Van een stinkbug naar een spin....

Na onze vakantie viel het ons op dat we bijna geen stinkbugs meer hebben. Zowel binnen als buiten lijken de beestjes verdwenen te zijn. Zo rare gewaarwoording, daar ik voor de vakantie tientallen per week uit het huis moest zetten. Ineens zijn ze verdwenen... Niet dat ik dat erg vind, in tegendeel! Ik begon echt haatgevoelens te krijgen tegen die stinkbugs! Van die kleine beestjes gaan we naar een iets grotere... Een paar weken terug wilde ik een handdoek opruimen die nog bij het zwembad lag. Ik pakte het op en er viel iets vanaf, nou ja viel...het sprong er vanaf! Iets groots, aahh...een spin. Nee, geen 'tje' achter het woord, het was namelijk een hele grote spin. Zo één had ik er nog nooit gezien. Ik schrok me rot en ging natuurlijk John halen. Hij liep mee naar buiten en zag de spin tegen het muurtje bij het zwembad zitten. Om het 'beestje' te omschrijven; het had lange harige poten, een harig lijf en zijn omvang zou de palm van je hand bedekken! Dat ik niet alles bij elkaar geschreeuwd hebt, vind ik nog knap van mezelf. Ik ben geen liefhebber van spinnen, om het zo maar te zeggen. De hele ieniemini kleintjes durf ik nog wel met (een paar lagen) tissues te pakken, maar zodra ze haren op de poten hebben, blijf ik er liever een paar meter van vandaan. Om ons dierenrijk compleet te maken, wilde ik een foto maken. Door mijn 'enthousiasme' was ik vergeten mijn camera mee naar beneden te nemen. Ik weer naar boven om deze te pakken, maar bij terugkomst was de spin al verdwenen. De vraag is natuurlijk waar naar toe? De gedachte dat zo'n giant spider door mijn tuin loopt, maakt mij niet echt vrolijk. Op internet heb ik gekeken of deze spin giftig is, maar dat is gelukkig niet. Hoewel je nooit weet hoe je reageert op een beet van zo'n spin. Ook las ik dat ze graag in groepen vertoeven....euh...te veel informatie! Dit wilde ik niet weten. Ik kan alleen maar zeggen dat mijn ogen voortdurend de tuin aan het scannen waren. Ik kreeg spontaan een déja-vu moment. Zo liep ik vorig jaar ook door de tuin na het zien van de slang!

Ik had de spin al een paar dagen niet gezien, totdat we op een avond onder de gazebo zaten. Op de één of andere manier werden mijn ogen naar links getrokken. Het was al donker, maar toch zag ik iets groots tegen het hout zitten. Intern gilde ik, maar zei quasi kalm tegen John dat de spin in de hoek van de gazebo zat. Ik stond toen natuurlijk wel snel op, om een paar meter verder te gaan staan. Ik wilde John niet onder druk zetten, maar verzocht hem wel om de spin te vangen en niet te laten ontsnappen. Voordat hij dit deed, ging hij eerst zijn handschoenen aandoen. Ik hield de spin ondertussen in de smiezen...van een veilige afstand, dat wel! Toevallig hadden we een doorzichtig bakje staan en daar kon hij de spin mooi in doen. Het vangen van dit enge beest ging razensnel! Crocodile Dundee is er niets bij, hahaha. Oké, nu zat de spin in het bakje. Zelfs dat aanraken vond ik al eng. We konden de spin zo wel goed bestuderen. Ja echt, ik had niet overdreven, want bij het zien van die harige poten kreeg ik spontaan weer de kriebels. We besloten om de spin maar in het bakje te laten zitten. Het was al laat en John, een waar dierenvriend, zou hem/haar de volgende dag ergens anders uitzetten. Ver weg van ons huis.

De volgende dag was ik boodschappen gaan doen en toen ik thuiskwam zag ik het bekende bakje op de aanrecht staan. Ja hoor, John wilde graag foto's nemen van het beestje en had deze mee naar binnen genomen. John vertelde me dat deze soort spin erg snel is. Duh, wilde ik dat wel weten. Hij was blijkbaar even ontsnapt, nou ja, wilde er vandoor rennen. John had de spin gelukkig weer zo te pakken. Na de fotosessie heeft hij het harige achtpotige beestje weer vrijgelaten. Waarschijnlijk om iemand anders weer de stuipen op het lijf te jagen...

Gelukkig hebben we ook andere beestjes in de tuin, zoals onze kikkers. Ik kan eigenlijk beter zeggen 'hadden'. Een tijd terug vonden de kikkers het schijnbaar fijn om bij ons in de tuin dates te houden. Van de ene kant van de tuin, naar de andere kant...het was een hoop gebrul! Vorig jaar hadden we ze ook, maar dit jaar was het echt heel erg met het volumegeluid van de kikkers. Als het ook maar om 10 minuten ging, maar hee hoor, de hele avond gingen ze door! Deze kikkers houden ook van zwembadwater en 's avonds gingen ze helemaal los. Zwemmen, daten en..... Ja, ook dat! Het geluid wat ze dan produceren lijkt wel op een geluid die een aap maakt. Werkelijk waar! Op jacht met een zaklamp gingen we dan ook op een avond kijken of we ze konden vinden. 'Caught in the act' om het zo maar te zeggen. Tja en daar zit je dan als kikkers met een stel pottenkijkers. Ach welja, maak er nog een foto van, zullen ze gedacht hebben. Nadat we zo gefotografeerd hadden, lieten we ze maar met rust. We waren nog geen 2 meter van ze verwijderd of daar brulden ze weer. Dit kon zo niet langer doorgaan. John heeft ze op een avond gevangen en de volgende dag weer uitgezet bij een kreekje. Dat is toch een mooiere omgeving voor een kikker....

...zou je denken! Een paar dagen later zit ik achter mijn computer en zie iets tegen de keukendeur zitten. Oeps, dat iets is wel heel groot voor een insect. Ik ging het eens nader bekijken en ja hoor... Mr. Frog, de kikker was weer terug! Niet helemaal waar, maar een andere kikker die de dans ontsprongen was, zat nu tegen mijn raam aan geplakt! Zie foto, is geen geweldige foto, maar dit zag ik dus. Gekker moet het niet worden in huize Valentijn! Kun je tegen spinnen, klik dan hier voor de foto's!