Afscheid van onze bolides...

Nu gaat het echt serieus worden. Onze auto's zijn verkocht. Mijn Volkswagen Lupo is via mijn werk aan een handelaar verkocht. Ik werk bij de Volkswagen dealer, dus dat was erg handig. Ik mag de auto nog wel een paar weken blijven rijden. Dat is maar goed ook, want de Audi TT hebben we inmiddels ook verkocht. Morgen komen ze de auto ophalen en kan ik er 's ochtends nog één laatste keer mee naar mijn werk rijden. Het gaat ons aan het hart, want de TT was zo'n fijne auto!

Aan de andere kant is het ook wel fijn dat we geen auto meenemen naar Amerika. De eerste paar dagen huren we een auto. We gaan wel meteen kijken voor een occasion. In ieder geval een SUV en voor John gaan we kijken of we een mooie Audi TT Roadster kunnen vinden. We kopen pas een nieuwe auto tegen de tijd als we teruggaan naar Nederland.

Nog één keer kijken... er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan...het moment is nu gekomen. We hebben afgelopen zondag nog gauw een foto gemaakt...voor het 'archief'. Ik hoop dat je nieuwe berijder net zo zorgvuldig met je omgaat zoals wij hebben gedaan. Ik wens de nieuwe eigenaar heel veel rijplezier toe! En ach....het is maar een 'bonk ijzer'....maar wel een stoere!

Flip flop time.....

We zijn inmiddels al weer een tijdje thuis, maar nog steeds zijn we aan het nagenieten van onze vakantie in Key West. Na alle bezichtingen en hectische weken thuis waren we helemaal toe aan een weekje relaxen! Daarom zijn we van Washington naar Florida gevlogen. We kwamen aan op Orlando, niet echt handig, want we wilden graag naar Key West. Dit kwam omdat we zo laat hebben geboekt en er was weinig keus. Dan maar de eerste vlucht pakken en vanuit Orlando zo'n 7 uurtjes rijden naar Key West. Na een lange dag kwamen we aan in ons favoriete B&B The Paradise Inn. Dat voelt als 'thuiskomen'. We hadden ook onze 'eigen' kamer, dus gauw die koffers op de kamer en even relaxen op de veranda. Daarna hebben we nog een klein rondje gewandeld door Key West. Wat is het dan weer heerlijk om hier te zijn. Ik vind het zo'n fijne plek. Alles very laid back...dat is pas vakantie!

De invulling van de volgende dag was al snel beslist; strand! Op naar Duval Beach en met een ligstoel onder een palmboom was het goed uit te houden. Het strand is niet groot, maar wij kunnen er zo naar toe lopen vanuit onze B&B en je hebt er alles wat je nodig hebt. Een restaurantje (Southernmost Beach Cafe), toiletten, genoeg palmbomen voor wat schaduw (maar je kunt ook natuurlijk ook een parasol huren) en niet geheel onbelangrijk de 'beachboy' Juan. Voor $5 heb je een ligbed en dat is inclusief verkoelende doekjes. Deze maakt hij nat, rolt ze op en stopt ze in de vriezer. Heerlijk als het zo'n 38 graden is. Dat was nog niet alles; de hele dag kwam hij langs met heerlijke versnaperingen, zoals ijsjes, bevroren vers fruit (ananas) en stukken watermeloen. Dat is toch helemaal top hè! Boekje erbij, een stralende zon, een heerlijke lunch....lekker luieren.

Op woensdag hebben we een boottocht gemaakt met Marcel en Christine. Zij wonen in Key West en ik ken Marcel van een forum (floridaforum). Wij hebben elkaar vorig jaar ook al eens ontmoet en deze keer waren we uitgenodigd voor een boottocht. Het was helemaal super! Zo zie je de Keys eens van een andere kant. We hebben nog ergens aangemeerd voor een lunch. Daarna weer verder gevaren en later hebben we bij hun thuis de dag afgesloten met een biertje(s) en hapjes. Marcel en Kristine...bedankt voor deze dag, we hebben het super naar onze zin gehad.

