Bijna weekend...

Het weekje alleen thuis gaat toch snel voorbij, want het is al weer vrijdag. Het is een week geweest waarin de temperatuur hoog was voor de tijd van het jaar. Dinsdag was het lekker warm, zo'n 26 graden. Dan kun je niet anders dan er van genieten. Met een bakje koffie op het deck en in de zon...heerlijk. I love de Indian Summer! Dit is een naam voor de nazomer hier in Amerika. De nazomer is een periode die loopt van begin september tot half november waarin het nog zomerachtig weer kan zijn. Nou, zeker weten dat het mooi weer was. 's Middags lees ik op internet dat het in het middenwesten van het land al noodweer is. Ik merk het ook, want de lucht is drukkend. De weerspoorspelling die dag is dat wij er een staartje van mee gaan krijgen. Er wordt dan ook een 'tornado watch' (een waarschuwing) afgegeven. Ik hoop maar dat wij er hier niet zo veel van gaan merken. Ik zit niet te wachten op een tornado of sterke wind. Als het hier flink waait, kan de stroom nog wel eens uitvallen. Zonder John en licht in huis, zou het wel heel ongezellig worden. Het blijft die dag wel erg warm. Om 11 uur 's avonds is het nog steeds 24 graden. Ik merk nog maar weinig van de wind. Het is tijd om naar bed te gaan en ik heb heerlijk geslapen en niets van de wind en regen gemerkt.

Woensdagochtend word ik wakker met het getik van de regen tegen het raam. Het regent, maar de temperatuur is nog steeds hoog. Het is vannacht niet kouder geworden dan 18 graden. Vandaag ga ik verder met het plannen voor ons bezoek aan Nederland. Ja, wij vertrekken maandag voor een bezoek van 10 dagen. Ik kijk er al weer naar uit. Het zien van onze familie, vrienden...de bitterballetjes, broodje filet american, helemaal leuk! Het plannen vergt wat tijd, want ik stuur een mail naar iedereen, vervolgens moet je even wachten op antwoord en dan maar kijken of iedereen die dag ook kan. Gelukkig valt het allemaal op zijn plaats. De 10 dagen zijn dan ook vrij snel gepland. Hier en daar nog wat ruimte, maar dat zal snel opgevuld worden. Ik zal in ieder geval mijn paraplu, laarzen en dikke truien mee moeten nemen. Het benauwde weer blijft een beetje aan, dus vandaag wederom een 'tornado watch', ditmaal tot 8 uur 's avonds. Ik merk er niet zo veel van. Petra (McLean) belt me op of ik zin heb om te komen eten. Ik ga er in de middag naar toe, waar we eerst een bakje koffie doen. Gezellig kletsen, eten en tot half 11 hebben we nog buiten kunnen zitten.

Ik krijg deze week ook een mail van Petra (uit Vienna). Zij gaat donderdag naar Cox Farms, of ik zin heb om mee te gaan. Dat lijkt me leuk en ik heb zin om te fotograferen, dus zo gezegd zo gedaan. Donderdagmiddag ben ik om 3 uur bij haar en vervolgens rijden we naar Cox Farms. Dit is een kleine 'markt' langs de kant van de weg. Ze verkopen hier pompoenen, appels en andere locale lekkernijen. De pompoenen doen het goed, maar dat kan ook niet anders met Halloween voor de deur. Halloween wordt op 31 oktober gevierd. Op deze dag verkleden de kinderen zich en bellen als het donker wordt aan bij huizen in de buurt die versierd zijn met pompoenen en lichtjes, en roepen trick or treat (waarbij de keuze wordt gegeven tussen een plagerijtje uithalen of een versnapering krijgen). Eén keer raden wat de kinderen kiezen...juist!

Wij leven ons uit en fotograferen er op los. Overal pompoenen in allerlei vormen en maten. De zon schijnt. Het is vandaag de laatste warme dag met een temperatuur van 25 graden. We maken gebruik van het mooie zonlicht en de pompoenen kleuren fantastisch oranje. We zijn bijne een uurtje aan fotograferen tot er een medewerkster naar mij toe komt lopen. Of ik toestemming heb van de eigenaresse om te fotograferen? Uhm...nee, niet echt...moet dat dan. Schijnbaar dus wel en ze heeft liever dat wij ermee stoppen. Gelukkig hebben we allebei genoeg plaatjes kunnen schieten en we gaan weer naar huis. Bij Petra gaan we buiten op het deck zitten en genieten van een colaatje. Toch bijzonder om eind oktober in een t-shirt buiten te zitten. We kletsen nog wat en dan neem ik afscheid.

Vandaag komt John weer thuis. Na een warm weekje Fort Worth, zal het even omschakelen zijn. De temperatuur is gekelderd naar 14 graden. Maar grauw en grijs is het hier niet. Het kan dan wel koud zijn, maar de zon schijnt. Een blauwe lucht met hier en daar een wolkje...en dat doet al veel goed. Dit weekend een paar wasjes draaien, strijken en heel belangrijk, onze koffer pakken. We hebben er zin in!!

Voor alle foto's van de fototrip, klik hier

Zaterdag...

