Even bijkletsen...

Wat dachten jullie...wat is het rustig op de blog van Natasja. Dat komt omdat het hier stralend weer is. Ik zit bijna niet meer binnen. Als ik binnen ben, dan is het om de was te doen, te strijken en te poetsen. Wij leven op het moment buiten. Maar ja, wat wil je met temperaturen van 32 graden en hoger. De avonden blijven lang warm en zwoel. Heerlijk om buiten met een glaasje wijn te zitten. Afin, ik vond wel dat ik weer eens iets moest schrijven, dus ik ben er maar eens voor gaan zitten.

Zoals gezegd, genieten wij hier van de mooie zomer. Dag in, dag uit stralend weer. Als er hier een regenbui overkomt, dan is het vaak maar voor een uurtje en daarna klaart het weer op. Het doet overigens niets met de warmte. Die blijft op een constante temperatuur. Doordat er zo veel mooie dagen zijn, vind ik het ook niet erg als het een keer regent. Dat was in Nederland wel anders. Ons zwembad geeft ons de nodige verkoeling en we zwemmen er dan ook regelmatig in. Nu de temperatuur lekker hoog is, is ook de vochtigheid gestegen. Soms zijn er dagen bij dat het wel heel erg benauwd is, maar je hoort mij niet klagen hoor. Het enige nadeel zijn de muggen. Ja, ze zijn gearriveerd en zijn voorlopig niet van plan om weg te gaan. Meestal komen ze tegen de avond. Even 'gewoon' buiten zitten is er niet meer bij. Insprayen en citroenkaarsen, dat helpt nog een beetje. Van deze kleine beestjes is het een klein sprongetje naar de grote beesten in de tuin. Ik had jullie al eerder verteld over Guus, onze bergmarmot. Nu heeft hij een maatje of het is familie, dat kan natuurlijk ook. Een kleinere versie, maar ook een erg grappig beestje. Nu Guus een naam heeft gekregen, hebben we de nieuweling ook een roepnaam gegeven; Sammie. Niet dat hij komt als ik hem roep...alhoewel, je kunt wel dicht bij hem komen. Heel voorzichtig ben ik vorige week naar hem toegelopen en hij bleef gewoon zitten. Ik moest ook niet overdrijven, want met nog een stap in zijn richting, vond hij het welletjes en dook snel onder de gazebo. Het duurde echter niet lang voordat hij weer tevoorschijn kwam. Ik heb wel een goede foto kunnen nemen en hij staat op de film. Met mijn Iphone heb ik net zo lang gewacht tot hij weer 'thuis' kwam en ben gaan filmen. Nietsvermoedend liep hij rond, een beetje snuffelen om vervolgens languit op het hout te gaan liggen. Ook Sammie heeft het naar zijn zin in Great Falls!





Vorige week waren er ook de Mexicaantjes weer. Oftewel de schilders. Ze moesten de buitenboel verder afmaken en de ramen moesten daarvoor open. Je zou denken dat ze de ramen zouden afplakken...ben je gek, gewoon uit de losse hand. Dat is te zien ook! En eerst even schuren...? Nee joh, gewoon weer een laag erover en klaar. Knap staaltje vakwerk hoor! In Nederland zouden ze er niet mee wegkomen! Naast de Mexicanen hebben we ook Marco (Italiaanse collega van John)op visite gehad. Zijn vrouw zit nu in IJsland en alleen is ook maar alleen. Daarom hadden we gevraagd of hij een hapje kwam eten. Ik zit de laatste tijd helemaal in de tapas! Boekjes met recepten, internet met filmpjes om ze stap voor stap klaar te maken... Erg leuk om te doen. Mits je voorbereiding maar goed is. Eerder hadden we een tapasavond met Janet en Lisa (Janet is een Engelse collega van John) en toen was het een drama. Verkeerde planning en de keuken leek wel een 'war zone'. Met een betere voorbereiding en een heerlijke sangria erbij was de tapasavond met Marco een succes!

Afgelopen zaterdag zijn Petra, Jos, Femke en Britt komen zwemmen. Het was natuurlijk weer een prachtige warme dag en we hadden ze uitgenodigend om bij ons de verkoeling op te zoeken. Het was supergezellig, met natuurlijk ook weer tapas en sangria. Ik kan nu even geen tapas meer zien, hahaha! Zij hadden trouwens lekker gebak meegenomen van een Duitse bakker in Arlington. Een goed adresje kan ik je vertellen, want zijn gebak was zalig! De Heidelberg Pastry Shoppe. Goede tip Jos en Petra, echt een aanrader! We beseften met zijn allen hoe goed we het hier hebben. Het warme zomerse weer doet al veel! Het is ook fijn, dat je leuke gezellige mensen om je heen hebt, met wie je dit allemaal kunt delen! Zondag zijn we op zoek gegaan naar een 'ceiling fan', voor degene die niet weet wat ik bedoel; een waaier aan het plafond. Niet voor binnen, maar voor buiten onder de gazebo! Dat 'hutje' is onze tweede woonkamer geworden! Gezellig met de kaarsjes aan, de windlichten en een muziekje op de achtergrond; ik kom de zomer wel door! Mijn nieuwe motto: Life is one long weekend!