American people and to the world that the United States has conducted an operation that killed Osama bin Laden, the leader of Al-Qaeda”… De rest is inmiddels al bij iedereen bekend. De nieuwszenders lieten beelden zien van juichende mensen voor het Witte Huis en op Times Square. Amerikaanse vlaggen, Amerikanen die spontaan het volkslied gingen zingen. Eindelijk hebben ze het voor elkaar. Bijna 10 jaar na de aanslagen op 11 september. De volgende dag was het natuurlijk voorpaginanieuws in alle kranten. Titels als Rot in hell, Justice is done, enz. Dat Osama bin Laden niet meer leeft zal een grote opluchting brengen voor mensen over de hele wereld. Voor de nabestaanden van alle slachtoffers van de aanslagen zal het een schrale troost zijn. Zij krijgen hun familielid er immers niet mee terug. De uitschakeling van Bin Laden mag dan een belangrijk moment zijn in de strijd tegen terrorisme, dat betekent echter niet dat de wereld er veiliger door is geworden . Ik maak me best zorgen over de wraakacties die nu zullen gaan volgen. Bin Laden is dan wel dood…., maar wat doet Al-Qaeda? Er zal vast weer iemand zich genoodzaakt voelen om het werk van Osama bin Laden voort te zetten. President Obama zegt dan wel in zijn speech: “The world is safer, it is a better place, because of the death of Osama bin Laden.” Maar laten we eerlijk zijn, deze woorden passen niet echt bij de huidige realiteit. Hier in de Verenigde Staten is het veiligheidsniveau in de grote steden opgeschroefd, overheden moeten extra alert zijn op mogelijke vergeldingsacties en de directeur van de CIA waarschuwt voor wraak. Laten we hopen dat het de terroristen ontmoedigt. Ook al duurt het lang, zoals in het geval van Bin Laden 10 jaar, uiteindelijk word je gepakt en gedood. Nadat we getuigen waren van dit memorabele moment, zijn we lekker gaan slapen. Het was inmiddels al erg laat.

Maandag ben ik begonnen met het schoonmaken van de slaap- en badkamers voor onze visite die a.s. zaterdag arriveert. De slaapkamers zijn weer helemaal in orde. Alle bedden zijn opgemaakt en de badkamers ruiken weer helemaal fris. De hele week staat in het teken van de voorbereiding op de komst van onze gasten en op de klussen die nog gedaan moeten worden. Met klussen bedoel ik bijvoorbeeld kraantjes repareren, want als we op de werklui van de huurbaas moeten wachten, dan komen die voorlopig nog niet. Ik zit nog te wachten op een mannetje die het plafond moet komen repareren. Het is nu al twee weken geleden dat we de lekkage in de keuken hadden en ik zit nog steeds met een gat in het plafond. De badkamer wordt dit weekend in gebruik genomen, dus John had maar voorgesteld om het zelf te repareren. Het toilet heeft hij ook nog even gedaan. Zo heeft de huurbaas alleen kosten aan het materiaal. Een dank je wel zou op zijn plaats zijn, maar nee hoor…

Gisteren was het 4 mei, dodenherdenking bij het Nederlands Carillon in Washington. Vorig jaar ben ik er wel naar toe gegaan, maar dit jaar kwam het helemaal niet uit in de planning. John moest wel en is dan ook met een paar collega’s gegaan. Deze foto heeft de Ambassade gemaakt. Ik heb thuis om 2 uur (8 uur Nederlandse tijd), 2 minuten mijn werk stilgelegd. Ik was namelijk druk bezig om de vloerbedekking droog te krijgen in de basement. De vloerbedekking was nog zo nat, dat John nogmaals het apparaat heeft gehaald. We merkten dat met het kleine mondstuk er meer vocht uit het tapijt kwam. Het is heel bewerkelijk, maar ik ben toch maar op mijn knieën gegaan en heb stukje voor stukje het vocht uit het tapijt gezogen. Dit niet één keer, maar meerdere keren. Mijn polsen waren ondertussen lam geworden en mijn knietjes beurs en broos. Het ondertapijt had John al verwijderd en die ligt buiten te drogen. Voor de volgende keer weet ik wel; de huurbaas moet maar een bedrijf inhuren. Het is dat we met een tijdsdruk zitten (de visite die komen gaat) en dat we daardoor zelf maar aan de slag zijn gegaan. We hebben ook 3 dagen zonder warm water gezeten, dus je kunt je het tempo van denken en handelen van de huurbaas wel voorstellen.

Nog een klus deze week, maar van iets grotere omvang, zijn de betonplaten rond het zwembad die vervangen gaan worden. Daar komt een bedrijf voor langs. De platen zijn verzakt, waardoor er hoogteverschillen zijn ontstaan met scherpe randen. Best link, te weten dat hier in de zomer vaak kinderen komen zwemmen. Ze zouden zich flink kunnen bezeren. Wij vonden dit een belangrijk ‘safety issue’ en uiteindelijk is de huurbaas toch overstag gegaan. Nou ja, hij moest wel, want het staat in het contract dat zaken die onveilig zijn en aan het huis toe behoren, vervangen moeten worden. Al vanaf het begin zijn we hierover bezig en vandaag na anderhalf jaar, worden ze dan toch vervangen. Sterker nog, op het moment dat ik dit schrijf zijn ze al druk bezig. Veel hak en breek werk. De slijptol zorgt voor een grote stofwolk, maar het schiet al op. Het beton wordt gestort. In mijn volgende bloge zal ik waarschijnlijk wat meer foto's kunnen laten zien. Vandaag is ook de ‘season opening’ van het zwembad. Het zal wel weer een ander zicht zijn met het donkere zeil eraf! Lekker fris en zomers om te zien. Nou ja….dan moeten ze het eerst reinigen, want nu ziet het water er nog niet zo fraai uit.