Vandaag hebben we met Petrick afgesproken om de dag in DC door te brengen. Alhoewel het voor ons het tweede weekend achtereenvolgend is dat we naar DC gaan, is het voor Petrick wel zo gezellig. Alleen is ook maar alleen, nietwaar? Wij vinden het ook niet erg, want vandaag wordt het een mooie dag met zo’n 25 graden. We hebben om half 11 afgesproken op de National Mall. Het loopt echter iets uit, want er zijn werkzaamheden aan de weg. Het is ook nog eens ontzettend druk, dus we komen er al snel achter dat we 11 uur niet gaan redden. We zetten de auto in de parkeergarage bij het kantoor van John. Vandaaruit lopen we naar de metro, waar we met de volgende vertraging te maken krijgen. Wat wordt er toch hard gewerkt, want ook hier werkzaamheden aan de metro. Logisch dat dit in het weekend gebeurd, want op een doordeweekse dag is het veel te druk. Nou ja, dan maar wat later. We bellen Petrick om te vertellen dat we zijn aangekomen op de National Mall. Petrick is naar een museum geweest en komt net buiten. Ook hij loopt op de Mall en niet veel later komen we elkaar tegen. Het is zo lekker buiten, dat we even op een bankje gaan ziten. Petrick haalt nog even iets voor de lunch. Wij hebben echter al een goed ontbijtje op, dus wij slaan deze ronde over. We lopen daarna naar het Witte Huis. Daar is Petrick nog niet geweest, dus wij nemen hem mee. Eerst naar de achterkant van het Witte Huis. Hier maken Petrick en John wat foto’s. We kijken met bewondering naar dit gebouw. Petrick zegt dat hij daar ook best zou willen wonen. Ik geloof niet dat zijn vrouw daar blij mee zou zijn, want dat betekent het schoonmaken van 35 badkamers, 147 ramen, 132 kamers, 412 deuren, 28 openhaarden, 6 verdiepingen (waarvan 2 ondergronds)…gelukkig zijn er wel 3 liften in het gebouw. Als ze daar mee klaar is kan ze wel naar de filmzaal, gaan bowlen, zwemmen of tennissen. Ja, dit zit allemaal in het Witte Huis. Waarschijnlijk zou zij, net als Obama, wel een huishoudelijke hulp in dienst nemen, denk je niet. Afin, we lopen vervolgens naar de voorkant. Daar staan zoals gewoonlijk allerlei mensen te demonstreren tegen de oorlog etc. Zo zit er een vrouw 24/7 voor het Witte Huis te demonstreren tegen nucleare bommen. Haar man begon hier 29 jaar geleden mee. William Thomas, ook wel de President’s Neighbor genoemd, zette er een tent en borden met anti-bomteksten weg en besloot er niet meer weg te gaan. Hij overleed in 2009, maar zijn vrouw zit er nog elke dag. Verder lopen er veel toeristen rond. Ik zie alleen maar camera’s en hoor geklik. Ik vraag me af hoeveel foto’s per dag er van het Witte Huis worden gemaakt…

We wandelen verder richting het World War II memorial. Het World War II Memorial herdenkt de Amerikaanse burgers die zowel overzees als op het thuisfront in de Tweede Wereldoorlog hebben gediend. Deze keer waren er weer veel veteranen. Er was zelfs een herdenking. Indrukwekkend om te zien, hoor. Oude mannen, die het hebben overleefd, herdenken en eren hier hun maten. Sommige lopen in hun oude uniform, anderen worden in een rolstoel voortgeduwd. Omstanders spreken de mannen aan of geven ze een schouderklopje. Heel aandoenlijk om te zien. Na dit mooie tafereel, lopen we verder langs de Pool of Reflection. Aan het einde van de vijver ligt het Lincoln Monument. Natuurlijk ploffen we halverwege de wandeling op een bankje. Even zitten, mensen kijken en onze voeten wat rust gunnen.

Bij het Lincoln Monument aangekomen zien we hoe druk het is. De trap naar boven zit vol met mensen. In het monument zelf is het niet veel anders. Het weerhoudt ons er niet van om naar binnen te gaan. Petrick neemt wat foto’s en ik ga even luisteren wat de ranger te vertellen heeft. Bij elk monument staan namelijk rangers. Op bepaalde tijden vertellen zij over het monument/memorial. Heel interessant, want ze vertellen altijd wel iets wat ik nog weet. Zo ook de ranger bij het Lincoln Monument. In tekst (Lincoln’s Second Inaugural Address) die geëtst is op de muur is een fout gemaakt. Halverwege de tekst staat het woord ‘future’. In plaats van de F was er een E geëtst. Ze hebben het nog geprobeerd om het onderste streepje weg te halen, maar dat is niet helemaal gelukt. Het is nog altijd zichtbaar. Kijk maar op de foto die we gemaakt hebben.

