Labor Day Weekend

Nadat Earl geen problemen had veroorzaakt in onze omgeving brak vrijdag het weekend aan. Zaterdag was het stralend weer en zo lang het nog kan hebben we lekker aan ons zwembad gelegen. Je merkt wel dat het water koeler wordt en dat heeft te maken met de nachttemperatuur en de stand van de zon. Voorheen lag ons zwembad het grootste gedeelte van de dag in de zon en daardoor bleef de temperatuur goed op peil. Tja en dat de nachten koeler worden werkt ook niet mee aan het warm houden van het zwembad. We zitten natuurlijk ook al in september. We hadden ’s avonds afgesproken met Petra en Rick uit Vienna. Ik ken Petra van het bloggen en wij hadden ze in het voorjaar uitgenodigd op de QBP. We hadden toen ons voorgenomen om eens keer samen te gaan eten. Zaterdag was het dan zover. We hadden afgesproken bij Clyde’s in Reston Town Center. Het was nog steeds lekker warm en Petra en Rick hadden zich al opgegeven voor een tafeltje buiten op het terras. Clyde’s heeft een groot terras en het ligt naast wat in de winter een schaatsbaan is. Normaal gingen wij altijd makkelijk naar Clyde’s in Tysons Corner, maar deze in Reston blijkt veel leuker te zijn. Het stuk waar het restaurant zit is autovrij, dus niet alleen is het lekker om op het terras te zitten, het is er ook rustig. Super dus!Voortaan gaan we daar heen als we er willen eten. We moesten even wachten, want het was best druk. Geen probleem, want we hebben een drankje in de bar genomen en gezellig gekletst. Niet veel laten kregen we een seintje dat er een tafel vrij was. Het eten was er goed en mede dankzij het gezelschap waar wij in waren, werd het een geslaagde avond. We zijn na het eten naar huis gereden, waar we met zijn allen nog een afzakkertje hebben genomen. Nou ja, afzakkertje…Petra en ik hebben nog een fles rosé achterover getikt. Bij het afscheid nemen, hebben we (Petra en ik) ons voorgenomen om binnenkort samen op fotosafari te gaan. Ik heb er al zin in!

Zondag hebben we uitgeslapen en wederom was het een mooie dag! ’s Middags kreeg ik een sms-je van Petra, niet de Petra uit Vienna, maar de vrouw van een collega van John en inmiddels een goede vriendin. Zij is vorige week geopereerd aan haar rug (hernia). Maar in tegenstelling tot wat wij allemaal hoopten, ging het helemaal niet goed. Ze had erg veel pijn. Nog meer zelfs als voor de operatie. Ik had het erg met haar te doen. De dag ging snel voorbij en voordat we het wisten was het weer tijd om naar bed te gaan. Op zondagavond laat zag ik een gemiste oproep op mijn telefoon (het geluid stond uit…lekker handig van mij). Het was Jos, de man van Petra. Ik belde hem terug, want dat hij ons om half 12 nog belde, betekende niet veel goeds. De pijn was zo erg, dat Petra het niet meer uithield. 911 werd gebeld en ze is met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Jos belde in eerste instantie of ik kon komen om op de kids te passen. Maar inmiddels was Nicole al bij hun gearriveerd. De volgende dag heeft ze een MRI scan gehad en de hernia was terug en nog in een veel ergere mate als daarvoor. Waarschijnlijk hebben ze het bij de eerste operatie niet alles goed weggehaald. Maandag is ze dan ook wederom weer geopereerd. Maandag was de hotline tussen Jos, Nicole en mij geopend. Iedereen stond ‘stand-by’. Nicole had de kinderen overdag en wij zijn er om 5 uur naartoe gereden.

Ik heb spelletjes gedaan met Britt (de jongste). Ach, met een beetje vals spelen van haar kant en het in één keer bedenken van nieuwe spelregels (heel toevallig op het moment dat ik ging winnen) hebben we best lol gehad. Daar komt dan het volgende probleem, want ze vond het allemaal veel te leuk, dus had helemaal geen zin om naar bed te aan. Tijdrekken, daar zijn kinderen heel goed in. Ik weet nog dat ik dat vroeger ook deed. Stilletjes ergens gaan zitten in de hoop dat je ouders je vergeten naar bed te brengen….wat natuurlijk niet werkte. Of zeggen dat nog zo’n dorst had en even beneden een glaasje water wilde drinken. Van drinken was er dan geen sprake. Ik dacht; zo lang het glas nog vol zit, hoef ik niet naar bed….not! Mijn moeder had dat natuurlijk ook snel door en trapte daar niet in. Ik kan nog tal van excuses bedenken, maar ook voor Britt was het gewoon bedtijd. Nadat ik ze een verhaaltje uit Pinkeltje (nog zo’n jeugdsentiment) had voorgelezen ging ze slapen. Voor 10 minuten...toen stond ze weer beneden. Ze moest huilen omdat ze papa en mama wilde, heel begrijpelijk natuurlijk. Ik ben met haar weer naar de kamer gegaan, getroost en weer op bed gelegd. Daarna wilde Femke een kaartspel doen, dus daar ging ik weer. Femke is wat ouder, met haar heb ik gewoon zonder vals spelen kunnen kaarten. Ben daar niet heel erg goed in, want ik verloor! Even later kwam Jos weer thuis en na een glaasje wijn zijn wij weer naar huis gegaan. We zitten hier met een kleine groep Nederlanders en op dit soort momenten moet je er voor elkaar zijn. We hebben geen familie om op terug te vallen. Wij zijn zo’n beetje elkaars familie hier en helpen elkaar daar waar het maar kan. Dat is wel een fijne gedachte!

Maandag was het ook Labor Day. Labor Day is een feestdag in de Verenigde Staten (en Canada), ter ere van arbeiders. Op deze dag wordt gevierd wat de Amerikaanse werknemers door de jaren heen hebben bereikt op sociaal en economisch vlak. Elk jaar wordt op Labor Day stil gestaan bij wat "de werkende klasse heeft bijgedragen aan kracht, succes en welzijn van de Verenigde Staten". Deze dag wordt op de eerste maandag van september gevierd en doordat het op een maandag valt hebben de Amerikanen een lang weekend, ofwel Labor Day Weekend. Dit weekend wordt ook wel beschouwd als het onofficiële einde van het zomerseizoen. Aangezien het nog lekker warm blijft, schuiven wij het ‘einde van de zomer’ nog even voor ons uit.