Volgens velen is Key West toeristisch (maar welke plaats in Florida is dat nu niet?) en dat klopt ook wel. Cruiseschepen komen af en aan en ook per boot en auto weet men dit eiland te vinden. Wij vinden echter dat Key West nog meer te bieden heeft, maar daarvoor moet je wel de tijd nemen en eens van de gebruikelijke 'route' afwijken. Loop eens door de kleine straatjes, geniet van de kleuren om je heen, zeg gedag tegen de vriendelijke locals. Stop onderweg van of naar Key West om eens de omgeving in je op te nemen. Prachtige uitzichten, zo kleurrijk...ja daar kan ik echt van genieten.

Ik kijk nu al uit naar de tripjes naar Florida en dan met name Key West. Maar dat is voor later. Eerst de verhuizing nog, het inrichten van het huis nadat de container is gearriveerd, het wennen aan en ontdekken van onze nieuwe omgeving etc. Dan zijn we inmiddels weer een paar maanden verder en zetten we de kerstboom al weer op. Ik moet er nu nog niet aan denken, maar voordat je het weet zingen we met z'n allen Jingle bells Jingle Bells......

Voor meer foto's moet je even naar onze Flickr.com site (zie linkerkolom 'info en websites').

May I present to you....

May I present to you.....ons nieuwe huis voor de komende 3 jaar! Onze makelaar ter plaatse heeft het één en ander voor elkaar gekregen en de verhuurders hebben de prijs verlaagd. Ook de ambassade gaat akkoord. Eindelijk hebben we geen zorgen meer wat betreft onze huisvesting.

Het huis ligt in Great Falls, Virginia. Ongeveer 17 minuten rijden van de wijk in McLean, waar we in eerste instantie een huis zochten (waar ook al wat collega's van john wonen) en ongeveer een half uur rijden naar het kantoor waar John komt te werken. De huizen in McLean waren gewoon te duur. Alles wat wij mooi vonden en een goed gevoel bij hadden zat dik boven het budget. Wij hebben de keuze gemaakt om bijvoorbeeld in Great Falls te gaan kijken voor een huis en voilá...

We hadden allebei een klik met het huis op het moment dat we binnen waren en dat is toch wel heel belangrijk. Ook onze spullen kunnen allemaal mee (sommige huizen waren daar te klein voor) en dat is wel fijn. Je zit tenslotte al in een vreemde omgeving en als je dan je vertrouwde spullen om je heen hebt, dan ben je al een beetje thuis. Het was ook het enige huis waar ik mee op de foto sta. (vond ik wel leuk voor mijn blog) Toeval of voorbestemming?

Het huis heeft een 2 story foyer, een family room, een living room met openhaard, een aparte dining room, een ruimte die als kantoor of andere doeleinden gebruikt kan worden zoals bijvoorbeeld mijn 'kralen atelier' (hihi). Overal ontzettend veel kastruimte. Dat viel me in alle huizen die we bezichtigd hebben op. Ideaal! Ik ga verder met een library, een recreation room, 4 slaapkamers, 5 badkamers, beetje een simpele keuken (geen high tech zeg maar) met een kookeiland, maar die fleuren we wel op met al mijn delftsblauwe spulletjes. De keuken is wel lekker ruim. Daar kan ook nog een tafel en stoelen in gezet worden. Vanuit de keuken kom je via een schuifdeur op het eerste deck. Ook hebben we een basement met de nodige kamers en met een bar (!) die toegang geeft tot het zwembad (altijd handig voor een pool party). Rond het zwembad (en whirpool) is er ruimte voor ligstoelen. Vanaf dit gedeelte kun je naar de gazebo. Dit is soort tuinhuisje/paviljoen vaak achthoekig en aan alle kanten open. Als je door de gazebo loopt dan kun je via de trap naar boven waar je weer op het deck bij de keuken uitkomt. Ook is er nog een stukje grasveld. De tuin is omheind, dus we hebben lekker veel privacy. Aan de voorkant en zijkant van het huis ligt er ook nog gras.

De voorkant van het huis zit er netjes uit; het is alleen jammer dat ze er later zo'n lelijk grieks-achtige overkapping tussen hebben gezet. Maar ja, laten we het maar praktisch bekijken; we staan in ieder geval droog als we de sleutel van het huis niet zo gauw kunnen vinden. De meeste tijd gaan we toch in het huis en in de tuin doorbrengen, dus de entree nemen we voor lief. Ik kan wel zeggen dat we een goede beslissing hebben genomen; wij zijn erg tevreden met het huis waar we de komende 3 jaar in gaan wonen.