We zijn nog niet klaar met de monumenten, want we lopen naar de Vietnam Veterans Memorial. Hier is het aansluiten aan een lange rij mensen die langs de Wall lopen. De Wall was een ontwerp van Maya Lin, een studente met het vak architectuur. Ze kreeg een onvoldoende op school voor dit ontwerp. Later werd er een wedstrijd gehouden om een memorial te ontwerpen. Haar ontwerp werd als beste uitgekozen en is gerealiseerd. Helaas dat het bestaat, maar ik vind het een prachtig memorial. We lopen door naar de andere kant waar we het Korean War Veteran Memorial bezoeken. Ook hier is het druk, te druk eigenlijk om het in alle rust te bekijken. We lopen er doorheen en gaan richting het Washington Monument. Hier gaan we even zitten en nemen de omgeving in ons op. Petrick zal weten dat hij met ons op pad is geweest. We hebben hem de ‘grand tour’ gegeven. Na al die kilometers lopen, gaan we een hapje eten bij een restaurant niet ver van The White House. Een leuke en heerlijke afsluiting na een gezellige dag in DC.

Voor alle foto van vandaag, klik hier

Op pad met John en Petrick...

Het is fijn dat John deze week niet op reis hoeft. Helemaal leuk wordt het als hij vandaag vrij neemt. Zijn collega, Petrick, is ook vrij. Petrick moet volgende week, net als John, ook naar Fort Worth en blijft het weekend in Washington. We gaan samen met hem naar Shenandoah National Park. Zo kom je er nooit en zo 2x in de week. Nadat we koffie hebben gedronken rijden we richting Shenandoah. Bij de ingang van het park, besluiten John en ik om een jaarpas te nemen. Deze kost $30. Normaal betaal je $15 entree en wij gaan er vanuit dat we hier nog wel eens vaker komen. Het is dan niet verkeerd om zo’n pas te hebben. We rijden over de Skyline Drive (de enige weg door dit park) en hopen natuurlijk een beer tegen te komen. Ik besef me al snel, dat we (Petra en ik) afgelopen maandag veel geluk hebben gehad met het zien van de beer. Vandaag hebben we geen geluk en zien dan ook geen beer. Bij de verschillende uitzichtposten stoppen we om foto’s te maken en het uitzicht te bewonderen. We maken ook nog een wandeling, dezelfde als die ik met Petra heb gemaakt. Ik ben nu de gids, grappig. We maken veel foto’s en wandelen door het bos. Daarna rijden we verder. Als we bij het restaurant aankomen, stoppen we om wat te eten. Hoewel het niet erg warm is vandaag, eten we toch buiten. In het zonnetje en uit de wind is het heerlijk. Na het eten gaan we verder met onze tocht door Shenandoah.

Om wat variatie in de dag te brengen, gaan we naar Luray Cavern. Luray Cavern, oorspronkelijk Luray Cave genaamd, is een grote grot net ten westen van het plaatsje Luray. De grot is ontdekt in 1878. De grot trekt jaarlijks zo’n 500.000 bezoekers per jaar. Het leek ons wel leuk om de grot te bezichtigen, ware het niet dat een kaartje erg duur was en dat daarbij ook entree voor het museum (en nog iets) zat. Dat wilden wij niet; het ging ons alleen om de grot. Het was ook al laat op de middag, dus we zijn terug naar Shenandoah National Park gereden. Doordat het al wat later was, werden de kleuren van de bomen steeds mooier. Dankzij de zon, werden de kleuren nog intenser. Prachtig gewoon. In plaats van een beer, zien we wel veel herten. We rijden al langzaam en ineens zien we er 3 oversteken….en weer terug. Ze zijn zo onberekenbaar, dat je erg voorzichtig moet zijn. Voordat je het weet heb je er één op je motorkap liggen en dat wil je niet meemaken. We stoppen even en John gaat nog even een foto maken van een hert. Deze lijkt te poseren voor John. Hij blijft rustig staan, kijkt een paar keer in de lens en besluit dan dat de fotosessie over is. Het hert maakt een sprintje naar de overkant van de weg en rent het bos in. Al genietend zijn we uiteindelijk teruggereden naar de uitgang. Onderweg naar huis staat er een file, vanwege werkzaamheden, maar die hebben we deels kunnen ontwijken en na een kleine vertraging kwamen we in Reston Town Center aan. Bij Clyde’s hebben we een hapje gegeten en na een leuke maar best vermoeiende dag heeft Petrick ons weer thuis afgezet. Morgen gaan we met Petrick naar DC.

Voor alle foto's van vandaag klik hier.

Shenandoah National Park

Gisteren ben ik met Petra op fotosafari geweest naar Shenandoah National Park. Tegen 11 uur was ik bij haar en vandaaruit zijn we gelijk doorgereden naar Shenandoah. Cosmo, haar hond, mocht ook mee. Heel braaf op de achterbank en zo af en toe hijgend in mijn nek, hahaha. Wat een schat van een hond! Ik was nog nooit in Shenandoah National Park geweest, dus het was heel fijn om Petra bij me te hebben. Zij wist ontzettend veel te vertellen over dit park. We hadden helaas geen mooie blauwe lucht, maar zo af en toe kwam de zon door de sluierbewolking heen. De hele rit heb ik genoten van het uitzicht. Wat is het hier toch prachtig. Onze eerste stop is bij het Apple House. Dit is een winkel/restaurant waar ze leuke snuisterijen verkopen en locale produkten, zoals wijn en Virginia peanuts. Hier maak ik al mijn eerste foto's van de dag. Daarna rijden we naar Front Royal. We lunchen in een restaurant, Daily Grind, in Main Street. Ik neem een panini met kip die heerlijk is. Petra neemt een soepje en een halve panini. Na de lunch gaan we verder richting Shenandoah.

