Zaterdagmiddag zijn we naar de verjaardag van Britt geweest. Het was zo lekker dat we nog buiten konden zitten. Wel in het zonnetje, anders was het ietwat frisjes. Ongelooflijk om in november met zijn allen buiten te zitten. Het was erg gezellig, bijna iedereen was er. Na een paar uurtjes was de zon weg, dus zijn we om de buitenhaard gaan zitten. Met het vuurtje was het nog steeds goed uit te houden. Het was inmiddels etenstijd en Jos en Petra hadden voor soep en pizza gezorgd. Heerlijk! Nog steeds waren we niet naar binnen te krijgen. Hier en daar werd een vestje aangetrokken en we schoven steeds verder naar het vuur. 13 november en dan nog buiten zitten...just love it! Over 2 weken is het al december...het kan niet altijd feest zijn...qua weer dan. Alhoewel, met een dikke trui aan, uit de wind en in de zon...
Maandag had ik mijn dag niet. John was werken en Esmee, de poes, lag al een hele ochtend in de stoel. Dat heeft ze altijd al gedaan. Jamie was altijd aanwezig, ik kan wel zeggen dat ze altijd in een straal van 2 meter in de buurt was. Goh, ik voelde me zowaar alleen. Er kwam niets uit mijn handen en ik baalde helemaal toen ik iets oppakte en het in mijn rug schoot. Ai, lang geleden dat ik last van mijn rug had. Ik hoop niet dat ik er lang last van blijf houden. We zullen zien. Ik moest ook nog even boodschappen doen, dus op naar de Safeway. Ik liep op mijn gemak door de winkel, toen ik een man achter mij hoorde praten. Ik hoorde hem zeggen: 'did you go horseriding today'...hij bleef dit maar vragen. Nu praten veel mensen in de supermarkt, vaak met een 'oortje' in en dan blijkt dat ze aan het bellen zijn. Ik ging bij die man er ook van uit dat hij aan het bellen was...totdat hij naast me kwam lopen. Bleek dat hij het tegen mij had... Ik had laarzen over mijn broek aan en daarom ging hij ervan uit dat ik nog naar of terugkwam van het paardrijden... Echt, hebben ze hier in Great Falls nog nooit de Ralph Lauren look gezien? Het was een oud mannetje, dus ach, hij kan ook niet weten wat de laatste mode is, hahaha. Volgende keer mijn zweepje maar meenemen...en Black Beauty.
Dinsdag zat ik beter in mijn vel. Nadat ik de was had gestreken ben ik naar de mall gereden. Ik ben in Nederland niet geslaagd voor laarzen, dus daarom hier nog maar eens een rondje langs de schoenenzaken. Ik heb veel mooie laarzen gezien, maar $469...nee, dat gaat Natas er niet aan uitgeven. Dan maar even verder kijken. Uiteindelijk heb ik bruine laarzen gevonden. Ik wilde deze keer een stoere laars om lekker op te wandelen. Ook moest de laars van leer zijn. Ik heb ze gepast en ze zaten lekker. Ik heb ze nog niet gelijk meegenomen, maar ze maken een goede kans. Ik liep terug richting Macy's en zag bij een juwelierszaak een menigte staan. Wat was daar te zien? Nieuwsgierig als ik ben, nam ik er ook een kijkje. Het was Andre Agassi die de menigte aantrok. Een publiciteitstunt van de winkel. Met mijn Iphone even een fotootje gemaakt en ben vervolgens weer doorgelopen. Op naar huis.
Amerika, the land of stars and stripes . The land of promise. The land of freedom. Voor ons…gewoon een geweldig vakantieland. Al vanaf 1993 komen we jaarlijks in Amerika. We hebben al vele rondreizen gemaakt en hebben ondertussen onze favoriete plekken waar we graag komen. Het ‘kriebelde’ al jaren….hoe zou het zijn om voor een paar jaar in Amerika te wonen? Nu, na zo veel jaar, is daar onze kans .
Daar waar wij al die jaren van hebben gedroomd is werkelijk geworden. Op 27 oktober 2009 zijn wij verhuisd naar Great Falls, Virginia. Een voorstad van Washington DC. We hebben daar bijna 4 jaar met veel plezier gewoond. Wat we echter niet hadden voorzien, is dat we naar Texas zouden verhuizen. Van een city life style naar een country life style... Our journey continues...
....en het gaat maar door! Vanaf half juli 2018 zullen wij wederom naar Amerika verhuizen voor een periode van 4 jaar. Back where we started...in the Washington DC area!
Deze site is bedoeld voor familie, vrienden, bekenden en andere geïnteresseerden. Op deze blog kunnen jullie vanaf nu alles lezen over ons leven aan de andere kant van de oceaan; oftewel 'Our life overseas'! Wij zouden het leuk vinden als je een berichtje of een reactie achterlaat.
Deze site is bedoeld voor familie, vrienden, bekenden en andere geïnteresseerden. Op deze blog kunnen jullie vanaf nu alles lezen over ons leven aan de andere kant van de oceaan; oftewel 'Our life overseas'! Wij zouden het leuk vinden als je een berichtje of een reactie achterlaat.
donderdag 18 november 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
6 opmerkingen:
Ja, het zal zeker even stil zijn zonder Jamie. Misschien eens op zoek naar een kitten? Ik zag laatst een leuk paar Ralph Lauren laarzen. Toen ik vroeg hoeveel ze kostten blikte of blooste de verkoopster niet, toen ze $999,99 antwoordde =:-O! Toch maar niet gekocht, ha ha. We moeten weer eens afspreken. Na Thanksgiving waarschijnlijk, dan is DC ook mooi versierd voor de Kerst.
Haha, ik vond $469 al veel... We gaan zeker iets afspreken, hoor Petra. Gezellig en de kerstversieringen in DC zijn altijd mooi, nietwaar?
Hahaha, die oortjes hier zijn soms irritant. En ook de medewerkers van de winkels, die plichtmatig, soms van een flinke afstand, even informeren of alles toch naar wens is. Wij zijn daar niet op ingesteld en je kunt soms merken dat ze het behoorlijk lomp vinden dat wij er niet of te laat op reageren. Maar wel leuk als ze je voor Anky van Grunsven aanzien, misschien toch een Brabants accent....;-)
Het zal wel stil zijn zonder Jamie om je heen.....sterkte!
Paardrijden doe ik niet maar ook ik draag de laarzen over mijn broek deze winter.
He rot, van die dagen dat het niet wil en je Jamie extra mist, maar het hoort er helaas bij.
Kan het me helemaal voorstellen dat je je dan even zo ...... voelt ! Misschien inderdaad een jonge kat erbij ? ook staat je hoofd er misschien niet naar maar ze zijn zo leuk ! daar moet je wel blij van worden als je die rare fratsen van ze ziet. Onze kat is een paar dagen zo ziek geweest dat ik dacht dat hij het niet zou halen en heb heel wat keren aan je gedacht. Wat was ik gelukkig vanmorgen dat hij ineens weer met wankelend lijfje zelf wilde eten weer. Nu moet hij eerst een paar dagen goed aansterken want hij is nog vel over been brrr.
Ha ha, die RL look, hier rijden ze western (de RL look is engels dressuur gebaseerd) dus die hele look wordt niet in verband gebracht met paardrijden hier. Grappig is dat.
Een reactie posten