Het gaat nu echt opschieten. De afspraak met het verhuisbedrijf is gemaakt en de container komt 7 en 8 oktober. Ze hebben twee dagen nodig om alles in te pakken. Het verhuisbedrijf is een paar weken geleden bij ons geweest en ze hebben toen wat dozen achtergelaten, zodat wij zelf ook al wat spullen kunnen inpakken. Wat gaat mee en wat blijft achter... Ik kan niet wachten om de boel in te richten in ons nieuwe huis in Great Falls.

The Proposal.....

Ik heb het hier niet over de film The Proposal, maar over mijn eigen huwelijksaanzoek. Ja, jullie lezen het goed; ik ben ten huwelijk gevraagd op de vakantie. Het was zo mooi en totaal onverwacht. Je moet weten, wij zijn al 21 jaar bij elkaar. Nu vertrekken we naar Amerika en is het eigenlijk een 'moetje' om te trouwen. Dat gaan we dan ook doen. Gewoon naar het gemeentehuis, aan het loket een krabbel zetten en klaar...kunnen we gelijk ons paspoort laten verlengen...hihihi. Nou ja, misschien gaan we de krabbel zetten in een daarvoor reserveerde ruimte waar de getuigen ook fatsoenlijk kunnen zitten. De 'echte' trouwceremonie houden we pas als we terug zijn uit Amerika. Dan hebben we echt de tijd om alles goed te plannen en te regelen om er een mooie dag van te maken. Nu is er de tijd er gewoon niet voor, dus gaan we alleen voor het papiertje.


John vond wel dat ik traditioneel ten huwelijk gevraagd moest worden. Dat hoort er gewoon bij. We doen het al anders zoals de meeste stellen, dus hij gunde mij mijn huwelijksaanzoek. Ik, zo naïef had helemaal niets door. We zaten op Key West in onze favoriete B&B The Paradise Inn. Zoals gewoonlijk in onze 'eigen vertrouwde' kamer. Ik was druk bezig met mijn haar te föhnen en me op te doffen voor een avondje in Key West. Toen ik de badkamer uitkwam, stond John mij op te wachten. Hij had ons nummer opgezet van Edwin McCain ~ I could not ask for more. Hij pakte mijn beide handen vast en nam me mee naar buiten. Eenmaal buiten stonden er op de tafel 21 theelichtjes te branden. Elk lichtje stond symbool aan één jaar relatie. Dan zijn 21 theelichtjes best veel hoor. Een fles champagne stond in een koeler met twee glazen. Klaar om geopend te worden, maar eerst heeft hij me heel lief toegesproken (wat ik lekker voor onszelf houd) en daarna op zijn kniëen met de vraag: Wil je met me trouwen?


Daar sta je dan, met de liefde van je leven op zijn knieën, in een prachtige tropische tuin, met de kikkers van de achterburen op de achtergrond en hier en daar een krekel die zich ook lieten horen.... Ondertussen kon ik het al niet droog houden en heb natuurlijk geantwoord met: Ja, ik wil! (met een dikke uitroepteken) Het was allemaal zo mooi, romantisch en intiem. Met alleen ons tweetjes; met onze song op de achtergrond; met die prachtige omgeving zal ik deze avond, maandag 17 augustus, nooit vergeten! De champagne werd geopend en we hebben nog lang genoten van deze bijzondere avond.

John had overigens twee opties; hij had me ook willen vragen in Washington, voor het Lincoln Monument. Daar ligt boven aan de trap een marmeren steen, waar Martin Luther King ooit heeft gestaan. Zijn befaamde woorden I have a dream staat daar in geëtst. Daar had hij willen vragen wat mijn droom was. Afgaande van het antwoord wat ik hem gegeven zou hebben, zou hij daar op doorgegaan zijn en mij daar ten huwelijk hebben gevraagd. Nu was het die dag heel erg druk, ontzettend warm en ik had de steen ook al gezien, maar liep vervolgens weer door. Tja, daar stond John dan...weg moment! Daarnaast besefte hij zich ook wel, dat als hij daar op zijn knieën mij had gevraagd er een boel hysterische Amerikanen getuigen zouden zijn. Jullie weten hoe zij zich kunnen uiten...met een hoop gegil en geklap en daar had hij ook niet zoveel zin in. Hij kent mij zo goed en weet dat het mij om het moment gaat en niet wie er omheen staat. Geen poeha, gewoon wij. Ons mooie moment, waar alleen de krekels en de gecko's getuigen van waren.