Amerika, the land of stars and stripes . The land of promise. The land of freedom. Voor ons…gewoon een geweldig vakantieland. Al vanaf 1993 komen we jaarlijks in Amerika. We hebben al vele rondreizen gemaakt en hebben ondertussen onze favoriete plekken waar we graag komen. Het ‘kriebelde’ al jaren….hoe zou het zijn om voor een paar jaar in Amerika te wonen? Nu, na zo veel jaar, is daar onze kans .

Daar waar wij al die jaren van hebben gedroomd is werkelijk geworden. Op 27 oktober 2009 zijn wij verhuisd naar Great Falls, Virginia. Een voorstad van Washington DC. We hebben daar bijna 4 jaar met veel plezier gewoond. Wat we echter niet hadden voorzien, is dat we naar Texas zouden verhuizen. Van een city life style naar een country life style... Our journey continues...

....en het gaat maar door! Vanaf half juli 2018 zullen wij wederom naar Amerika verhuizen voor een periode van 4 jaar. Back where we started...in the Washington DC area!

Deze site is bedoeld voor familie, vrienden, bekenden en andere geïnteresseerden. Op deze blog kunnen jullie vanaf nu alles lezen over ons leven aan de andere kant van de oceaan; oftewel 'Our life overseas'! Wij zouden het leuk vinden als je een berichtje of een reactie achterlaat.



vrijdag 7 mei 2010

Dodenherdenking in Arlington

Afgelopen dinsdag heb ik het Nederlandse Carillon bezocht ter gelegenheid van de Dodenherdenking. The Dutch Carillon op de Arlington National Cemetery was een cadeau van het Nederlandse volk aan de verenigde Staten in 1954. Het cadeau werd gegeven om de Verenigde Staten te bedanken voor de hulp gedurende en na de Tweede Wereldoorlog. John moest zich ook opstellen, net als Marcel en Jos. Wij vrouwen (Natalie, Patty en Petra) moesten aan de andere kant gaan staan. De opkomst viel niet tegen. Er waren best wat mensen op af gekomen. Om precies 2 uur ’s middags onze tijd werd er twee minuten stilte gehouden. Onze mannen moesten in houding gaan staan, er werd een krans gelegd, een trompetist die het Nederlandse taptoe signaal speelde en dan dus de stilte. Op dat moment in Nederland, om acht uur dus, werd precies hetzelfde gedaan. Het is wel bijzonder om op dat moment bij het Arlington Cemetery te staan.

Daarna werden we verzocht om langs de krans te lopen en even stil te staan bij de gevallenen van de Tweede Wereldoorlog. Nadat iedereen hun respect had betuigd was de ceremonie afgelopen. Bij ons verliep het allemaal rustig en respectvol, in tegenstelling tot Amsterdam, waar de ceremonie ernstig werd verstoord. Voor de foto's klik hier. Hieronder een kort filmpje die op de site van de Ambassade staat van de ceremonie:

5 opmerkingen:

Anja zei

Wat bijzonder om op die plaats de dodenherdenking bij te wonen.

Karin zei

Dat is wel heel erg mooi om daar op die plek te zijn op dat moment. Vast ook voor Jos in zijn uniform. Een herinnering voor altijd.
groetjes uit Chicago!

Petra zei

Heel bijzonder inderdaad.

Sisley zei

Ja in NL was het wel andere koek met de dodenherdenking..een gestoord iemand die schreeuwde zo met 2 minuten stilte(dat er paniek was). En hij heeft wel veroorzaakt dat er 63 mensen gewond zijn geraakt door dit gebeuren.

Wel bijzonder iets(dodenherdenking), dit moet in eren blijven.

Chuck and Anneke's RV travels zei

Mooi die ceremonie. Mijn man is een gepensioneerde Coast Guard officier. Zijn haar mocht niet boven zijn oren uitsteken. Zeker bij een officiele functie werd daar erg op gelet. Het viel mij even op. Nederland schijnt daar niet zo moeilijk over te doen. LOL