Petra heeft een America the Beautiful pas. Deze pas geeft toegang tot elk Nationaal Park in Amerika. Dan rijden we het park in en ik geniet al van de kleuren. De weg die we rijden is de Skyline Drive en heeft verschillende uitkijkpunten. We stoppen dan ook regelmatig om van het uitzicht te genieten en om natuurlijk foto's te maken. De vallei is nog niet op haar hoogtepunt wat de kleuren betreft, maar ik vind het al erg mooi. We rijden steeds verder en hoger. Dat merk ik aan mijn oren, want die 'klappen' steeds dicht. Nu heb ik daar al erg snel last van, maar toch. We genieten allebei van de mgeving en plots zien we een auto met zijn knipperlichten aan. Deze staat stil en Petra verteld mij dat dit vaak gebeurd als er iets te zien is. We zijn erg nieuwsgierig geworden en Petra gaat ook langzaam rijden. Als we ter hoogte van de andere auto komen zien we een beer. Wow, een wilde beer. De beer is lekker aan het eten en maakt zich niet echt druk om de toeschouwers. Jeetje, zo dichtbij. Petra doet het raam van de auto open, zodat we allebei foto's kunnen nemen. Wat een bijzondere ervaring om de beer van zo dichtbij te zien. Ik heb nog nooit een beer gezien in het wild, laat staan van zo dichtbij! Onze dag kan niet meer stuk. Cosmo, de hond van Petra, heeft nu ook in de gaten dat er een beer op een paar meer afstand staat en begint te blaffen. Snel doet Petra het raam dicht, maar de beer heeft het gehoord en is allert. Je ziet hem ruiken en kijkt om zich heen. Dan loopt hij verder het bos in.

Wij rijden ook weer verder, nu naar een parkeerplaats waar we de auto wegzetten. Hier maken we een wandeling. Het is een pad dat naar beneden loopt naar een waterval. Onderweg zien we (verse) berenpoep... O jee, zit er hier ook één? We vragen ons af of het van dezelfde beer is. We letten goed op de omgeving en de geluiden die we horen. Ik ben maar wat blij met Cosmo in mijn buurt. We lopen verder naar beneden, waar we bij de waterval aankomen. Wat een mooie plek en zo sereen. Hier maken we allebei foto's. Daarna gaan we terug naar boven. Oef, de weg terug is een stuk zwaarder. Ik moet hoognodig iets aan mijn conditie gaan doen. We stappen weer in de auto en gaan verder met onze tocht door het park.

De heuvels en bomen zijn echt schitterend om te zien. Het is keer op keer prachtig. De bomen, heuvels en bergen...het is werkelijk schitterend. We rijden nog steeds op de enige weg door Shenandoah. Langs deze weg zijn zien we vele unieke vergezichten over de Blue Ridge, deShenandoah vallei en dePiedmontheuvels. Ik begrijp wel waarom deze weg in de herfst zo populair is. We maken allebei veel foto's. Elk uitzicht is weer anders. Ondertussen zijn we bij Elkwallow aangekomen. Hier is een toilet en een winkeltje. Ik neus even in het winkeltje en na een kleine stop gaan we verder. Na een paar uur verlaten we het park via Thornton Gap. Wat fijn is het toch om iemand bij je te hebben die de weg goed kent. We komen langs plaatsjes waar ik het bestaan niet van weet, maar daarom des te leuker. We stoppen bij een kraam in Sperryville. Ik vraag of het goed is dat we foto's maken en daar heeft de jongen geen problemen mee. Ik maak o.a. foto's van de kratten met appels. Petra koopt er nog wat locale produkten. De laatste bezienswaardigheid voor vandaag is Pearmund Cellars in Warrenton. Hier gaan we wijnen proeven. We hebben 8 wijnen om te proeven. Er zitten ook zoete wijnen tussen, die we allebei niet zo lekker vinden. De rest smaakt prima. De flessen wijn zijn hier best duur, dus ik laat het voor wat het is. We lopen nog een rondje door de winery en maken nog wat laatste foto's. Na dit wijngaardbezoekje komt er ook een eind aan een geweldige dag. Wat heb ik genoten. De uitzichten, de kleuren van de herfst, de wijngaard en als hoogtepunt de beer... Wat een mooi begin van de week! Petra, bedankt voor deze gezellige dag.

