Weekje Nederland

Los van het feit dat we slecht nieuws over Jamie te horen hebben gekregen, vonden we het natuurlijk erg fijn om onze familie en vrienden weer te zien. Daarom een verslag van onze tijd in Nederland. We vertrokken op maandag 1 november naar Nederland. In het vliegtuig keek ik naar buiten naar de mooie zonsondergang. Het heerlijke weer van Washington zouden we achterlaten voor een grijze regenachtige Nederland. De vlucht verliep voorspoedig en dankzij een extra zuchtje wind mee, landen we daarom een uur te vroeg op Schiphol. Het was nog donker toen we aankwamen. Nadat we de auto op hadden gehaald reden we naar huis…ons tweede huis. Onderweg zijn we gestopt bij de Albert Heijn om wat boodschappen te halen. Een lekker bruin brood met als beleg filet american, kipkerriesalade, kaas, leverworst, rosbief…oh, wat heb ik dat allemaal gemist. Wat een verscheidenheid aan beleg heb je toch in Nederland. Daar kom je pas achter als je er niet meer woont. Met een tas vol, dan eindelijk op weg naar huis. Het is altijd weer even wennen om in je huis te staan. Eigenlijk is het geen thuis meer, want de ziel is er uit. Het is wel fijn om het als slaapplaats te gebruiken, alhoewel we er eigenlijk weinig hebben. Geen TV, geen internet, maar we zouden toch vaak weg zijn, dus zo erg was dat niet.

Nadat we een dutje hadden gedaan (ik kon weer eens niet slapen in het vliegtuig) zijn we naar mijn ouders gereden. De glimlach op hun gezichten toen ze ons weer zagen deed ons goed. Het was toch weer 5 maanden geleden dat we ze gezien hadden. Na een dikke omhelzing hebben we koffie gedronken en bijgekletst. We zouden die dag meerdere mensen bezoeken, dus op naar het volgende adres. Ditmaal naar onze vrienden Roland en Monique. Even snel, want ik moest voor haar Uggs meebrengen en die hebben we dan ook netjes afgeleverd. Tevens hebben we kennis gemaakt met Tara, de nieuwe pup. We hadden nog iets meegenomen voor Tara, maar dat zouden we zaterdag pas geven, wanneer Monique er ook bij zou zijn. Daarna door naar Sientje (moeder van John). Zij zat al te wachten met de frietpan. Héérlijk….friet met een kroket en bamihapje…mmm, dat was smullen! Het was fijn om haar te zien. Daarna stond als laatste een bezoek aan Jaap en Désirée op de planning. Zij zou onze haren weer knippen. De kids waren ook weer blij ons te zien. Alles werd getoond; de hamster, het nieuwe bed etc. Daarna was het tijd om ons haar weer in een goed model te brengen. Nadat ze ons haar weer gefatsoeneerd had, hebben we de avond afgesloten met een wijntje en heerlijke hapjes. Het was een gezellig begin van ons verblijf in Nederland.

John moest gewoon werken, dus ik had woensdagochtend afgesproken om te gaan winkelen met Monique. Eerst natuurlijk even een bakje koffie drinken en daarna shoppen. Het was gezellig en eigenlijk als vanouds. We sloten af met wederom een lekker Hollands bakje koffie. ’s Middags ben ik naar Angelique, mijn buurvrouw, geweest. Ook bij haar was het net alsof ik niet weg ben geweest. We hadden heel wat bij te praten en voordat ik het wist, kwam John weer thuis. Woensdagavond had ik afgesproken om met een oud-collega te gaan eten in Breda. Vorige keer had ik dat ook gedaan en we proberen deze ‘traditie’ er in te houden. Maja en ik zijn bij Humphrey’s gaan eten en daarna hebben nog nageborreld bij café De Bommel. Daar was live muziek en er hing een gezellige sfeer. Dat is ook één van de dingen die ik in Amerika mis; de gezellige cafeetjes! Het was weer lachen met Maja en ik kijk terug op een gezellige avond!

