Say what?!? De kans krijgen om nog een keer (third time’s a charm) naar Amerika te verhuizen...ja natuurlijk! Heel graag! Zo ging het balletje rollen. Phoenix of Washington DC, de omgeving waar wij al eens 4 jaar hebben gewoond. Wij kozen voor de laatste. Tja en dan begint heel de riedel weer. Spullen uitzoeken, dozen die meeverhuisd zijn in 2009 en na 7 jaar ongeopend weer mee teruggekomen zijn... ja werkelijk. Die gaan dus niet meer mee. Afspraak met verhuisbedrijf. Familie inlichten. Die waren blij voor ons, maar voor hun is het natuurlijk minder leuk. Dat snappen wij heel goed. Dus ook maar gelijk whatsapp video call uitgelegd ;-).
De weken gingen aan ons voorbij. Het verhuisbedrijf kwam en maakte een inschatting hoeveel wij mee zouden nemen. Eigenlijk alles waar wij mee teruggekomen zijn en dat is nu ineens te veel. Uhm... maar dat komt wel goed. Houten producten blijken nu ook plotseling een issue te zijn. Zelfs bij de kransen van hout die we in Amerika bij Restoration Hardware hebben gekocht had hij zijn twijfels. Wederom een uhm...?! De deckchairs die buiten nogal groen en zwart uitgeslagen waren (tja in Nederland schijnt niet zo heel vaak de zon) moesten helemaal schoon zijn. Net als in 2009, hetzelfde verhaal. Na een week van boenen, schrobben en een lamme arm zijn ze nu weer als nieuw. Op het werk ook inmiddels het nieuws gebracht en oh wat ga ik die meiden, mijn fijne gezellige en grappige collega’s missen. Afin, zo zijn we lekker bezig met de voorbereidingen van onze verhuizing naar de USA. De volgende stap is natuurlijk een huis zoeken. Dat gaat ook nog een uitdaging worden. Waar komen we deze keer terecht? Het zal ons in ieder geval meer rust geven als we een huis hebben. De deadline van het inpakken zit er ook aan te komen. Ook heb ik zin om mijn blog een nieuw leven in te blazen. Texas heb ik wat verwaarloosd, I know. Maar met goede voornemens is dit de kickoff van Our life overseas, part 3. Lezen jullie gezellig mee?