Voor alle foto's klik hier

Actief weekend

Dit weekend hadden we ons voorgenomen om er eens lekker op uit te gaan. Zaterdag stond Old Alexandria op de planning. Alexandria ligt aan de Potomac River vlakbij Washington DC. Alexandria werd in 1749 gesticht en vernoemd naar John Alexander, een schotse immigrant die in 1669 het land kocht waar de latere stad zou verrijzen. In 1789 werd de stad een onderdeel van het District of Columbia. Tijdens de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog was Alexandria een belangrijk handelscentrum en haven. In 1847 werd Alexandria weer terruggegeven aan de staat Virginia. Tegenwoordig is Alexandria naast zakencentrum vooral een toeristenstad. In het oude historische Old Town Alexandria bevinden zich vele musea, monumenten en historische gebouwen. De oude stad (Old Town) is gelegen langs King Street, een straat die zich vanaf het gelijknamige metrostation naar de oever van de Potomac River begeeft, waar zich het waterfront bevindt. We hebben daar heerlijk gewandeld en hebben zo nu en dan leuke winkeltjes bezocht. Aan de waterfront hebben we in het zonnetje gezeten. Het was een schitterende warme herfstdag, dus het was even genieten.


Zondag zijn we naar DC gereden. We zijn van de parkeerplaats waar we de auto hadden weggezet naar het Jefferson Monument gelopen om vervolgens richting de National Mall te wandelen. De National Mall (ook wel alleen The Mall) is de aanduiding voor een gebied tussen het Capitool en het Washington Monument. De gebouwen die in de National Mall staan, zijn deel van het culturele en politieke centrum van de VS. Eenmaal bij het Washington Monument aangekomen zijn we richting het Capitool gelopen. Het is best een wandeling en daarom hebben we tussendoor ok even op een bankje gezeten. gewoon genieten van wederom een zonnige dag. Heerlijk om daar even te zitten en mensen te kijken. Nadat mijn benen genoeg rust hadden gekregen zijn we onze weg vervolgd richting het Capitool. In het Capitool zetelen zowel de Amerikaanse senaat (vertegenwoordiging van twee senatoren per staat) als het Amerikaanse Huis van Afgevaardigen (evenredige vertegenwoordiging naar grootte van de staat), tesamen het Congres genoemd. Het midden van het Capitool bestaat uit een koepel met een diameter van ca. 30 meter. Op de schilderingen staan onder meer de presidenten Abraham Lincoln en Ulysses S. Grant. Deze gietijzeren koepel is pas in 1863 voltooid en verving een veel kleinere, houten koepel uit 1812. Ik vind het een prachtig gebouw. Zeker op een dag als gisteren waar het mooi afsteekt tegen een strakblauwe lucht. We zijn er omheen gelopen en daarna naar Union Station gelopen. John was er nog nooit binnen geweest, dus een bezoekje mocht daarom niet ontbreken. Van Union Station zijn we weer terug naar de Mall gelopen. Ondertussen begon ik mijn voeten te voelen. Het is best een wandeling. Gelukkig staan er overal genoeg bankjes en was het weer tijd voor een kleine break. Het was inmiddels al 6 uur. We zijn om het Washington Monument gelopen en weer terug richting het Jefferson Monument. Daar hebben we voor een laatste keer op een bankje plaatgenomen om de zon te zien verdwijnen. Het laatste stukje ging moeizaam, want ik begon mijn benen (en rug) flink te voelen. Al met al was het allemaal toch wel waard. Wat is Washington toch een mooie stad en wat fijn dat we hier zo dichtbij wonen.


Vandaag ga ik met Petra Engle op fotosafari. We gaan naar de Skyline Drive bij Shenandoah. Het Nationaal park Shenandoah is een nationaal park in het westen van Virginia. Het park is gelegen op een bergrug van de Blue Ridge Mountains. Eerst even lunchen in Front Royal en daarna gaan we naar hartelust fotograferen. Ik ben benieuwd naar de kleuren van de bomen. Ik hoop dat ze al mooi verkleurd zijn. Op de terugweg gaan we waarschijnlijk nog langs Pearmund voor een wijngaardbezoekje. Ik heb er al zin in! Nu ga ik mijn fotospullen pakken, want ik moet zo richting Petra. Morgen meer over oze fotosafari!

Rustig aan...

De afgelopen dagen is er niet veel gebeurd. Dinsdag heb ik nog genoten van een mooie dag, want uiteindelijk is het nog 27 graden geworden. Ik heb lekker buiten gezeten met een boek. Gisteren was het 13 oktober, de dag waarop René jarig was. We hebben hem een e-card gestuurd, maar ik zag vanochtend dat hij deze nog niet geopend heeft. Dus vanaf mijn blog....gefeliciteerd en nog vele jaren! Ik ben qua computers het tegenovergestelde, denk ik. Ik check regelmatig mijn mailbox en ook op Hyves en Facebook ben ik lekker actief. Die laatste twee zijn overigens een makkelijke manier van communiceren. Je hebt snel contact met je vrienden/familie. Dankzij mijn Iphone kan ik alle sites op elk moment van de dag checken, waar ik ook ben. Ik kan rustig zeggen dat ik niet meer zonder mijn Iphone kan...