Donderdagochtend moest ik naar de tandarts. Mijn tandarts is voor zichzelf begonnen en zo moest ik dus naar de nieuwe praktijk. Mijn vader reed mee, want ik had geen vervoer. Ik was verrast toen ik binnen kwam..het zag er zowaar gezellig uit. Ik kreeg niet het gevoel dat ik bij een tandarts binnen stond. Na de controle (geen gaatjes) zijn we naar mijn ouders huis gereden. Met hun ben ik gaan winkelen. Even hier kijken, even daar kijken. Het winkelen is hier toch heel anders dan in Amerika. Geen supergrote mall, maar een wat kleiner overdekt centrum, met daaromheen straten met winkels. Een middag winkelen kan natuurlijk niet zonder een bakje koffie. Op naar ’t Ogenblikse, waar we koffie met een gebakje namen. Daarna nog lekker aan de wijn. Supergezellig om tijd door te brengen met mijn ouders. ’s Avonds zijn we naar Corien (zus van John), René en de kids geweest. Die had ik al een tijd niet meer gezien, dus het was erg leuk om daar een avondje door te brengen. Door Hyves ben ik aardig op de hoogte wat de kinderen allemaal meemaken, maar toch, om het van hun zelf te horen is toch leuker.

Vrijdag ben ik naar mijn oude werkplek gegaan. De meeste collega’s waren er en het was erg leuk om iedereen weer te zien. Ik heb het rondje door het bedrijf gemaakt en met iedereen gekletst. Toen was het inmiddels 5 uur en dat betekende….’kanteltijd’. Met andere woorden…borrelen! Dat deden wij en doen zij nog elke vrijdag. Gezellig de week afsluiten met een biertje/wijntje. Zelfs Jac, die er niet was, kwam speciaal terug voor mij. Dat is toch super!
Iedereen bij Borchwerf…thanks voor dit warme onthaal! Het was inmiddels tijd om te aan eten, dus de moeder van John zat weer klaar. Frietjes, kroketje en een bamihapje…ondanks dat ik deze al eerder in de week gegeten had, was ik het nog niet beu. Voorlopig maar niet op de weegschaal staan… Vrijdagavond zijn we naar Joop en Conny gegaan. De vorige keer lukte het niet met de planning om ze een bezoekje te brengen, maar ditmaal had ik er rekening mee gehouden. Ze hadden voor ons een mooi pakketje gemaakt, met allemaal lekkernijen zoals pepernoten, schuimpjes etc. Ontzettend lief natuurlijk! Na deze gezellige avond zijn we weer huiswaarts gekeerd.

Zaterdag zouden we gaan winkelen. Eerst naar Paul en Pim, John zijn winkel en daarna naar Breda. Dat laatste is er niet meer van gekomen, want we hebben de nodige uurtjes bij P&P doorgebracht. Het is altijd weer gezellig om er naar toe te gaan. We hebben ook daar weer koffie gedronken en later zijn we overgegaan op een glas champagne. John heeft schoenen en twee sjaals gekocht. Helemaal leuk! Het was inmiddels tijd om naar Roland en Monique te gaan. We waren uitgenodigd om bij hun te komen eten. Dat slaan wij natuurlijk niet af. Monique had erg haar best gedaan en het was dan ook heerlijk. Een uiensoepje vooraf, Boeuf Bourgignon als hoofdgerecht en warme appels in Calvados met slagroom. Nou Monique…dit was voor herhaling vatbaar! Daarna hebben we nageborreld met een wijntje.

Zondagmiddag was er aan mijn kant van de familie een familiedag. Dat wij juist nu in Nederland waren, kwam heel erg goed uit. Vandaag zou ik ook mijn broer weer zien. Helemaal super! Het was ontzettend leuk om mijn ooms en tantes en neven weer te zien. Ik heb met iedereen een praatje gemaakt en de tijd vloog voorbij. Tijd om naar huis te gaan, want de avond zouden we bij onze buren gaan doorbrengen. Daar zou ook Teun en Annelies (onze schuinoverburen) komen. Zij waren er al toen wij kwamen. Koffie, wijn, lekkere hapjes en een goed gezelschap zorgden ervoor dat we pas om 01:00 weggingen. We hadden vooraf al tegen elkaar gezegd dat we het niet laat gingen maken. Mario had een presentatie op maandag en ook John moest weer vroeg zijn bed uit. Maar ja, het was zo gezellig…

