Aankomst familie

Zaterdag was het de dag dat mijn ouders, broer en schoonmoeder zouden komen. We moesten nog wat laatste klusjes doen, dus we zijn op tijd uit bed gekomen. Na het ontbijt ben ik naar de supermarkt gereden om brood te halen. Ik moet nu rekening houden met 6 mensen, dus dat wordt de komende weken extra inslaan. De jongen op de afdeling van de bakkerij vroeg al of ik een feestje had. Normaal neem ik niet zoveel brood in één keer mee. Ik vertelde hem dat we gasten hadden en dat hij me wel vaker zal zien. Daarna heb ik mijn boodschappenlijstje afgewerkt voor de tapas die ik zou gaan klaarmaken. Het is altijd lastig in te schatten of ze veel honger zouden hebben. Met tapas zit je eigenlijk altijd goed.

John had ondertussen de laatste klusjes gedaan en het huis was er helemaal klaar voor. Ik heb de hele middag in de keuken gestaan met het voorbereiden van de tapas. Ik was gelukkig op tijd klaar. Op internet hebben we de vlucht in de gaten gehouden en om kwart voor drie zijn we naar de luchthaven gereden. Het was er lekker druk. In de aankomsthal stonden al veel mensen te wachten. Ook hoorden we twee beveilingsmensen door de hal roepen; 'wie zijn de eigenaren van deze bagage?'. Er stonden namelijk twee karren vol met koffers, maar met niemand erbij. Je kunt je voorstellen dat na de dood van Osama Bin Laden de veiligheid verscherpt is. Uiteindelijk kwam er iemand aangelopen, die blijkbaar de eigenaar van de bagage was. Wij zijn doorgelopen en op zoek gegaan naar een plaatsje bij de deur. Zo konden we ze goed zien als ze door de deur kwamen lopen. Ik had mijn fototoestel al tevoorschijn gehaald en toen was het wachten. En wachten....en nog langer wachten. We lazen op een bord dat ze bij de douane waren. Het kon nu toch echt niet lang meer duren... Nou ja, uiteindelijk na een uur en 10 minuten kwamen ze dan eindelijk door de deur. Even zagen we zoekende ogen, maar die hadden ons al gauw gevonden. Toen zagen we een lach van 'oor tot oor' op alle gezichten. Blij dat ze ons zagen, maar dat gevoel was er bij ons natuurlijk ook. Nadat ze uit de drukte kwamen gelopen, hebben we iedereen geknuffeld en welkom geheten. Zo de lange vlucht zat erop voor ze; tijd om naar huis te gaan.

Eenmaal thuis kwamen de lekkernijen al tevoorschijn. Dropjes (mannekes pis), kaas, borrelnootjes, Boulanger bonbons en nog veel meer! De koffers werden op de kamers gezet en toen was het tijd voor een drankje! Met een roseetje, een vers getapt biertje en een frisje voor schoonmoeder hebben we geproost op 2 leuke weken die komen gaan. Het was een heerlijke avond en we hebben gezellig buiten kunnen eten. Mijn tapas vielen gelukkig goed in de smaak bij iedereen. We merkten wel dat langzaam de oogjes zwaarder werden. Niet gek hoor, ze waren immers al 20 uur op. John en ik bleven nog even op en de rest ging naar bed.

Alle foto's van de aankomst staan hier.