Gisteren kwamen ze ook van de pool service ons zwembad sluiten. Helaas, want nu is de zomer voor mijn gevoel definitief voorbij. Het blauwe water (ook al was het te koud om er in te gaan) maakte de tuin vrolijk. Nu zit er een groot zwart zeil overheen. Dat ziet er gelijk somber uit. Maar ja, we hebben er wel van genoten. Zo'n 6 maanden! We zijn wel tot de conclusie gekomen om het zwembad iets later te openen. Dit jaar kozen we voor half april en dat is naar onze menig iets te vroeg. Je hebt dan wel lekkere dagen, maar het water is te koud. Je ontkomt er dan niet aan om het zwemad te verwarmen en dat kost nogal wat. Half mei is een mooi begin van het zwembad seizoen. Ook gaan we eerder dicht, zoals de publieke zwembaden na Labor Day dicht gaan. Al met al hebben we er veelvuldig gebruik van gemaakt. In Nederland is een zwembad niet haalbaar, dus om er hier wel één te hebben is erg aangenaam. Maar goed, de pool is closed...goodbye summer! Gisteravond was ik weer uitgenodigd bij Petra en Jos om te komen eten. Een heerlijke (zelfgemaakte) tomatensoep vooraf en lasagna. Ik heb weer gesmuld! Het was ook erg gezellig en we hebben veel gelachen. We hebben nog wel buiten gegeten, maar 's avonds koelde het flink af en hebben we binnen ons roséetje gedronken. Dat de zomer voorbij is bleek vandaag wel weer. Het is koud en het regent al de hele dag en de lucht is grauw en grijs! Ik moet de hele dag aan het volgende liedje denken...

I'm singing in the rain
Just singing in the rain
That a glorious feelin'
I'm happy again

Misschien als ik het vaak genoeg zing, dat ik de regen dan nog leuk ga vinden. Maar voor nu....nee! Ik mis de zomer nu al....

John's Birthday/Pool Closing party

Vrijdag was het een dag van de voorbereiding voor John’s Birthday/Pool Closing Party. We hadden ons voorgenomen om deze keer geen thema te kiezen, maar er gewoon een gezellig feest van te maken met onze gasten, eten en drank. Dat laatste moesten we nog inslaan. We zijn samen naar de winkel op de basis in Fort Meyer gereden. Eerst de normale boodschappen, om daarna naar de Class Six te gaan. Dit is een drankenwinkel. Voor de wijn moesten we echter nog naar de Total Wine. Dat hebben we ’s avonds gedaan, inclusief de party City. Al met al waren we de hele dag druk met de boodschappen. Ook hebben we die dag de BBQ van John Joosten schoongemaakt. Die is weer terug naar Nederland en bood ons zijn BBQ aan. Daar waren wij natuurlijk ontzettend blij mee. De BBQ kwam dan ook goed van pas.

De zaterdag was aangebroken en het zou die dag stralend weer worden, met een temperatuur van 28 graden. Daar hadden we mazzel mee, want een paar dagen terug was het zo maar herfstachtig koud. De eerste keer trouwens dat we John’s verjaardag met een tuinfeest zouden vieren. In Nederland was het altijd te koud om het feest buiten te houden. We hebben de ochtend volgemaakt met alles klaar te zetten voor het feest. Het eten moest voorbereid worden, de staantafels naar buiten. De feestverlichting onder de gazebo werd door John opgehangen en de schalen met chips en noten werden door mij gevuld.

Om 2 uur zou het beginnen en gelukkig voor deze keer, kwam iedereen iets later. We zijn nooit zo goed met onze planning en om 2 uur stonden we nog in de keuken te stressen. Het toetje van John mislukte (helaas, is zo lekker…!), hij moest nog douchen en ik was bijna klaar met het vlees aan een prikker te rijgen. Oef, net op tijd klaar, want daar ging de deurbel. Het feest kon beginnen. Jos en Petra waren er met de kids en de ouders van Petra. Arnoud had ook zijn ouders meegenomen en natuurlijk Yolanda en de kids. De Brevinkjes waren er natuurlijk ook. Het was een drukke, maar supergezellige boel.

Het zwembad hadden we verwarmd. Dat moest wel, anders was het echt te koud. De kinderen stonden (letterlijk) te springen om er in te gaan. Alhoewel…even voelen met het teentje…, mmm…nog best koud. Nou ja, je moet er even doorheen en dan is het best lekker. Uiteindelijk is het water goed op temperatuur gekomen. Wat een prachtige dag! 9 oktober en nog 28 graden! Er werd wijn gedronken, bier en ook voor een cocktail hadden we gezorgd! De kids vermaakten zich ondertussen ook prima in het zwembad. Het duurde niet veel langer of de volwassenen namen ook een duik. Voordat ik het in de gaten had, werd het ene bommetje na de andere gesprongen. Ik had een tafel met stoelen op het deck bij het zwembad staan. Dat plekje werd al gauw de ‘splash zone’, hahaha. Enig om te zien hoeveel plezier er iedereen in had. Ik had ondertussen ook voor hapjes gezorgd. Mijn ‘meat turnovers’, kipsnacks en zalmwraps. De typische Hollandse borrelnootjes vielen ook goed in de smaak! John had inmiddels een cadeaubon van Sur la Table gekregen. Dit is een kookwinkel. Daar had hij laatst veel spullen gezien, die hij wel zou willen hebben. Een zeer welkom cadeau dus!

