Even een update...

De eerste week van John zijn 'business trip marathon' zit er op. Het zijn drukke tijden voor John. In het weekend thuis en doordeweek naar meetings in o.a. Fort Worth en Canada. Ik heb me bezig gehouden met het helpen bij Jos en Petra. Petra is voor de derde keer geopereerd aan haar rug. Dinsdagavond heb ik daarom weer op de kinderen gepast. Ik ga er nog goed in worden. Ik heb Britt geholpen met haar huiswerk en gekaart met Femke. Om half 11 kwam Jos weer thuis. Na een glas rose ben ik naar huis gegaan. Woensdagavond was ik bij Yolanda en Arnoud uitgenodigd om te komen eten. Dat was gezellig. We hebben 's avonds heerlijk buiten gezeten. Met het vuur van buitenhaard, het knetteren van het hout, de fakkels aan en een goed glas rosé hebben we gezellig gekletst over van alles en nog wat. Ha, de Nederlandse delegatie hier zijn volgens mij wel grootafnemers bij de Total Wine (locale wijnhandel). Die doet goede zaken met ons in de buurt. Het was inmiddels tijd om naar huis te gaan. De volgende dag had ik het plan om met Yolanda naar Arlington te rijden om op bezoek te gaan bij Petra in het ziekenhuis. Ik belde Jos om te vragen hoe het ging en hij vertelde me dat Petra rond de middag al naar huis mocht. Dat werd dus een bezoekje aan huis. Ik ben in de namiddag langs Petra gegaan. Nu maar hopen op een spoedig herstel. Van Petra was het op naar Michel en Nicole. Wat een luxe vorige week. Ik werd door iedereen uitgenodigd om te komen eten. Ze wisten natuurlijk dat John in Fort Worth zat en dachten alleen is ook maar alleen. Heel attent van iedereen en dat waardeer ik enorm. We zouden gaan BBQ-en, maar regen gooide roet in het eten...nou ja beter gezegd druppels in het eten! Dus dan maar binnen eten. Ook bij hun heb ik heerlijk gegeten en was het erg gezellig. Het wijntje mocht ook hier niet ontbreken... Zo ging de week snel voorbij en voordat ik er erg in had was het al weer vrijdag. Om half 5 kwam John weer thuis en kon het weekend beginnen. We hebben lekker rustig aan gedaan en genoten van het weekend, ondanks dat deze wat aan de korte kant was. We hebben aan het zwembad gelegen, want het weer is nog steeds heerlijk. De nachttemperatuur daalt wel flink. Het water van het zwembad is aan de koude kant. Voor John is dit echter geen probleem. Die duikt er zo in (zie de actiefoto hiernaast). Ik ben wat meer gevoelig voor koud water. Het water is wel zo opgewarmd, dus als ik weet dat ik ga zwemmen, dan zwengel ik de verwarming aan en na een uurtje is het water lekker. John had nog gehoopt een glimp van de slang op te vangen, maar helaas heeft hij zich niet laten zien. Waar zou hij zich schuil houden.... Zondagochtend moest hij weer zijn koffer inpakken. 's Middags heb ik hem naar de luchthaven gebracht. Deze keer is hij naar Montreal, Canada. Ik kwam thuis en niet veel later belde Petra. Of ik zin had om te komen eten. Een varkenshaasje en groene gemarineerde asperges van de BBQ en gebakken aardappeltjes stonden op het menu. Nou, daar zeg ik geen nee tegen. Wederom was het een gezellige avond en wat we gedronken hebben kunnen jullie inmiddels wel raden. Wel met mate hoor, want ik moest nog rijden. John belde me op om te zeggen dat hij goed aangekomen was en we hebben nog even gekletst. Uiteindelijk ben ik net na tienen huiswaarts gegaan.

Vandaag is het maandag. Een nieuw begin van de week. Een week waarin ik met Petra (uit Vienna) op fotosafari ga. Dat herinnert me er trouwens aan om haar een mail te sturen om alles goed af te spreken. Een week waarin mijn schoonmoeder 70 jaar wordt en op dezelfde dag Petra (van de Moosdijk) jarig is. Een week waarin John en ik 1 jaar getrouwd zijn. Een week waarin officiëel de herfst begint, maar gelukkig niet met de temperatuur die we in Nederland gewend zijn. Verder zie ik wel wat de week me gaat brengen. Hij zal net als al die andere voorbij vliegen. Ach, des te eerder is het weekend en zie ik John weer.

Vandaag heb ik een beetje uitgeslapen. Ik was moe en in plaats van 7 uur ben ik er om 9 uur uitgekomen. Eerst alles lekker opgeruimd, een wasje gedraaid en boodschappen gedaan. Nadat ik vandaag voor de zoveelste keer bladeren uit het zwembad had gevist, was het tijd om met een bakje koffie even onder de gazebo te gaan zitten. Wat een mooie avond was het. De vogels gaven een fluitconcert met de krekels als achtergrondkoor. De zon die onder ging en daardoor een mooie oranje gloed tevoorschijn toverde.... Zien jullie het al voor je? Echt genieten... Totdat ik voor mijn neus zag hoe een brute roofvogel met een vaart een klein vogeltje uit de boom plukte. Alle andere beesten in de boom waren in paniek met een hoop gekrijs als gevolg. Daar ging mijn idylische momentje. Het ging zo snel en ik zag hem naar het grasveld naast ons huis vliegen. Ik ben gaan kijken en hij zat op de grond met het vogeltje onder zijn klauwen. Hij zag mij en vloog met zijn zojuist gevangen prooi naar een rustigere plek. Arm vogeltje. De foto hiernaast heb ik van het internet geplukt, maar wel een vergelijkbaar beeld met wat ik gezien heb. Zo gaat dat in de natuur. Dat zei mijn moeder vroeger ook altijd tegen mij als ik weer eens een 'gruwelijke' natuurfilm had gekeken. De 'circle of life'..., maar ik hoef het niet altijd van dichtbij te zien. Dit soort praktijken heb ik liever niet in onze 'ZOO'. Dan liever de fladderende vlinders, de bergmarmotten die aan het hamsteren zijn en de schattige nieuwsgierige chipmunks. Realistisch? Nee, maar wel leuk!