Maandag had ik een dip. Het overlijden van Jamie had best een imact op mij. Ik besloot dan ook om lekker lang uit te slapen. De rest van de dag heb ik lekker in huis wat gerommeld. Wat zat er ook al weer n die doos en ook mijn kleding heb ik nog eens nagelopen. Ik vond rokjes, waar ik nu weer in pas (dankzij 15 kilo afvallen). Ook kwam ik foto’s van Jamie tegen; die nemen we natuurlijk mee naar Amerika. Zo’n middagje voor mezelf had ik gewoon even nodig. De avond hebben we gebruikt om boodschappen te doen bij de Albert Heijn. We hadden een extra tas meegenomen, dus op naar AH. Dan begint het weer…zoeken naar een muntstuk van 50 eurocent. Daar waar je in Amerika zo een kar kan pakken, moet je er hier geld in stoppen. Toen kon het laden beginnen; van koekjes tot dropjes, van kruiden tot peperkoek. Ondertussen hadden we al een volle kar, dus op naar de kassa. Gauw nog even de bonuskaart opzoeken en snel inpakken…hier moet je dat zelf doen. Dat waren we niet meer gewend, hihi. Het was wel weer leuk om door de AH te lopen. Wat zijn sommige produkten hier goedkoop, zoals Boursin Culinair voor 1,29 euro. Ik betaal voor een pakje Boursin in Amerika 8 dollar! Wat een verschil hè. Kruiden zijn in Nederland ook veel goedkoper. Ondanks dat waren we best veel geld kwijt, maar wel voor een volle kar aan boodschappen. Voor dat bedrag zou ik bij de Safeway (onze Amerikaanse supermarkt) misschien eenderde van de kar hebben gehad. Die avond hadden we zien om een frietje te bestellen in de cafetaria. Lekker met mayonaise en satésaus en een frikandel speciaal. Ik zag daar trouwens een XXL frikandel, dus niet alles is in Amerika bigger and better.

Dinsdag was John vrij, dus we besloten om naar Breda te gaan. Even gezellig met zijn weetjes winkelen. Breda is altijd leuk en gezellig, alleen jammer van het sombere weer. Ik wilde graag laarzen, maar ben helaas niet geslaagd. Ik zag wel mooie, maar niet meer in mijn maat. We hebben nog wat boeken gekocht, ik nog een sjaal, handschoenen, muts en een riem. Een koopje, want eenmaal thuis kwam ik erachter dat de verkoopster de sjaal en handschoenen was vergeten aan te slaan. Ik ga toch echt niet meer terug… ’s Avonds zijn we erwtensoep en pannenkoeken gaan een bij de moeder van John, nog even gedag gezegd bij Roland en Monique en daarna door naar Gilze-Rijen voor een bezoekje aan Geert-Jan en Sandra. Ook daar werden we verwend met koffie en appelgebak, wijn en lekkere hapjes en kaas! Volgens mij ben ik wel wat aangekomen, maar het lijnen is voor thuis. Het was een gezellige avond en nadat we afscheid hadden genomen zijn we naar huis gegaan.

Woensdag hebben we de laatste boodschappen gedaan in Etten-Leur. Nog even langs de DA, Hema etc. Het was de dag voor ons vertrek, dus dit betekende afscheid nemen van iedereen. Eerst langs mijn ouders. Nog even wat drinken, maar uiteindelijk moet je weer gedag zeggen, helaas. Daarna voor de laatste keer voorlopig een frikandel en bamihapje eten bij de moeder van John. Nadat we ook van haar afscheid hadden genomen zijn we nog even naar Jaap en Désirée gereden om ook daar gedag te zeggen. De avond werd afgesloten met een lekkere wijn en het was al met al heel gezellig.

Donderdag zijn we vroeg opgestaan om naar de luchthaven te rijden. We zijn met een dubbel gevoel weggegaan. Aan de ene kant wil je gewoon weer naar huis, waar al je spullen staan en alles zo lekker vertrouwd is, maar aan de andere kant weet je dat Jamie er niet meer is. Het zicht vanuit het vliegtuig was ook erg triest. regen, regen en nog eens regen! Het was wel weer fijn om de zon te zien schijnen tegen een strakblauwe lucht. Dat blauw in de lucht heb ik tijdens ons verblijf in Nederland niet gezien. Net zoals op de heenreis, kwamen we op de terugreis ook een uur te vroeg aan. De taxi zette ons voor de deur af…we waren weer thuis!