Arthur en Aagje kwamen wat later. Zij hadden die dag pech met de auto, een lekke band. Toen ze er eenmaal waren, zorgde Arthur nog voor sensatie door Aagje in het water te gooien. Zij gaf zich niet gelijk gewonnen, dus na wat geworstel en gestuntel kreeg hij het toch voor elkaar. Daar ging ze, hoor…plons! Na al die bommetjes, kunstjes en ‘schoonspringen’, was het tijd voor eten. Dat zwemmen kost energie, dus volgens mij waren er veel rammelende magen. De BBQ werd aangestoken en de hamburgers gebakken. Daarna kwamen de satéstokjes met pindasaus. De spiesjes met chiligarnalen en tonijn uit een teriyaki marinade met sesamzaadjes volgden daarop. Met salades en stokbrood als aanvulling kwam niemand iets tekort. Het bubbelbad was nog steeds erg in trek en zat dan ook 'bommetje vol'....om in de zwembadtermen te blijven.

Het werd al vroeg donker en uiteindelijk zijn de laatste om half 11 weggegaan. John en ik waren moe, maar ontzettend tevreden. Wat hebben we genoten van deze dag! De drank, apparatuur en beertender hebben we nog binnen gezet, maar de rest hebben we laten staan. Dat was iets voor zondag. En die dag brak snel weer aan. Na het opstaan en ontbijtje zijn we aan de slag gegaan. De keuken was zoals gewoonlijk weer een ‘war zone’, dus daar begon ik mee. Ben ik toch blij met een vaatwasser!! John ging buiten de boel opruimen. We waren al een paar uurtjes bezig, toen Nicole en Michel voor de deur stonden. We wisten dat ze nog langs zouden komen, want ze kwamen gisteren met twee auto’s en één daarvan werd zondag opgehaald. Ze hadden nog iets voor ons, zeiden ze. Heel verbaasd ben ik met ze naar John gelopen die onder de gazebo stond. Er werd mij een envelop overhandigd en daarin zat een kaart met de volgende tekst:

“Lieve John & Natas
We zijn ons er zeer bewust van dat jullie al die geweldige feesten geven, zonder er iets voor terug te willen. (carnaval, housewarming, poolparty, etc.) Toch als blijk van waardering een kado voor jullie beiden.

Jos & Petra
Yolanda & Arnoud
Michel & Nicole“

Nou, ik was om het op z’n Amerikaans te zeggen ‘flabbergasted’, oftewel…sprakeloos (en ontroerd). Een cadeaubon zat erbij ingesloten met een aanzienlijk bedrag. Dat hadden ze natuurlijk niet hoeven te doen, maar wel erg lief van ze! Thanks to you all! Nadat we met Nicole en Michel nog een bak koffie hadden gedronken zijn zij weer naar huis gegaan en wij verder met opruimen. Zondagmiddag, nou ja…namiddag is beter gezegd, hebben we genoten van een mooie nazomerdag! John heeft ’s avonds zijn koffer weer gepakt, want hij zit weer een week in Fort Worth. Ik heb hem maandag dan ook weer weggebracht naar de luchthaven. Jammer dat hij maandag al moest vertrekken, want het was gisteren Columbus Day. Deze dag herinnert aan het feit dat de Italiaanse ontdekkingsreiziger in Columbus in 1492 Amerika (dat toen nog niet die naam droeg) 'ontdekte'. In de VS werd Columbusdag vooral door Amerikanen van Italiaanse afkomst gevierd. Op aandrang van dit bevolkingsdeel verklaarde president Franklin D. Roosevelt in 1937 Columbusdag tot een nationale feestdag. John zou eigenlijk ook vrij zijn geweest, maar helaas….duty calls en moest op deze dag weg. Wel jammer, want het is uiteindelijk 31 graden worden. Een veel te hoge temperatuur voor de tijd van het jaar. Normaal is het rond de 21 graden. Vandaag is het ook nog even genieten, want met een 29 graden is het echt genieten buiten. Morgen daalt de temperatuur echter weer, met zo’n 10 graden. Uhm, van 29 naar 19…dat is even omschakelen, hoor!

Voor alle foto's (en dat zijn er nogal wat) klik hier.

Happy Birthday, John

Het is vandaag 5 oktober en mijn lieve man is vandaag. Happy Birthday, John! Zijn eerste verjaardag hier in Great Falls. Niet dat we het vandaag uitgebreid hebben gevierd. Hij moest namelijk gewoon naar zijn werk. Hij had wel vrij kunnen nemen, maar het zou een koude dag worden. Nu heeft hij vrijdag vrij. Dat is beter, want dan wordt het zonnig en 23 graden. Ook heeft hij dan een lang weekend. Zijn verjaardag vieren we in het weekend, samen met de andere Nederlanders. Wel zo gezellig! Met zijn moeder en mijn ouders hebben we nog geskypt. Ook via mijn Facebook en Hyves Page kwamen er felicitaties voor John. Ook via de mail en de ouderwetse post.... Complimenten John en Jacqie, jullie kaart is op de dag zelf (5/10) aangekomen. Goede timing, hoor! Dank jullie wel, allemaal.

Vandaag had ik met Nicole afgesproken om naar de outlet in Leesburg te gaan. Even lekker shoppen. Ze kwam me tegen half 10 ophalen en zijn gelijk doorgereden. Het is maar een klein half uurtje rijden, dus we waren er op tijd. Nou beter gezegd te vroeg, want de winkels waren nog niet open. We zijn even op een bankje gaan zitten. Echt lekker was het niet, want vanochtend was het nog maar 10 graden. Daar zaten we dan, met laarzen en een dikke trui. Toch gek hoor, nu dik gekleed en dit weekend weer iets zomers aan. Afin, terug naar het winkelen. Ik heb een zonnenbril gekocht van Georgio Armani. Een hele mooie kleur, al zeg ik het zelf. Ik heb al een bruine en een zwarte. Deze die ik nu heb gekocht is zit een beetje tussen bruin en camel in. Ik word daar helemaal blij van. Daarnaast heb ik nog sloffen gekocht. Van die hoge gebreide met wollen pompoentjes eraan voor de finishing touch. Die kan ik hier wel hard gebruiken. Nicole heeft ook nog wat gekocht, dus we zijn niet met lege handen huiswaarts gekeerd.

We hebben ook goed nieuws van onze huurbaas gekregen. De ramen in de woonkamer, keuken, slaapkamer en badkamer worden vervangen. Ook krijgen we nieuwe tuindeuren. Dat ze niet alle ramen tegelijk zouden gaan doen, hadden we wel verwacht. Hier zijn wij al heel erg blij mee. De ramen zijn zo versleten, dat er overal kieren en gaten zitten. In de zomer 'handig' voor het ongedierte en in de winter komt er veel kou doorheen. Ze komen binnekort alles opmeten en dan kunnen ze aan de slag. Het zal best een vooruitgang zijn.Morgenochtend ga ik weer naar Kapsalon 'Chez Petra'.... Het gaat langzaam aan steeds beter met haar. Ze gaf zelf aan om mijn haar weer eens te kleuren. Daar ben ik ontzettend blij mee! Van $160 dollar, naar $5 dollar voor een tube verf. Dat scheelt nogal. 's Avonds krijgen we een collega van John te eten. Hij is voor een paar dagen in DC. Wat zal ik deze keer eens klaarmaken...

Regen, regen en nog eens regen...

Vorige week zat John weer in Fort Worth. De derde week op rij, maar deze week is hij 'gewoon' weer aan het werk in DC. Op woensdagavond was er weer een Dutch Girls Night. Deze avond wordt regelmatig georganiseerd en meestal is de locatie de Wine Cellar in Vienna. Deze keer werd de avond bij Jolanda gehouden. Ik had niets te doen, dus ik besloot er heen te gaan. Bijna alle defensievrouwen waren er. Daarnaast vrouwen die al heel wat jaren in Amerika wonen of met een Amerikaan getrouwd zijn. Het is leuk om een avondje door te brengen met een uiteenlopend gezelschap. We hebben gezellig gekletst over van alles en nog wat. De avond vloog voorbij. Nadat Cynthia en ik nog een afzakkertje met Jolanda hadden genomen, was het toch echt tijd om naar huis te gaan. Het stond inmiddels flink te regenen en het waaide ook nog eens hard. Dankzij tropische regenstorm Nicole, kregen wij hier een staartje van mee. Het kwam met bakken uit de lucht! Donderdag was het al niet veel anders. Het bleef maar regenen. Het gevolg was natuurlijk een ‘flood warning’. Sommige straten stonden blank. Takken waren door de hevige regenval afgebroken en lagen op de weg. Er is weer een record verbroken. Deze keer het record ‘meeste regenval op één dag in september’. Er is 15cm regen gevallen. Donderdagavond was ik wederom bij Jos en Petra uitgenodigd om te komen eten. Het is al bijna mijn ‘tweede thuis’, hahaha. Erg lief dat ze telkens weer aan me denken en dat ik mag aanschuiven. We hebben buiten kunnen eten. Qua temperatuur was het erg goed te doen. Het is even droog geweest, maar al niet gauw begon het weer te druppelen. Maar het druppelen ging over in gekletter. Nu kwam het er stevig uit. Jos en Petra hebben een soort van party tent, dus we zaten droog. Ik kreeg er wel een camping gevoel bij. Gelukkig hoefden we niet met de wc-rol op pad…

Donderdagavond kwam John terug uit Fort Worth. Vrijdag moest hij gewoon weer naar het werk. In het weekend hebben we niet veel gedaan. We zijn gaan winkelen en ik heb nog een rokje gescoord. Vandaag is het een grijze dag. Ik moet zeggen dat je die hier niet veel hebt. Het is ook koud. Vanochtend was het maar 11 graden. Brrr! Binnen is het 20 graden, maar het voelt wel koud aan. Dikke trui aan dan maar en strijken....daar krijg je het ook warm van! Het is even wennen, maar gelukkig wordt het dit weekend weer wat beter. Zaterdag zelfs 25 graden. Daar kijk ik nu al naar uit!